Με αφορμή το πολύ ωραίο ταξιδιωτικό του Ιππέα, σκέφτηκα να πάω στα μέρη που είχε πάει και αυτός πριν 19 χρόνια και να βγάλω τις ίδιες φωτογραφίες. Κάπως έτσι προέκυψε το θέμα που ακολουθεί.
Πολλές φορές θέλω να κάνω πράγματα, αλλά η καθημερινότητα και η ρουτίνα με αποτρέπουν. Περνάνε οι ιδέες σε ένα άτυπο "to do list", το οποίο αποθηκεύεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Δεν τις ξεχνάω και σπάνια τις αφήνω ιδέες. Απλά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει μεν να προγραμματίζω τις μέρες μου, δεν προγραμματίζω δε ποτέ για ορίζοντα μεγαλύτερο των δύο ημερών. Στο πλαίσιο αυτό, ο σημερινός καιρός έδειχνε βάση προγνωστικών Παρασκευής ο πλέον ακατάλληλος για βόλτες και φωτογραφίες. Αποφάσισα λοιπόν να πάω στην δουλειά και να σβήσω πράγματα από το επαγγελματικό "to do list". Τελειώνοντας νωρίς σκέφτηκα μήπως να έκανα και εκείνη την βόλτα - φωτογράφιση. Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, είδα ότι η δυνατή βροχή να έχει γίνει μία λεπτή αλλά πυκνή ψιχάλα. Αυτή που δεν την πιάνει το μάτι σου αλλά σε πέντε λεπτά έχεις μουσκέψει μέχρι το κόκαλο. "Θα πάω σπίτι" σκέφτηκα φορώντας το μπουφάν μου. "Πότε όμως με εμπόδισε μια βροχή να κάνω βόλτα με μηχανή" σκέφτηκα κλειδώνοντας το γραφείο. Χωρίς υπερβολή, τα μισά από τα 30.000χλμ που πρόλαβα να κάνω με την Hayabusa μου. έγιναν υπό βροχή. Τα μέρη που έπρεπε να πάω τα είχα σημειώσει σε ένα post it, κάποιο βράδι της περασμένης εβδομάδας, δεν θυμάμαι ποια μέρα ακριβώς. Εν πάση περιπτώσει, καβάλησα την μηχανή, ο τρικύλινδρος εν σειρά κινητήρας με κομβία ανά 120 μοίρες και σειρά ανάφλεξης 1-2-3 τέθηκε σε λειτουργία πρόθυμα (λεπτομέρειες προσεχώς), σκούπισα την ζελατίνα μου με τον υλακοθαριστήρα που έχω στο αριστερό γάντι και ξεκίνησα για το πρώτο σημείο.