Ο κόσμος όλος εκεί έξω, μας περιμένει....

[Vagelis Gar]

Σχετικά γρήγορη αναχώρηση από το ξενοδοχείο και μετά από κάποια χιλιόμετρα στους δρόμους τις Φινλανδίας προς τα σύνορα με τη Νορβηγία και σε δρόμο με απίστευτα ανεβοκατεβάσματα, χωρίς να το καταλάβουμε μπαίνουμε Νορβηγία με μια μικρή πινακίδα που γράφει Norge να σου θυμίζει πως πλέον πατάς σε Νορβηγικό έδαφος.

Μετά από κάποια χιλιόμετρα βέβαια το καταλαβαίνεις και από αυτά που περνάνε δίπλα σου. Το τοπίο αρχίζει και αγριεύει και 350 χιλιόμετρα πλέον από το NordKapp η αγωνία και το δέος για αυτό που πρόκειται να συναντήσουμε αρχίζει και μεγαλώνει. Όλες οι αισθήσεις πλέον λειτουργούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Πλησιάζοντας φτάνουμε σε διασταύρωση που έδειχνε προς Alta. Κατεύθυνσή μας ευθεία στον Ε69 ο οποίος είναι ο δρόμος που σε οδηγεί στο NordKapp. 129 χιλιόμετρα απίστευτης αγριάδας. Το τοπίο βραχώδες με τη μόνη βλάστηση που μπορείς να δεις θάμνοι και αγριόχορτα. Δεξιά σε κάθε κολπίσκο μικρά ψαροχώρια με 5-6 σπίτια.


205659

[Vagelis Gar]

...


205660

[Vagelis Gar]

.....


205661

[Vagelis Gar]

,,,


205662

[Vagelis Gar]

Ο δρόμος σα φίδι σε οδηγεί μια παραλιακά και μια μέσα από τα βραχώδη βουνά. Ο αέρας τόσο δυνατός και σε μαστιγώνει από και προς κάθε κατεύθυνση.

Αρκετή η κίνηση στο δρόμο όπου μπορείς να δεις ανθρώπους να ανεβαίνουν προς την «άκρη της Ευρώπης» με οποιοδήποτε μέσο.

Τα τούνελ αρκετά τρομακτικά με αποκορύφωμα το μεγαλύτερο (7 χιλιόμετρα) το οποίο συνδέει το ηπειρωτικό κομμάτι με το νησάκι που βρίσκεται το NordKapp. 3 χιλιόμετρα κάθοδος στο υγρό και σκοτεινό τούνελ με τα νερά που ξερνάνε τα βράχια να στάζουν από την οροφή του τούνελ αλλά και το οδόστρωμα να είναι μούσκεμα. Στη συνέχεια 2 χιλιόμετρα σε ευθεία μέχρι που αρχίζεις να ανηφορίζεις ώσπου βγαίνεις και πάλι στην επιφάνεια.

Μετά από λίγο συναντήσαμε την είσοδο για το χώρο που βρίσκεται η μεταλλική υδρόγειος. Πληρώσαμε 35? έκαστος και με την αγωνία μας να χτυπάει κόκκινο αφήσαμε τις μοτοσυκλέτες μας στο χώρο στάθμευσης όπου υπήρχαν εκατοντάδες άλλα οχήματα.


205663

[Vagelis Gar]

,,


205664

[Vagelis Gar]

...


205665

[Vagelis Gar]

.


205666

[Vagelis Gar]

,


205667

[Vagelis Gar]

Κατεβαίνοντας από τη μοτοσυκλέτα το μάτι μου πέφτει σε τζιπ μαύρου χρώματος με Ελληνικά γράμματα στο πλάϊ.

Δεν το πιστεύω, σκέφτομαι, Έλληνες, και προχωρόντας λίγο ακόμα βλέπω 3 μηχανές με Ελληνικά νούμερα. Α ρε Ελλάδα λέω, είσαι παντού τελικά.

Μπαίνοντας στην κύρια είσοδο για το μεγάλο κτίριο και παρατηρόντας προς την πλευρά της καφετέριας βλέπω μια παρέα 5 ατόμων. Δεν μπορεί λέω, αυτοί είναι. Πλησιάζω κοντά και τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους. Το πιο εντυπωσιακό ήταν πως οι 2 από τους 5 καταγόταν από τα μέρη μου (Αγριελιά Τρικάλων). Το site των παιδιών εδώ http://nordcap.blogspot.com/2010/06/blog-post_22.html.


205668

[Vagelis Gar]

Αφού χαιρετηθήκαμε και ευχηθήκαμε καλό ταξίδι, σειρά είχαν οι φωτογραφίες στην υδρόγειο με τον καιρό να μην μας χαλάει το χατίρι και κάτω από τη βαριά συννεφιά να μην έχουν ακόμα να πέφτουν οι ψιχάλες.

