Βιαστικό πουλί του Νότου

[nimbus]

Βιαστικό πουλί του Νότου

Δρογώσης Στάθης & Κότσιρας Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Δρογώσης Στάθης

Η μέρα τρέμει στη γη που μένω

Bm

Χίλια σύννεφα κλαίνε

G Bm

Δεν είσαι εδώ



G Bm G D A

Τον άδειο κόσμο κοιτάζω έξω

Bm

Όσο πίσω κι αν τρέξω

G D A

Δε θα σε βρω



D A

Κάποτε ήσουν πληγωμένη

Bm G

Βιαστικό πουλί του Νότου

D A

Δε μπορούσες να πετάξεις

Bm G

Δε μπορούσες να ξεχάσεις



Σ‘ ένα άδειο σπίτι σαν παραμύθι

Έχτισες την καρδιά μου

Ζεστή φωλιά



Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια

Τα νικάει η συνήθεια

η λησμονιά



Κάποτε ήσουν πληγωμένη

Βιαστικό πουλί του Νότου

Δε μπορούσες να πετάξεις

Δε μπορούσες να ξεχάσεις



Η μέρα τρέμει στη γη που μένω

Όλα μοιάζουν να λένε

Δεν είσαι εδώ



Καπνός και σκόνη δεν ανασαίνω

να το τέλος γραμμένο

πια τι ζητώ



Κάποτε ήσουν πληγωμένη

Βιαστικό πουλί του νότου

Δεν μπορούσες να πετάξεις

Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!

[nimbus]

Δικαίωμα στο όνειρο

Παπαδόπουλος Λάκης

Μια σιωπή καταλυτική

Dm

η πόρτα κλειδωμένη

F

το στίγμα σου ξεμακραίνει

Am G

κι η νύχτα απορρυπαντική



Βλέμμα γυάλινο χλωμό

σ’ ένα παιχνίδι χαμένο

ψάχνεις για κερδισμένο

κι εγώ πάλι στο βυθό



F Em Am

Όμως με τίποτα δεν μπορείς να μου στερήσεις τ’ όνειρο

F Em Dm Em

δικαίωμα στο όνειρο δικαίωμα στο τίποτα

F Em Am

όμως με τίποτα δεν μπορείς να μου στερήσεις τ’ όνειρο



Φυγάς σε δίκη που εκκρεμεί

που τίποτα δεν περιμένει

παρά απόφαση καταδικαστική



Μέσα σε γυάλινο κελί

η τύχη σου δοσμένη

το μέλλον ξεμακραίνει

η όψη σου αποθαρρυντική



Am

Όμως με τίποτα, με τίποτα, με τίποτα, με τίποτα | 5x

F Em

δεν μπορείς να μου στερήσεις τ’ όνειρο | 5x

[marine521]

Γιατί δεν συνεχίζεις ένα παλαιό topic προσθέτοντας τους νέους στίχους;

Προτείνω να πούμε στους Moderators να φτάξουν ένα χώρο με το όνομα lyrics !!!

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από marine521
Γιατί δεν συνεχίζεις ένα παλαιό topic προσθέτοντας τους νέους στίχους;

Προτείνω να πούμε στους Moderators να φτάξουν ένα χώρο με το όνομα lyrics !!!

...με την διάθεση ίσως...

[nimbus]

Ανήκω σε σένα (you belong to me)

Πλιάτσικας Φίλιππος

Μουσική/Στίχοι: King P.W.-Stewart Rod/Πλιάτσικας Φίλιππος

Αν πετάξεις στον ωκεανό

με το ασημένιο σου φτερό

κι ακουμπήσεις μια μικρή βροχή

θα με βρεις εκεί



Αν αγγίξεις το ξημέρωμα

κι απ' τα ερείπια γίνουνε νησιά

κι οι ανάσες στήσουνε γιορτή

θα με βρεις εκεί



Νιώθω ότι ανήκω σε σένα

ίσως να το νιώθεις κι εσύ



Αν σε βρουν φυγάδες πειρατές

και χαθείς σε χώρες μακρινές

μάθε που θα έρχεται η βροχή

θα με βρεις εκεί

[marine521]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
...με την διάθεση ίσως...

συγχώρεσε με ίσως να είμαι πεζός αλλά προσπαθώ να καταλάβω την συσχέτιση των στίχων με τον τίτλο του topic!!

