καθημερινα χανοντε φιλοι και γνωστοι στην ασφαλτο πληρωνοντας με τη ζωη τους την ανοησια καποιων αλλων.τα αιτια εχουν αναλυθει 1000αδες φορες και δεν θα επεκταθω.εγω θελω να επικεντρωθω σε αυτους που μενουν πισω.οταν περασουν οι πρωτες στιγμες-μερες και αρχησουν να συνειδητοποιουν την απωλεια,ερχοντε να προστεθουν και τα καθημερινα προβληματα που συνηθως μεταφραζοντε σε χρημα.σκεπτομενος τα ορφανα παιδακια η τις γυναικες που δεν ηταν στον εργασιακο στιβο προτεινω τη δημιουργια ενος ταμειου που ο καθενας θα συνεισφερει αυτο που μπορει και θα συνδραμει αυτες τις περιπτωσεις.
ξερω τις δυσκολιες δημιουργιας τετοιου λογαριασμου νομικες και φορολογικες μα κυριως της δυσπιστιας μας στα προσωπα που θα τον διαχειριζοντε και στην επιλογη των τελικων αποδεκτων.γι αυτο αν συμφωνειτε προτεινετε λυσεις και μη σταθειτε σε μια στειρα αναφορα των προβληματων που προκυπτουν.δυστηχως αυτες τις κινησεις θα επρεπε να τις ειχε προβλεψει η πολιτεια,αλλα επειδη σ αυτη τη μερια του κοσμου δεν υπαρχει τετοιος θεσμος ας θυμηθουμε τα καλα του να εισαι ελληνας και μοτοσυκλετιστης και ας πραξουμε αναλογως...
Απάντηση με παράθεση