Επίσκεψη και στην πανάκριβη μπουτίκ και λίγα δωράκια για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Σκέψη για καφέ στην καφετέρια υπήρξε αλλά τελικά δεν πραγματοποιήθηκε με τον καφέ να στοιχίζει 12?. Κάποιες βόλτες ακόμα στο χώρο και άναμμα του πούρου που κουβαλούσα από την Ελλάδα.

Σε ελάχιστο χρόνο σύννεφο σκέπασε όλο το χώρο και η ορατότητα πλέον στο 0. Άρχισαν να πέφτουν και οι πρώτες σταγόνες και αφού για ακόμη μία φορά νιώσαμε την τύχη με το μέρος μας καβαλήσαμε τις μοτοσυκλέτες για τον δρόμο της επιστροφής και προορισμός μας η Alta για διανυκτέρευση.


205669

[Vagelis Gar]

,,


205670

[Vagelis Gar]

..


205671

[Vagelis Gar]

....


205672

[Vagelis Gar]

Ο παππούς της φωτογραφίας απο τη στιγμή που βγήκε στη σύνταξη έχει ανέβει 12 φορές στο NordKapp με το εργαλείο που βλέπετε :D (Δανός)


205673

[Vagelis Gar]

Και κάποια Αυστριακά μοτόρια


205674

[Vagelis Gar]

Το σκηνικό ίδια και στην επιστροφή με τον αέρα να συνεχίζει με την ίδια ένταση. Λίγα χιλιόμετρα μετά το NordKapp υπάρχει κάμπινγκ με ξύλινα σπιτάκια αλλά συνεχίσαμε για να κατέβουμε πιο χαμηλά.

Στάση για βενζίνη λίγο πριν φτάσουμε στην διασταύρωση προς Alta και η διαδρομή μέχρι την πόλη φανταστική. Ακολουθήσαμε τον Ε6 για αρκετά χιλιόμετρα (ο Ε6 διασχίζει όλη την Νορβηγία και φτάνει μέχρι τη Σουηδία). Άφιξή μας στην Alta και τυχαία βρίσκουμε δωμάτιο (σπίτι κανονικό δηλαδή) με 69?.

1 μεγάλη πίτσα για τα παιδιά και 1,5 λίτρο coca cola 25?. Εγώ βολεύτηκα με τις κονσέρβες μου. Ζεστό νερό και nes café για εμένα και μερικές στιγμές χαλάρωσης πριν κλείσω τα μάτια μου και ξαναφέρω στο μυαλό μου όλες αυτές τις εικόνες που εκείνη την ημέρα είχαν περάσει μπροστά από τα έκπληκτα μάτια μου.


205675

[Vagelis Gar]

,,


205676

[Vagelis Gar]

12η ημέρα



Alta – Narvik η σημερινή μας διαδρομή από την οποία δεν έχω κρατήσει την παραμικρή σημείωση. Ζητώ συγνώμη λοιπόν και θα ανεβάσω μόνο φωτογραφίες της διαδρομής


205677

[Vagelis Gar]

,


205678

[Vagelis Gar]

..


205679

[Vagelis Gar]

,,,


205680

[Vagelis Gar]

///


205681

[Vagelis Gar]

...,


205682

[Vagelis Gar]

,.,


205683

[Vagelis Gar]

../


205684

[Vagelis Gar]

,.,.


205685

[Vagelis Gar]

.../.


205686

[Vagelis Gar]

,,.,/


205687

[Vagelis Gar]

,,,,.,


205688

[Vagelis Gar]

13η 14η ημέρα


Από το Narvik και κάτω τα πράγματα αλλάζουν κάπως στο ταξίδι μιας και σε συζήτηση που είχα με τα παιδιά, βγαίνοντας από Νορβηγία εγώ ήθελα να συνεχίσω και πιο δυτικά πηγαίνοντας προς Ολλανδία ενώ ο Γιάννης και ο Δημήτρης και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων που είχαν αφήσει πίσω αποφάσισαν να κατέβουν Γερμανία και από εκεί Τσεχία, Αυστρία κτλ.

Την ίδια μέρα δε, εγώ ήθελα να βγάλω τα χιλιόμετρα σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και έτσι αφού χαιρετηθήκαμε και ευχηθήκαμε καλή επιστροφή συνεχίσαμε ο καθένας τον δρόμο του.

(εδώ θα ήθελα να ευχηθώ στα παιδιά να έχουν πάντα καλά ταξίδια και μόλις ξεμπλοκάρουμε όλοι από τις υποχρεώσεις μας θα βρεθούμε για να τα πούμε και από κοντά).

[Vagelis Gar]

Τι να γράψω για αυτή την εμπειρία μου….

