Καλημέρα παίδες... πωπω.. Απίστευτο και όμως αλληθινό. Τόσα χρόνια ποτέ μα ποτέ δεν φοβήθηκα τους κάγκουρες με τα παπάκια. Μπορεί να κάναν σούζες κλπ άλλα πάντοτε προσεχτικά.
Προχθές ξεκίνησα με την κοπέλα μου να πάμε σε έναν φίλο στην Νέα Ραιδεστό από Θεσσαλονίκη. Είναι περίπου 20 χλμ. Στα τελευταία φανάρια πριν βγούμε από την πόλη με περνάει ένας πιτσιρικάς με ένα παπάκι. (χωρίς πινακίδα, με φωτάκια να αναβοσβήνουν..κλπ) Με έχει περάσει κάπου 10 μέτρα. Εγώ είμαι στην αριστερή λωρίδα, και αυτός έχει φύγει τέρμα δεξιά. Ενώ φτάνω προς το φανάρι βλέπω πως ανάβει πράσινο και επιταχύνω. Και τι κάνει το σούργιελο........... κόβει μπροστά από 2 αυτοκίνητα και εμφανίζεται μπροστά μου (έγω με ΧΤ600). Πλακώνομαι στα φρένα, αυτός χαμπάρι. Λίγο πριν τον βρω στην πίσω ρόδα σχδόν σταματημένος κόβω λίγο δεξια το τιμόνι για να τον περάσω (να μην πέσω πάνω του). Και τι κάνει???? πάει λίγο δεξιά.. Εμ με τα πολλά βρέθηκα κάτω με την κοπέλα και αυτός τότε κατάλαβε τι έγινε. Ευτυχώς δεν βρεθήκαμε στην άλλη λωρίδα να μας πατήσει κανένας. Η κοπέλα χτύπησε στο πόδι της ευτυχώς όχι κάτι ιδιαίτερο και εγώ την γλύτωσα με εκδωρές στο πόδι.
Το ΧΤ σκυλί,,,, δεν έπαθε τίποτα. Μόνο κάτι γραντζουνιές στο πλαινό πλαστικό και τσαμπουκά στο αντίβαρο του τιμονιού.
Κατεβαίνουμε που λέτε κάτω και τι μου λέει???
Να σου πληρώσω την βενζίνη που χύθηκε.. και πήγε να βγάλει 5-10 ευρώ (που να ήξερε πως έτσι και αποφάσιζα να με πληρώσει θα είχε: το πλαινό πλαστικό, ένα σετ αντίβαρα, την βενζίνη που τόσο φαγώθηκε να πληρώσει, το παντελόνι της κοπέλας που σχίστηκε, ένα μπουκάλι κρασί που έσπασε, τα φάρμακα που αγοράσαμε και μπορούσα να του φορτώσω και κανά φλασάκι).
Φυσικά αφού είμασταν όλοι καλά τον άφησα να φύγει. Άλλα χέστηκα πάνω μου.... Δεν μας έφταναν οι παπούδες δολοφόνοι, οι λακούβες καρμανιόλες, οι νέες φοβισμένες (χωρίς σχόλια), οι γιαλυσμένοι δρόμοι με παρκέ (λες και θα κατεβαίνουμε για σκι), οι ταξιτσίδες (πάλι ουδέν σχόλιο), οι καινούργιοι αυτοματάδες (μεσήλικες που πήραν πρώτη φορά στην ζωή τους ένα αυτόματα 500 κυβικά και νομίζουν) τώρα θα πρέπει να προσέχουμε και τους κάγκουρες.. Αν είναι δυνατόν..
Α ρε, θα πάω να ζήσω στα βουνά με τις αρκούδες.
Απάντηση με παράθεση
