Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ο λαγός και η χελώνα και καθόταν και τα λέγανε σαν δύο καλοί φίλοι. Βλέπεις τόσο καιρό που παίζανε το παραμύθι (από το π.Χ. ακόμα φανταστείτε δηλαδή...) είχανε γίνει κολλητοί. Παίζανε λοιπόν το ταβλάκι τους, πίνανε το energy drink τους για να έχουνε δυνάμεις και μιλούσανε.

Λαγός: Πάλι εξάρες ρε χελώνα; Ξεκωλώθηκες πάλι σήμερα.
Χελώνα: Οι εξάρες σου φταίνε ή εσύ που ακόμα δεν έμαθες να παίζεις τάβλι;
Λαγός: Πόσο είμαστε τώρα;
Χελώνα: 5 - 2. Χάνεις πάλι.
(Εδώ μπαίνει μέσα ο υπεύθυνος παραγωγής). Παιδιά, αφήστε το τάβλι και αρχίστε να ετοιμάζεστε. Τώρα τελειώνει η κοκκινοσκουφίτσα και είστε επόμενοι.
Λαγός: Σε ποιο σημείο είναι;
Υπ. Παραγωγής: Εκεί που ο η μικρή ρωτάει τον λύκο γιατί έχει μεγάλα δόντια
Λαγός: Μας δουλεύεις ρε φίλε; Μισή ώρα έχει ακόμα για να τελειώσει. Ούτε ο κυνηγός δεν έχει εμφανιστεί ακόμα.
Χελώνα: Ρε βιασύνη αυτοί οι άνθρωποι...
Λαγός: Ναι ρε παιδί μου. Να μην σ' αφήνουν να παίξεις το ταβλάκι σου με την ησυχία σου. Και βαριέμαι να τρέχω πάλι σήμερα...
Χελώνα: Μιλάς και εσύ ρε; Που στο μισό παραμύθι κοιμάσαι; Ένας εσύ και μια η ωραία κοιμωμένη που την έχετε τόσο καλά. Τι να πω εγώ που μου βγαίνει η πίστη πια.
Λαγός: Ναι αλλά η ωραία κοιμωμένη στο τέλος παίρνει τον πρίγκιπα. Εγώ πάντα παίρνω τον πούλο.
Χελώνα: Σε αυτό έχεις το δίκιο σου.
Λαγός: Είδες που σου έλεγα; Τι λες ρε χελώνα, μήπως να κέρδιζα εγώ αυτή τη φορά; Έτσι για αλλαγή. Δεν την αντέχω άλλο αυτή τη ξεφτίλα ρε αδερφέ. Μια ζωή χαμένος. Ούτε ο Ολυμπιακός στο Champion League τέτοια ξεφτίλα.
Χελώνα: Σε καταλαβαίνω ρε φίλε, αλλά τι να κάνω και εγώ; Αν κάνουμε αλλαγές το ξέρεις, θα μας κόψει ο σκηνοθέτης και θα χάσουμε και το ψωμάκι μας. Αφού τον ξέρεις τι στριμμένος είναι τώρα...
Λαγός: Και τι θα γίνει; Μια ζωή το ίδιο παραμύθι δηλαδή; Και για ένα κομμάτι ψωμί. Μα καλά δεν το βαρέθηκαν πια;
Χελώνα: Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ. Και κάθε φορά να πιστεύουν ότι θα κερδίσεις εσύ; Μα τελείως ηλίθιοι πια;
Λαγός: Ωωωωπ! Τι είπες μόλις τώρα;
Χελώνα: "Μα τελείως ηλίθιοι πια;"
Λαγός: Όχι αυτό το προηγούμενο
Χελώνα: "Και κάθε φορά να πιστεύουν ότι θα κερδίσεις εσύ;"
Λαγός: Αυτό είναι! Πως δεν το είχαμε σκεφτεί τόσο καιρό. Να η λύση στο πρόβλημά μας. Χελώνα να σε φιλήσω.
Χελώνα: Μπλιάχ. Με σάλιωσες. Ποια είναι η λύση, δεν καταλαβαίνω.
Λαγός: Αυτοί ακόμα πιστεύουν ότι θα κερδίσω εγώ. Άστους να το πιστεύουν. Θα βάλω έναν bookie, δικό μου άνθρωπο, να κλείσει στοιχήματα πριν τον αγώνα. Θα τους τα φάμε χοντρά σου λέω.
Χελώνα: Για συνέχισε...
Λαγός: Ε, τι άλλο να σου πω. Μετά παίρνουμε τα ποσοστά μας σαν κύριοι και την κάνουμε για Μπαχάμες... Και άσε τον σκηνοθέτη να μας ψάχνει.

Και έτσι τώρα πια ο λαγός και η χελώνα κάνουν ηλιοθεραπεία στις Μπαχάμες. Όταν τους τελειώνουν τα λεφτά κλείνουνε πάλι καμιά στημένη κούρσα και καθαρίζουν. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν κορόιδα και στις Μπαχάμες;
Και ζήσανε αυτοί καλά (και χλιδάτα) και εμείς καλύτερα.