15 μέρες στην Κρήτη-Ιούλιος 2014

[tedfach]

Πρώτο ταξίδι μας έτυχε ναύλος για τον Νότο …Μετά από μεγάλο διάστημα αναμονής τον Μάρτιο απέκτησα την πρώτη μου μηχανή, μία Aprilia Pegaso Strada του 2009. Αφού κατάφερα σιγά σιγά να κατανοήσω και να συνηθίσω πως ένα όχημα 180 κιλών μπορεί να στρίβει με 90 χλμ σε 2 ρόδες, έπεσε η ιδέα!Φέτος πάμε Κρήτη! Μαζευτήκαμε σιγά σιγά τα μέλη,ο Γιάννης,ο άλλος Γιάννης (από εδώ και στο εξής Τσίρος),ο Αλέξης,ο Κυριάκος και ο Θοδωρής (εγώ),όλοι στα 22-23,Θεσσαλονικείς και φίλοι εδώ και χρόνια.15 μέρες,5 άνθρωποι,1 αυτοκίνητο και 1 μηχανή.Σχέδιο δεν υπήρχε και όσες φορές δοκιμάσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο,απλά ο δρόμος μας μας έβγαζε αλλού.Διαμονή ακανόνιστη,σκηνές,τέντα,γκάζι για το φαγητο και όπου μας βγάλει.
Τόπος συνάντησης ο Πειραιάς.Ο Γιάννης με το Yaris του βρίσκονταν στην Χαλκίδα λόγω διακοπών με τους γονείς όπου κατέβηκα και εγώ με τον Πήγασο στις 14 Ιουλίου, μία μέρα πριν την αναχώρηση του πλοίου.Οι υπόλοιποι με τρένο στις 15.
Συναντηθήκαμε στον Πειραιά και μετά από σύντομη αναμονή επιβιβαστήκαμε στο Ολύμπικ Τσάμπιον.


Μπαίνοντας στα Χανιά

[tedfach]

1η Μέρα (16/7)
Φτάσαμε στα Χανιά στις 7 το πρωί και κάναμε μια σύντομη βόλτα στην παλιά πόλη όπου ήπιαμε καφέ και συναντήσαμε μια οικογενειακή φίλη,την Ελίνα, για να μας δώσει οδηγίες .1η στάση η παραλία του Μπάλου.Ξεκινήσαμε γύρω στις 10 και μετά από περίπου 1μιση ώρα αφού προμηθευτήκαμε τα απαραίτητα ήμασταν εκεί.
Ο δρόμος για να φτάσεις στην παραλία αφού περάσεις τα χωριά είναι ένας μακρύς χωματόδρομος με μεγάλες πέτρες σε αρκετά σημεία και κόκκινο μαλακό χώμα ,στο τέλος του αφήνεις το όχημα σου και ξεκινά ένα μονοπάτι που κατηφορίζει σαν φίδι μέχρι την παραλία.Πάρα πολύς κόσμος,κυρίως τουρίστες και αφόρητη ζέστη επικρατούν αλλά το τοπίο σε αποζημιώνει για τον κόπο σου.

Αφού αράξαμε στην παραλία και κάναμε το μπανάκι μας αποφασίσαμε να κινηθούμε στην επόμενη παραλία και τόπο διαμονής μας,το Ελαφονήσι.Κινούμενοι στον χωματόδρομο που προανέφερα κάναμε μια στάση σε ένα γραφικό εκκλησάκι όπου εμφανίστηκε ένας βοσκός που μας έκανε παρατήρηση για τις καρέκλες που πήραμε και ξεκίνησε η συζήτηση.Όταν του είπαμε πως είμαστε από Θεσσαλονίκη η αρχική του επιθετικότητα μετατράπηκε σε έναν απίστευτο θαυμασμό και ξεκίνησαν οι ιστορίες για εμπόριο όπλων,βεντέτες καθώς και το πιο είναι το καλύτερο τσομπανόσκυλο.Στο τέλος πριν χαιρετηθούμε μας πρότεινε να σφάξει ένα κατσίκι αλλά εμείς (οι μπούφοι) αρνηθήκαμε και συνεχίσαμε προς την Ελαφόνησο.

