Είμαι στον χώρο της πληροφορικής απο το 1997 ουσιαστικά. Νωρίτερα έκανα τις σπουδές μου , αλλά στον τομέα είμαι απο τότε.
Στην αρχή του internet και της είσοδος του στην Ελλάδα κυρίως, είχα την τύχη να λάβω μέρος σε πολλές διαδικτυακές κοινότητες. Ξένες και Ελληνικές (κατόπιν). Απο εμπειρία λοιπόν σας λέω οτι μόνο στις Ελληνικές και δη τις μοτοσυκλετιστικές ηλεκτρονικές κοινότητες έχω βρεί αυτό που λέμε "κοινωνική επαφή".
Πολλοί λένε οτι το web αποξενώνει , απομονώνει και ίσως απομακρύνει απο την πραγματικότητα και τις κοινωνικές πράξεις τα άτομα στην πραγματική ζωή. Για μένα , είναι ορατό το αντίθετο.
Ειδικά σε κάθε forum που αφορά κυρίως τις μοτοσυκλέτες, βλέπεις κάτι πολύ σπάνιο ακόμα και για τις πραγματικές κοινωνίες.
200-300 άτομα που γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Ζούνε μαζί στο δίκτυο, γελάνε, τσακώνονται, λυπούνται , ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ο ένας στον άλλον. Ο καθένας γνωστός με ενα ψευδώνυμο αρχικά και αργότερα και με το μικρό του.
Σε ανύποπτες στιγμές και εδώ αλλά και στο forum του M/B σημερινό γνωστό ώς "καφενείο" μετά απο το "σχίσμα" απο το επίσημο του περιοδικού, έχω μοιραστεί στιγμές λύπης, χαράς , γκρίνιας κτλ.
Τα ονόματα γνωστών παρελαύνουν απο μπροστά μου σαν ταινία. Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα είχα την τύχη να κάνω και 2-3 καλούς φίλους , με όλη την έννοια της λέξεως.
Δύσκολο να κατανοήσει κάποιος αυτό το πράγμα αν δεν ζεί κάθε μέρα την ανάσα του καθενός. Και όμως εμείς την ζούμε.. την ζούμε κάθε μέρα, όταν βλέπουμε το κάθε παιδί εδώ να γράφει , σε ενα ηλεκτρονικό χώρο το δικό του μήνυμα και να αφήνει μια μικρή ή μεγάλη κατάθεση ψυχής , για να την διαβάσουν και άλλοι , μπαίνοντας για λίγο μέσα στο μυαλό του.
Γινόμαστε μέρος του συνόλου , διαβάζοντας απλά μια σκέψη ακόμα και μια ατάκα στο ξεκάρφωτο απο κάποιον. Λαμβάνουμε μέρος σαν "κολλητοί" σε συζητήσεις επι παντός επιστητού και κάθε τι στραβού ή όρθου συμβαίνει σε όλους μας κάθε μέρα. Μέσα απο μερικά ηλεκτρονικά σημάδια μεταφερόμενα μέσα στο web.
Κοινό χαρακτηριστικό ... το δίτροχο... αλλά οχι απαραίτητα το απόλυτο κριτήριο για να εισέρθεις στην "παρέα". Είναι ίσως και αυτή η άτυπη αλληλεγγύη που έχουν αρκετοί απο εμάς για τα παιδιά που με ενα κράνος και ενα μπουφάν , πάνω σε δύο ρόδες, κάνουν ταξίδια και μιλάνε την "ίδια γλώσσα" με εμάς.
Μοιράζονται τα ίδια συναισθήματα και έχουν τον ίδιο βαθμό κατανόησης για κάποια πράγματα. Ζούμε σε μια ιδεατή κοινωνία (οχι τέλεια) μέσα σε ενα ηλεκτρονικό κόσμο που δύσκολα θα βρίσκαμε στην πραγματικότητα σήμερα.
Το μόνο που έχω να πώ , είναι ενα ευχαριστώ σε όλους όσους διαβάζουν - διάβασαν και πιθανώς θα διαβάσουν τα γραπτά μου αλλά και άλλων εδώ μέσα ή και σε κάποιο άλλο forum για δίκυκλα.
Gentlemen ride your bikes... start your engines... ride the road.
Gandalf