Η παράθεση των στίχων συνεχόμενων τραγουδιών μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για αναζητήσεις; (ίσως σκέψεις) και προβληματισμούς;

Και πάλι συγγνώμη για τους πεζούς μου προβληματισμούς αλλά συνήθως με ταξιδεύουν εικόνες, (ίσως μερικές φορές κάποιοι στίχοι ενός τραγουδιού αλλά ποτέ ολόκληρη δισκογραφική δουλειά)



Επιμένω όμως στην εισήγηση για συγκεκριμένο χώρο!!!

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από marine521
συγχώρεσε με ίσως να είμαι πεζός αλλά προσπαθώ να καταλάβω την συσχέτιση των στίχων με τον τίτλο του topic!!

Η παράθεση των στίχων συνεχόμενων τραγουδιών μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για αναζητήσεις; (ίσως σκέψεις) και προβληματισμούς;

Και πάλι συγγνώμη για τους πεζούς μου προβληματισμούς αλλά συνήθως με ταξιδεύουν εικόνες, (ίσως μερικές φορές κάποιοι στίχοι ενός τραγουδιού αλλά ποτέ ολόκληρη δισκογραφική δουλειά)



Επιμένω όμως στην εισήγηση για συγκεκριμένο χώρο!!!

ωωω ελεύθερα να θέτεις τους προβληματισμούς σου:wacko:
Καλά τα λές απλά λόγω συναισθηματικής φόρτησης τα γράφω τουρλούμ τουρλούμ, ανάλογα με την διάθεση
Όσο μπορείς, ταξίδευε με τις εικόνες φίλε μου, γιατί είναι οι μόνες που μας έχεουν απομείνει

[matmat]

Ερωτικό (γυρεύω πάντα το φιλί)



Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Ερμηνευτές: Ελευθερία Αρβανιτάκη


Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.

Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.

Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.

Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το ‘τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.

Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι

Αυτό το ανέυρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.

[matmat]

Λόγια που φύλαγα


Ελευθερία Αρβανιτάκη


Φώτα που σβήνουν, πόλη που ξυπνά
άστρα και φεγγάρια χλωμά.
Νύχτα που φεύγει, ρίγος πρωινό
κι ένα όνειρο ζωντανό.
Ήσυχη θάλασσα, γλάροι λευκοί
μόνον εμείς στην ακτή,
χρόνια σε γύρευα, λόγια που φύλαγα
σου ψιθυρίζω στ’αυτί

Νύχτα βάλσαμο, μέρα βάσανο
μα εσύ δε λες να φανείς.
Όνειρα έσπειρα, όνειρα θέρισα
και δε μου φταίει κανείς.
Ήσυχη θάλασσα, γλάροι λευκοί
ούτε ψυχή στην ακτή,
Όνειρα έσπειρα, όνειρα θέρισα,
κάποτε κάποιο θα βγει.

Φώτα που σβήνουν, όνειρα μισά
σπίτια και φανάρια σβηστά
Μπρος στον καθρέφτη πάλι θα σταθώ
σαν παράθυρο ανοιχτό
Άβαφο πρόσωπο, βλέμμα γνωστό
έμαθα να σ’ αγαπώ
χρόνια σε γύρευα, λόγια που φύλαγα
είναι καιρός να σου πω.

[matmat]

Γαλάζια μυστικά


Μανώλης Φάμελος, Αλκίνοος Ιωαννίδης


Είσαι τραγούδι, ζεστό που ανεβαίνει
και σπέρνει στο διάβα του τη γη
Τρέμει το σύμπαν η ώρα σημαίνει
το θέλω το θέλεις κι εσύ

Όσα έχω ζήσει, όσα έχω νιώσει
τώρα φωτίζονται ξανά!
Πόσα για σένα, βαθιά έχω σώσει
μικρά γαλάζια μυστικά

Βγαίνω στον ήλιο, στο δρόμο που βράζει
και νιώθω σα ρέμα που κυλά
κι είσαι η αλήθεια γλυκά που προστάζει
το βλέμμα να έχω ψηλά

Κρίματα όσα και να βαραίνουν
τις κουρασμένες μας ζωές
κύματα μύρια κι αν μας παρασέρνουν
θα 'ρθουνε μέρες γελαστές

[matmat]

Αν είσαι μία θάλασσα


Κώστας Θωμαΐδης


Αν είσαι μία θάλασσα
Στο βυθό σου χάρισέ με
Κι αν είσαι μία φυλακή
Έλα διπλαμπάρωσέ με