Ο βοσκός μας πρότεινε να πάρουμε τον δρόμο από Σφηνάρι-Κεφάλι,ο οποίος και αποδείχτηκε αρκετά δύσκολος, στενός,με συνεχείς στρόφες ωστόσο η φυσική ομορφιά ήταν το κάτι άλλο (με τις καύλες να βγαίνουν παράλληλα στις στροφές). Ένα γυμνό βουνό βρίσκεται συνέχεια από πάνω σου και στην άλλη πλευρά η θάλασσα και η δύση του ήλιου.Η μυρωδιά του βουνού συνεχώς μέσα στα ρουθούνια σου και η συνεχής συζήτηση με τον Τσίρο που εκτελούσε χρέη συνοδηγού «Αν είναι ολόκληρο το νησί έτσι,δεν φεύγουμε από εδώ».
Γύρω στις 9 φτάσαμε στο Ελαφονήσι όπου είχαμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε.Λίγο πριν φτάσουμε αρχίζω και νιώθω τον συμπλέκτη πολύ μαλακό,η μηχανή σβήνει αλλά μιζάρω καθώς είμαστε ακόμα εν κινήσει και συνεχίζουμε. Σταματάμε και ελέγχω την ντίζα του συμπλέκτη από την οποία έχει μείνει μία ίνα σύρματος ενωμένη με την μανέτα. ΑΜΑΝ!Και το έλεγε στο moto.gr για την προετοιμασία του ταξιδιού! Με τα πολλά στήσαμε τις σκηνές σε ένα πάρκινγκ για τροχόσπιτα,μαγειρέψαμε και σωριαστήκαμε στον ύπνο με εμένα παράλληλα να προσπαθώ να βρω λύση στο πως θα διανύσω 200χλμ μέχρι τα Χανιά για καινούρια ντίζα.

[tedfach]

Ο σύλλογος κλασσικής μοτοσυκλέτας στο καφέ.


Το μονοπάτι για τον Μπάλο


Η παρέα μας-->Γιάννης,Αλέξης,Τσίρος,Θοδωρής,Κυριάκος

[tedfach]

Και οι όμορφες παρουσίες...

[tedfach]

2η Ημέρα
Πρωινό ξύπνημα,συμμάζεμα και ξεκινά η προσπάθεια να πάρει η μηχανή,τηλέφωνο στον μηχανικό «δέσε ένα σύρμα και μετά ξερές μέχρι το συνεργείο».Τελικά την βάλαμε μπρος και ξεκινήσαμε εγώ με την μηχανή μπροστά και οι υπόλοιποι από πίσω με το αυτοκίνητο.Αφού έκανα μερικά χλμ, ξεκίνησαν τα ανηφορικά πέταλα και μου έσβησε.Άντε ξανά από την αρχή!1-2-3,τα παράτησα. Πήρα την κατηφόρα ξανά προς τα πίσω και σταμάτησα σε έναν πάγκο με τοπικά προϊόντα όπου βρίσκονταν ο Γιαννιός και η Νατάσα,2 μετανάστες από την Αλβανία και την Ουκρανία αντίστοιχα που ζούνε χρόνια εκεί. «Δεν χρειάζεται να πας στα Χανιά,έχει στο Έλος βενζινάδικο με ό,τι θες». Έφυγαν λοιπόν 3 με το αυτοκίνητο για το Έλος και την ντίζα και εγώ έμεινα με την μηχανή και τον Αλέξη να τους περιμένουμε. Και εκεί ξεκίνησαν οι ρακές και τα ρακόμελα και η ρακή με το ξύσμα λεμονιού.Μέχρι να γυρίζουν οι υπόλοιποι με την ντίζα,είχαμε γίνει ζάντα!Περάσαμε την ντίζα με μεγάλο ζόρι (πρώτη μηχανή-τι να ξέρω ο καψερός και συνεχίσαμε τις ρακές ώσπου τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε στο Ελαφονήσι για να το φχαριστηθούμε.Πανέμορφη παραλία που θυμίζει Καραϊβική,προστατευόμενη από το Natura 2000 και τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 με χρέωση μισό € για την τουαλέτα αλλά μόνο για τους ξένους τουρίστες διότι ποτέ κανένας Έλληνας δεν δέχτηκε να πληρώσει κάτι τέτοιο.Εκείνο το βράδυ στήσαμε σε ένα σημείο με άλλες σκηνές αριστερά του beach bar ,μαγειρέψαμε και πλακωθήκαμε στις μπύρες.




