Δεν πρόκειται περί μηδενισμού,πρόκειται περί σαρκασμού.Σαρκασμός απέναντι σε έναν κοινωνικό όχλο ευρισκόμενο σε πλήρη τρικυμία εν κρανίω,που δεν μπορεί να αρθρώσει μια πρόταση στη γλώσσα του και παράλληλα με την πρώτη ευκαιρία επικαλείται την λαμπρή "του" παράδοση/ιστορία/παρελθόν/κλπ.Τον ίδιο όχλο που περιμένει με κάποιoν απροσδιόριστο τρόπο να εμφανιστεί ένας ηγέτης να τον "σώσει".Ένας σύγχρονος Μεσσίας;Ένας Παπαδόπουλος "που μας χρειάζεται";Ένας "εθνάρχης";Ένας Πούτιν;Κάποιος με αρχίδια τέλος πάντων ρε παιδιά!
Σαρκασμός μήπως και αντιληφθεί επιτέλους κάποιος από τον όχλο πως η ουσία βρίσκεται στο μέλλον και όχι στο μακρινό παρελθόν.Σαρκασμός μήπως και μπορέσουν και αναστραφούν έστω και τώρα τα λόγια του Θεόδωρου Αγγελόπουλου μέσα από το στόμα του Θ.Βέγγου στο "Βλέμμα του Οδυσσέα","η Ελλάδα πεθαίνει...πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα,και πεθαίνουμε.."
Ας αναλογιστεί ο καθένας ποιά είναι ή θα έπρεπε να είναι τα διδάγματα της ιστορίας -όχι αυτής που διδαχθήκαμε στα σχολικά βιβλία.Τα βιβλία μπορεί να τα βρει κανείς εύκολα,αρκεί να θέλει -και να μπορεί- να δει τα γεγονότα από πολλές οπτικές.Σίγουρα όχι από την οπτική των ταινιών τύπου Παπαφλέσσα της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως της 21ης Απριλίου.
Το τελευταίο που θα ήθελα να πω περί του '21,είναι πως όλοι όσοι πολέμησαν τότε,είχαν ο καθένας τον σκοπό/ιδεολογία/κίνητρό του.Άλλοι για την ελευθερία τους,άλλοι για να αποκτήσουν προνόμια,άλλοι για απαλλαγούν από τον τότε ΕΝΦΙΑ,άλλοι επειδή φαντασιώθηκαν την αναβίωση της παλιάς Ελλάδας,άλλοι απλά γιατί ήθελαν να σφάξουν Τούρκους ή να σφάξουν γενικώς.Όλες αυτές οι συνιστώσες οδήγησαν στην τελική συνισταμένη η οποία ενισχύθηκε από την τότε τρόικα και έδωσε το αποτέλεσμα του ελληνικού κράτους.
Σχετικά με το ποιοί ήρωες -με ή χωρίς εισαγωγικά- ήταν λέρες,είναι πεδίο ερεύνης λαμπρό και σίγουρα θα εκπλήξει πολλούς.Όλοι έκαναν τα σφάλματά τους,άλλοι μικρότερα,άλλοι μεγαλύτερα,άλλοι τεράστια.
Θα έγραφα κι άλλα,αλλά αφενώς βαριέμαι,αφετέρου δεν είμαι δοκιμιογράφος
Τιμή και δόξα στον άγνωστο πολεμιστή που τον έφαγε η μαρμάγκα της ιστοριογραφίας!