Ηταν η περιοδος οταν ειχα αρχισει και εγω να διαβαζω για τις πανελλαδικες εξετασεις.Τριτη λυκειου βλεπετε επρεπε να κανω τον δικο μου αγωνα για να εισαχθω σε καποιο πανεπιστημιο ωστε να αποκατασταθω και επαγγελματικα οπως μου λεγαν οι γονεις μου.Ο χρονος περνουσε διαβαζοντας χωρις καθολου ελευθερο χρονο για εμενα και πιστευοντας πως ηταν οτι πιο δυσκολο θα ειχα να αντιμετωπισω στην ζωη μου.Οι μερες και οι μηνες περνουσαν ωσπου φτανουμε στον μηνα Μαρτιο του 2008.Το αγχος μεγαλωνε οπως επισης και η κουραση.Στις μερες εκεινες ο πατερας μου μου ειπε πως θα επισκεφτει τον παθολογο εχοντας εναν ενοχλητικο πονο στον λαιμο.Σπανιο για τον πατερα μου λεω να επισκεφτει εναν γιατρο.Μετα την επισκεψη ηρθε λεγοντας μου πως θα πρεπει αμεσα να επισκεφτει ενα νοσκομειο ωστε να κανει τις απαραιτητες εξετασεις.1 βδομαδα αργοτερα μαθαινω πως ο πατερας μου=ο καλυτερος μου φιλος θα επρεπε να εισαχθει για επεμβαση στους λεμφαδενες.Επεμβαση ρουτινας οπως ειπε ο γιατρος του ωστε να του αφαιρεθει ενα λεμφωμα που δεν ηταν κατι το επικυνδυνο απλα θα πηγαινε για αναλυση.Πρωτη φορα ειδα τον πατερα μου να κλαιει,μετα την επεμβαση αφοτου με ειδε.Οσο και δυναμη να θελεις να του δωσεις εκεινες τις στιγμες δεν μπορεις να μην λυγισεις.Τα αποτελεσματα της αναλυσης ηταν καρκινος στους λεμφαδενες.Δεν ειχα ξανανιωσει μεσα μου τοσο αδυναμος ψυχολογικα.Στον ανθρωπο που μπορουσα να μιλησω για τα παντα,τον εβλεπα τωρα καθε εβδομαδα στο νοσκοκομειο να τον τρυπανε για τις χημειοθεραπειες.Η δυναμη ομως που μου εδινε ο ανθρωπος αυτος λεγοντας μου οτι στην θεση του βρισκονται ακομα και μικροτερης ηλικιας παιδια απο εμενα μου εδινε δυναμη ωστε να νιωθω μεσα μου πιο δυνατος πιστευοντας οτι ολο αυτο ειναι απλα μια σκηνη ταινιας απο την ζωη μου και οτι το εργο δεν εχει τελειωσει.8 μηνες κρατησαν οι χημειοθεραπεις με αποτελεσμα ο πατερας μου να γινει καλα και να τον εχω παλι κοντα μου.Η ημερα που ηρθε και μου ειπε οτι ολα αυτα τελειωσαν με εκανε να νιωσω μια ψυχικη γαληνη μεσα μου και να δω την ζωη απο αλλη ματια. Συγγνωμη αν σας κουρασα.Απλως θελω να πω πως υπαρχουν προβληματα που ο καθενας δεν μπορει να τα κατανοησει στην καθημερινη του ζωη.Προβληματα χειροτερα απο το ποια γκομενα παρατησε τον τυπο,προβληματα οικονομικα και προβληματα σαν αυτο του πατερα μου.Υπαρχουν χειροτερς καταστασεις που δεν μπορουμε να τις κατανοησουμε.Μπορουμε ομως να αντιληφθουμε την πραγματικη αξια της ζωης φιλοι μου.Πρεπει να χαιρομαστε την καθε στιγμη που ζουμε ακομα και με τις δυσκολιες της.Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΟΥΜΕ.Σας ευχαριστω για τον χρονο σας.ΑΝ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ.Παντα χαρουμενοι και ορθιοι μαγκες. Κυριακος
Απάντηση με παράθεση
:a19: Να χαιρεσε τον Πατερα σου και εκεινος εσενα ευχομαι απο δω και εμπρος μονο καλες στιγμες να εχεις
