Ξεκινάω τη διήγηση μιας χθεσινής διόλου ευχάριστης όπως εξελίχθηκε ιστορίας...
Ξυπνάω το πρωί & ετοιμάζομαι για endurada. Βολτάρουμε με τον Ακατανόμαστο μέχρι τις 5 το απόγευμα & όλα καλά & ωραία. Επιστροφή στο σπίτι, πλύσιμο το μηχανάκι.
Τηλέφωνο στο Sonik.
- Έλα ρε, τι λες θα πάμε γήπεδο? (παίζει ΟΦΗ - Ολυμπιακός). ή πάμε σε κάποια καφετέρια να το δούμε να περάσει η ώρα?
- Μέσα, πάμε γήπεδο. Έρχομαι από το σπίτι σου.
Ετοιμάζομαι λοιπόν & περιμένω το Νίκο. Έρχεται, του λέω, πάμε καλύτερα με τη μια μηχανή, μη γίνει και καμιά φασαρία......
Ξεκινάμε, παρκάρουμε σε σημείο όπου έχει πολλά μηχανάκια.
Ξεκινάει το ματς, όλα καλά. Συνθήματα, συζήτηση & ΣΟΥΠΑ το ματς.
Τελειώνει το ματς Χ (0 - 0 ).
Βγαίνει ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα φύγουν συνοδεία της αστυνομίας μετά τους φιλάθλους του ΟΦΗ.
Βγαίνει δεύτερη ανακοίνωση που απλά λέει οι γαύροι να φύγουν από τη παραλιακή & οι ομιλίτες από άλλο δρόμο.
Βγαίνουμε έξω, & έχουν στηθεί τα ΜΑΤ, μαζί με κλούβες ώστε να μη μπορούμε να πάμε προς τη μηχανή. Όλος ο κόσμος κάνει μια μικρή παράκαμψη & βγαίνει στο δρόμο που θέλει. Τα ΜΑΤ απλά γελάνε & ο κόσμος τους γιουχάρει.
Περπατάμε προς τη μηχανή & ξαφνικά κάποιος ρίχνει μια σφαλιάρα στο Νίκο. Διαπιστώνουμε ότι είμαστε ανάμεσα σε Γαύρους οι οποίοι κρατάν διάφορα αντικείμενα & γενικά κοπανάνε όποιον δε φοράει διακριτικά του Ολυμπιακού.
Μέχρι να γυρίσουμε να δούμε ποιος ήταν που έριξε τη σφαλιάρα ΣΚΑΕΙ ΜΙΑ ΣΩΛΗΝΑ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΜΟΥ.
Αν ήμουν καρτούν θα άρχιζαν αυτές οι τρελές μουσικές & τα αστεράκια.
Πέφτω κάτω & προλαβαίνω να δω ότι ο τύπος (ένας χλιμίτζουρας με καλυμμένο το πρόσωπο) ετοιμάζεται να μου ρίξει και άλλη καθώς έχω πέσει κάτω. Ο σωλήνας είναι μάλλον μασιφ αλουμίνιο, περίπου ένα μέτρο μήκος.
Αρχίζω να φωνάζω & να λέω καλά πάτε καλά, από την ίδια θύρα βγήκαμε, & άλλα τέτοια (ψέμματα για να τη γλυτώσω). Έρχεται ένας άλλος γαύρος & τον σταματάει.
Σηκώνομαι & νιώθω το κεφάλι μου να έχει γίνει αερόστατο. Δε μπορώ να καταλάβω αν ζω, αν έγινε αυτό ή τέλος πάντων τι συμβαίνει..
Βλέπω ότι γενικά πέφτει ξύλο πολύ. Σπάνε μηχανάκια. Αρχίζω να πηγαίνω προς τη μηχανή.
Ευτυχώς την είχα παρκάρει στο τέλος & όχι εκεί που ήταν όλα μαζί. Βγάζω κράνος από μπαγκαζιέρα & το φοράω. Περιμένω το Νίκο. Ανησυχώ μήπως τον έχουν ξαπλώσει κάτω & τον κοπανάνε. Μετά από λίγο έρχεται. Ευτυχώς πέρα από την αρχική σφαλιάρα δεν έγινε κάτι άλλο.
Βάζει κράνος φεύγουμε.
Ερχόμαστε σπίτι. Αρχίζω να ζαλίζομαι πολύ, το αυτί μου έχει πρηστεί.. Ανεβαίνω πάνω στο γονιών μου το λέω, σοκ η μάνα.
Βάζω πάγο σε όλο το κεφάλι, ζαλίζομαι, πονάω, σκέφτομαι ότι έγινε, μπορεί να με βγάζει και στο κλάμα.
Πάμε νοσοκομείο. Εκεί & άλλοι με σπασμένα κεφάλια, ράμματα, κολάρα, αντιτετανικούς...
Όλοι από το γήπεδο...
Νευροχειρούργος, με ρωτάει διάφορα, μου δίνει ένα χαρτί. Αν έχω μέσα στις επόμενες μέρες κάποια από τα συμπτώματα που μου είπε (ζαλάδες, υπνηλία, εμμετούς, σπασμούς..) να πάω πάλι νοσοκομείο.
Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι έγινε.....
Θα μπορούσα απλά να βρίσκομαι ακόμα στην άσφαλτο...πεσμένος κάτω... για τελευταία φορά στη ζωή μου....
Απάντηση με παράθεση
