Μέσα στο "κουτί" με ζαρωμένα τα μούτρα από τα βαρετά χιλιόμετρα της ΕΟ πριν από δύο εβδομάδες, επέστρεφα από τις σύντομες διακοπές μου...
Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας, να περνάς από ένα σημείο και να λες, ΑΥΤΟ πρέπει σίγουρα κάποια στιγμή να σταματήσω να το δώ. Ε, εμένα μου συνέβαινε κάθε φορά με τη λίμνη Υλίκη.... Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό παιδάκι κολλημένο στο τζάμι του αυτοκινήτου να χαζεύω έξω, ρώταγα, "η θάλασσα είναι αυτή μαμά?" και μου απαντούσε πως είναι η λίμνη Υλίκη...
Ε λοιπόν αυτή την Κυριακή, έπρεπε να πάω να τη δώ από κοντά...!
Κανονίζεται λοιπόν το παρεάκι και φύγαμε....
Για να αποφύγουμε βέβαια την ΕΟ ανεβήκαμε από Φυλή, για να περάσουμε μέσα από την αγαπημένη μας Πάρνηθα...
Περάσαμε τις πύλες του πρασσίνου και μπήκαμε σε έναν τόπο χωμάτινο και πράσσινο...!
![]()