και ο δρόμος μέχρι την Ελαφόνησο

[tedfach]

3η Ημέρα
Ξεκινήσαμε πρωί για Χώρα Σφακίων. Ανεφοδιασμός στα Χανιά και στάση στην κεντρική αγορά για μένα και τον Τσίρο προς αναζήτηση σωστής γραβιέρας και ζυμωτού ψωμιού και έπειτα διαδρομή προς την Χώρα των Σφακίων ,όπου στην παραλία Κούτελος μας περίμενε η κ.Κούλα στην ταβέρνα της. Ο δρόμος προς την Χώρα Σφακίων είναι ολοκαίνουριος με ωραίες στροφές, διαγράμμιση και μικρά τούνελ καθώς διασχίζει φαράγγι.Στο ύψος των τούνελ υπάρχει μια καντίνα όπου ήπιαμε καφέ με τον συναναβάτη Τσίρο βλέπωντας το φαράγγι και στο βάθος το Λυβικό Πέλαγος. Φτάσαμε το απογευματάκι στην ταβέρνα,στήσαμε τις σκηνές και κάναμε το μπάνιο μας.Το βράδυ καθίσαμε στην ταβέρνα όπου φάγαμε απίστευτους κοχλιούς, αγκινάρες, σφακιανά καλτσούνια και ό,τι άλλο τραβούσε η ψυχή μας με την συνοδεία φυσικά ρακής. Παραπατώντας φτάσαμε στις σκηνές,με καθορισμένο πρωινό εγερτήριο στις 7 καθώς στις 8μιση έφευγε το πλοίο για Γαύδο.

[tedfach]

4η Ημέρα
Ξυπνήσαμε στην προγραμματισμένη μας ώρα και σιγά σιγά προσπαθώντας να αποβάλλουμε το αλκοόλ της προηγούμενης βραδιάς ετοιμαστήκαμε.Αφήσαμε τις σκηνές στημένες στον Κούτελο και κατευθυνθήκαμε προς την Χώρα Σφακιών όπου βιαστικά επιβιβαστήκαμε στο πλοίο 5 μαντράχαλοι και 1 μηχανή χωρίς το μεγάλο παγούρι για το νερό,σκηνές,απαραίτητα για μαγείρεμα κτλ.Μόνο πετσέτες,μαγιό,παντόφλες και μια τέντα για σκιά… Είχαμε σκοπό να μείνουμε 1 μέρα αλλά δεν υπήρχε χώρος για μηχανή στο πλοίο της επόμενης οπότε θα μέναμε 2.
Φτάσαμε στην Γαύδο,φορτώσαμε κάποια πράγματα στην μηχανή και αυτή τη φορά με συναναβάτη τον Αλέξη και τους υπόλοιπους στο ΚΤΕΛ κατευθυνθήκαμε προς το Σαρακήνικο. Δέσαμε την τέντα μας σε κέδρους της Γαύδου που από ότι μάθαμε είναι συγκεκριμένο είδος και την πέσαμε από κάτω.

