Βαρεθηκα τους μαλακες
Δε μπορεις να πας πουθενά που δε θα υπάρχουν μαλακες, δε μπορεις να τους αποφυγεις
Τους συναντάω καθε μερα.
Υπαρχουν παντου, ειναι αναμεσα μας...
Στη δουλεια
Στο δρομο
Στα μαγαζια
Στις καφετεριες
Στις οικογενιακες συγκεντρωσεις
Εχουν μπει παντου
Εχουν αποψη για τα παντα
Ειναι μαστιγα
Ειναι διανοουμενοι (τα αρχίδια μου κουνιούνται)
Ολα τους χαλανε
Δε κανουν τιποτα
Αλλα γκρινιαζουν
Ειναι «καθόλα σωστοι, οικογενειάρχες, και καθως πρεπει» (τα αρχίδια μου κουνιούνται Χ 2)
Αλλα εντελως αχρηστοι
«Φιλοσοφουν» (τα αρχίδια μου κουνιούνται Χ 3)
Δεν εχουν θάρρος
Αλλα εχουν «άποψη» (τα αρχίδια μου κουνιούνται Χ 4)
Η γενια τους παραλιγο να αλλαξει το κοσμο (τα αρχίδια μου κουνιούνται Χ 5)
Η τον άλλαξε (τα αρχίδια μου κουνιούνται Χ 6)
Η γενια μου ειναι «ενα ματσο μαμόθρεφτα» (τα αρχίδια μου κουνιούνται Χ 7)
Με τρελάνουν
Με τσαντιζουν
Με φτανουν στα ορια μου
Προσπάθησα να τους γραψω στα παπαρια μου «ομως ειναι ακομα εδω»
Και θα ειναι εδω παντα
Μια ζωη θα τους τρωω στη μαπα
(συνεχίζεται ...)