Ένας administrator αποφασίζει να πάει κρουαζιέρα στην Καραϊβική.
Δυστυχώς όμως
το πλοίο του βουλιάζει και σώζεται μόνο αυτός.
Κολυμπώντας φτάνει σ' ένα
ακατοίκητο νησί. Δεν υπάρχει ψυχή. Μονάχα μπανάνες και καρύδες. Αφού
πέρασαν τέσσερις μήνες κι ενώ ήταν ξαπλωμένος στην παραλία, κουρασμένος
κι απελπισμένος, βλέπει μια βάρκα και μες τη βάρκα την πιο όμορφη και πιο
αισθησιακή γυναίκα που είχε δει στη ζωή του, να τραβάει κουπί προς το
μέρος του. Την ρώτησε από πού έρχεται και πώς έφθασε στο νησί.
"Έρχομαι από την άλλη πλευρά του νησιού", του είπε εκείνη, "βρέθηκα στο
νησί όταν βούλιαξε το πλοίο μου". "Ήσουν πολύ τυχερή που είχες βάρκα" της
είπε. "Α, τη βάρκα, την έφτιαξα με υλικά που βρήκα στο νησί. Τα κουπιά
είναι κλαδιά από καουτσουκόδεντρο, έπλεξα το σκελετό με κλαδιά από φοίνικα
και την καρίνα και την κουπαστή από ευκάλυπτο. "Μα είναι αδύνατο", ψέλλισε
ο administrator, "να κάνεις κάτι τέτοιο χωρίς εργαλεία". "Α, αυτό δεν ήταν
πρόβλημα. Στην άλλη πλευρά του νησιού υπάρχει ένα στρώμα από ένα
προσχωσιγενές πέτρωμα. Παρατήρησα ότι αν το ανάψω και το φέρω σε μια
συγκεκριμένη θερμοκρασία μετατρέπεται σε ένα ελατό και σφυρηλατήσιμο
μέταλλο. Το χρησιμοποίησα για να φτιάξω τα εργαλεία και αυτά για να
προμηθευτώ και να επεξεργαστώ τα υλικά για τη βάρκα".
Ο administrator τα έχασε. "Έλα πάμε μέχρι το μέρος που κατοικώ;" είπε η
γυναίκα. Έτσι ύστερα από λίγα λεπτά προσέγγισαν ένα μικρό μόλο και με
επιδεξιότητα έμπειρου ναύτη η γυναίκα έδεσε τη βάρκα με ένα σχοινί από
κάνναβη ενώ ο administrator λίγο ήθελε για να χάσει την ισορροπία του και
να βρεθεί στη θάλασσα από την έκπληξη. Αποβιβάστηκαν και ακολούθησαν ένα
μονοπάτι καμωμένο από πέτρα που έβγαζε σε μια υπέροχη έπαυλη χρωματισμένη
σε λευκό και γαλάζιο. Μόλις μπήκαν η γυναίκα είπε: "δεν είναι και τίποτα
σπουδαίο αλλά εγώ το λέω σπίτι. Γιατί δεν καθόμαστε να πιούμε κάτι;" "Α,
όχι ευχαριστώ. Δεν μπορώ άλλο το γάλα καρύδας". "Όχι και γάλα καρύδας. Έχω
έναν αποστακτήρα. Τι θα έλεγες για μία πινακολάδα;" Προσπαθώντας να
κρύψει την ολοένα και μεγαλύτερη έκπληξή του, ο administrator δέχτηκε
ευχαρίστως. Αφού κουβέντιασαν και διηγήθηκε ο καθένας την ιστορία του η
γυναίκα είπε προκλητικά: "Πάω να φορέσω κάτι πιο άνετο.
Γιατί δεν πας να κάνεις ένα μπανάκι και να ξυριστείς; Έχει ένα ξυράφι
μέσα στο ντουλάπι." Χωρίς να κάνει άλλες ερωτήσεις, πηγαίνει στο λουτρό
όπου εκτός από μπανιέρα και ντους βρίσκει ένα ξυράφι με οστέινο χερούλι
και δύο στιλβωμένες επιφάνειες από σμυρίδα για λεπίδα. "Αυτή η γυναίκα
είναι απίθανη, καταπληκτική.
Ποιος ξέρει ποια θα είναι η επόμενη έκπληξη που μου επιφυλάσσει",
σκέφτηκε.
Όταν επέστρεψε βρήκε τη γυναίκα ξαπλωμένη στον καναπέ, μη φορώντας τίποτε
άλλο εκτός από λουλούδια τοποθετημένα στα στρατηγικά σημεία και ένοιωσε να
αναδίδεται στο χώρο μια υπέροχη ευωδιά από γαρδένια. Τον προσκάλεσε να
καθίσει δίπλα της.
"Πες μου" άρχισε να λέει αυτή, προσεγγίζοντας τον administrator, "μένουμε
σε αυτό τον τόπο πολύ καιρό. Εσύ ήσουν μόνος κι εγώ μόνη. Είμαι σίγουρη
πως υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις τώρα και που δεν μπόρεσες να
κάνεις όλους αυτούς τους μήνες. Ε, τώρα μπορείς......" και τα μάτια της
έλαμπαν σαν να' βγαζαν σπίθες.
Ο administrator δεν μπορούσε να πιστέψει τα λόγια της. Η καρδιά του
άρχισε να χτυπά δυνατά και ψέλλισε με μια έκφραση ευτυχίας κι
ευγνωμοσύνης: "Θες....Θες να πεις ότι..... ύστερα από τόσο καιρό.....θες να
πεις ότι πραγματικά μπορώ............... να ελέγξω από εδώ το e-mail μου;
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: Ας βαλουμε και κανενα σηματακι για καλο και για κακο...
Απάντηση με παράθεση
:a36:
