Πέρασαν πολλά χρόνια απο τότε που παρατήρησα για 1η φορά απο μακριά το φαράγγι των Σερβίων. Όπως επέστρεφα απο κάπου βόρεια μετά τη λίμνη Πολυφύτου και δίπλα στα Σέρβια φάνηκαν στο βάθος κάποιοι αιχμηροί γεωλογικοί σχηματισμοί. Ήταν δεδομένο πως κάτι περίεργο συνέβαινε εκεί. Τίποτα δεν προμηνύει απο μακριά για το τι θα επακολουθήσει όταν πλησιάσεις. Μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό, είναι όπως ένας άνθρωπος που βλέπεις απο μια απόσταση και πρέπει να τον πλησιάσεις για να τον δεις και να τον γνωρίσεις καλύτερα. Πριν φτάσω εκεί μου συνέβη ακόμα μια φορά, στην Αγία Μαρίνα Ελασσόνας.
Κλάσσικά ανέβηκα απο παλιά Εθνική στα Φάρσαλα Λάρισα και μετά στην Ελασσόνα
Εκεί μπήκα σε έναν χωματόδρομο που με πέρασε απο έναν ελαιώνα. Δεν ήταν ο σωστός παρολαυτά άφησα τη μηχανή και συνέχισα με τα πόδια
Οι συγκεκριμένοι γεωλογικοί σχηματισμοί διακρινονται και απο τον κεντρικό δρόμο όμως μόλις τους πλησιάσεις είναι σαν να αλλάζουν μορφή.
Κοιτώντας πίσω
Σύντομα συναντάω το μονοπάτι που οδηγεί επάνω. Μέχρι εδώ έρχεται ένας δυσδιάκριτος χωματόδρομος.
Συντομα κερδίζω ύψος και απολαμβάνω τη θέα
1η φορά σε βραχώδες τεραίν μετά τον τραυματισμό μου. Δεν είμαι τελείως καλά παρολαυτά προχωράω με προσοχή.
Η Ελασσόνα στο βάθος και ένας μυτερός βράχος που δε θα δεις ποτέ απο τον κεντρικό δρόμο. Είναι εντυπωσιακός.
Για ποιά λέει? Γιατί υπάρχουν και μερικά δίποδα φίδια...
Τα πετρώματα είναι πλήρως διαβρωμένα και άγρια. Υπάρχουν πολλές σπηλιές τριγύρω που στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν απο ασκητές.
![]()