Πιάνομαι από αυτή την παράγραφο για να θυμίσω το νόμο Steagall (1933
http://en.wikipedia.org/wiki/Glass%E...ll_Legislation) που τον "έριξαν" πριν 15 περίπου χρόνια και πληρώνει ο απλός κόσμος τη χασούρα των επενδυτικών τραπεζών. Με το νόμο αυτό λοιπόν ο οποίος ήρθε σαν απόρροια του μεγάλου "κραχ" οι τράπεζες διαχωρίστηκαν σε εμπορικές -δηλαδή τις καταθέσεις του λαουτζίκου και δάνεια/κεφαλαια κίνησης επιχειρήσεων- και σε επενδυτικές δηλαδή διαχείριση τεράστιων αποθεματικών με υψηλό ρίσκο άρα και υψηλά κέρδη.
Με το νόμο λοιπόν αυτό οι τράπεζες ΔΕΝ γίνεται να χρεωκοπήσουν. Έχουν μικρά περιθώρια κέρδους αλλά η λειτουργία τους είναι απόλυτα εγγυημένη ενώ αντίθετα οι επενδυτικές τράπεζες και να χάσουν τα λεφτά τους λίγο ενδιαφέρει τον απλό κόσμο καθώς χάνουν μόνο όσοι έχουν επενδύσει εκεί και συνήθως αυτοί είναι μεγαλολεφτάδες. Φέρνοντας λοιπόν τούμπα τον νόμο πριν 15 χρόνια οι επενδυτικές τράπεζες μπορεί να είναι εμπορικές όπως επίσης και το αντίστροφο. Αν λοιπόν πχ οι εμπορικές επενδύσουν κάπου με υψηλό ρίσκο (όπως έγινε με την Lehman Brothers) θα έχουν και μεγάλα κέρδη. Επειδή όμως το βάρος της εμπορικής τράπεζας είναι τέτοιο που αν καταρεύσει τα λεφτά του λαουτζικου και κεφάλαια κίνησης επιχειρήσεων γίνονται ατμός το κράτος λόγω της αναταραχής που θα προκαλέσει αυτό ΔΕΝ τις αφήνει με κανενα τρόπο να καταρρεύσουν. Οπότε τις ανακεφαλαιώνει το κράτος με φόρους του κοσμάκη για να βγουν τα σπασμένα από την κακή επένδυση! Οπότε η τράπεζα είναι περίπτωση win-win αφού είτε θα κερδίσει πάρα πολλά λόγω του υψηλού ρίσκου που ίσως της βγει είτε στη χειρότερη δε θα χάσει (αφού τη νύφη την πλήρωσε ο κοσμάκης).