Η ιστορία της Yamaha

[stam2]

Πρόκειται για μία δική μου καταγραφή μέσα από τις σελίδες βιβλίων και άρθρα στο Internet, όσων στοιχείων βρήκα για την ιστορία της γέννησης της Yamaha. Ελπίζω να αρέσει σε όσους τη "βρίσκουν" με ιστορία και για το "πως ξεκίνησε" κάτι, και να το απολαύσουν. Φυσικά είναι όχι απλά ευπρόσδεκτα αλλά και επιθυμητά τα σχόλια και οι επισημάνσεις, όπως και στοιχεία που τυχόν έχουν παραλειφθεί ώστε να γίνει καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο το αρθράκι.
Το πρωτότυπο δημοσιεύθηκε αρχικά στο φόρουμ για τα Τενερέ, xtzhellas.forumgreek.com και εκεί θα προστίθενται μελλοντικά και επιπλέον προσαρτήσεις και συμπληρώματα.

[stam2]

Ο ιδρυτής....



Στις 20 Απριλίου του 1851 γεννήθηκε στο Nagasaki, ο Torakusu Yamaha. Ήταν ο τρίτος γιος του Takanosuke Yamaha, ενός Samurai, μέλους της φατρίας Tokugawa, η οποία ήταν μία από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες φατρίες σαμουράι της Ιαπωνίας. Ο Torakusu ανατράφηκε και σπούδασε Αστρονομία και Μηχανική στα βήματα του πατέρα του.


Ο Torakusu Yamaha.​

Μετά την έλευση του Αμερικανικού ναυτικού (Commodore Matthew Perry 1853) και την βίαιη υποχρέωση της Ιαπωνίας να συμμετάσχει στο ελεύθερο εμπόριο και να επιτρέψει στους δυτικούς να κάνουν εμπόριο στα εδάφη της, η μέχρι τότε υποδεέστερη Ιαπωνική τεχνογνωσία μπολιάστηκε και ενισχύθηκε από τις δυτικές τεχνολογίες και ειδικά το Nagasaki η γενέτειρα του Torakusu, μετετράπη σε μεγάλο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας, φιλοξενώντας μάλιστα και ένα από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία. Παράλληλα όμως η εποχή του Σογκουνάτου, του πολιτειακού συστήματος δηλαδή, με βάση τους Σογκούν, όδευε προς το τέλος της. Οι Σογκούν υπέστησαν διώξεις από το καθεστώς Meiji με σκοπό τον περιορισμό των εξουσιών τους, και ως λύση απέναντι σε διαβλεπόμενους κινδύνους η οικογένεια Yamaha, μεταφέρθηκε στην Οσάκα.
Ο νεαρός Torakusu γοητεύθηκε από τη δυτικόφερτη τεχνολογία της Μηχανικής, και ξεκίνησε μόλις στα 19 του, μια δουλειά ως ωρολογοποιός και ωρολογοτεχνίτης, σπουδάζοντας παράλληλα το επιχειρείν. Δυστυχώς, (ή ευτυχώς για τη μετέπειτα πορεία του) η δουλειά αυτή δεν πήγε καλά και μετά από 2 χρόνια έκλεισε την επιχείρηση. Συνέχισε όμως να εργάζεται ως τεχνικός και επισκευαστής παντός είδους συσκευών σε ένα κατάστημα που ονομαζόταν Kawachi-ya, όταν κάποια στιγμή εστάλη από το κατάστημά του στο Hamamatsu (μία μικρή πόλη ψαράδων τότε) για να επισκευάσει κάποιες συσκευές του Νοσοκομείου της πόλης. Εκεί έδεσε η συνεργασία του με το νοσοκομείο, και έτσι έγινε η αιτία να νοικιάσει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου κοντά στο νοσοκομείο και να δουλεύει μόνιμα ως τεχνίτης για τις συσκευές και συντηρήσεις του νοσοκομείου.


Ένα εκκλησιαστικό όργανο Mason & Hamlin του 1874, η αφορμή της έμπνευσης του νεαρού Yamaha​

Το κοντινό σχολείο αγόρασε ένα αμερικάνικο εκκλησιαστικό όργανο Mason & Hamlin για να παίζει μουσική, όμως λόγω του μικρού μεγέθους της πόλης και την δυσκολία λόγω απόστασης να έθει εξειδικευμένος τεχνικός, όταν χάλασε το Όργανο τον κάλεσαν για να το επισκευάσει. Ο 36χρονος τότε Yamaha, το επισκεύασε, αντιγράφοντας παράλληλα και όλα τα τεχνικά σχέδια του Οργάνου. Μετά από δύο μήνες με τη βοήθεια του Kawai Kisaburo του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, ο οποίος δάνεισε στον φτωχό Yamaha τα λεφτά για να αγοράσει υλικά, αλλά και την υποστήριξη του Fukushima Toyosaku, του διευθυντή του νοσοκομείου, ο Yamaha κατάφερε και έφτιαξε ένα Όργανο με 39 κλειδιά-πλήκτρα. Ενδεικτικό της απλότητας του εγχειρήματος είναι, το ότι ο ιδιοκτήτης ενός ψαράδικου που ασχολείτο ερασιτεχνικά με τη μουσική, τον βοήθησε να το κουρδίσει ώστε να παίζει τις σωστές νότες. Όταν όμως πήγε με το όργανο στο Τόκυο για να το παρουσιάσει στην Μουσική Σχολή του Τόκυο, ο διευθυντής της σχολής το απέρριψε λόγω της κακής απόδοσης. Η απόρριψη αυτή δεν στάθηκε εμπόδιο όμως για τον Yamaha ο οποίος μελέτησε σκληρά τη μουσική και τις μεθόδους για σωστό κούρδισμα, εξασκούμενος από το πρωί ως το βράδυ, με τη βοήθεια του αργότερα συμβόλου της εταιρίας, του διαπασών, και τελικά ξαναέφτιαξε ένα καλύτερο όργανο.
Μετά τη δεύτερη αυτή προσπάθεια απέκτησε καλή φήμη για το όργανο και την ποιότητά του, και ξεκίνησε να παράγει και να πουλάει. Για βοήθεια πήρε 3 μαραγκούς γνωστούς του Kisaburo αλλά και άλλους υπαλλήλους, και λόγω του όγκου εργασίας αλλά και του καινούριου προσωπικού (10 άτομα σύνολο), η επιχείρηση μετακινήθηκε για να έχει μεγαλύτερη άνεση χώρου. Η νεότευκτη επιχείρηση με χρονολογία ίδρυσης 1887 και υπό τον τίτλο Yamaha Fukin, μετά από ένα χρόνο λειτουργίας έφτασε να απασχολεί 50 άτομα, και άλλαξε ξανά τοποθεσία ιδρύοντας τις εγκαταστάσεις της στο προάστιο του Hamamatsu, το Asahi. Το ίδιο έτος μία μεγάλη επιβεβαίωση της επιτυχίας της Yamaha, ήταν η απονομή του πρώτου βραβείου για το όργανό της, στην Εθνική Έκθεση Βιομηχανίας της Ιαπωνίας.

[stam2]

Το 1889 υπήρξε μία χρονιά αλλαγών για την ήδη μεγάλη εταιρία. Σε μία θυελλώδη συνέλευση των μετόχων της, η εταιρία οδηγήθηκε σε διάλυση λόγω ερίδων και προσωπικών φιλοδοξιών κάποιων μετόχων της, και έτσι με τον Yamaha και τον Kisaburo μόνο να μένουν ενωμένοι, η Yamaha Fukin συνέχισε τη δραστηριότητά της υπό τον τίτλο Nippon Gakki Seizo. Το 1899 το Υπουργείο Εκπαίδευσης επιδότησε τον Yamaha να επισκεφθεί τις ΗΠΑ. Μέσα σε 5 μήνες ο Yamaha επισκέφθηκε πάνω από 100 βιομηχανίες κατασκευής πιάνων μαθαίνοντας τις τεχνικές και τα μυστικά της δημιουργίας τους. Επέστρεψε στην Ιαπωνία με βιομηχανικά μηχανήματα κατασκευής, και το επόμενο έτος το 1990 το πρώτο Ιαπωνικό πιάνο δημιουργήθηκε από τη Nippon Gakki. Μέσα σε τεχνολογική και δημιουργική έμπνευση, η Yamaha (Nippon Gakki) το 1907 έγινε ο μεγαλύτερος παγκοσμίως κατασκευαστής πιάνων, ενώ ξεκίνησε σεμινάρια ώστε να καλλιεργηθούν οι επόμενες γενιές τεχνιτών και καλλιτεχνών, που θα προήγαγαν την εταιρία.


Το εργοστάσιο της Nippon Gakki λίγο μετά το 1900. Φαίνεται πόσο μεγάλη ήταν η παραγωγή για τα δεδομένα της εποχής.​



...κι ένα από τα πιάνα του εργοστασίου παραπάνω όπως σώζεται σήμερα!​


Δυστυχώς το 1916 ο Torakusu Yamaha εν μέσω του 1ου Παγκ. Πολέμου απεβίωσε σε ηλικία 64 ετών, ενώ 2 μήνες μετά τον θάνατό του, απεβίωσε και ο συνέταιρος και φίλος του, Kawai Kisaburo. Μετά τον θάνατό και των δύο επρόκειτο η εταιρία να περάσει αρκετές περιπέτειες και δυσκολίες, μέχρι τελικά να εδραιωθεί για τα καλά στη Ιαπωνική αλλά και στην παγκόσμια αγορά.

[stam2]

Ο δεύτερος πρόεδρος, οι ατυχίες και η εξέλιξη...



