Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα
εστιατόριο, όταν ένας
τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα,
έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του. Ο Ελληνας
τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την
παρακάτω κουβέντα.
Aμερικάνος: - Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Ελληνες;

Ελληνας (βαριεστημένα): - Φυσικά.

Αμερικάνος: - Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το
εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε,
το κάνουμε κρουασάνς και τα πουλάμε στους Ελληνες.

Ο Ελληνας ακούει ατάραχος.

Αμερικάνος: - Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Ελληνες;

Ελληνας: - Φυσικά.

Αμερικάνος: - Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα
υπολλείματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα
κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα
πουλάμε στους Ελληνες.

Ατάραχος ο Ελληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και
ρωτά με τη σειρά του.

Ελληνας: - Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;

Αμερικάνος: - Τα πετάμε φυσικά.

Ελληνας: - Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα
κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα
πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων
γίνονται ανάρπαστα...