καλησπέρα σε όλους. το σαβ/κο είναι προ των πυλών και επιτρέψτε μου να σας ευχηθώ να είστε όλοι όρθιοι και καλούς δρόμους να έχετε.
...Ο Αλέξανδρος επέστρεφε χθές από τη δουλειά παρέα με το ¨μωρό¨, γυαλισμένο μετά την πρόσφατη νεροποντή της Αθήνας. Όπως κάθε μέρα χρησιμοποίησε και χθές την ΑΟ. Από Σκαραμαγκά προς Μαρούσι, άρχισε να πέρνει θέση δεξιά του δρόμου για να βγει στην έξοδο της Κηφισίας (δαχτυλίδι) και από εκεί σε δύο λεπτάκια σπίτι στο άλλο ''μωρό'' -τους τελευταίους τέσσερις μήνες με παππά και κουμπάρο, μετά από πέντε χρόνια πάθους-το οποίο τον τελευταίο μήνα δεν είναι ποτέ μόνο του διότι έχει μέσα του ακόμα ένα μωρο.
Τρια τα ''μωρά'' του Αλέξανδρου, τριπλή η χαρά του, τριπλά τα όνειρά του και άξαφνα...τρεις και οι κατρακύλες του στην έξοδο της ΑΟ.
Συνοδοιπόρος με ΙΧ, ο οποίος αποφάσισε τελευταία στιγμή να πεταχτεί από την ΛΕΑ όπου βρισκόταν και να βγεί στη συγκεκριμένη έξοδο, την οποία οριακά την προλάβαινε, τον εμβόλισε και τον πέταξε στο δεξιό κράσπεδο.
Παγωμάρα...
Ο συνοδοιπόρος, σταματάει αμέσως, τρέχει δίπλα στον Αλέξανδρο και αρχίζει να απολογείται. Λίγο η χρήση του κινητού, λίγο η κούραση της δουλειάς, λίγο η σκέψη στο σπίτι και στα προβλήματα δεν είδε καθόλου τον Αλέξανδρο που κινούταν ήδη στην άκρη χωρίς να ενοχλεί κάποιον.
Ο Κων/νος (συνοδοιπόρος) αμέσως ειδοποιεί τροχαία και 166 και δίνει συνεχώς κουράγιο στον Αλέξανδρο.
Εκείνος σκέφτεται αμέσως τα ‘‘μωρά’’ του και κυρίως τα δύο που περιμένουν στο σπίτι του και ανυπομονούν να τον νιώσουν δίπλα τους.
Η ώρα περνά και ο Αλέξανδρος διαπιστώνει ότι ο μόνος που εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα του είναι ο Κων/νος, ο οποίος παραμένει αδιάκοπα στο πλάι του, των ρωτά για τη ζωή του, την οικογένεια του, τη δουλειά του. Κανένας άλλος. Μόνο ο Κων/νος…
Το κρύο δυναμώνει, μαζί με τον Αλέξανδρο αρχίζει να το νιώθει και ο Κων/νος και η ώρα περνάει και οι δύο άντρες είναι μόνοι μέχρι που αποφασίζουν να χωρίσουν οι δρόμοι τους… και να συνεχίσουν μόνοι…
Ο Κων/νος ίσως να κατάφερε να φτάσει στο σπίτι του, δίχως να ξαναμιλήσει στο κινητό, δίχως να νιώθει κουρασμένος από τη δουλειά και δίχως να σκέφτεται τα προβλήματα του.
Ο Αλέξανδρος, είχε πολύ δρόμο μπροστά του ακόμη…
Ήθελε να φθάσει στο σπίτι του, στα δύο του ‘‘μωρά’’ και να τους εξηγήσει ότι δεν ήθελε να τα αφήσει να περιμένουν και ότι ποτέ δε θα επιτρέψει ξανά σε κανέναν να τον καθυστερήσει και να τα κάνει να περιμένουν.
Και τα ‘‘μωρά’’ περίμεναν…και ο Αλέξανδρος προσπαθούσε…μα το ταξίδι του μόλις άρχιζε και τα "μωρά" του δε θα τον ξαναέβλεπαν...
...το σαβ/κο είναι προ των πυλών και επιτρέψτε μου να σας ευχηθώ να είστε όλοι όρθιοι και καλούς δρόμους να έχετε.
Αλέξανδρος.
Απάντηση με παράθεση
