
Δημοσιεύθηκε αρχικά από
amyroukai
H ημέρα της μαρμότας. Το απίθανο το γέλιο. Οι ίδιες ατάκες παντού...
Η κουβέντα αυτή έχει γίνει -άπειρες- φορές σε ζωντανές συζητήσεις, σε άλλα φόρα κλπ, με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο και σχόλια, θα πω το εξής: Ο Γιώργης είναι ένας ικανότατος και ασφαλέστατος οδηγός. Έχουμε γράψει χιλιόμετρα πολλά σε ρυθμούς αυστηρά τουριστικούς και η οδήγησή του ήταν άψογη πάντα. Το συγκεκριμένο ατύχημα, πιστεύω ένας από τους λόγους που έγινε ήταν τα λάστιχα που είχαν φτάσει στο τέλος τους. Χωρίς πλήρη εξοπλισμό δε, δεν θα μιλούσαμε για ένα σπασμένο πόδι και μερικές γρατσουνιές και μώλωπες. Και μην φανταστεί κανείς εξοπλισμό πανάκριβο, πλην του κράνους που ήταν ένα Shark από τα καλά (εννοώ όχι θερμοπλαστικό) τα υπόλοιπα δεν ήταν "φίρμες". Ήταν όλα φορεμένα και αυτό του γλίτωσε παλάμες και δάχτυλα, αγκώνες, ώμους, στήθος, πέλματα, γόνατα και στα δύο πόδια. Είμαι σίγουρος ότι το πρωί που φύγαμε όλο χαμόγελα, στο μυαλό του δεν ήταν το να πέσει, ήταν το να περάσει καλά. Αλλά πάντα ντύνεται για τα χειρότερα και αυτό έκανε και την Κυριακή το πρωί.
Από αυτή την οπτική το κοιτάζω λοιπόν. Η πτώση είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και ο πιο έμπειρος μπορεί να κάνει λάθος. Και μπορεί το μηχανάκι σου που το ξέρεις και η διαδρομή που την ξέρεις, μιά συγκεκριμένη μέρα να μην γίνει αυτό που ξέρεις. Το πέσιμο είναι το ρίσκο που όλοι μας αναλάβαμε καβαλώντας. Και δέχομαι ότι έπεσα και θα ξαναπέσω, ότι θα πέσει ο οποιοσδήποτε κάποια στιγμή, είναι άσχημο, είναι δύσκολο, είναι μιά πραγματικότητα. Και επειδή κανείς μας δεν έχει ραντεβού με το πότε θα πέσει ώστε να γίνει με τις συνθήκες που "βολεύει" για να μην πάθει ζημιά, θα προτιμούσα να μην μαζεύω κρέατα από τον φίλο μου που πήγαμε βόλτα, ούτε να τον βάλω να μαζέψει τα δικά μου. Ούτε να δω αίμα φίλου χυμένο στο δρόμο. Ναι, μπορεί να γίνει αυτό και με τον πλήρη εξοπλισμό. Είναι σαφώς πιο πιθανό να γίνει όταν ο άλλος φεύγει "τσιτσίδι" ακόμα και με αστείο πέσιμο. Υπό αυτή την οπτική, συμφωνώ με τον Σπύρο. Εσείς όλοι είστε μεγάλα παιδιά και αναλαμβάνετε τις προσωπικές σας ευθύνες. Λυπάμαι που δεν το καταλαβαίνετε, έχετε ευθύνες απέναντι και στην παρέα σας. Για να μην πω για την οικογένειά σας και τον κύκλο σας εκτός μοτοσικλέτας. Δείτε απλά τις φωτό και φανταστείτε το χέρι σας γυμνό στην ίδια φάση, το κορμί σας με κοντομάνικο, το πόδι σας με τζιν ή βερμούδα και αθλητικό αντί για μπότα. Δεν μιλάω για το κεφάλι καν.
Το αν χάσω μιά βόλτα δεν με νοιάζει, καλά να είμαστε θα ξαναπάμε. Το να βλέπω μερικές μέρες άσχημα όνειρα θα περάσει. Το να χάσω ένα φίλο από το πουθενά με πειράζει. Και αυτά τα δευτερόλεπτα που πίστευα ότι ο Γιώργος έχει φύγει για αλλού, αυτά τα γαμημένα δευτερόλεπτα δεν μπορώ να σταματήσω να τα σκέφτομαι.