Συνεχίζουμε στον 107, και λίγο παρακάτω έρχεται το μεγάλο χαμόγελο. Είσοδος στο "motorcycle heaven" που λέει, χωρίς να υπερβάλει και πολύ, το site τους.
Συνεχίζουμε στον 107, και λίγο παρακάτω έρχεται το μεγάλο χαμόγελο. Είσοδος στο "motorcycle heaven" που λέει, χωρίς να υπερβάλει και πολύ, το site τους.
Σύμφωνα με την ποδοσφαιρική ορολογία.............
ξεχυνόμαστε σαν εμετοί στο βουνό!!!! Δώσε κι άλλοοοοοοο
Πλησιάζουμε τα 2000μ και συνεχίζουμε... Ο δρόμος υπέροχος και χωρίς κίνηση αυτή την εποχή. Σε αυτό μας ευνοεί και ο μετριότατος καιρός. Για την τουριστική (και γενικότερη) υποδομή, δε χρειάζεται να γράψω κάτι. Εκτιμώντας τη διαδρομή μέχρι και το τέλος της, θα έδινα και πολύ περισσότερα από 18€ διόδιο.
Το ότι μπάζει είναι στάνταρ. Αισθητά περισσότερο από τα αντίστοιχα υψόμετρα της Ιταλίας.
Όχι, δεν είναι χαλασμένος φακός. Έχουμε μπει για τα καλά στις αυστριακές άλπεις με έντονη ομίχλη ψηλότερα, και γύρω γύρω ξεπροβάλουν οι κορυφές. Η ψηλότερη του Grossglockner (και της Αυστρίας) είναι λίγο πιο πέρα, στα 3800μ.
Μοτοαλπινιστής Βασίλης
Άφιξη!
Είμαστε στο Kaiser-Franz-Josefs-Höhe Visitors’ Centre. Μια απίθανη υποδομή για τουρισμό μέσα στην καρδια των άλπεων, σε υψόμετρο 2360μ. Εκτός από άπειρο parking, γύρω εκεί υπάρχουν και διάφορες εκθέσεις. Για λεπτομέριες δείτε στο link παραπάνω.
Και στο βάθος, ο παγετώνας Hoffman. To τοπίο σου κόβει την ανάσα, κάτι στο οποίο βοηθά και το υψόμετροΜετά που αρχίσαμε να περπατάμε πιο ψηλά, στο παρατηρητήριο Swarovski, το λαχάνιασμα ήρθε αμέσως.
Αυτό που μου έρχεται πρώτο στο νου είναι ο απόκοσμος ήχος του αέρα που φυσάει από τις απέναντι κορυφές, που όμως κρύβονται από την ομίχλη.
Ο Βασίλης Στρομ στο 5ο επίπεδο(!) του parking με φόντο τον παγετώνα.
Και ο SF λίγο παραπάνω, στο μονοπάτι που οδηγεί στο παρατηρητήριο. Εκεί ακριβώς θα μπορούσα να αράξω ακίνητος για ώωωωωρες......... Είναι κάτι άλλο, και οι φωτογραφίες δε μπορούν να μεταφέρουν αυτό που βλέπουμε.
Λίγο ακόμα περπάτημα για το παρατηρητήριο Swarovski. Ένα κόσμημα του μεγάλου αλλά πολύ ισορροπημένου (αρχιτεκτονικά-αισθητικά) τουριστικού κέντρου.
Mέσα στο παρατηρητήριο είναι μια μινι έκθεση για το οικοσύστημα και την ιστορία της περιοχής. Η κατάκτηση της κορυφής του Grossglockner ξεκινά από το 1800 με διάφορες προσπάθειες. Η περιοχή έχει πολλά μονοπάτια για ερασιτέχνες αλπινιστές, αλλά και για πιο σοβαρούς ορειβάτες. Ο παγετώνας Hoffman, στο βάθος των προηγούμενων φωτό, λιώνει σιγά σιγά, και έδώ υπάρχουν και φωτογραφίες του που δείχνουν την εξέλιξή του από το 1825 ως σήμερα.
Ένα από τα ζώα της περιοχής, παρόλο το υψόμετρο, είναι η μαρμότα των άλπεων.
Όπως λένε και οι πινακίδες έξω, είναι ένα <κοινωνικό τρωκτικό>! Θα το δούμε παρακάτω.
Εδώ, ο Βασίλης κάνει τα κοννέ του
Επιστρέφουμε κάτω. Δύσκολο, αλλά μας περιμένουν πολλά ακόμα
Στη φωτό, εκτός του γιγαντιαίου parking (5 τέτοια επίπεδα, εκτός του χώρου για μηχανές), στο βάθος φαίνεται και ένα μονομάτι που οδηγεί στον παγετώνα!
Nα και μια μαρμότα. Οι πινακίδες προειδοποιούν: είναι κοινωνική.
Και πράγματι, εμφανίζεται από το πουθενά και έρχεται προς το μέρος σου... έτσι για τη γνωριμία!
Και τι πιο φυσικό, ντουλάπια για μοτοσυκλετιστές. Πολλά ντουλάπια!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