Γενικά η Γαύδος είναι ένα άγονο νησί που το δέρνει ο άνεμος κάθε εποχή του χρόνου.Αν φυσάει ο ζεστός Νοτιάς, δεν θες να κουνηθείς,η άμμος καίει συνεχώς και δύσκολα βρίσκεις σκιά, μόνο που κάθεσαι γεμίζεις σταδιακά άμμο η οποία εισέρχεται παντού.Η σκληρότητα αυτού του τόπου ωστόσο κρύβει μια αρμονία και μια ομορφιά, οι λιγοστοί κάτοικοι είναι φιλόξενοι και χαρακτηριστικά ήρεμοι,μόνο οι τζιβάτοι χίπηδες έχουν πολλές φορές ότι το «μέρος τους ανήκει» επειδή απλά το επισκέπτονται πολλά χρόνια.

Το απόγευμα λοιπόν αφού είπιαμε τους καφέδες μας και κολυμπήσαμε στα απίστευτα νερά του Σαρακήνικου και αποφασίσαμε με τον Κυριάκο να πάμε που αλλού(!),στην Τρυπητή,το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης (σαν το Noordkaap ένα πράγμα…).Αφήσαμε την μηχανή στην αρχή του χωματόδρομου και ξεκινήσαμε το μονοπάτι που φτάνει στην παραλία,μία αλυκή,που δημιουργεί μια περίεργη εικόνα μεταξύ ψηλών βράχων και μεγάλων κυμάτων που τους δέρνουν συνεχώς.Επιστρέψαμε στην μηχανή ακριβώς την ώρα που εξαφανίστηκε και το τελευταίο φως της ημέρας αρκετά κουρασμένοι αφού το μονοπάτι ήταν μακρύτερο από ότι περιμέναμε .Στο Σαρακήνικο μας περίμεναν οι υπόλοιποι τρώγοντας κατσίκι με θυμάρι και μέλι υπό τους ήχους παραδοσιακής μουσικής.

Η τέντα...


Η παραλία


Και η καρέκλα

[tedfach]

5η Ημέρα
Πρωινό ξύπνημα,καφές και αναχώρηση για την επόμενη παραλία,τον Αη Γιάννη. Βρήκαμε και εκεί ένα κέδρο και δέσαμε την τέντα μας δίπλα στην θάλασσα απολαμβάνοντας παράλληλα μια αιώρα που ήταν δεμένη στο δέντρο. Ο Αη Γιάννης είναι και αυτός προστατευόμενη περιοχή με μία μεγάλη αμμώδη παραλία,γεμάτη ελεύθερους κατασκηνωτές και καθαρά νερά με δυνατά ρεύματα που μπορούν να σε κάνουν βόλτα στο Λιβυκό.Περάσαμε την μέρα μας κολυμπώντας και το βράδυ για φαγητό στην ταβερνούλα που είχε πιο πάνω.Ο ουρανός παράλληλα ξάστερος με τον Γιάννη και τον Αλέξη να ψάχνουν τους αστερισμούς στο Sky Map.

[tedfach]

6η Ημέρα
Πρωινό ξύπνημα και δίπλα μας ένας άντρας γύρω στα 60 να ξεροβήχει συνεχώς.Εν τέλει ανακαλύψαμε πως του άνηκε η αιώρα που είχα κοιμηθεί και τόση ώρα προσπαθούσε να μας ξυπνήσει.Του ζητήσαμε συγνώμη και αυτός μας απάντησε με επιθετικό τρόπο αλλά δεν δώσαμε σημασία.Ανεβήκαμε στο καφενείο για Σφακιανή πίτα με μέλι (απίστευτη) και καφέ.Φορτώσαμε τα πράγματα και πήγαμε στο λιμάνι με το πλοίο να πηγαίνει στην Αγία Ρούμελη (εκεί τελειώνει το φαράγγι της Σαμαριάς) και μεταβίβαση σε άλλο πλοίο για Λουτρό και Χώρα Σφακίων. Γυρίζουμε πίσω στον Κούτελο και από εκεί βουρ για τα Σελλιά και είσοδο επιτέλους στον Νομό Ρεθύμνου όπου θα μας φιλοξενούσε η κυρία Ελένη,μητέρα της Ελίνας που συναντήσαμε στα Χανιά και της Κούλας από τον Κούτελο.

