Προσωπικά δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το ποδόσφαιρο. Ειδικά με το ελληνικό πρωτάθλημα, κύπελλο κ.ο.κ. δεν ασχολούμαι καθόλου, δε μ' ενδιαφέρει, αν και δηλώνω μια ομάδα έτσι για να λέω μία, η οποία όταν π.χ. χάνει από κάποια μικρότερη, μου είναι ευχάριστο να αστειευτώ και να κάνω πλάκα. Ούτε μου έχει στείλει ποσοστά για την υποστήριξη που της δείχνω (στα ευρωπαϊκά ματς), ούτε και θέλω τέτοια χρήματα (τα οποία δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι κάποιοι κερδίζουν από την υπόθεση αυτή).
Παρ' όλη αυτή την αδιαφορία και την αποχή μου όμως, όταν παίζει ο ολυμπιακός, είμαι φανατικά εναντίον του, ακόμη κι αν παίζει με την πιο αντιπαθητική (προς εμένα) ξένη ομάδα!
Δεν έχω ανακαλύψει το λόγο που συμβαίνει αυτό! Ίσως είναι αντίδραση σε κάποιο είδος αντιφατικής, περίεργης και κατακριτέας συμπεριφοράς που έχουν είτε οι παίχτες, είτε οι κατά καιρούς παράγοντες και προπονητές του και το οποίο απορρίπτω υποσυνείδητα.
Έχω διαπιστώσει, πως το ίδιο συμβαίνει και με άλλους! Δηλαδή πολλές φορές όποιος δεν πολυασχολείται, είναι απλώς αντιολυμπιακός! Αυτοί πάλι που ίσως υποστηρίζουν κάποια άλλη ομάδα, είναι πρώτα ας πούμε πανιώνιος και μετά είναι αντιολυμπιακοί! Είτε είναι φανατικοί, είτε όχι! Ρωτήστε δεξιά κι αριστερά, έτσι για να δείτε αν έχουν βάση αυτά ή είναι μπούρδες (δεν είμαι απόλυτος, μπορεί να είναι!) αλλά αν έχουν δόση αλήθειας, μήπως να κάνετε και καμμιά αυτοκριτική once in a while;
Μήπως, ας πούμε, ανήκετε σε κάποια ξεχωριστή κάστα ανθρώπων που είναι γεννημένοι νικητές (ας πούμε) και όλοι (εμείς) οι υπόλοιποι, είτε έχουμε συμφέρον να νικήσετε, είτε όχι, είμαστε τόσο ύπουλοι και μας καταπνίγει η ζήλια και άλλα αρνητικά συναισθήματα, ώστε να θέλουμε το κακό σας; Ή μήπως μάθατε να κερδίζετε αυτό που θέλετε, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στην προσωπική ζωή σας, με κάθε τίμημα, ώστε να μη σας ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο φτάνετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα (ο συνδυασμός του "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" με το "όποιον πάρει ο χάρος" δηλαδή..);