Αυτή τη στιγμή κάθομαι σε καντίνα στο Goteborg τρώω λουκάνικο Φρανκφούρτης και τηγανιτές πατάτες και πίνω coca cola σε καντίνα Τούρκου μετανάστη. Ακόμα δεν μπόρεσα να βρω ξενοδοχείο. Σε δύο που μπήκα ο ένας μου είπε πως είναι Full και η άλλη πως θέλει 120? για μονόκλινο.

Σε ταξιτζή που ρώτησα πριν λίγο μου σύστησε ένα φθηνό αν και νομίζω πως είναι αυτό που χτύπησα το κουδούνι και δεν μου άνοιξαν. Θα προσπαθήσω ξανά.

Από προχθές το πρωί έχω κοιμηθεί συνολικά 2 ώρες. 1 περιμένοντας το ferry για Molde και 1 λίγο πριν το Όσλο.

[Vagelis Gar]

Όλα ξεκίνησαν ωραία και με καλό καιρό από το Narvik. Σκοπός ήταν να πλησιάσω το Trodhaim.

Στη διαδρομή κλασικά στάσεις για ξεκούραση και φωτογραφίες. Προχωρούσα στον Ε6 και η θέα από όπου περνούσα μαγευτική. Κίνηση δεν είχε πολύ αλλά ήθελε προσοχή. Το σούρουπο είχε φτάσει και το φαινόμενο «ήλιος του μεσονυκτίου» ξεδιπλωνόταν μπροστά μου.

Ήθελα και έπρεπε να το ζήσω. Να οδηγώ νύχτα στη Νορβηγία. Στα ακουστικά μου έπαιζε μουσική που γούσταρα με την πιστή μου γριά να χορεύουμε στους ρυθμούς του Ε6 που πλέον φιλοξενούσε ελάχιστα αυτοκίνητα.


205699

[Vagelis Gar]

.


205700

[Vagelis Gar]

.,


205701

[Vagelis Gar]

,,,.


205702

[Vagelis Gar]

Δεν ήξερα καν τι ώρα είναι όταν έμπαινα στο Trodhaim. Πόλη που δε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση με πολλούς νέους στους δρόμους μεθυσμένοι και να φωνάζουν.

Δεν κοίταξα καν για ξενοδοχείο μιας και ήθελα ακόμα να συνεχίσω να οδηγώ. Περίπου 900χλμ μέχρι εκείνη τη στιγμή και προορισμός μου πλέον το Molde όπου και ήθελα από εκεί να πάω σε κάποιο κοντινό fiord.

Από το Trodhaim έπρεπε να ακολουθήσω τον Ε39. Αυτό και έκανα όμως για κακή μου τύχη ο Ε39 είναι ένας δρόμος που σε οδηγεί στο Molde αλλά από βουνά και λαγκάδια. Μόλις κατάλαβα που είχα μπλέξει η ψυχολογία μου έπεσε μιας και έπρεπε να κάνω 220χλμ σε επαρχιακό δρόμο της Νορβηγίας με τον ουρανό έτοιμο να ανοίξει και να με την ώρα να δείχνει κάτι σε μετά τα μεσάνυχτα.


205703

[Vagelis Gar]

Ελάχιστα τα αυτοκίνητα στο δρόμο, το ένα μου κόρναρε και οι επιβάτες με χαιρέτησαν. Μέσος όρος ταχύτητας 50-60 χλμ/ώρα και τα χιλιόμετρα έβγαιναν με το σταγονόμετρο.

Το θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι είδα πολλές αλεπούδες, 2-3 λαγούς και αρκετά ελάφια. Κατά τις 4 τα χαράματα φτάνω σε σημείο όπου πρέπει να πάρω καραβάκι για να περάσω απέναντι.

Μοναδικό αυτοκίνητο που περίμενε ένας Λιθουανός με τον οποίο είχαμε συναντηθεί και νωρίτερα. Παραδίπλα στάση λεωφορείου με παγκάκι μέσα. Ωραία, σκέφτομαι την πέφτω μέσα μέχρι να ξεκινήσουν τα δρομολόγια της «παντόφλας».

Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου και να σου οι πρώτες σταγόνες βροχής. Βγάζω το tag-bag από τη μηχανή και μπαίνω στο υπόστεγο της στάσης. Αρχίζει να βρέχει πολύ και εγώ αρχίζω να αναθεωρώ τη σκέψη μου για επίσκεψη στα Fiord.


205704

[Vagelis Gar]

,,,,,.


205705

[Vagelis Gar]

Κατά τις 8 είχαν μαζευτεί στο χώρο μπροστά από το χώρο επιβίβασης άλλα 3-4 αυτοκίνητα με την παντόφλα να ανοίγει την πόρτα και να μπαίνουμε μέσα. 20 περίπου λεπτά η διαδρομή και 7 ευρώ το αντίτιμο.

