tou powerphoto
nikolaki se efxaristoume
Πόσες φορές άραγε είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε πράγματα που δεν τα αισθανόμαστε, είτε από υποχρέωση είτε για κάποιο άλλο λόγο.
Ένα από αυτά είναι να περάσουμε τις μέρες των εορτών με τους γονείς μας.
Για τους περισσότερους ίσως είναι μια υποχρέωση «μετα του ωφέλιμου», κάτι σαν συνήθεια. Αλλά ας το ξεδιαλύνουμε λίγο
Ας γυρίσουμε πίσω, πολύ πίσω τότε που οι γονείς μας ήταν δυο ερωτευμένοι άνθρωποι, ένας άνδρας και μια γυναίκα που τους έδενε η λαχτάρα να είναι μαζί.
Ας μην το αποκαλέσουμε έρωτα, αγάπη, ας μη του δώσουμε συνηθισμένες «ταμπέλες», ας το πούμε απλά μια τεράστια λαχτάρα να είναι μαζί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Είτε ήταν σφιγμένοι είτε χαλαροί αυτοί οι δυο άνθρωποι ανάμεσα στην κοινωνία και στο περίγυρο τους αυτό που τους έδενε μαζί ήταν αυτή η λαχτάρα.
Αυτή η λαχτάρα τους ξυπνούσε συναισθήματα, τους γεννούσε όνειρα, τους ταξίδευε, κι έκανε αυτή την σκληρή ζωή υποφερτή έως όμορφη και πολύ όμορφη.
Ένα από τα όνειρα αυτού του ζευγαριού ήταν να κάνουν απογόνους, τα παιδιά τους, εσάς.
Πριν να σας γεννήσουν σας ονειρευόντουσαν, σας έπλαθαν με την φαντασία τους και αυτό τους έσπρωχνε περισσότερο τον έναν μέσα στον άλλο, και αυτό τους ένωνε ακόμα περισσότερο κι έφτασε πια η στιγμή που αυτό το όνειρο πήρε σάρκα και οστά
Και όντως έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για σας.
Χρησιμοποίησαν όλο το θερμό και γλυκό «είναι» τους για να σας φέρουν στην ζωή.
Υπήρχαν στιγμές που πήγαν στον «άλλο κόσμο» και γύρισαν, από την ανησυχία τους,
Πολλές ώρες ξενύχτησαν δίπλα σας πολλές φορές έτρεξαν για εσάς, ανησύχησαν πέρα από τα όρια τους κι όλα αυτά όχι χωρίς λόγο, κάτι είχατε, κάτι παθαίνατε.
Ξέχασαν τον εαυτό τους, ξέχασαν την λαχτάρα τους, αντιμετώπισαν όλα τα ανάποδα της ζωής, σχεδόν τους καταστρέψατε, τους αλλάξατε…..όλοι όταν αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μας αλλάζει.
Εκείνοι έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να φτάσετε στο σημείο να είστε αυτόνομοι, ικανοί να ελέγξετε την ζωή σας και δεν σταμάτησαν να ζουν με το όνειρο ότι μια μέρα θα μεγαλώσετε και θα είστε ικανοί να ελέγξετε τα πάντα στην ζωή σας, να πάρετε αποφάσεις.
Κι ακόμα όταν έκαναν λάθος με το να σας κατευθύνουν κάπου που νόμιζαν ότι ήταν καλό για εσάς το έκαναν από αληθινό, αγνό, θεϊκό ενδιαφέρον για εσάς, όχι για κάποιο προσωπικό όφελος όπως θα έκαναν άλλοι γύρω σας.
Σίγουρα μέσα στην αδυναμία τους να σας αναθρέψουν έκαναν λάθη μερικοί γονείς και μερικοί γονείς έκαναν μεγαλειώδη λάθη.
Μη ξεχνάμε όμως ότι είναι άνθρωποι με αδυναμίες με ευαισθησίες και ότι έκαναν ξεκίνησε από την λαχτάρα τους και τα όνειρά τους κι όχι γιατί ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν, και επειδή είναι άνθρωποι έχουν κάθε δικαίωμα να σφάλουν, να παραιτούνται από καταστάσεις, να αλλάζουν και οτιδήποτε άλλο ανθρώπινο.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να μας προσφέρουν την ζωή τους, στην ουσία το έκαναν γιατί το ήθελαν, έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε όλα σε σχέση με αυτούς. Ότι μπορούσαν μας έδωσαν και συνεχίζουν να μας δίνουν.
Ένας γονιός ποτέ δεν πεθαίνει για το παιδί του, είναι πάντα εκεί και του θυμίζει, το ισιώνει όταν αυτό στραβώσει.
Εμείς τα παιδιά πρέπει απλά να θυμόμαστε πάντα ότι είμαστε το αποτέλεσμα μιας υπέροχης γλυκιάς ηδονικής λαχτάρας. Βρεθήκαμε να γεννιόμαστε μέσα από τις πιο όμορφες συνθήκες δυο ανθρώπων.
Απάντηση με παράθεση
