Δημοσιεύθηκε αρχικά από
kostas777
Βλέπω δεκάδες σελίδες με τη διαμάχη ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη δραχμή.
Από που προκύπτει αυτό; Αν το ερώτημα ήταν δραχμή ή ευρώπη/ευρωζώνη, δεν θα νικούσε το «ευρώπη/ευρωζώνη», με συντριπτική πλειοψηφία;
Άρα μήπως πρόκειται περί ωμού και άμεσου εκβιασμού; Στον οποίο από φόβο μήπως μας πετάξουν όξω, θα πάμε και θα εγκρίνουμε το μνημόνιο, που όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά πόσο σωστό, δίκαιο και αποτελεσματικό είναι;
Δεν έχουν το δικαίωμα να μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη και την Ευρώπη! Αλλά ούτε και τη δυνατότητα να το κάνουν. Απαντάμε σε ξεκάθαρο δημοψήφισμα και είτε θα πάμε με το κεφάλι ψηλά και θα συνεχίσουμε τον αγώνα, είτε θα πάμε με την όπισθεν. Προς το παρόν, το να πάμε στη δραχμή, το θεωρώ την απόλυτη ξεφτίλα και απάτη των Ευρωπαίων εταίρων και αν γίνει κάτι τέτοιο, όλος ο πλανήτης θα το καταλάβει. Θα δει με ποιούς έχουμε να κάνουμε τόσον καιρό. Αν εγκρίνουμε το μνημόνιο της «λιτότητας», συμφωνούμε με «αυτούς», άρα ό,τι αγώνα έχουμε κάνει μέχρι στιγμής πηγαίνει στα σκουπίδια και συνεχίζουμε να προσπαθούμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα.
Δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο από τη φωνή και την γνώμη μας, αν την ξεπουλήσουμε κι αυτή, καλύτερα να μην ξανακατέβουμε στις κάλπες. Θα έχουμε μια ωραία χούντα όλη δική μας και θα λέμε δόξα η Παναγιά. Όπως αυτή που είχαμε εδώ και κάτι δεκαετίες, να μας διαχειρίζεται μια μαφία ως επιχείρησή της. Το ΟΧΙ στο μνημόνιο της «λιτότητας» είναι ανοιχτός δρόμος και πρόσκληση προς μια Ευρώπη που έχουμε ονειρευτεί αλλά έχει μείνει όνειρο θερινής νυκτός.
Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι πολύ ανεύθυνα και προκλητικά, συνεχίζουν να πλασσάρουν το Grexit ως αποτέλεσμα της μη αποδοχής του μνημονίου, όπως έκαναν όχι μόνο με τον Τσίπρα, αλλά και με όλους. Ας μου δικαιολογήσουν γιατί η μη αποδοχή των μέτρων «λιτότητας» (για ξεκαθαρίσω τι εννοώ λιτότητα εν προκειμένω με λόγια «πεζοδρομίου», είναι να πληρώνουν οι φτωχοί για να πλουτίζουν οι πλούσιοι, να μπορεί ο καθένας να βγάζει τα λεφτά του έξω, να συνεχιστεί η διαπλοκή, να μεγαλώνει το χρέος, να αυξάνεται η ανεργία, να κλείνουν επιχειρήσεις, να εξαναγκαζόμαστε σε εξοπλισμούς, να έχουμε απευθείας αναθέσεις έργων, κλπ κλπ, όλα τα κακά της μοίρας μας δηλαδή) αποτελεί επιθυμία εξόδου από την ευρωζώνη/ευρώπη, με επιχειρήματα. Όποιος από αυτούς επιχειρήσει να το κάνει, θα χρησιμοποιήσει την ίδια ακριβώς παράλογη ρητορική. Μέχρι τώρα τη μια μιλάνε για διαπραγματεύσεις, για καλές βάσεις μέσω των ελληνικών προτάσεων, για πολλές δυνατότητας σύγκλισης και την άλλη λένε, περιμένουμε να δούμε τις ελληνικές προτάσεις και δίνουν τελεσίγραφα με προτάσεις ακόμη πιο μακριά από τη σύγκλιση αυτή. Ούτε παιδικό πάρτυ μιλάμε, ούτε μουσικές καρέκλες να έπαιζαν εκεί στο eurogroup.
Είναι παράλογο αυτό που ζητάμε δηλαδή; Θέλουμε να πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε και όχι μόνο δεν μας αφήνουν, μας βάζουν κι άλλο χρέος από πάνω. Ούτε να συμμαζέψουμε το δημόσιο δεν μπορούμε έτσι, ούτε τίποτα να κάνουμε.
Με ένα ΝΑΙ στο μνημόνιο «λιτότητας», δεν υπάρχει ελπίδα για επιστροφή, απλά αποδεχόμαστε τη δίνη που θα μας ρουφήξει όλους σιγά σιγά, γιατί προσπαθώντας να πληρώσουμε ένα χρέος αδύνατον να πληρωθεί, θα φτάσουμε να γίνουμε σκλάβοι του κάθε φλούφλη, ο οποίος θα μας κοροϊδεύει και από πάνω. Δεν ξέρω, μόνος μου το έζησα αυτό το πράγμα; Μερικές φορές μου φαίνεται ότι ο έλληνας ξέχασε τι έκανε και τι έλεγε μόλις εχθές. Όταν θα ρίξω το ΟΧΙ (με το παρόν δημοψήφισμα, όπως το ξέρουμε τώρα, γιατί σε λίγες μέρες μπορεί και να έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω), δεν θα ψηφίσω όχι στο ευρώ και ναι στη δραχμή. Θα ψηφίσω μεγάλο ναι στο ΕΥΡΩ, γιατί είναι η μόνη περίπτωση να το έχω. Αλλιώς θα με ρημάξουν πάλι τα λαμόγια και θα δουλεύω για αυτούς μια ζωή. Και θα έχω μπάστακες αφεντικά κοκκόρια της κακιάς ώρας όπως τον Σπυρίδωνα. Και σοφούς ηγέτες όπως τον Βορίδη. Θα ξεράσω...
Αν το αποτέλεσμα βγάλει έγκριση του μνημονίου, πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να ξαναπάω σε κάλπες.
Πόσο κοστίζει η ελευθερία;
), διαβεβαιωσε οτι υπάρχει πλαν Β, αλλα δε μας το λέει. 
