Δεν μπορώ κύριοι να μην μπώ στην διαδικασία της σύγκρισης... μου είναι αδύνατον.
Απο την μια έχουμε τον τελικό ποδοσφαίρου της Ευρώπης που είναι αν μη τι άλλο το κορυφαίο φετινό γεγονός.
Απο την άλλη έχουμε τους τελικούς F4 στο basket.
Κοινό σημείο;...η Αθήνα...
Ποιά η διαφορά τους;.... η παντελής απουσία μας στο πρώτο και η σχεδόν αποκλειστική παρουσία μας στο δεύτερο.
Μετά μου λένε να μην κανω συγκρίσεις στο basket με την μπάλα! Πως να κάνω αλήθεια;... όταν στο basket πέρα απο τον ΠΑΟ έχουμε τον Παπαλουκά στην ΤΣΣΚΑ , αυξάνοντας τις πιθανότητες στο έτσι και αλλιώς να πάει το Κύπελο σε "Ελληνικά" χέρια;... για να μην πω και για τους παικτες της ΤΑΟΥ.
Έχουμε καταφέρει στο basket οτι οι Ισπανοί και οι Βρεττανοί στο ποδόσφαιρο... το έχουμε κάνει ΔΙΚΟ ΜΑΣ! Είναι δική μας σχολή.. οι παίκτες μας , είναι οι αφρόκρεμα του Ευρωπαϊκού basket. Και ποιός τα έκανε όλα αυτά;
Ο Γκάλης, Ο Γιαννάκης, Ο Φασούλας, Ο Φάνης, και όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στον τότε Πανιώνιο , Άρη, ΠΑΟΚ, Εθνική ομάδα. Παίκτες με ταλέντο που δεν κοίταξαν τότε τα λεφτά αλλά αγάπησαν αυτό που έκαναν. Του στήριξε μετά η ΕΟΚ (τότε) και η πολιτεία πήρε το μήνυμα και έφταιξε γήπεδα - αλάνες σε όλες τις γειτονιές στην χώρα. Παιδομάζωμα έγινε. Δεν θα ξεχάσω τι είχε γίνει μετά το 87... 15 μέρες πριν κάναμε προπόνηση εμείς και εμείς... αμέσως μετά, για να παίξεις ήθελες δήλωση του Ν.105 για να βρείς μπασκέτα. Στις προπονήσεις ακόμα γινόταν χαμός (και μιλάμε για "παίδες" τότε και Γ ΕΣΚΑ έτσι; )
Αυτό όμως δεν σταμάτησε... συνεχίστηκε... έπεσαν χρήματα.. ήρθαν παίκτες με μεγάλη αξία στο πρωτάθλημα και δούλεψαν όλοι. Ήρθαν και τα "λαμόγια" αλλά ξεβράστηκαν εντός 5ετιας και ο χώρος καθαρίστηκε και πάλι. Αποτέλεσμα;... νομίζω το είδαμε με την Εθνική μας αλλά και με τις ομάδες μας σε συλλογικό επίπεδο που μετέχουν σε όλες τις διοργανώσεις με αξιώσεις. Κούπες Ευρωπαϊκές μετράμε σε κάθε επίπεδο και με κάθε μεγέθους ομάδα. Αρης , Μαρούσι, ΟΣΦΠ, ΠΑΟ.
Και να έρθω στο ποδόσφαιρο τώρα... ή να μην πάω καθόλου; Μια κούπα σαν "θαύμα" και μερικούς παίκτες που παίζουν έξω , μιας και μέσα τα λαμόγια ποτέ δεν άφησαν το πρωτάθλημα να πάρει αξία. Πέρα απο 8αδα δεν έχουμε περάσει στο CH.L και στο UEFA στα τελευταία 20 χρόνια.
Θα πεί κάποιος οτι είναι και θέμα budget... θα τους αντιπαραθέσω τον Άρη της δεκαετίας του 85-95 , όταν πήρε μέρος σε 2 συνεχόμενα Final Four ανεξάρτητα αν τερμάτισε τρίτος ή τέταρτος.
Τι λείπει τελικά;.... προσωπική μου άποψη;... η αγάπη για το άθλημα. Όσα παιδιά έχω συναντήσει στο άθλημα του ποδοσφαίρου δεν παίζουν για να διασκεδάσουν και να αναπτυχθούν αλλά για τα χρήματα. Φετινή εξαίρεση ίσως για μένα είναι ο Νίνης... παιδί που το καταδιασκεδάζει και το θέλει πολύ. Και φαίνεται ρε γμτ μέσα στο γήπεδο... πολύ κιόλας.
Είναι θέμα παιδείας είχε πεί κάποιος φίλος παλιά σε συζήτηση. Το basket είναι γεγονός οτι , τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχει την απήχηση του ποδοσφαίρου. Εκτός και αν κάνει επιτυχίες σαν τις περισυνές και τις προπέρσινες. Παρόλα αυτά , όμως , έχει παίκτες που μπορούν και αρθρώνουν μια κουβέντα και κουβαλάνε και κάποιο IQ. Πόσοι παίκτες στο ποδόσφαιρο έχουν-είχαν τέτοια ικανότητα;... αυτοί που έχουν , σίγουρα ξεχωρίζουν. Τους βλέπουμε και εμείς.
Αλλά είναι πολύ λίγοι. Όπου μάλιστα συνήθως "την κάνουν" για έξω μιας και εδώ μοιάζει με "βόθρο" το πρωτάθλημα μας.
Οπότε φτάνουμε ξανά και στο σημείο της σύγκρισης.... γιατί στο final four basket μπορείς να πείς οτι είναι 50-60% "Ελληνικής φύσης" ... και στο ποδόσφαιρο , είμαστε απλά οι "οικοδεσπότες" μιας διοργάνωσης που δεν μπορούμε να μπούμε με τον αθλητικό τρόπο;
Για σκεφτείτε το λίγο και λάβετε υπόψη και τα παραπάνω.
Gandalf
Απάντηση με παράθεση
