Μια σύζυγος φτάνει σπίτι της μετά από μια βόλτα στα μαγαζιά, και πιάνει στα «πράσα» το σύζυγό της στο κρεβάτι, με μία όμορφη νέα γυναίκα.
Ακριβώς όπως είναι έτοιμη να τον πετάξει έξω από το σπίτι, ο σύζυγός της, της λέει:.
"Ίσως πρέπει να ακούσεις πώς έγιναν όλα αυτά..."
Οδηγούσα προς το σπίτι στην εθνική οδό, όταν είδα αυτή τη νεαρή γυναίκα.
Έδειχνε πολύ κουρασμένη και ταλαιπωρημένη, έτσι την έφερα στο σπίτ μας και της μαγείρεψα ένα γεύμα από εκείνο το φιλέτο βοδινού που είχες ξεχάσει στο ψυγείο.....
Ήταν ξυπόλυτη, έτσι της έδωσα τα καλά σου τα παπούτσια τα οποία είχες απορρίψει επειδή είχαν βγει εκτός μόδας.....
Επειδή κρύωνε, της έδωσα το πουλόβερ που σου αγόρασα για τα γενέθλιά σου, αλλά εσύ ποτέ δεν φόρεσες επειδή το χρώμα όπως μου είπες δεν σου ταίριαζε.....
Τα ρούχα της ήταν σχισμένα, έτσι της έδωσα ένα ζευγάρι από τα τζιν που έχεις, τα οποία της εφάρμοζαν τέλεια, άλλωστε δεν σου κάνουν
πλέον.....
Έπειτα, ακριβώς όπως ήταν έτοιμη να φύγει η κοπέλα, με ρώτησε:
"Υπάρχει τίποτα άλλο που η σύζυγός σας δεν χρησιμοποιεί πια;"
====================================
Και ένα ακόμη πολύ καλό...
Προ καιρού έγινε μιά μεγάλη δημοπρασία έργων τέχνης όπου είχαν μαζευτεί οι μεγαλύτεροι συλλέκτες του κόσμου. Φυσικά, δεν μπορούσε να λείπει και αυτός που είχε συγκεντρώσει την μεγαλύτερη συλλογή έργων τέχνης παγκοσμίως.
Η δημοπρασία άρχισε, και το πρώτο έργο ήταν ένας πίνακας του Ρέμπραντ τον οποίο ο μεγάλος ζωγράφος είχε φιλοτεχνήσει όταν είχε ιλαρά.
Σηκώνεται τότε πάνω ο μεγάλος συλλέκτης και με ύφος περιφρονητικό λέει:
«Σιγά το έργο, εγώ έχω τον πίνακα του Ρέμπραντ τον οποίον είχε ζωγραφίσει όταν είχε αφθώδη πυρετό! Αυτός εδώ δεν αξίζει τίποτα!»
Το επόμενο έργο ήταν ένας πίνακας του Πικάσσο που τον είχε ζωγραφίσει σε ηλικία 10 ετών.
Πετάγεται πάλι πάνω ο μεγάλος συλλέκτης και με το ίδιο ύφος λέει:
«Σιγά τον πίνακα. Έχω όλα τα έργα του Πικάσσο τα οποία είχε ζωγραφίσει από ηλικίας πέντε, μέχρι εννέα ετών!.»
Νευριασμένος τότε ένας άλλος συλλέκτης σηκώνεται πάνω και του λέει:
«Καλά, εσύ που έχεις όλους τους πίνακες... τον "Λένιν στη Γενεύη" τον έχεις;»
«Τι είναι αυτό; Πού βρίσκεται;», αναφωνεί έκπληκτος ο μεγάλος συλλέκτης.
«Στο μουσείο της Καζαμπλάνκα», ήταν η απάντηση.
Αμέσως, ο μεγάλος συλλέκτης βάζει τους υπαλλήλους του να βρουν το
τηλέφωνο
του μουσείου τής Καζαμπλάνκα.
Τελικά παίρνει τηλέφωνο:
«Χαίρεται, ενδιαφέρομαι για έναν πίνακά σας, τον "Λένιν στη Γενεύη".
"Επιθυμώ να τον αγοράσω.»
«Μα δε γίνεται να σας τον δώσουμε, κύριε, είναι μουσειακό κομμάτι», του απαντά ο διευθυντής του μουσείου.
«Σας πληρώνω όσο-όσο», λέει ο συλλέκτης".
Τελικά, καταφέρνει και ρίχνει τον διευθυντή.
Μετά από λίγες μέρες φτάνει ο πίνακας στο σπίτι του συλλέκτη.
Γρήγορα-γρήγορα τον ανοίγει και τι βλέπει σοκαρισμένος;
Βλέπει μια γυναίκα στα τέσσερα, πάνω σε ένα καναπέ, να την πηδάει ένας με μεγάλο μουστάκι.
Παίρνει αμέσως τηλέφωνο αυτόν που τού είχε πει για τον πίνακα:
-- Καλά, με κορόιδεψες;
-- Για ποιο πράγμα μου μιλάς;
-- Για το "Λένιν στη Γενεύη". Τον πήρα και μου στείλανε έναν πίνακα με μια γυναίκα στα τέσσερα να την πηδάει ένας μουστακαλής!
-- Ε, αυτός είναι ο πίνακας.
-- Μα καλά, η γυναίκα ποιά είναι;
-- Η γυναίκα του Λένιν.
Αναυδος ο συλλέκτης....
-- Καλά, και ο Λένιν;
-- Ο Λένιν είναι στη Γενεύη κύριε!!!!!!
Απάντηση με παράθεση