Ο δρόμος από τα Σφακιά προς τα Σελλιά είναι κακός,με πολλές λακούβες,στενός,κακή σήμανση και αρκετούς ντόπιους με τα τεράστια αγροτικά τους,ωστόσο καλυτερεύει αρκετά μολίς μπεις στον Νομό Ρεθύμνου όπου αποκτά καλύτερη άσφαλτο.

Ενδιάμεσα κάναμε και μια στάση στο Φραγκοκάστελο που όπως δηλώνει και το όνομα του είναι βενετικό φρούριο που χτίστηκε γύρω στο 1370 και σύμφωνα με την παράδοση εμφανίζονται εκεί οι Δροσουλίτες, φαντάσματα των πολεμιστών που έχασαν εκεί την ζωή τους.Μια σύγχρονη θεωρία λέει πως δημιουργείται κάποιο οπτικό φαινόμενο από απέναντι και εμφανίζονται στην ουσία Βορειοαφρικάνοι!
Εκείνο το βράδυ μείναμε στην κυρά Ελένη, ξεβρωμιστίκαμε, φάγαμε σαλάτες με ντάκο και κρητικά τυριά, απίστευτα χειροποίητα καλτσούνια,συζητήσαμε για την ιστορία του τόπου και πέσαμε για ύπνο.

Η σφακιανή μελόπιτα (σαν μπουγάτσα κρέμα-τυρί με μέλι και κανέλα από πάνω)


Και ο φίλος μας ο Γιαννιός που μας περίμενε στον Κούτελο

[tedfach]

7η Ημέρα
Πρωινό ξύπνημα στις 10 και τιτανοτεράστειο πρωινό.Αναχώρηση γύρω στις 12 και δρόμος για την Μονή Κάτω Πρέβελη και την παραλία με το φοινικόδασος.Παρκάραμε στο πάρκινγκ και κατεβήκαμε το μονοπάτι για την παραλία,στην οποία καταλήγει ένα ποτάμι,μέσα από το φαράγγι, στις όχθες του οποίου φύονται φοίνικες (όσοι γλίτωσαν από την πυρκαγιά πριν κάποια χρόνια). Άλλο να το λέω και άλλο να το βλέπεις. Φοίνικες δίπλα στην θάλασσα και καθώς προχωράς προς την πλαγιά να συνδιάζονται μικρές βάθρες από γλυκό νερό ενώ παράλληλα υψώνονται γύρω σου βουνά χωρίς ίχνος βλάστησης, άγρια και επιβλητικά.
Αφού είπιαμε τους καφέδες μας και απολαύσαμε πολλές αιθέριες αλλοδαπές παρουσίες,πήραμε τον δρόμο για την Τριόπετρα.Η Τριόπετρα είναι μια παραλία μεγάλου μήκους στην άκρη της οποίας υπάρχουν 3 μεγάλες πέτρες , φαγωμένες από την θάλασσα.Είναι ότι χρειάζεσαι αν θες να κάνεις βουτιές ή να βρεις σκιά.
Κάναμε το μπάνιο μας,τις βουτιές μας,βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και καθώς είχε περάσει η ώρα επιστρέψαμε στα Σελλιά όπου ένα λουκούλλειο γεύμα μας περίμενε.Είπιαμε το κρασί από τα αμπέλια της κυρα Ελένης, είπαμε τα αστειάκια μας και η μέρα μας τελείωσε.

Ο Πρέβελης


και η Τριόπετρα

[tedfach]

8η Ημέρα
Ξύπνημα με αργούς ρυθμούς, χαιρετούρες και φωτογραφίες με την κυρά Ελένη και την Ελίνα και δρόμος για την Φαιστό και το Ηράκλειο.Στάση στον αρχαιολογικό χώρο της Φαιστού,περιήγηση και αγορά δώρου με τον δίσκο της Φαιστού για το κορίτσι (για να μην τ’ακούσουμε μετά) και κερασμένες ρακές στο κυλικείο (έτσι κερνούσαν και οι Μινωίτες). Ο δρόμος από την Φαιστό προς το Ηράκλειο διασχίζει ένα φαράγγι,δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες από εκεί λόγω τελειωμένης μπαταρίας, στενός δρόμος με καλής ποιότητας άσφαλτο που εμένα προσωπικά μου θύμισε δρόμους από τα Αλπικά πάσα και την Λατινική Αμερική (που έχω δει μόνο σε φωτογραφίες),με πετρόχτιστο τοίχο στην άκρη του δρόμου και από κάτω την βαθιά χαράδρα, σε κάποιο του σημείο μάλιστα υπάρχει τούνελ με φανάρι καθώς μπορούν να περνούν μόνο προς μια κατεύθυνση οχήματα ,λόγω της στενότητας, σε εκείνο το σημείο.Το απογευματάκι φτάσαμε στο Ηράκλειο, συναντηθήκαμε με τον Αλέξανδρο, συμφοιτητή του Κυριάκου στην Δασολογία και περιηγηθήκαμε στο κέντρο της πόλης κάνοντας και μια επίσκεψη στον τάφο του Καζαντζάκη. Έπειτα διαμονή στο Κοκκίνι στο σπίτι του Αλέξανδρου με μαγείρεμα και βραδινή έξοδος στο Ηράκλειο για τους υπόλοιπους καθώς εγώ προτίμησα να την πέσω στον καναπέ.

Η κυρά Ελένη με τα αντράκια της


Ακόμα ψάχνουν αυτόν που ψήφισε Χρυσή Αυγή στα Σφακιά

[tedfach]

9η Ημέρα
Η μέρα ξεκινά μαζεύοντας πράγματα και δρόμο για την Κνωσό,από εκεί στην Μυρτιά στο μουσείο Ν.Καζαντζάκη, στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας Ηρακλείου και στο Αρχαιολογικό όπου και στις 8 γεμάτοι πληροφορίες πήγαμε στο άλλο σπίτι του Κρητικού φίλου μας στο κέντρο της πόλης.Μαγείρεμα μακαρονιών με απάκι και σάλτσα,οι καθιερωμένες μπύρες κούτα από το Lidl και επίσκεψη στο σπίτι της Θεσσαλονικιάς φίλης Ηλιάνας.

Από το μουσείο φυσικής ιστορίας


Α να και το κουτί!

[tedfach]

10η Ημέρα
Το πρωινό ξύπνημα έγινε μάλλον μεσημεριανό από τις μπύρες και βγαίνουμε στην εθνική οδό προς Βάι.

Η εθνική οδός στην Κρήτη ξεκινά από τον Κίσσαμο και καταλήγει στην Σητεία,είναι δρόμος καινούριος,με ελάχιστα δύσκολα σημεία, επικίνδυνος το βράδυ λόγω απουσίας φωτισμού και περίεργα τουλάχιστον όρια ταχύτητας αφού σε ελάχιστα μόνο σημεία είναι 90 και στα περισσότερα 80 ή 70 με κάποιες ταμπέλες εώς και 40, καθιστώντας σε ευάλωτο σε κάποιους ντόπιους οι οποίοι γράφουν κανονικά και τα μπλόκα και τις κάμερες που υπάρχουν κάθε λίγο και τρέχουν με τα Ναβάρα τους σαν τρελοί.Αν και νέος οδηγός πιστεύω ότι αυτό το κομμάτι με δυσκόλεψε περισσότερο από τους επαρχιακούς λόγω φόβου για τους υπόλοιπους διερχόμενους καθώς και το μπιλετάκι που πιθανόν να με περίμενε όταν γυρνούσα στην Θεσσαλονίκη.
Το τοπίο από τον Αγ.Νικόλαο και Ανατολικά αλλάζει άρδην.Εξαφανίζονται τα ψηλά βουνά και σε κάποια σημεία έχεις την εντύπωση πως βρίσκεσαι σε άλλο τόπο από αυτόν που είδες στην αρχή,με μικρούς λόφους και τον δρόμο να απλώνεται μπροστά σου.Μετά την Σητεία η διαδρομή γίνεται και πάλι ορεινή αλλά αυτή τη φορά έχει βλάστηση και πεύκα (για τους Βόρειους,σαν το 2ο πόδι της Χαλκιδικής).Φτάνοντας στο Βάι επιστρέφουμε στους λόφους, ώσπου να συναντήσουμε τους πρώτους φοίνικες που σχηματίζουν την είσοδο του.
Η καθυστερημένη μας έναρξη μας έκανε να φτάσουμε αργά οπότε αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στον Κουρεμένο όπου πολλοί surfers συγκεντρώνονται με τα τροχόσπιτα τους και είναι και ασφαλές για ελεύθερο κάμπινγκ. Στον δρόμο μας για εκεί μας καθυστερεί ένας έλεγχος της αστυνομίας καθώς οι 2 αστυνομικοί ήταν πεπεισμένοι ότι κουβαλούσαμε πάνω μας φούντα κάνοντας φίλο και φτερό εμένα,τον Τσίρο,τις τσάντες μας και τον Πήγασο.Μας έπιασε η νύχτα όταν πείστηκαν ότι είμαστε νομοταγείς και φτάσαμε στον Κουρεμένο όπου λόγω του δυνατού αέρα δεν μπορούσαμε να στήσουμε τις σκηνές.Κοιμηθήκαμε κάτω από τα αρμυρίκια αφού βέβαια βράσαμε λουκανικάρες στο γκάζι.

Κλασσική προσπέραση στην Κρήτη


Η ανατολική πλευρά

[tedfach]

11η Ημέρα
Ξύπνημα στον Κουρεμένο και με την μία για πρωινό καφέ στον Βάι με ένα ελαφρύ αεράκι να κουνά τα φοινικόφυλλα και εμάς να μην θέλουμε να φύγουμε.Με τα πολλά σηκωθήκαμε και πήραμε το δρόμο για το Ρέθυμνο.Μετα από σχεδόν 3μιση ώρες φτάσαμε στο φρούριο Φορτέτζα,έπειτα περιηγηθήκαμε στα σοκάκια της πόλης που ήταν γεμάτη τουρίστες και ήπιαμε την μπύρα μας στο λιμάνι. Βραδινή αναζήτηση για κατάλληλη παραλία και για καλή μας τύχη βρίσκουμε λίγο έξω από το Ρέθυμνο ένα εγκαταλειμμένο σπίτι και αράζουμε κάτω από το υπόστεγο του με τον φόβο βέβαια μην εμφανιστεί κανας Κρητίκαρος και μας «παίξει» καμιά που καταπατήσαμε την γη του.

[tedfach]

12η Ημέρα
Ο Κρητίκαρος δεν εμφανίστηκε και εμείς ξεκινήσαμε για πρωινό καφέ στο Ρέθυμνο.Φορτίσαμε κινητά και φωτογραφικές και μετά την κάναμε για Χανιά όπου έπρεπε να βρούμε κατάλληλο σημείο καθώς την επόμενη θέλαμε να κατεβούμε το φαράγγι της Σαμαριάς.Σταματάμε λοιπόν στην Σούδα και ένας ψιλικατζής μας προτείνει να διανυκτερεύσουμε στο εκκλησάκι του Αη Γιάννη.Με τα πολλά το βρίσκουμε. Ένα μοναχικό ξωκλήσι μέσα στον κόλπο της Σούδας, στην πόρτα του οποίου ακόμα υπήρχαν βάγια, με μια μικρή παραλία με πέτρες και τον Νατοϊκό στόλο απέναντι.2 φιλέτα έχει η περιοχή...1 το ΝΑΤΟ και 1 η εκκλησία



και ο στόλος...ελπίζω να μην με κυνηγάνε για κατασκοπεία μετά