>
> >Πιάνει ο Θεός χώμα και νερό και πλάθει τον Αδάμ. Του φτιάχνει το σώμα,
τον
> >λαιμό, το κεφάλι, τα χέρια, τα πόδια, τον κοιτάει εξεταστικά και του
> >φορμάρει και το πουλάκι.
> >Φου-φου, του δίνει πνοή και τον ζωντανεύει.
> >Πιάνει ξανά χώμα και νερό κι αρχίζει να πλάθει την Εύα. Της φτιάχνει το
> >σώμα, τα βυζάκια, τον λαιμό, το κεφάλι, τα χέρια, την περιεργάζεται, και
> >ανάμεσα από τα πόδια, της ανοίγει με το δάχτυλο μια τρυπούλα.
> >
> >Φου-φου, της δίνει πνοή και την ξυπνά.
> >Ανοίγει τα μάτια η Εύα, κοιτάει το σώμα της, κοιτάει και του Αδάμ.
> > - Θεέ μου, του λέει, θέλω κι εγώ να μου βάλεις ένα από αυτό που του
> >κρέμεται αυτουνού ! !
> > - Μη στεναχωριέσαι, κορίτσι μου, της λέει ο Θεός γελώντας. Δικό σου
> >είναι.... Απλώς το έδωσα σε αυτόν τον μαλάκα να το κουβαλάει ! !