*μικρό λαθάκι αλλά δεν πειράζει...
Μέσα στο μουσείο υπήρχε όλη η πολεμική ιστορία της περιοχής... από ότι κατάλαβα δεν σταμάτησαν να πολεμούν ΠΟΤΕ... μέχρι και κομμάτια από το Στέλθ που κατέριψαν το 1999 είχαν... αν έγραφαν και περισσότερα αγγλικά... (για να μην μπερδευόμαστε χρονικά θα πω ότι την πρώτη μέρα Δευτέρα ήταν κλειστό και πήγαμε την επόμενη το πρωί πριν φύγουμε για Μόκρα Γκόρα)
Μετά το κάστρο πήγαμε στο ζωολογικό κήπο που είναι δίπλα και θαυμάσαμε τα λευκά λιοντάρια και όχι μόνο.... Στη συνέχεια φαγητό, καφεδάκι, και σουλάτσο γενικώς... ξενοδοχείο χαλάρωμα και βραδυνή έξοδος... μετά από πολυ περπάτημα στο νυχτερινό Βελιγράδι,επίσκεψη στα "βομβαρδισμένα", μερικές αποτυχημένες προσπάθειες για nightlife, βόλτα με ταξιτζή- Βατάνεν- χΑάιντε και μερικές μπύρες, καταλήξαμε και πάλι στου "Νιλ"...
Τιπ... καλύτερα να ακολουθάτε την μύτη σας παρά τις οδηγίες τουριστικών οδηγών...
Πάμε για ύπνο τώρα...:ZZZ:
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
...θλιμένος και βαριεστημένος... τυχαίο; δεν νομίζω...![]()
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Ημέρα 9η
Tο πρόγαμμα για σήμερα έλεγε Mokra Gora, ήταν ένας από τους 3-4 προορισμούς-στόχους που είχαν τεθεί εξ αρχής. Αργήσαμε να ξεκινήσουμε μιας και πήγαμε στο στρατιωτικό μουσείο και έτσι κατά τις μία το μεσημέρι λιώναμε μέσα στο Βελιγράδι προσπαθώντας να βρούμε τον δρόμο μας... Ευτυχώς γρήγορα το βγήκαμε και σε λίγο άρχισαν και τα βουνά... Διαδρομή όμορφη και ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις. Φτάσαμε το απογευματάκι και τελικά μείναμε σε ένα ξενώνα σιδηροδρομικού σταθμού, φοβερό δωμάτιο, 30κάτι ευρώ με πρωινό...
Το χωριό αυτό, άλλαξε ριζικά μετά από ενέργειες εθελοντών που κατάφεραν να αναβιώσουν ένα κομμάτι της σιδηροδρομικής γραμμής της περιοχής καθώς και μερικούς σταθμούς και μετά τα γυρίσματα της ταινίας του Κοστουρίτσα "Beautiful life" (αν δεν κάνω λάθος τον τίτλο...δέχομαι και βοήθεια του κοινού...). Ο Κοστουρίτσα έμεινε εκεί 2 χρόνια για τα γυρίσματα της ταινίας, ξανάφτιαξε ένα σταθμό και αργότερα σε συνεργασία με την Unisef δημιούργησε ένα ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων ακολουθόντας την οικιστική παράδοση της περιοχής του 19ου αιώνα... ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ...
Επειδή το θέμα έχει παρουσιαστεί σε εκτενή βαθμό και με πολύ μεράκι από τον συνφορουμίτη και φίλο PanVas (αυτή ήταν άλλωστε και η αφορμή της δικής μου επίσκεψης εκεί), δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες... θα σας πω όμως ότι ήδη ψάχνω το πότε και με ποιους θα πάω ξανά... (65 ευρώ το δίκλινο με ημιδιατροφή...). Το μέρος είναι το κάτι άλλο και θέλει πολύ μελέτη και ψάξιμο...όπως και οι ταινίες του Κοστουρίτσα άλλωστε.... Για όσους δεν κάνουν κέφι συμβολισμούς, κοινωνικές παραβολές, πολιτικούς εκτροχιασμούς, θρησκευτικές ανησυχίες, καλλιτεχνικές ιδαιτερότητες, κουλτούρα και πολιτικοποίηση γενικά θα τους καθησυχάσω λέγοντας ότι το φαγητό είναι εξαιρετικό, η ρακία παγωμένη και η εσωτερική πισίνα ζεστή...
Το καλύτερο από όλα είναι ότι το μέρος δεν είναι ακόμα φουλ τουριστικό, οι άνθρωποι είναι ζεστοί και οι τιμές ιδιαίτερα προσιτές.
![]()
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια