Κατέβαινα Ε.Ο από Λυκόβρυση.Στο ύψος της Γέφυρας της Α.Ο με 130 στο κοντέρ αισθάνομαι να κοσκινίζει όλη η μηχανή (ΧΤΧ660). Η κίνηση και οι "τρελλάκηδες" με τα ΙΧ τους ορδές ασυγκράτητες εγώ δε να είμαι στην αριστερή λωρίδα . Με τσαμπουκά στη κυριολεξία για να με αφήσουν να περάσω στην δεξιά λωρίδα και με το πίσω λάστιχο να έχει κλατάρει εντελώς κατάφερα να φτάσω μέχρι την είσοδο του Κόκκινου Μύλου .
Επί μία ώρα περίμενα την Οδική ,αποτέλεσμα τζίφος . Ενας τυπάκος που με περιεργαζόταν απέναντι όση ώρα εγώ καθόμουνα και περίμενα και σκεφτόμουνα που στο διάτανο μπορεί να υπάρχει κοντά ένα βουλκανιζατέρ για μηχανές..........σκάει δίπλα μου ο τυπάκος και με ρωτά . "Λάστιχο έπαθες; Μπα του απαντώ φαίνεται κάτι τέτοιο; Κοίττα μου λέει ακριβώς εκεί πίσω από το άγαλμα στο στενάκι υπάρχει βουλκανιζατέρ δεν πάς να δεις αν είναι ανοιχτός να στη φτιάξει ; (μιλάμε για ούτε 30 μέτρα )![]()
![]()
Κοιττάω το ρολόι μου έδειχνε 7:45 π.μ Του λέω "σίγουρα ;" και σκέφτομαι παράλληλα από μέσα μου "βρε μπας και θέλει να φάει το μοτόρι; αλλά με σκασμένο λάστιχο που θα πάει; και με τα πόδια ακόμα τον φτάνω
.Τέλος πάντων πήγα ήταν εκεί το μαστόρι ακριβώς απέναντι από το ΙΡΙΔΙΟ (Φλέμινγκ) . Η ατυχία συνεχίζεται και σαμπρέλα για πίσω δεν υπάρχει στο συνεργείο , ο προμηθευτής δεν έχει στη διάσταση που θέλω , ο βοηθός είναι ακόμα στο δρόμο και αναμένω . Το αποτέλεσμα ήταν πως τελικά βρέθηκε η σαμπρέλα , την βάλαμε στη ζάντα , την πήρα τη μηχανή και έφτασα αισίως στη δουλειά . Ξεκαβαλάω βγάζω το κράνος χάνω το μπούσουλα με τα τόσα λουριά (τσάντας , κράνους , γάντια και αμολιέται το κράνος πάει το ένα αυτάκι αποκτησε και τις γρατζουνιές του
κράνος 4 μηνών .
Και καλά που την πάτησα την ξιλόβιδα εδώ στη πόλη . Αν την πάταγα στην μεθαυριανή εκδρομή τι θα έκανα ;