Ήταν η ώρα που φόρεσα το αδιάβροχο, τις γκέτες και τα γάντια μου και ετοίμασα τη μηχανή για τη βροχή που θα τρώγαμε για τα επόμενα 70χλμ μέχρι το Molde. Βγαίνοντας από την παντόφλα η βροχή ήταν πολύ έντονη αλλά αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο ήταν το κρύο με την θερμοκρασία να μην είναι πάνω από 6-7 βαθμούς.

Πριν προλάβω να συμπληρώσω 10χλμ από τη στιγμή που βγήκα από την παντόφλα βλέπω μπροστά μου γέφυρα που συνέδεε τον δρόμο με απέναντι. Ωραία, σκέφτομαι εδώ δεν έχει καράβι. Φτάνοντας όμως διαπιστώνω πως έχει διόδια ε κόστος 6?. Μου ήρθε ταμπλάς αφού εκτός από το κόστος έπρεπε να βγάλω και ένα βουνό ρούχα για να βρω το πορτοφόλι. Με τα πολλά το βρίσκω και η χοντρή υπάλληλος απλώνοντας το χέρι της να πάρει τα χρήματα της πέφτει ένα νόμισμα κάτω. Ήταν τόσο αγενής που δεν φιλοτιμήθηκε να βγει από το καβούκι της για να το πάρει και στην προσπάθειά μου να παρκάρω τη μηχανή για να κατέβω εγώ διαπιστώνω πως δεν γίνεται αφού η αριστερή πλαϊνή βαλίτσα «έβρισκε» στον τοίχο οπότε πήγα πιο μπροστά, κατεβάζω σταντ παίρνω το κέρμα και της το δίνω.


205706

[Vagelis Gar]

Περνώντας τη γέφυρα στάση σε βενζινάδικο. Καθ όλη τη διάρκεια που συνέβαιναν όλα αυτά ωρίμαζε η ιδέα να φύγω προς Όσλο και γενικά να φύγω από τη Νορβηγία. Πανάκριβη χώρα για τα οικονομικά μου δεδομένα, πολύ άσχημος καιρός.

Στάση λοιπόν σε κλειστό βενζινάδικο και μετά από λίγο έρχεται αυτοκίνητο και κατεβαίνει κάποιος τύπος. Έπρεπε πάση θυσία να βρω σύντομο δρόμο προς Όσλο αλλά να μην χρειαστεί να πληρώσω μια μικρή περιουσία στα ferry και στις γέφυρες. Για GPS ούτε λόγος μιας και δεν ήταν αδιάβροχο και έριχνε καρέκλες.

Ο Αζίλ ήταν Σομαλός που ζούσε επί 10 χρόνια στη Νορβηγία. Αφού συζητήσαμε για κάποια ώρα για τις ομορφιές της Νορβηγίας αλλά και για την ακρίβεια της μου έδειξε τον πιο κοντινό δρόμο με τα δεδομένα που είχα θέσει και έφυγε. Βάζω βενζίνη (με την Visa) ετοιμάζομαι, και πάλι στο δρόμο με την βροχή λιγότερη εκείνη τη στιγμή.


205707

[Vagelis Gar]

Έπρεπε να βρω τον 62 ο οποίος κάποια στιγμή κοντά σε ένα χωριό (Oppdal ή κάτι τέτοιο και απ ότι μου είχε πει ο Αζίλ συναντά τον Ε6 που κατεβαίνει από Βόρεια). Μετά από μικρό χάσιμο βρίσκω τον 666 !!!! και τον ακολουθώ (τον δρόμο).

Ο 666 με βγάζει στον 62 και συνεχίζω για να συναντήσω τον Ε6. Στο μεταξύ η βροχή είχε αρχίσει ήδη να δυναμώνει και πλέον και το 2ο ζευγάρι γάντια είχε γίνει μούσκεμα. Τα σύννεφα είχαν κατέβει τόσο χαμηλά που νόμιζες πως θα τα αγκάλιαζες. Μέσα από το κράνος έχω ρίξει απίστευτα μπινελίκια για όλο αυτό που ζούσα. Το μόνο παρήγορο ήταν πως μου είχε καρφωθεί η σκέψη πως θα έκανα όση υπομονή χρειαζόταν ώστε να βγω από τη Νορβηγία.

Όταν ο Αζίλ μου είχε πει για αυτή τη διαδρομή είχε αναφέρει πως θα χρειαζόταν να περάσω και κάποιο ψηλό βουνό.”From tounels?» ρωτάω εγώ, Νο, μου λέει, above και μου κάνει την κίνηση πως θα πήγαινα από πάνω. Εκείνη τη στιγμή δεν πολυέδωσα σημασία. Τα χιλιόμετρα όπως είπα και πιο πριν κάτω από τέτοιες συνθήκες βγαίνουν πολύ δύσκολα αλλά πλέον η κατάσταση είχε γίνει και επικίνδυνη μιας και πολλά αυτοκινούμενα τροχόσπιτα κινούταν στο δρόμο και ο έλεγχος της μοτοσυκλέτας μου γινόταν ολοένα και πιο δύσκολος.

Οδηγώ 7 χρόνια μοτοσυκλέτα και δεν μου έχει ξανατύχει τέτοιας έντασης και διάρκειας βροχή στο δρόμο. Ευτυχώς ο μέτριος (οικονομικά) εξοπλισμός τα έβγαλε τα λεφτά του και οι γκέτες αποδείχθηκαν σωτήριες.


205708

[Vagelis Gar]

,,.


205709

[Vagelis Gar]

,,.,.


205710

[Vagelis Gar]

....,


205712

[Vagelis Gar]

Με τα πολλά έφτασα στην κορυφή του βουνού και άρχισα σιγά σιγά να κατηφορίζω. Η βροχή όσο κατέβαινα σταμάτησε και η θερμοκρασία επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα.

Η διαδρομή από εδώ και κάτω μέχρι το Όσλο (400χλμ) αδιάφορη και το μόνο που ήθελα ήταν να βγάλω τα χιλιόμετρα.

Κάπου πριν το Όσλο (150χλμ) σταμάτησα σε κάποιο ποτάμι αρκετά έξω από την κεντρική αρτηρία και κοιμήθηκα για περίπου 1 ώρα. Με ξύπνησε ο ήλιος που έκαιγε το πρόσωπό μου αλλά και τα ρούχα μου.

80χλμ πριν το Όσλο ο δρόμος γίνεται αυτοκινητόδρομος αλλά η χαρά μου δεν κράτησε πολύ μιας και γινόταν σε μεγάλα κομμάτια έργα και πινακίδες σε οδηγούσαν από παράδρομους. Και επειδή οι Νορβηγοί εκμεταλλεύονται τα πάντα (και καλά κάνουν) αυτά τα λίγα κομμάτια αυτοκινητόδρομου δεν γίνεται να τα χρησιμοποιήσεις χωρίς να πληρώσεις διόδια.

Υπάρχει ένα σύστημα (aytopass νομίζω λέγεται) όπου όταν περνάει το αυτοκίνητο καταγράφουν τα στοιχεία από κάτι σα προβολείς. Στο τέλος της διαδρομής έρχεται η λυπητερή.33kr στο κάθε πέρασμα από τα autopass, και απ ότι υπολόγισα 5 autopassX33kr=165kr δηλαδή κάπου 25?. Ησυχάστε όμως γιατί οι μοτοσυκλέτες δεν πληρώνουν διόδια. Έξοδος λοιπόν από τη Νορβηγία και φωτογραφία λίγο πριν τα στη γέφυρα που βρίσκεται στο δρόμο και σε οδηγεί στη Σουηδία.


205713

[Vagelis Gar]

//.


205714

[Vagelis Gar]

200χλμ περίπου μέχρι το Goteburg που είναι ο επόμενος προορισμός με την ώρα να πλησιάζει 19:00. Μπαίνοντας στη Σουηδία το τοπίο αλλάζει αμέσως και πλέον δεν οδηγείς σε κλειστές διαδρομές αλλά σε πιο ομαλά και επίπεδα εδάφη (όπως και στη Φινλανδία περίπου).

Διαφορές επίσης βρίσκεις και στις τιμές μιας και η Σουηδία είναι 30-40 % φθηνότερη από τη Νορβηγία.

Με 3000χλμ τις τελευταίες 3 ημέρες στον ορεινό όγκο της Νορβηγίας δεν ήθελα τίποτα άλλο από έναν πλατύ με ευθείες αυτοκινητόδρομο όπου δεν θα χρειαζόταν να κάνω τίποτα. Αυτό ακριβώς είναι ο Ε6 από το Όσλο μέχρι το Goteburg. Ατελείωτα ξεκούραστα χιλιόμετρα τα οποία εκείνη τη στιγμή ήταν όαση για το σώμα μου.

Φθάνω στο Goteburg κατά τις 23:00 και με την κούραση που ένιωθα αναζητώ ξενοδοχείο. Όλα στο κέντρο και όλα πανάκριβα. Ρώτησα σε 2, 120? το ένα 110? το άλλο. Αφού περιπλανήθηκα για αρκετή ώρα αποφάσισα να συνεχίσω προς Malmo και όπου θα έβρισκα στο δρόμο θα σταμάταγα για 2-3 ώρες.

Με τις πινακίδες να σε οδηγούν ακριβώς εκεί που θέλεις βρέθηκα αμέσως πάλι στον Ε6 με το ρολόι να δείχνει 01:00 και κάτι.


205715

[Vagelis Gar]

Δεύτερη νύχτα στο δρόμο, κουρασμένος και άυπνος. Το ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση ούτε 50χλμ να κάνω γι αυτό στο πρώτο πάρκινγκ μπήκα δεξιά, σταμάτησα, άπλωσα υποστρώματα και ξάπλωσα.

Ξύπνησα κατά τις 03:00 από το κρύο και την υγρασία. Νύσταζα και το σώμα μου δεν ακολουθούσε το ζαλισμένο μου ούτως ή άλλως μυαλό αλλά έπρεπε να συνεχίσω. Στο δρόμο όλα ήταν κλειστά οπότε σκέψη για Motel δεν υπήρχε. 200χλμ μέχρι το Malmo τα οποία δεν χρειάζεται νομίζω να περιγράψω πως βγήκαν.

Ταχύτητα κοντά στα 100χλμ/ώρα και ευτυχώς η οδήγησή μου δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις.20 περίπου χλμ πριν το Malmo κάτι σαν παραισθήσεις, κάτι σαν μούδιασμα οπότε στάση, νερό στο πρόσωπο αλλά και στη συνέχεια δυνατό τραγούδι μέσα από το κράνος.


205716

[Vagelis Gar]

Έφτασα στο Malmo περίπου στις 06:30. Στο δρόμο είχα σκεφτεί πως το πρώτο ξενοδοχείο που θα έβρισκα όσο και αν κόστιζε τα έκανα Check in.

Αυτό και έκανα, όμως μόλις μου είπε 110? “ok, I’ll think about it” είπα και έφυγα. Ακριβό άσε που θα έκανα και check in στις 14:00. Πιο κάτω 3άστερο ξενοδοχείο και μου λέει 65? και σήμερα κάνουν πολλοί check out. Μόλις το καθαρίσουν σας το δίνουν.Ok λέω, maybe I’ll stay 2 nights”.


205717

[Vagelis Gar]

.,..


205718

[Vagelis Gar]

Έτσι η ώρα τώρα είναι 09:00 είμαι στο Malmo, έχω φύγει προχθές από Narvik, έχω βάλει τουλάχιστον 12 φορές βενζίνη, βρωμάω από πάνω ως κάτω, τα χέρια μου έχουν ρόζους από το τιμόνι, βλέπω απέναντι στην τηλεόραση ενημερωτική εκπομπή στα Σουηδικά, δεν καταλαβαίνω γρι απ ότι λέει, και πίνω Γαλλικό καφεδάκι «κλεμμένο» από το πρωινό των υπολοίπων ενοίκων του ξενοδοχείου. :D

[Vagelis Gar]

08:00 πρωί 17 Ιουλίου με 06:30 19 Ιουλίου το προηγούμενο κομμάτι του ταξιδιού μου. Περίπου 2.400 χλμ απο Narvik μέχρι Malmo.

Βλακεία? Χαζομάρα? Απερισκεψία? Πειτε το όπως θέλετε αλλά ήταν αυτές οι στιγμές που η λογική δεν είχει θέση και κυριαρχούσαν άλλα συναισθήματα.

Αυτά προς το παρόν παλικάρια μου, η συνέχεια αργότερα :smokin:

[Vagelis Gar]

Χθες έφτασα στο Malmo περίπου στις 06:30. Έψαξα αμέσως για ξενοδοχείο και όταν βρήκα οικονομικό με 65? έκλεισα το δωμάτιο. Οι άνθρωποι ευτυχώς κατάλαβαν σε τι κατάσταση ήμουν και μόλις έγινε check out καθάρισαν το δωμάτιο και μου είπαν να ανέβω. Πέταξα τα πράγματά μου όπου βρήκα, ένα γρήγορο ντους και ξάπλωσα σε κανονικό κρεβάτι για να ξεκουράσω το σώμα μου. Ξέχασα να αναφέρω πως η receptionist μου πρότεινε να φάω πρωινό αλλά αρνήθηκα ευγενικά πίνοντας 2-3 κούπες καφέ.

Ξύπνησα στις 18:00 και αμέσως ετοιμάστηκα για βόλτα στην πόλη. Αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν (για ακόμη μία φορά) οι ποδηλατόδρομοι, το τεράστιο πάρκο στο κέντρο της πόλης αλλά και οι πολύ φαρδιοί δρόμοι με την λίγη κίνηση.

Δεν ήταν τόσο καθαρή πόλη όσο άλλες σε βορειότερα κράτη. Έβλεπες πολλούς μετανάστες από παντού. Οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Βόλτα στο κέντρο της πόλης και καφές στην κεντρική πλατεία με 4?. Φαγητό στα Mc Donalds και αφού περπάτησα αρκετά επιστροφή στο ξενοδοχείο για ανασύνταξη πραγμάτων.

Κάρτες μνήμης κινητού και κάμερας μου τις άδειασε στο σκληρό δίσκο ο ευγενέστατος Carl στη reception του ξενοδοχείου. (έχει κρατηθεί αρχείο με πολλά videos καθ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Κάπου στη Νορβηγία μου έσπασε η οθόνη του laptop και έκτοτε αναζητώ και υπολογιστή για να αδειάζω τις κάρτες μνήμης στον εξωτερικό σκληρό που έχω μαζί μου).

Έννοια για την μηχανή από θέμα κλοπής μέχρι τώρα δεν είχα σε καμία χώρα (την κλειδαριά δεν την έχω χρησιμοποιήσει ακόμα, και μην ακούσω κουβέντα «ποιος θα κλέψει Africa κτλ) . Ύπνος και αύριο κατηφορίζουμε προς Δανία, Ολλανδία και βλέπουμε…..



205722

[Vagelis Gar]

,,


205723

[Vagelis Gar]

,.,


205724

[Vagelis Gar]

,,.


205725

[Vagelis Gar]

,,,.,


205726

[Vagelis Gar]

15η ημέρα

Μετά από ξεκούραση αρκετών ωρών ξύπνησα στις 07:00 και ετοίμασα τα πράγματά μου . Κάποια ρούχα που είχα πλύνει με το σαπούνι του ξενοδοχείου είχαν στεγνώσει και μύριζαν και ωραία. Κατέβηκα και κούμπωσα τις βαλίτσες στη μοτοσυκλέτα και ανέβηκα για τα υπόλοιπα.

Στο μεταξύ είχα δώσει το USB μου και την κάρτα του κινητού μου στη reception για να μου μεταφέρει καινούρια τραγούδια. Θα βαρέθηκαν να με βλέπουν και κάτι να τους ζητάω, σκέφτηκα αλλά ευγενέστατοι. Πλούσιο πρωινό ΚΑΙ με Σουηδικά αλά IKEA κεφτεδάκια και είχε έρθει η ώρα για αναχώρηση.

Η έξοδος από Malmo για Κοπεγχάγη πολύ εύκολη και παντού πινακίδες.


205728

[Vagelis Gar]

Σε λίγα χιλιόμετρα Toll (διόδια) και η πρώτη πληρωμή για την πρώτη γέφυρα που συνδέει τη Σουηδία με τη Δανία. 31 χιλιόμετρα η απόσταση που χωρίζει τις 2 πόλεις.

Πληρώνω 23? δίνοντας και τα τελευταία Σουηδικά χρήματα που είχα (Φινλανδία, Νορβηγία, Σουηδία χρησιμοποιούν ακόμα το νόμισμά τους. Δέχονται να τους δώσεις ? αλλά σου επιστρέφουν τα ρέστα στο δικό τους νόμισμα). Πέρασμα από την πρώτη γέφυρα και συνεχίζω πλέον στο έδαφος της Δανίας.

Τίποτα ιδιαίτερο στη διαδρομή και μίνι στάση στην Κοπεγχάγη.


205729

[Vagelis Gar]

.,.,


205730

[Vagelis Gar]

Πόλη όμορφη με πολλούς τουρίστες που ξεφυτρώνουν από παντού.

Ερώτηση σε ένα παλικάρι με Bandit στα φανάρια για το που είναι το γκομενάκι : “Can u tell me where is the statue of the sitting lady?” (δεν θυμόμουνα εκείνη τη στιγμή πως λέγεται η γοργόνα στα Αγγλικά). Κάγκελο το παλικάρι, σκέφτεται λίγο και μου απαντάει : “ Oh, u mean the mermaid?” Α γειά σου, “Yes”, “Straight away to the port” μου λέει και συνεχίζω.

Κάτι όμως δεν μου κόλλαγε. Ο δρόμος όντως οδηγούσε στο λιμάνι αλλά σε μέρος που ξεφόρτωναν τα cruisesboats τους τουρίστες.

Αναστροφή και ερώτηση σε Ινδό ταξιτζή. Μου πε κάτι αριστερά-δεξιά-πάνω-κάτω “Yes” του απάνταγα εγώ, ανάθεμα αν κατάλαβα τίποτα. Οκ λέω, θα ακολουθώ δρόμο στον οποίο θα βλέπω πολλούς τουρίστες.

Με τα πολλά φτάνω στο κέντρο της πόλης και ξαναρωτάω τύπο με GS 1200. “the mermaid is in China” μου λέει, “why that?” ρωτάω εγώ, “because they wanted to see her” μου αποκρίνεται. 5δις Κινέζοι σκέφτομαι, θα αργήσει να έρθει… Ραντεβού κάποια άλλη φορά λέω και ξεκινάω.


205731

[Vagelis Gar]

.,.,,


205733

[Vagelis Gar]

Όπως περιπλανιόμουν βλέπω σε κάποιο κανάλι café στις όχθες. Ωραία σκέφτομαι, coffee time.

