Φίλοι μου καλησπέρα.
Γράφω μετά από πολύ καιρό και δεν είναι ευχάριστο.
Πριν κάποιους μήνες άνοιξα ένα θέμα για τον στρατό μιας και είχε φτάσει η ώρα για να εκπληρώσω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Μετά από πολλές αναβολές λόγω σπουδών.
Παρουσιάστηκα Αυλώνα, ως πεζικάριος όπου έκατσα 40 ήμερες. Πέρασα πολύ καλά μιας και καβατζώθηκα ως αποθηκάριος στις αποθήκες τροφίμων.
Μετά μου ήρθε και η μετάθεση για Σουφλί. Ένιωσα λίγο περίεργα αλλά όταν έφτασα στο Σουφλί ήταν μια χαρά.
Σάββατο 10/07/10 αδειούλα. Μαγιό, πετσέτα και βουρ για μπάνιο και βουτιές.
Παρεούλα έξι παλιοφάνταρα μέσα σε φορτηγάκι (κλειστό) ΙΧ ενός φίλου που ήμασταν μαζί στο λόχο.
Τρία άτομα μπροστά και τρία άτομα πίσω. Κάθομαι πίσω, πάνω σε ένα λάστιχο. Μουσικούλα να παίζει, διάθεση χαλαρή, δεξιά λωρίδα 60 – 70χλμ ανά ώρα.
Κατηφορικός δρόμος, δεξιά ανοιχτή στροφή, αριστερή ανοιχτή στροφή και μπαίνουμε στην ευθεία. Μερσεντες ΙΧ από το αντίθετο ρεύμα μπαίνει στην λωρίδα μας. Παγωμάρα – ελαφρύ κόψιμο του τιμονιού προς τα δεξιά από τον οδηγό.
Μπαμ.
Τρομακτικός θόρυβος. Αίσθηση πλυντηρίου. Τα μάτια κλειστά. Αίσθηση ότι πετάω. Ανοίγω τα μάτια και βλέπω να απομακρύνομαι από το φορτηγάκι ενώ είμαι στον αέρα..
Πέφτω στο οδόστρωμα. Μία τούμπα, δύο τούμπες, χάνω τις αισθήσεις μου.
Ανοίγω τα μάτια και βρίσκομαι στο χαντάκι, μέσα στον θάμνο. Κουνήθηκα ελάχιστα. Πρώτη σκέψη αν κουνάω χεριά – πόδια. Ευτυχώς τα κουνάω.
Δεύτερη σκέψη. Ότι και να έχει γίνει θα περπατήσω.
Το δεξί πόδι το νιώθω μουδιασμένο και το γόνατο να έχει φτάσει στο μπούτι του αριστερού ποδιού. Μία αίσθηση ότι κάτι έχει καρφωθεί στο δεξί κωλομέρι. Αίματα δεν τρέχουν από πουθενά. Καταλαβαίνω τα πάντα γύρω μου, βλέπω καθαρά, δεν έχω ζαλάδες ούτε πήξιμο. Άρα δεν έχω χτυπήσει το κεφάλι μου.
Τρία άτομα ξαπλωμένα στην άκρη του δρόμου, δύο να κατεβάζουν Αγίους και ένας, σε κατάσταση πανικού, να μαζεύει τα πράγματα μας.
Ήρθαν τα ασθενοφόρα. Με σηκώνουν προσεκτικά. Νοσοκομείο και στο ακτινολογικό.
Διάγνωση. Εξάρθρωμα ισχίου και κάταγμα δεξιάς κοτύλης (άρθρωση του ποδιού στο γοφό)
Αεροπλάνο και 401 νοσοκομείο. Χειρουργείο. Μια λάμα και εφτά βίδες να στολίζουν την λεκάνη μου.
Απίστευτη ταλαιπωρία - στεναχώρια για εμένα αλλά και για όλη την οικογένεια μου.
Μετά από τόσους μήνες περπατάω και πάλι με τα δικά μου πόδια. Αν έχει πάθει ζημία η κεφαλή του ποδιού ( το λείο μέρος που τρίβεται) θα το δείξει ο καιρός.
Έχω πόνους και στο δεξί πόδι αλλά και στο αριστερό που παίρνει το περισσότερο βάρος.
Εύχομαι σε όλους, πάνω από όλα, ΥΓΕΙΑ.
Απάντηση με παράθεση