Αν είσαι ένα όνειρο
Κράτα με να μην ξυπνήσω
Κι αν είσαι εσύ του πηγαιμού
Ποτέ μου μη γυρίσω πίσω

Πρώτη φορά που αγαπώ
Πρώτη φορά σωπαίνω
Και μες στην απουσία σου
Γεννιέμαι και πεθαίνω

Αν είσαι ένας χρυσός σταυρός
Στο κορμί σου σταύρωσέ με
Κι αν εγώ είμαι θνητός
Δώσε μια κι ανάστησέ με

Αν είσαι εσύ ο θάνατος
Πάρε με στην αγκαλιά σου
Κι αν είμαι εγώ αθάνατος
Όλη μου η ζωή δικιά σου

[johnpan]

και για να μην έχουμε λάθη στα tabs: http://www.kithara.vu/ss.php?id=MTc1NTk0NzM5

[nimbus]

Ποια θάλασσα

Θηβαίος Χρήστος & η “Παρέα”

Μουσική/Στίχοι: Δημητρίου Βασίλης/Βαλαωρίτης Νάνος



Είναι καρδιές που μάθαμε σα γράμματα ανοιγμένα

Είναι τραπέζια οπού κανείς δε θα καθίσει πια

Μια μουσική πανάκριβη που γράψανε για σένα

Δέκα χιλιάδες δάχτυλα για τελευταία φορά



Ποια θάλασσα ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα 'ναι αρκετά μεγάλη

Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψε η ψυχή

Ποια θάλασσα ποια θάλασσα



Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις

Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς

Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει

Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς



Ποια θάλασσα...



Πες μας που πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του

Το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή

Τώρα μας δείχνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του

Ω πρόσωπο που σκέπασε σε μάρμαρο η σιγή



Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις

Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς

Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει

Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς



Είναι καρδιές που μάθαμε σα γράμματα ανοιγμένα

Είναι τραπέζια οπού κανείς δε θα καθίσει πια

Μια μουσική πανάκριβη που γράψανε για σένα

Δέκα χιλιάδες δάχτυλα για τελευταία φορά



Εσάς που πήρε ο θάνατος βαριά στα δάχτυλά του

Από τα μάτια σας η αυγή πηγάζει σα νερό

Άστρα σε κάθε μέτωπο και φως τ’ ανάστημά του

Καμιά ζωή δε γράφεται χωρίς το δάκρυ αυτό



Ακουμπισμένες δυο εποχές η μια κοντά στην άλλη

Ω πρόσωπο που φώτισε μια μακρινή αστραπή

Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα 'ναι αρκετά μεγάλη

Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψε η ψυχή



Σα μυθικό τριαντάφυλλο μια νύχτα ο κόσμος κλείνει

Είναι μια πόρτα όπου κανείς δε θα περάσει πια

Είναι του δήμιου η ταραχή του ήρωα η γαλήνη

Ο ποταμός που κύλησε σαν έσπασε η καρδιά



Απόσπασμα “Η τιμωρία των μάγων”

[Tropeas]

ΚΑΤΙ ΝΑ ΓΥΑΛΙΖΕΙ

Σου 'δινα λεφτά για τα ταξίδια
και χρυσάνθεμα απ' της Κίνας της αυλές
πέτρες σκαλιστές για δαχτυλίδια
και φορέματα από πόλεις μαγικές

Στα παλιά βιβλία του πατέρα
της Αλεξάνδρειας οι μύθοι κι οι γιορτές
για όσα σκορπίστηκαν στον αέρα
και τις θάλασσες τις γκρίζες απ' το 'χθές

Σαν του φτωχού Σαρλό την μπαλαρίνα
που χορεύει μεσ' της νύχτας το ρυθμό
μα η καρδιά σου σαν κλεισμένη σε βιτρίνα
δεν αγγίζει της δικής μου τον παλμό

Ώσπου μια βραδιά ένας σχοινοβάτης
μεσ' τα φώτα αυτού του τσίρκου ισορροπεί
παίρνει ο μορφονιός την μπαλαρίνα
κι ειν' μονάχος τώρα ο κλόουν στη σκηνή

Μα ότι κι αν αρχίσω
όποια πόρτα κι αν χτυπήσω
τίποτα δεν φτάνει τον δικό σου ουρανό
Κάτι να γυαλίζει
θέλεις πάντα κι ας θυμίζει
ότι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό