Άσχετα με το άν τα επισκεπτόμαστε ή όχι, ένα πράγμα μπορούμε να παραδεχτούμε για τα μοναστήρια:
Ξέρουν να διαλέγουν τις πιό όμορφες τοποθεσίες, για να τα φτιάχνουν! Συνάμα, η ηρεμία και συνήθως η θέα που σου προσφέρει ένας τέτοιος χώρος, είναι μοναδική.
Σκεπτόμενοι τα παραπάνω, ξεκινήσαμε σήμερα μία παρέα φίλων, για το Ύπατο και τη μονή Σαγματά. Συνεχίζοντας μία σειρά εκδρομών σε μνημεία (κάστρα, μοναστήρια) αλλά και αρχαιολογικούς χώρους πέριξ της Αττικοβοιωτίας, αποφασίσαμε να πάρουμε τις ανάσες μας, στο 1000 σχεδόν χρονών μοναστήρι.
Ξεκινώντας γύρω στις 0715 από τον Άγιο Στέφανο και οδηγώντας με πολύ χαλαρούς ρυθμούς στον παράδρομο της Ε.Ο., γρήγορα φθάσαμε στον προορισμό μας (67 χλμ απόσταση). Ώς γνωστό από το Ύπατο μέχρι τη μονή είναι χωματόδρομος - υποτίθεται - καλής ποιότητας. Αντιθέτως αντιμετωπίσαμε πολύ σαθρό (από τις πρόσφατες βροχές, κατέβασε το βουνό, πολύ πράμα και ΠΑΡΑ πολύ πούδρα. Όλα καλά όμως, αφού και οι ασφάλτινοι της παρεάς, ανέβηκαν σιγά-σιγά και αυτοί.
Μέσα στο μοναστήρι, ηρεμία, ησυχία και γαλήνη. Ήταν η ώρα της πρωινής λειτουργίας.
![]()