να σας πω την αλήθεια, ήθελα πολύ καιρό να το κάνω αυτό...
δυστυχώς δεν έχω χρόνο για προλόγους...
λίγα λόγια λοιπόν για τα σημερινά.
ξεκινάω και 'γω, πρωί πρωί με την αυγούλα να πάω για δουλειά. (καλά, ακόμα στην εκπαίδευση είμαι, αλλά μη δίνετε σημασία!) χωρίς να έχω ξανακυκλοφορήσει ποτέ με συγκοινωνία σε μέρα απεργίας (μετρό), είπα να ξεκινήσω κανά 15λεπτο πιο νωρίς. άλλωστε πιο τρελός να είναι έξω από τις 6:50-7:05?!
μπαίνω λοιπόν στο bus και φτάνω σχεδόν κυριλέ μέχρι τον α. δημήτριο γύρω στις 7:30. το κυριλέ εννοείται είναι σχετικό! από 'κει και πέρα το χάος! στα επόμενα 5 λεπτά έχουμε προχωρήσει καμιά 10αριά μέτρα. αν και τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να κάναμε λίγα παραπάνω! φτάσαμε μέχρι τη στροφή! και ενώ πρέπει να είμαι στις 8 στον α. ελευθέριο έχω πάρει απόφαση οτι θα αργήσω οπότε λέω, ας το διασκεδάσουμε και λίγο! πάω στον οδηγό και του λέω "θα αργήσουμε που θα αργήσουμε, δε μου ανοίγεις την πόρτα να ρίξω κανά περπάτημα?" κάπου εδώ αρχίζει και το γλέντι. το concept ήθελε να έφτανα μέχρι ομόνοια με "κάποιον τρόπο" ενώ μέχρι στιγμής το "ποδαράτο" ήταν ο πιο προσιτός και γρήγορος! για να μην τα πολυλογώ περνάω όλα τα λεωφορεία τα οποία έχουν πιάσει τη δεξιά της βουλιαγμένης επί πολλά μέτρα, καθώς και το λεωφορείο που έχασα από τη στάση μου στο παρατσακ! τουλάχιστον, εσένα σε πέρασα γ@μημένο!
καθώς προχωράω, έχω φτάσει γύρω στις 7:45 λίγο πριν τη δάφνη, οπότε και βλέπω οτι είναι αδύνατο να φτάσω σε λογικό χρονικό πλαίσιο μέχρι ομόνοια απ' όπου και θα έπαιρνα τον ηλεκτρικό για α ελευθέριο. τότε τρώω φλασιά και λέω ναι! θα το κάνω! προχωράω στο δεξί πεζοδρόμιο κοντά στο δρόμο. ψάχνω για κάποιον σωστό, συγκάτοικο στην τρέλα που γιατί όχι, να μου έλεγε το "ανέβα". όχι κάποιον από αυτούς που βιάζονται χωρίς ωστόσο να ξέρουν το λόγο.
τελικά μετά από λίγο, σταματάει σχεδόν μπροστά μου λόγω κίνησης, ένας πήγασος. τον κοιτάω... με κοιτάει... και τον ρωτώ:
-πας προς κέντρο? (ούτε μια καλημέρα δεν είπα ο αγύρτης!)
-σύνταγμα μου λέει...
-(παύση)
-ανέβα μου λέει.
για να μη σας ζαλίζω, ανεβαίνω και γελάω σα το βλάκα! όχι γιατί θα έφτανα ψιλοεγκαίρως, ούτε επειδή θα γλίτωνα το περπάτημα! ειλικρινά, γούσταρα τόσο πολύ που ένας άγνωστος προς εμένα, δεν κόλλησε να μου πει ανέβα, όπως ακριβώς δεν κόλλησα και 'γω να κάνω οτοστόπ! να πω την αλήθεια ήμουν σίγουρος οτι θα βρεθεί κάποιος μηχανόβιος να με μαζέψει. πολύ απλά γιατί τελευταία αρχίζω και καταλαβαίνω πως "σκέφτεται" ένας μοτοσυκλετιστής. δε λέω τίποτ' άλλο!
τελικά θυμήθηκα οτι είχα πάρει πριν λίγο καιρό και ένα κράνος. ήρθε λοιπόν η ώρα να σε φορέσω καλό μου και να γίνω ένας από δαύτους...
απ' οτι κατάλαβα, δεν μπαίνει εδώ μέσα, οπότε όποιος ξέρει τον νίκο με τον πήγασο που δουλεύει κοντά στο σύνταγμα (δε λέω άλλα, όποιος τον ξέρει φαντάζομαι θα πάει κατευθείαν το μυαλό του σ' αυτόν) ας τον κεράσει μια μπύρα! του τη χρωστάω!
Απάντηση με παράθεση
... Του εξήγησα ότι αφού δεν έχανα τίποτα γιατί να μην τον βοηθήσω, δεν ήταν αγγαρία να οδηγήσω την μηχανή. Ακόμα και τώρα μετα από αρκετά χιλιόμετρα το ίδιο πιστεύω.