...Εν μέσω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο ιδρυτής της εταιρίας Torakusu Yamaha απεβίωσε και αμέσως μετά απεβίωσε και ο συνέταιρός του. Η εταιρία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και μέσα σε δυσμενείς συνθήκες λόγω του Πολέμου βρέθηκε χωρίς διοίκηση.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας αποφάσισε λοιπόν, όπως συνηθιζόταν τότε, να εμπιστευτεί τη διοίκηση σε ένα εξέχον μέλος της πόλης στην οποία έδρευε η εταιρία. Αυτό το στέλεχος ήταν ο Amano Chiyomaru. Από δημοτικός σύμβουλος της πόλης του Hamamatsu, ο Amano ανέλαβε τα ηνία της εταιρίας η οποία επεβίωσε τελικά από τον Πόλεμο και όπως και η υπόλοιπη Ιαπωνική βιομηχανία βγήκε ωφελημένη έχοντας αποκτήσει εμπειρία σε νέες τεχνικές και τεχνολογίες και έχοντας ενισχυθεί με νέα και πιο ισχυρά μηχανήματα. Σαφώς ο νέος πρόεδρος χρησιμοποίησε όλες τις πολιτικές διασυνδέσεις του ώστε να βοηθήσει την εταιρία στα πατήματά της.

Η Nippon Gakki κατά τη διάρκεια του πολέμου αύξησε την ποικιλία των δραστηριοτήτων της και έφτασε μέχρι και να κατασκευάζει έλικες για την πολεμική αεροπορία, ενώ αυξήθηκε σε προσωπικό αριθμώντας το 1920 περί τα 1.000 άτομα προσωπικό. Η διαδικασία κατασκευής των ελίκων έχρηζε ιδιαίτερης ακρίβειας και τεχνικής, και ήταν δουλειά κομμένη και ραμμένη για τους έμπειρους ξυλουργούς της εταιρίας και τα εξειδικευμένα μηχανήματά τους. Φυσικά μετά τον πόλεμο η εταιρία κράτησε τα προηγμένα μηχανήματά της, όπως βιομηχανικούς τόρνους, χυτήρια κλπ, με τα οποία αργότερα μπόρεσε να ξεκινήσει την παραγωγή μοτοσυκλετών. Έχοντας βγει από τον Πόλεμο, η παραγωγή αυξήθηκε και το 1920 έφτασε σε ποσότητες 12.000 μουσικά όργανα και 1.200 πιάνα ετησίως, εξάγοντας στην Κίνα και σε άλλες ασιατικές χώρες, και αυξάνοντας σημαντικά το κεφάλαιό της το οποίο το 1921 έφτασε τα 3,5 εκατομμύρια Γεν.

Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλώς, το 1922 όμως ξεκίνησαν οι περιπέτειες για την εταιρία. Πρώτα η ανατίμηση του Εθνικού Νομίσματος έκανε μη ανταγωνιστικά τα προϊόντα της εταιρίας και περιόρισε τις εξαγωγές. Η εταιρία έκανε μία γενναία προσπάθεια να προσεγγίσει νέα υψηλότερα επίπεδα ποιότητας ιδρύοντας ένα εργαστήριο, στούντιο ηχητικών δοκιμών, ενώ ξεκίνησε να κατασκευάζει και να διαθέτει προς πώληση και φωνόγραφους. Ενώ βρισκόταν εν μέσω δυσμενών οικονομικών συγκυριών, και με νέα ανοίγματα τεχνολογικής και ποιοτικής προόδου, μία πυρκαγιά κατέστρεψε το νέο εργοστάσιο στη Nakazawa (εκεί που στεγάζεται και το σημερινό εργοστάσιο) αλλά και το κύριο εργοστάσιο της εταιρίας στο Itayacho, ενώ πάνω στην προσπάθεια επισκευής τους, το επόμενο έτος ο μεγάλος σεισμός Καντό, επέφερε ξανά σημαντικότατες βλάβες και στα δύο εργοστάσια αλλά και στα γραφεία της εταιρίας.


Συντρίμια μετά τον καταστροφικό σεισμό της επαρχίας Καντό

Παρ’ όλες τις αντιξοότητες η Nippon Gakki, με αξιοθαύμαστο τρόπο επισκεύασε τις εγκαταστάσεις της και στα πλαίσια μίας επιθετικής επεκτατικής πολιτικής επένδυσε μισό εκατομμύριο Γεν ιδρύοντας δίκτυο πωλήσεων στην Κίνα με έδρα το Dalian. Ωστόσο, οι καιροί αλλάζουν, και οι νέες εξελίξεις στον εργατικό τομέα με τα εργατικά κόμματα, τις νέες ιδεολογίες της εποχής υπέρ της εργατικής τάξης και τις αλλαγές σε όλο τον κόσμο, έφεραν αναταραχή και αλλαγές και στον εργατικό τομέα της Ιαπωνίας.Τον Απρίλιο του 1926, το παράρτημα στο Hamamatsu, της Εθνικής Ομοσπονδίας Εργατικών Σωματείων οργάνωσε μία γενική απεργία για καλύτερες εργασιακές συνθήκες και αυξήσεις σε μισθούς. Για ακόμα μία φορά η Nippon Gakki βρέθηκε αντιμέτωπη με μεγάλα προβλήματα. Ο πρόεδρος της εταιρίας, Amano Chiyomaru αρχικά αρνήθηκε έντελώς να ακούσει και να διαπραγματευτεί με τους απεργούς, όμως μετά από 105 ημέρες συνεχούς απεργίας, και αφού όλα τα αποθέματα εξαντλήθηκαν και άρχισαν να χάνονται οι παραγγελίες, τελικά αναγκάστηκε να κάνει πλήρως δεκτά τα αιτήματα των απεργών. Κατά μια εκπληκτική σύμπτωση της τύχης, ο ιδρυτής του παραρτήματος της Ομοσπονδίας Εργατών στην πόλη ήταν ο Tsumura Juhei, ένας υπάλληλος της ομόεδρης (με έδρα επίσης στη Shizuoka του Hamamatsu) εταιρίας Suzuki που τότε ακόμη ήταν απλώς μία βιομηχανία κατασκευής βιομηχανικών αργαλειών.


Suzuki Loom Works


​
Ο Amano Chiyomaru ένα χρόνο μετά την εξαντλητική για την εταιρία γενική απεργία, τον Απρίλιο του 1927, αντικαταστάθηκε από τον Kaichi Kawakami…

[buckley]

Άντε μπράβο γιατί είχε βαλτώσει αυτό το κομμάτι του φόρουμ...

[stam2]

Kawakami: Νέα εποχή προεδρίας...

Η οικογένεια Kawakami έμελε να είναι πολύ σημαντική για την μετέπειτα πορεία της Yamaha. Ο (Mi)Kaichi Kawakami ήταν ένας πολύ ικανός καρριερίστας στο χώρο της Ιαπωνικής βιομηχανίας. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια είχε τιμητική διάκριση για τις πανεπιστημιακές επιστημονικές μελέτες του από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα Meiji. Μετά την αποφοίτησή του, προσελήφθη από την εταιρία Γκαζιού του Τόκυο και μόλις έναν χρόνο αργότερα, προήχθη στη θέση του διευθυντή εργοστασίου. Οι ικανότητές του έγιναν γρήγορα αντιληπτές στον επιχειρηματικό κόσμο και έτσι λίγα χρόνια αργότερα του έγινε μία πρόταση από την εταιρία καλωδίων Sumitomo (την μετέπειτα πολύ γνωστή εταιρία ηλεκτρολογικού εξοπλισμού Sumitomo Electric Industries) την οποία και αποδέχθηκε σκαρφαλώνοντας σύντομα στην ιεραρχία της εταιρίας και φτάνοντας τελικά το 1925 στα 41 του χρόνια να είναι διευθυντής της ακμάζουσας αυτής εταιρίας.



Ο Kaichi kawakami


Το 1926 το Διοικητικό Συμβούλιο της Nippon Gakki εν μέσω δυσκολιών λόγω των συνεχιζόμενων απεργιών του προσωπικού, αλλά και έχοντας περάσει αλλεπάλληλες καταστροφές από πυρκαγιές και από έναν ισχυρότατο σεισμό, απέστειλε μία θερμή πρόταση-πρόσκληση προς τον Kawakami να αναλάβει τα ηνία της εταιρίας. Μετά από αρκετές διαβουλεύσεις, τον Απρίλιο του 1927, ο Kaichi Kawakami πήρε μία πολύ "αντι-παραδοσιακή" απόφαση, να αφήσει την εξασφαλισμένη θέση του, και αναλάβει την προεδρία μίας μεγάλης εταιρίας με μεγάλα προβλήματα, δείχνοντας όμως έτσι αγνό ενδιαφέρον για την νέα του απασχόληση. Αυτόν τον Απρίλιο έκλειναν 10 χρόνια από το θάνατο του ιδρυτή της, και η εταιρία βρισκόταν πάλι σε έμπειρα χέρια.



Το λογότυπο της Yamaha Veneer όπως κατατέθηκε για κατοχύρωση το 1927.
Για πρώτη φορά τα τρία διαπασών μαζί.​

Πρώτες ενέργειες του Kawakami ήταν να περικόψει δαπάνες της παραγωγής, αφήνοντας όμως αναλοίωτους τους μισθούς του προσωπικού. Επίσης αναδιοργάνωσε την εταιρία και χρησιμοποίησε έξυπνες μεθόδους ώστε να περιορίσει τα λειτουργικά έξοδα, δίνοντάς έτσι μία πιο υγιή λειτουργία στην εταιρία και μία ανάσα στην οικονομική διεύθυνση. Είναι ενδεικτικό πως τα μισά χρέη της εταιρίας αποπληρώθηκαν 18 μήνες αφού ανέλαβε ο Kaichi. Η εταιρία προς τιμήν του ιδρυτή της μετονομάστηκε ξανά σε Yamaha.

Παράλληλα έδωσε μεγάλο βάρος στην βελτίωση της ποιότητας των μουσικών οργάνων ώστε να υπερισχύσει έναντι του ανταγωνισμού των Δυτικών οι οποίοι ακόμα κατέκλυαν την Ασιατική αγορά, αναβαθμίζοντας το μουσικό εργαστήριο της εταιρίας σε σύγχρονο στούντιο ηχογράφησης και μελέτης ήχου, ενώ προσέλαβε και επιστημονικούς συμβούλους από το Bechstein της Γερμανίας για να βοηθήσουν με την πείρα τους. Έτσι το τμήμα έρευνας και μελέτης της εταιρίας πειραματίστηκε με τον ήχο από αυλούς και η Yamaha κατάφερε να επεκτείνει τις δραστηριότητές της κατασκευάζοντας όργανα με αυλούς. Η εταιρία, 5 χρόνια μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Kawakami, το 1932 παρουσίασε τα όργανα με αυλούς της, τα οποία ήταν υψηλής ποιότητας όργανα για την εποχή, και το 1935 κατασκέυασε το Magna Organ που ήταν το πρώτο ηλεκτρικό εκκλησιαστικό όργανο της Yamaha. Επίσης ξεκίνησε να παράγει ακορντεόν σε οικονομικές τιμές τα οποία κατέκλυσαν την Ασιατική αγορά. Ενδεικτικό της ποιότητας της δουλειάς, της πρωτοπορείας της εταιρίας και της εμπειρίας των τεχνικών της, είναι πως το 1931 η Ιαπωνική κυβέρνηση τίμησε την Yamaha συνάπτοντας μαζί της ένα συμβόλαιο για την μελέτη της ακουστικής του υπο κατασκευήν Ιαπωνικού κοινοβουλίου. Μέχρι και σήμερα είναι η απόδειξη πως η Yamaha ήταν ένας σημαντικός πυλώνας της εθνικής βιομηχανίας της χώρας και η προσφορά της συναντάται παντού, μέχρι και σε δημόσια κτήρια.


Το Ιαπωνικό Κοινοβούλιο

[GFawkes]

Ωραιος ο Σταμελος!!!

[stam2]

Ο πόλεμος....



Το 1931 η Ιαπωνία εισέβαλε στη Μαντσουρία.


Κατά την προπαρασκευή και διεξαγωγή του πολέμου η Nippon Gakki κλήθηκε να θέσει σε λειτουργία ξανά τμήμα παραγωγής ελίκων και να εξελίξει και να παράξει νέα γενιά ελίκων. Για τα καινούρια αεροπλάνα Ζερό, απαιτούνταν μεταλλικοί έλικες, συνεπώς έπρεπε να δημιουργηθούν μεγάλα χυτήρια μετάλλου, μηχανήματα κατεργασίας και να υπάρξει και εμπειρία. Η εταιρία έστειλε ένα γκρουπ από μηχανικούς της στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, να επισκεφτούν αντίστοιχα εργοστάσια και να επιβλέψουν την διαδικασία παραγωγής ώστε να μάθουν τις τεχνικές.
Η μετασκευή της γραμμής παραγωγής από πιάνα σε έλικες με όλα τα μηχανήματα που χρειάζονταν ήταν μία πολύ κοστοβόρα υπόθεση, και απαιτούσε ένα μεγάλο κεφάλαιο της εταιρίας να δαπανηθεί γι' αυτόν το σκοπό. Μετά την γενική εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα, η εταιρία έφτασε να καταναλώνει πλήρως όλους τους παραγωγικούς της πόρους στην κατασκευή ελίκων, (ενδεικτικό είναι πως για την κατασκευή μιας έλικας απαιτείτο μία εβδομάδα εργασίας στο εργοστάσιο), ενώ αργότερα ανέλαβε να κατασκευάζει και μεταλλικές δεξαμενές καυσίμου για τα αεροπλάνα. Αναγκαστικά η παραγωγή πιάνων σταμάτησε και μόνο χάρη στην ίδρυση ενός νέου εργοστασίου στην περιοχή Tenryu του Hamamatsu το 1937, μπόρεσε να συνεχίσει να κατασκευάζει μικρά μουσικά όργανα.


Ο Gen'ichi Kawakami​


Το ίδιο έτος ο γιός του Kaichi, ο Gen'ichi ανέλαβε το απαιτητικό έργο του υπευθύνου παραγωγής σε μία συγκυρία όπου με στρατιωτικό νόμο διάφορες βιομηχανίες, (μαζί και η Yamaha) τέθηκαν υπό την επίβλεψη και τις διαταγές του Ιαπωνικού Στρατού. Το προσωπικό, τα μηχανήματα, οι εγκατασάσεις τέθηκαν όλα στη διάθεση του στρατού, και εκτός από τους έλικες και τις δεξαμενές καυσίμου ανατέθηκε στην εταιρία και η παραγωγή πυρομαχικών. Χάρη σε αυτή την έκρηξη παραγωγής η Nippon Gakki συγκέντρωσε κεφάλαιο 8 εκατομμυρίων Γιεν, άνοιξε καινούρια καταστήματα πώλησης μουσικών οργάνων τόσο στην Ιαπωνία (Nagoya) όσο και στις υπό κατοχή νέες επικράτειες (Seul, Μαντσουρία).

Με την κήρυξη του πολέμου κατά των ΗΠΑ το 1941, η ανάγκη για μεγάλα σύγχρονα βομβαρδιστικά αεροπλάνα, και η ανάθεσή της κατασκευής των ελίκων τους στην εταιρία, έφερε τον μετέπειτα ανταγωνιστή Soichiro Honda σε μία μοναδική συνεργασία με την Yamaha.
Τα μεγάλα βομβαρδιστικά έπρεπε να φέρουν ελικες τύπου Hamilton Standard οι οποίοι ήταν μεταβλητού βήματος ογκώδεις έλικες. Για την παραγωγή τους απαιτείτο ειδική γραμμή παραγωγής και δαπάνη περισσότερων παραγωγικών πόρων από όσους είχε διαθέσιμους η Nippon Gakki. Έτσι ο πρόεδρος Kawakami, ζήτησε από τον έμπειρο τότε μεταλλουργό-μηχανικό και επιχειρηματία Soichiro Honda τη βοήθειά του ώστε να κατασκευάσουν ένα αυτόματο μηχανημα κατασκευής ελίκων. Πράγματι ο Honda, παρά τις πολυάριθμες εκείνη την περίοδο δραστηριότητές του, δέχτηκε να βοηθήσει και τελικά ο στόχος επιτεύχθηκε. Δημιουργήθηκε ένα αυτόματο μηχάνημα ικανό να επεξεργάζεται και να παράγει ταυτόχρονα δύο ελίκες μέσα σε 30 λεπτά της ώρας. Αυτό έδωσε την απαραίτητη ώθηση στην παραγωγή, ενώ χορηγός αυτής της μεγάλης προσπάθειας ήταν το Ιαπωνικό κράτος το οποίο επένδυσε τα πάντα στις μεγάλες Ιαπωνικές βιομηχανίες κατά τη διάρκεια του πολέμου, φτιάχνοντας την υποδομή για το μεταπολεμικό Ιαπωνικό βιομηχανικό θαύμα.

Μέχρι το 1944 η Nippon Gakki είχε φτάσει σε αποθεματικό κεφαλαίου τα 30 εκατομμύρια Γιεν, και απασχολούσε περισσότερους από 10.000 υπαλλήλους, κατά το πλείστον γυναίκες λόγω του πολέμου και της έλλειψης ανδρών.

Μέχρι η Ιαπωνία να συνθηκολογήσει το 1945 , οι Ιαπωνικές βιομηχανίες σφυροκοπήθηκαν από τους Αμερικανικούς βομβαρδισμούς, και τα εργοστάσια καταστράφηκαν. Η Nippon Gakki σε 2 από τα εργοστάσιά της κατάφερε μέσα από τούνελ, να βγάλει κρυφά κάποια μηχανήματα έξω από τις εγκαταστάσεις πριν βομβαρδιστούν και να κρύψει πολλά από αυτά σε χωράφια, αχυρώνες και παλιές αποθήκες. Ήταν ο μόνος τρόπος να διασωθούν διότι το τέλος τους μέσα σε χαρτογραφημένες και φωτογραφημένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις εν καιρώ πολέμου ήταν βέβαιο. Στις 15 Αυγούστου 1945 μετά τα ολέθρια χτυπήματα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η Ιαπωνία συνθηκολόγησε, αφού είχαν πάψει πρακτικά να λειτουργούν σχεδόν τα πάντα στις κατεστραμένες βιομηχανίες.



Κατεστραμένο εργοστάσιο στο Nagasaki την ιδιαίτερη πατρίδα του Torakusu Yamaha.

[stam2]

...Μετά τον Πόλεμο...


Μετά τη συνθηκολόγηση του πολέμου η Ιαπωνία όπως και άλλες χώρες που ήταν κατεστραμμένες από τον πόλεμο έλαβε οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ, ώστε να ξαναχτίσει μία βασική υποδομή και να αρχίσει να ξανακυλά η ζωή και η οικονομία.
Η Yamaha ήταν μέσα στις εταιρίες που έλαβαν μέρος αυτής της βοήθειας, όμως από όλα της τα εργοστάσια μόνο ένα αυτό στο Tenryu μπόρεσε να επισκευάσει και να θέσει σε λειτουργία, επανερχόμενη στην παλιά της δραστηριότητα, την κατασκευή μουσικών οργάνων. Φυσικά στην αρχή, στους δύο πρώτους μήνες μόνο ξυλόφωνα και φυσαρμόνικες μπορούσε να κατασκευάσει, αλλά ούτως ή άλλως τα μεγάλα και ακριβά προϊόντα της δεν θα είχαν απήχηση αμέσως στην κατεστραμμένη Ιαπωνική αγορά. Αργότερα όμως μέσα στο πρώτο εξάμηνο κατόρθωσε και έβαλε σε παραγωγή Όργανα, ακορντεόν, και κιθάρες.

Πρέπει να αντιληφθούμε πως για εκείνη την εποχή, οι ανάγκες της Ιαπωνίας, μίας χώρας νησιωτικής, με έντονα ανάγλυφη γεωμορφολογία, δεν ευνοούσαν ιδιαιτέρως την επένδυση σε μέσα μαζικής μεταφοράς όμως ήταν σημαντικό να δημιουργηθούν κάποια μέσα μεταφοράς ώστε ο κόσμος να αρχίσει να πηγαίνει έγκαιρα στη δουλειά του στα μεγάλα βιομηχανοποιημένα κέντρα. Το μοτοποδήλατο είναι αυτό που κέρδισε πολύ γρήγορα έδαφος, και η Honda ήταν η πρώτη με το μοντέλο “A”, η οποία έδωσε ένα έτοιμο πακέτο το οποίο μπορούσε να προσαρμοστεί σε ένα ποδήλατο παρέχοντας στον χρήστη αυτοκίνηση. Αυτό έγινε το 1949 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στην Yamaha εν τω μεταξύ ήδη είχε ξεκινήσει έντονα η παραγωγή μουσικών οργάνων υψηλής ποιότητας ενώ έγινε ένα βήμα ακόμα μπροστά, κατασκευάζοντας τον πρώτο φωνόγραφο ο οποίος ξεκίνησε να πωλείται το 1950. Την ίδια χρονιά ο πρόεδρος της εταιρίας Kaichi Kawakami υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο και αναγκάστηκε να αποσυρθεί, ορίζοντας τον εαυτό του ως επίτιμο πρόεδρο και τον γιό του Gen’ichi ως διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας.

Ο Gen’ichi έδειξε πολύ γρήγορα τη διορατικότητα και την οργανωτικότητά του, ικανότητες σημαντικότατες για μια μεγάλη εταιρία όπως η Yamaha. Αναγνώρισε τα οφέλη που προκύπτουν μέσα από την εξωστρέφεια μιας επιχείρησης και την επένδυση σε προϊόντα που πωλούνται παγκοσμίως και τι καλύτερο από την ραγδαία αυξανόμενη αγορά της μοτοσυκλέτας. Σκέφτηκε πως μία ευκαιρία για να χρησιμοποιηθούν τα βαριά βιομηχανικά εργαλεία της επιχείρησης ήταν να στραφεί στην κατασκευή μοτοσυκλετών, και έτσι κατόπιν ενός καλού σχεδιασμού και υλοποίησης, η Yamaha μπόρεσε αντιγράφοντας ένα επιτυχημένο ευρωπαϊκό μοντέλο το DKW RT125 να κατασκευάσει την δική της μοτοσυκλέτα την YA-1, με την οποία εισήλθε πολύ δυναμικά στην αγορά. Σε αντίθεση με τη HONDA που σε πολλά σημεία έπρεπε να δημιουργήσει από το μηδέν και χωρίς καθόλου εμπειρία, η Yamaha είχε ήδη έμπειρους τεχνίτες μεταλλουργούς, εξοικειωμένους με την κατασκευή ντεπόζιτων, την επεξεργασία και κόλληση μεταλλικών πλαισίων, και μπόρεσε να επιτύχει αντιγραφές μερών κινητήρων. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρώτο Honda Model-A, κατασκευάστηκε μέσα σε ελάχιστο χώρο (15τ.μ.) με πειραματισμούς, το αλουμινένιο ντεπόζιτο έχανε στις κολλήσεις του από μικρές τρυπούλες και για να στεγανοποιηθεί επενδύθηκε με διάφορα εποξικά βερνίκια με τα οποία στην αρχή από τις αναθυμιάσεις τους αρρώστησαν ακόμα και οι τεχνίτες που τα χρησιμοποιούσαν. Βέβαια το δεύτερο μοντέλο το Honda Model-D το οποίο παρουσιάστηκε το 1949 πολύ γρήγορα μετά το "Α", ήταν ασύγκριτα καλύτερο κερδίζοντας τις εντυπώσεις, και την αγορά στην Ιαπωνία.

Όταν τελικά τον Αύγουστο του 1954 η Yamaha παρουσίασε το YA-1 η Ιαπωνική αγορά φιλοξενούσε ήδη αρκετούς ανταγωνιστές και η YA-1 αν και ήταν αρκετά ολοκληρωμένη πρόταση, απροβλημάτιστη όπως αποδείχθηκε, και με πολύ καλές επιδόσεις, έπρεπε να κερδίσει το μερίδιό της στην προτίμηση του κόσμου απέναντι σε ένα δύσπιστο κοινό.

[stam2]

Yamaha Motor Corp: Η Γέννηση.


Ο Gen'ichi Kawakami αν και ήδη ήταν 2 χρόνια πρόεδρος της εταιρίας Yamaha, πιστός στις παραδόσεις και σεβόμενος την εταιρική ιεραρχία αλλά και την πατριαρχική μορφή του πατέρα του, κάποια στιγμή σε μία συζήτηση με τον Kaichi, εξέφρασε το ενδιαφέρον και την επιθυμία του να κατασκευάσει μοτοσυκλέτες. Δεν γνωρίζουμε ποια ακριβως ήταν ή απάντηση του πατέρα του, όμως ο Gen'ichi μέσα στον επόμενο χρόνο, το 1953 ξεκίνησε τη μελέτη της κατασκευής μίας σύγχρονης μοτοσυκλέτας. Το DKW RT 125 ήταν μία επιτυχημένη μοτοσυκλέτα της εποχής βασισμένη σε έναν δίχρονο κινητήρα 125cc. Η Yamaha δούλεψε πάνω σε αυτό το πρότυπο εμπλουτίζοντάς το όμως τεχνολογικά. Είναι πολύ σημαντικό πως η εταιρία διέθετε μεγάλους τόρνους, χυτήρια και μηχανήματα επεξεργασίας μετάλλων και όλα τα ζωτικά μερη του μοτέρ κατασκευάστηκαν από τη Yamaha. Στις 3 ταχύτητες του πρωτότυπου προστέθηκε μία ακόμα και έτσι το ΥΑ-1 απέκτησε 4τάχυτο κιβώτιο. Η εκκίνηση γινόταν από ένα σύστημα μανιβέλας πρωτοποριακό (για την Ιαπωνία) καθώς δεν απαιτείτο το κιβώτιο να βρίσκεται στη νεκρά για να χρησιμοποιηθεί η μανιβέλα, αντιθέτως με οποιαδήποτε ταχύτητα και πατώντας απλά συμπλέκτη, έπαιρνε μπρος. Τέλος αν και το αρχικό DKW απέδιδε 4,6 ίππους, η ΥΑ-1 παρουσιάστηκε στην αγορά με 5,5 ίππους.



H Yamaha YA-1, Aka Tombo (Κόκκινη πυγολαμπίδα)​

Είναι χαρακτηριστικό πως η Yamaha κατασκέυασε κύλινδρο δυναμομέτρησης ώστε να μπορέσει να μετρήσει την ιπποδύναμη του μοτέρ και να το ρυθμίσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Φυσικά όλη αυτή η προσπάθεια οδήγησε τελικά στην κατασκευή θυγατρικής εταιρίας αφοσιωμένης στην κατασκευή μοτοσυκλετών με την επωνυμία YAMAHA MOTOR CORPORATION. Βεβαίως για να λανσάρει η εταιρία το καμάρι της έπρεπε να αναδειχθεί έμπρακτα η ανωτερότητά του και η αντοχή του, έτσι το 1955 και 1956 έλαβε μέρος και νίκησε τους αγώνες ανάβασης στο βουνό Φούτζι, όπως και στο οροπέδιο Ασάμα! Ο αγώνας ανάβασης του Φούτζι ήταν ένας αγώνας με σύντομη ιστορία μέχρι τότε ο οποίος ξεκίνησε για τουριστικούς σκοπούς, όμως γρήγορα έγινε πεδίο μάχης για τους Ιάπωνες κατασκευαστές και μεγάλο γόητρο για τους νικητές. Έπρεπε να κερδηθεί, και αυτό ήταν η εντολή του Kawakami. Σε ένα μήνα μέσα έπρεπε να προετοιμαστεί η μοτοσυκλέτα, ώστε να κερδίσει τον αγώνα!

Η ομάδα βελτίωσης που σχηματίστηκε γύρω από το μεγαλόπνοο σχέδιο για να κερδηθούν οι αγώνες κατάφερε με αξιοπιστία να αυξήσει την ιπποδύναμη της μοτοσυκλέτας στο διπλάσιο, δηλαδή στους 10 ίππους! Από τον πρώτο της λοιπόν αγώνα η YA-1 βγήκε πρώτη αλλά κατέκτησε και την 3η και 4η θέση επίσης, δείχνοντας την ανωτερότητα του μοντέλου ένανατι του ανταγωνισμού.



Ο αγώνας ανάβασης του Fuji

Η πρώτη μοτοσυκλέτα της Yamaha ήταν πια αποδεκτή και αγαπημένη από το Ιαπωνικό κοινό και σύντομα αποδείχθηκε και στις πωλήσεις αυτό, παρά την αυξημένη τιμή της (138.000 Γιεν το 1955 τη στιγμή που ο βασικός μισθός ενός νεοπροσληφθέντος πτυχιούχου πανεπιστημίου ήταν κατά μέσο όρο 10.780 Γιεν σύμφωνα με τα στοιχεία της Ιαπωνικής Στατιστικής Υπηρεσίας). Ονομάστηκε στοργικά από τους φίλους της Aka Tombo που σημαίνει κόκκινη πυγολαμπίδα. Η εταιρία στα μέσα του 1955 παγίωσε μία σταθερή και ικανοποιητική παραγωγή μοτοσυκλετών, ενσωμάτωσε κεφάλαιο κίνησης και επενδύσεων 30εκ Γιεν, και πλαισιώθηκε από προσωπικό 275 ατόμων έχοντας σαν έμψυχο κεφάλαιο και ένα αξιόλογο βελτιωτικό τμήμα μηχανικών που θα την οδηγούσε πάντα μπροστά ή πλάι στους ανταγωνιστες της.

Η Yamaha Motor Corp ήταν πια πραγματικότητα, και ο Gen'ichi Kawakami ήταν ο δημιουργός της και ο πρώτος της πρόεδρος.

[Dimos35]

Πέντε αστέρια στο θέμα από εμένα.

[H.A.Balafoutre]

Έλα μωρή Yamahάρα! Μπράβο για το θέμα.

[sapila racing]

Πολύ ωραίο το θέμα!

[foogr01]

[RaGe_Raptor]