Από χτες ήθελα να το γράψω αλλά τελικά δεν μπόρεσα.
όταν είσαι στο κρεβάτι τις περισσότερες ώρες της ημέρας με ένα... πολύμπριζο στο πόδι ψάχνεις να βρεις πράγματα που θα σε ευχαριστήσουν. Όπως αυτό που έγινε χτες!!!
Το ρολόι έδειχνε 21.45 όταν τα μουρινοτσιράκια μπήκαν στο ναό! Δίπλα τους, εμείς! Έτοιμοι για όλα. Να δαγκώσουμε σίδερα. Να ματώσουμε για την ιδέα που λέγεται Liverpool.
Το παιχνίδι ξεκινά κι εγώ αρχίζω να ανεβάζω σφυγμούς.
Έλα ομαδάρα!!!
Όπως τότε, το 1995-1996 που φέρναμε ισοπαλία με τη μισητή Μάντσεστερ 2-2 μέσα στο Ολντ Τράφορντ κι εγώ έβλεπα το παιχνίδι σε παμπ στο Μάντσεστερ. Μόνο που δεν με πέταξαν έξω από τα πανηγύρια μου.
Και να η μαγαία! Στο 22' φάση από την προπόνηση. Δουλεμένη και σχεδιασμένη όπως οφείλουν να κάνουν οι μεγάλες ομάδες. Ο τρελο-Άγκερ το 1-0 και η βρωμερή Τσέλσι, το ρατσιστικό και νεόπλουτο σωματείο στο καναβάτζο.
Κι εγώ στο κρεβάτι να κοπανιέμαι.![]()
Περνάμε κάποιες δύσκολες στιγμές αλλά η ομάδα κρατάει.
Με αυτά και μ αυτά πάμε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Κράουτσερ πάει να γίνει ο ήρωας αλλά ο Τσεχ έχει άλλη γνώμη. Τον παικταρά μας αλλά χασογκόλη Κάιτ τον σταματά το δοκάρι.
Γύρω στο 80... αμάν! παραλίγο καρδιά. Ο Κάραγκερ λίγο έλλειψε να πετύχει αυτογκόλ. Ευτυχώς όχι.
Όλοι τραγουδάμε. να χα μια ομάδα με 11 Κάραγκερ!!! Go on Jamie!!!
Παράταση. Το κρεβάτι έχει μετατραπεί σε εξέδρα και προπονητήριο. Ουρλιάζω χτυπιέμαι δίνω εντολές.
Και να το γκολ!!!!!!!!!! Όπως τότε! Οι θυμίσεις έρχονται. Που φοιτητής στο νησί βρισκόμενος μέσα στο Άνφιλντ είδα το Φάουλερ να καρφώνει τη Νιούκαστλ και να κάνει το 4-3. Καπαρώασμε την Ευρώπη έτσι!
ΤΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πως το ακύρωσε; Τι λε ρε στραβέ; Τι λε ρε αλήτη;
Σιγά παιδί μου φωνάζει η μάνα μου θα πάθεις τίποτα.
Κανονικό γκολ και το ακύρωσε.
Αλλά... δεν πειράζει. Ποδόσφαιρο είναι. Ο αγώνας συνεχίζεται. Πάμε γίγαντες!!!!!
Η παράταση τελειώνει. Τελευταία στιγμή Ο κάιτ πάει να γίνει ο σούπερ ήρωας. Το σουτ όμως το σταματάει για άλλη μία φορά ο τσεχ. ΑΧ!!!
Και να τα πέναλτι. ΟΚ το παραδέχομαι. Φοβάμαι. Η κωλοτσέλσι έχει σαφώς πιο τεχνίτες παίκτες και σίγουρα καλύτερο τερματοφύλακα.
Και τι έγινε όμως; Έτσι είναι η μπάλα. Σηκώνομαι όσο μπορώ και χειροκροτάω, Δεν πειράζει παιδιά. Ότι και να γίνει δείξαμε ποιοι είμαστε.
Εδώ κοντέψαμε να φάμε ξύλο μέσα στο Ολντ Τράφορντ όταν το 1998-1999 χάσαμε 2-0 κι εγώ δεν σταμάτησα λεπτό να τους ενθαρύνω και να φωνάζω. Πως δεν με βαράγαν όλοι μαζί...
Αμάν ξεκινάμε!
Ζέντεν... 1-0.
Ρομπέν οκ παικταράς. Λογικά 1-1.
Το πιασε ο Ρέινα!!!!! Μπράβο αγορίνα μου. Αλλά ήρεμα. Τώρα ξεκίνησε.
Έλα Τσάβι μπορείς... 2-0 ο Αλόνσο.
2-1 ο Λάμπαρντ. Ωραίο πέναλτι.
Και ναι! Είναι ο μεγάλος αρχηγός!!!!!! Watch Steven Gerard... oheo... watch Steven Gerard!!!
3-1 και τα μυαλά στα κάγκελα!
Γκέρεμι! Χμ! Γιατί κάτι με κάνει να αισιοδοξώ; Τον έβαλε ο αχώνευτος ο είρων ο αρχιτσόγλανος ειδικά για τα πέναλτι. Αυτό γιατί με κάνει να χαμογελώ; Βρε λες;
Παίρνει φόρα και... το πιασε ξανά ο Ρέινα!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! Πούστη Μουρίνιο υπεροπτικέ αλήτη!!!!!! Δεν είναι μόνο τα σχέδια στην μπάλα! Μετράει και η ψυχή ρε!!!!!!!!!!!!!! Η ψυχή!!!!!
Κάιτ! Αν το βάλει... Αθήνα έρχονται!!!!
Εκτελεί... ΓΚΟΛ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΤΕΛΕΙΩΣΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Στα ουράνια συντρόφια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Προσκυνείστε! Ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός σύλλογος η ομάδα με τη μεγαλύτερη ιστορία έρχεται εδώ!
Χωρίς πανάκριβους παίκτες χωρίς μεγάλες βεντέτες χωρίς ονόματα που τρομάζουν μέσα στο γήπεδο! Κι όμως! Αυτή Η ΟΜΑΔΑ ξανά σε τελικό! Η ομάδα των πέντε ευρωπαϊκών κυπέλλων!!!
Τα σκεπάσματα ένα κουβάρι. Μία γελάω μία χαμογελάω και μία κλαίω. Ανείπωτη ευτυχία!
Κάπου χτυπάω το πόδι μου το σπασμένο! Στ αρχίδια μου! Ναι πονάει αλλά τέτοια ώρα κι ο πόνος είναι γλυκός.
Δύο απλά πράγματα ως συμπέρασμα.
1). όπως έχει πει ο Σωτηρακόπουλος και το γνωρίζουν ΟΛΟΙ άσχετα αν δεν το παραδέχονται... αυτή η φανέλα η φανέλα των "Κόκκινων" είναι πολύ βαριά!!! Μα πάρα πολύ βαριά!!!
2). Ομάδα σε ευχαριστώ!!!!! Ευχαριστώ για όλα γι αυτές τις στιγμές που μου έχεις χαρίσει. Με έχεις κάνει να χαμογελώ πολύ περίεργες όσο και δύσκολες στιγμές. Ευχαριστώ για όλα.
Και να ξέρεις... ότι κι αν γίνει...
You Will NEVER... NEVER Walk Alone!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!