Η επιθυμία μου ήταν να φτάσω στο σημείο που αυτοκτόνησε ο Άρης Βελουχιώτης στη Μεσούντα Άρτας. Είχα μπροστά μου δυο μέρες χωρίς υποχρεώσεις και μια μηχανή που την είχα μουρλάνει στο 1η 2α 3η φρένο…
Αποφάσισα να πάω από Καρδίτσα ύστερα καθώς πέρσι είχα κάνει μια διαδρομή μέχρι την Άρτα και βαριόμουν την Εθνική. Μέσω του www.mesounta.gr μου έδωσαν κάποιες πληροφορίες για τους δρόμους και τις διαδρομές και μάλιστα μου γράψανε ότι από Καρδίτσα-Πύλη είναι η πιο ενδιαφέρουσα διαδρομή.
mustili
Για την εθνική οδό τα ξέρετε, βαρετή αλλά γρήγορη, μηχανές πουθενά , στάση στο 90 και συζήτηση με φορτηγατζή για το v strom. –Καλό; Σκέφτομαι να πάρω. –Γαμάει, όχι απλώς καλό..
Λαμία και μόλις φύγουμε από όλα τα βενζιναδοφαγαδικα στην αρχή του δρόμου για Δομοκό υπάρχει ο «γιατρός της πείνας». Δεν δοκίμασα αλλά ίσως είναι πιο τίμιο από το χάος των μαζικών.
Δομοκός, δεν ξέρω γιατί δεν θεωρείται ισάξιος του Μπράλου ή της Επιδαύρου, πάντως αν δεν τον σεβαστείς το φαναράκι το χεις…α! και κρύο παρά το ότι κόντευε μεσημέρι. Ωραίες και οι στροφές που σε κατεβάζουν στον κάμπο. Τις είχα κάνει με αμάξι 5-6 φορές και είναι φρίκη, με μηχανή όμως κάτι σε τρώει, κάτι άλλο συμβαίνει.
mustili
Ο Δομοκος παλια
mustili
Γρήγορα Καρδίτσα, όμορφα, ποδηλάτες, ζεστουλα, μαγαζιά και βρρρουμ για Μουζακι όπου οι Γερμανοί Φασίστες είχαν σφάξει κόσμο. Η Πύλη είναι κοντά και αξίζει να κάνεις μια στάση στο παλιό πέτρινο γεφύρι. Από εδώ πας για Περτουλι Ελάτη αλλα..και για Άρτα. Αρχίζει μια ωραία αναβαση που περνάει από τα Στουρναραιικα και σε οδηγεί στην Γκροπα Τρικάλων, μια ψηλή διάβαση όπου φτιάχνεται σήραγγα. Για 500 μέτρα έχει λασποχωμα και θυμίζει λίγο Ηλία στο Πακιστάν (το φίλο που πήγε Ινδία με το 250αρι).
mustili
Εδώ πάνω έχουμε χιόνι κύριοι, όχι στο δρόμο αλλά παντού σε αυτές τις τιμημένες κορυφές και τις πλάγιες τους. Θέλει προσοχή στις πέτρες που πέφτουν στο δρόμο. Αρχίζουν τα νερά, καταρράκτες, και επαρχιακός με τόσες στροφές που να ζηλέψει ο Uriah και να κατεβεί με την Αφρικα! Σταματάω κάθε τόσο να χαζέψω την ομορφιά, να πιάσω μια στιγμή από την αντοχή όσων ανέβηκαν στα βουνά για να αντισταθούν. Με τα πολλά φτάνω Μεσοχώρα. Το χωριό θα αποκτήσει λίμνη…χάρη στο φράγμα Μεσοχώρας που βρίσκεται μετά από λίγα χιλιόμετρα. Ακόμα, φτιάχνεται καινούργιος οικισμός καθώς βρίσκεται όλο το χωριό σε σαθρό έδαφος.
mustili
Μετα απο λιγο
mustili
Να πω ότι όλοι μα όλοι όπου και αν βρέθηκα ήταν πρόθυμοι να μου πουν που είμαι, που πάω, τι να προσέχω.
Όπως και σε άλλες εκδρομές, αυτό που έχω εγώ στο μυαλό μου δεν είναι να φτάσω αλλά να κάνω μια όμορφη διαδρομή. Όσους ρωτάμε κατά βάση θα πουν το σύντομο, το συνηθισμένο αλλά πάντα κρατάμε μια πισινή μήπως από κει που πάμε είναι η Σκύλλα με τη Χάρυβδη.
Στα Καψαλα κάνω αριστερά κάτω προς Μυροφυλλο καθώς κατάλαβα ότι θα έκανα κύκλο και ήμουν πια πολύ κουρασμένος. Για τη Μεσούντα όμως είχε χωματόδρομο για να ξαναβγείς σε άσφαλτο. Καλό χώμα με βότσαλα σφηνωμένα προφανώς από το ποτάμι που το έχεις στα αριστερά σου, περνώντας και ένα ρυάκι έτσι για το καλό
mustili
Αλλη μια απο την περιοχη της Μεσουντας
mustili
Η Μεσούντα είναι ένα μικρό κλασσικό ελληνικό χωριό. Λίγο παρατημένο, εκκλησία, ρέμα, θέα προς τον Αχελώο. Το καλοκαίρι μου είπαν ότι έχει κόσμο και από φωτο που είδα πρέπει να είναι πολύ όμορφα. Έμεινα στον μόνο ξενώνα που υπάρχει, του Νικήτα ενός ορεσίβιου με παχύ μουστάκι που μου έβαλε χέρι όταν είπα ότι πεινάω. –Τι να φας τώρα(5.30) σε μια ώρα θα βγει η προβατίνα…Καταλαβαίνετε έτσι!!! Το χωριό βγάζει λίγο καλαμπόκι, καστανά και κτηνοτροφία. 25 ευρώ, καλοριφέρ, μπανάκι και διπλό να ξεραθείς χωρίς αύριο. Στις 7.30 από κάτω που ήταν η ψησταριά του έφαγα από τα καλύτερα κρέατα, ήπια τσιπουρακι και 11 βγήκα εκτός λειτουργίας. Ύπνο, λοιπόν με φασαρία (πχ 4.30 τελείωσε η χαρτοπαιξία και γκραααααν ναν να νννααν το δίχρονο να παίρνει μπρος…) 7.30 ξυπνάω μετά τον καφέ δίπλα στη σόμπα 8.15 βγάζω τον πάγο από τη σέλα και κατεβαίνω 2-3 χιλιόμετρα προς το ποτάμι σε άσφαλτο και καλό χώμα παρκάρω στην 1η φουρκέτα και ξεκινάω το μονοπάτι.
φωτο απο παλιο πασχα τοπικο www.mesounta.gr αλλα τη βαζω για να καταλαβετε...
mustili
& αυτο...
mustili
Να πω εδώ ότι παίρνετε οδηγίες με επιφυλάξεις. Πχ μου είπαν ότι είναι μια ώρα δρόμος, εγώ έκανα 30 λεπτά. Όπως προείπα οι κατολισθήσεις είναι συχνές. Το μονοπάτι είναι ομαλό, αλλού χάνεται, αλλού έχει μπλε σημάδια από σπρέι ενώ πρέπει να κανείς και μια δυο ταρζανιες αναρριχητικές με λίγη προσοχή. Ο Άρης αυτοκτόνησε σε μια ρεματιά στη θέση Φαγγος μαζί με τον Τζαβέλα στις 16/6/45 στις 6 το απόγευμα. Στο σημείο υπάρχουν δυο πλακέτες (πέφτεις πάνω τους) η μια πολύ πιθανό να είναι πυροβολημένη, η άλλη έχει ένα μικρό τετράστιχο.
mustili
Η ρεματια οπου εγινε...
mustili
Επιστρέφω και βρίσκομαι στην 2η στροφή…που είναι η μηχανή; Παίδες, τα χρειάστηκα. Δυο ίδιες φουρκέτες χωρίς φοβερή διάφορα σε ύψος από το ποτάμι και εγώ να φτιάχνω σενάρια. Και με τρελό ρεκόρ 200 μέτρα σε 10’’ φτάνω στην από πάνω φουρκέτα όπου πέφτω ξερός…η μηχανή ήταν εκεί!
mustili
Πίσω στο χωριό και χαιρετώ φεύγοντας για Τετράκωμο. Το κινητό wind πιάνει στο διάσελο (cosmote παντού ε!) ενημερώνω που είμαι και φεύγω σε χώμα καλό για Φράξο- Καστανιά-Αστροχωρι. Ποταμάκια, λασπουλα και τα ελληνικά βουνά σε όλο το μεγαλείο τους. Από Αστροχωρι μέχρι Μεσοπυργο όπου υπάρχει βενζίνα, μίνι Μάρκε και πυροσβεστική αντί για Άρτα συνεχίζω νότια σε ωραίο χώμα μέχρι το Αυλάκι με τον Αχελώο αριστερά κάτω και θεά να πεθάνεις εκεί! Στα Βρουβιανα έχει άσφαλτο για να το τρέξουμε και λίγο και αριστερά κάτω περνάς την πέτρινη γέφυρα του χωριού Καστρακιου,πολύ μακριά από την λίμνη Καστρακίου (υπάρχουν 3 γέφυρες στη λίμνη Κρεμαστών στα σίγουρα. Καστρακιου, Ταταρνας, Λουτρών από Βορρά προς Νότο.)
mustili
Από εκεί λοιπόν περνάμε νότια προς Τοπόλιανα, Βαλαώρα (τόπο καταγωγής του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (και του ποδοσφαιριστή Βαλαώραμε θέα τα βουνά, να πετάς σαν αετός. Στο Κρυονέρι περνάμε τον Αγραφιώτη (αν θυμάμαι καλά). Αμμοληψιες και άγιος ο θεός…Από εκεί ανηφορίζουμε και πάλι για να βγούμε στις δυο Φραγκιστες Ανατολική και Δυτική. Κοντά εκεί είναι και η ιστορική Βίνιανη, πρωτεύουσα της κυβέρνησης του Βουνού. Περνάω την εγγλέζικη στρατιωτική γέφυρα του Ταυρωπου και το διάσελο Μπαγασάκι που κλείνει από το χιόνι και φτάνω Καρπενήσι. Υπήρχαν στιγμές που ζαλιζόμουν από τις στροφές. Θα ήταν χρήσιμο ένα λεύκωμα για το πώς φτιάχτηκαν οι δρόμοι αυτοί…αλλά και για το πόσο πλαγιάζει το strom χαλαρά, βασιλικά, όμορφα!
mustili
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση