Βούρβαχη, φανάρι για να περάσω τη Συγγρού. Ανάβει πράσινο. Κοιτάμε αριστερά, οκ. Ψιλοξεκινάμε, κοιτάζοντας δεξιά.. κλασικά ένας περνάει με κόκκινο, προλαβαίνω να σκεφτώ 'κοίτα έναν μλκ'.. προχωράω άλλο λίγο και είμαι-δεν είμαι στη μέση του ρεύματος προς Αθήνα ακόμα.. και τον ακούω.
Δηλαδή, ακούω τα φρένα του να στριγγλίζουν πολύ κοντά μου, από αριστερά. Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω κάτι μπλε. Όχι ότι προλάβαινα να κάνω και κάτι, πάντως ευτυχώς το ΤΑ πήγαινε μπροστά γεμίζοντας την 1η του ακόμα. Το μπλε μεταλλικό αυτοκίνητο του Μ@ΛάΚα της χρονιάς περνάει φρεναριστός κάτι εκατοστά πίσω μου και καταφέρνει να σταματήσει καμιά 20αριά μέτρα παρακάτω στη Συγγρού.
Εγώ έφτασα απέναντι και σταμάτησα. Γύρισα το κεφάλι και είδα αυτόν σταματημένο και μια παγωμένη Συγγρού σε pause. Είχαν σταματήσει όλα τα ρεύματα και κοιτούσαν μια την οδηγάρα που έσφαξε γαμι*ντας ένα καλοψημένο κόκκινο και μια εμένα που, Ω! τι θαύμα.. ζούσα ακόμα.
Μπλε μεταλλικό κάτι.. δεν το βλέπεις και συχνά, μπορεί να σε ξαναδώ. Χθες δεν είχα μυαλό ούτε να σε βρίσω. Έφυγα πριν συνειδητοποιήσω τι γλίτωσα. Το κατάλαβα όταν έφτασα σπίτι.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από VANDA