Παρκάρω τη μηχανή κατεβαίνω 10-15 σκαλοπάτια και τσουπ κάθομαι και περιμένω. Και περιμένω. Και περιμένω. Κάποια στιγμή σηκώνομαι και πάω στο bar. “do I have to order from here?” ρωτάω. “yes” μου απαντάει η barwoman “because the waiter is kind of busy”, ξεφόρτωνε ο φουκαράς την κάβα της ημέρας. “can I have a coffe?” “of course” μου λέει. “something cold” επιμένω εγώ. Με κοιτάζει απορρημένη και μου λέει”do u want to put ice in your hot coffee?”………”ok, nevermind a cappuccino please”.

Το πιασα το υπονοούμενο. Δεν σερβίρουν κρύο καφέ εδώ. Μάλλον δεν ξέρουν καν τι είναι. Μου φτιάχνει τον καφέ και αν ήταν να γίνω πλούσιος από τον χυμένο καφέ θα ήμουν κάτι κοντά στον Ωνάση. 5? ο καφές, ωραία λέω, παντού στις τουριστικές περιοχές κοιτάζουν να σου τα αρπάξουν.

Κάθομαι ένα 10λεπτο και προορισμός μου η Βρέμη.


205734

[Vagelis Gar]

,,


205735

[Vagelis Gar]

Πέρασμα από τη μεγάλη γέφυρα όπου πλήρωσα 30? και λίγο μετά από μία μικρότερη όπου ευτυχώς δεν πληρώνεις.

Πολύς αέρας πάνω στις γέφυρες και παντού (ακόμα και μέσα στη θάλασσα) βλέπεις αιολικά πάρκα. Οδήγηση σε αυτοκινητόδρομο με όριο ταχύτητας 110χλμ/ώρα αλλά όλοι πήγαιναν πολύ παραπάνω.

Επόμενη στάση θα ήταν στο Cuxhaven και το GPS με βγάζει από τον κύριο (Ε45) που με οδηγούσε στο Αμβούργο. Ωραία λέω, ώρα για περιπέτεια ξανά. Ο δρόμος που με έβγαλε περνούσε μέσα από χωριά (πανέμορφα) και κάπου εκεί βλέπω μικρό δάσος όπου και μπαίνω για ολιγόλεπτη στάση.

Σε μία άκρη παρκάρω τη μηχανή ανοίγω coca cola ανάβω πούρο και στέλνω sms σε 2-3 φίλους για τη μαγεία της στιγμής. Με ανοιχτό το χάρτη μπροστά μου (το GPS μόλις είχε παραδώσει πνεύμα και είχα αγοράσει χάρτη Ευρώπης, γενικός αλλά πολύ καλός) με καταλαμβάνει η απόλυτη ευτυχία.


Ταξιδεύω χωρίς άγχος για όπου θέλω…..


205736

[Vagelis Gar]

..


205737

[Vagelis Gar]

Συνέχεια προς Αμβούργο και χωρίς GPS πλέον μπαίνω μέσα στην πόλη, όμορφη πόλη και από τους δρόμους που περνούσα έβλεπα χαλαρούς ρυθμούς ζωής.

Σε λίγη ώρα βγαίνω από Αμβούργο και σίγουρος πως ο δρόμος που έχω πάρει (Ε22) σε 170χλμ περίπου θα βρισκόμουν στο Cuxhaven. Αμ, δε. Ο δρόμος που είχα πάρει με οδηγούσε βόρεια της Γερμανίας με κατεύθυνση το Rostock.

40χλμ στα χαμένα συν άλλα τόσα για την επιστροφή τελικά βρίσκω το δρόμο για Βρέμη. Το Cuxhaven εγκαταλείφθηκε σαν ιδέα γιατί με έβγαζε πιο βόρεια και πλέον με τη νύχτα να έχει απλώσει το πέπλο της είχα αποφασίσει να ταξιδέψω προς Ολλανδία.


205738

[Vagelis Gar]

Στάση σε πάρκινγκ έξω από τη Βρέμη σε δρόμο όπου υπήρχε πολύ κίνηση, ιδιαίτερα από φορτηγά, και με υπαλλήλους της οδοποιίας να δουλεύουν μέχρι αργά.

Κατεβαίνοντας από την μοτοσυκλέτα στο 5λεπτο καταφθάνει ζευγάρι Γερμανών. Ζητώ τσιγάρο (γύφτος αλλά καλή δικαιολογία για να ξεκινήσεις συζήτηση. Το τσιγάρο απ ότι καταλάβατε το είχα ξεκινήσει πάλι).

Λίγη κουβεντούλα με τα παιδιά και αφού ο μικρός εντυπωσιάστηκε με το ταξίδι μου μου είπε πως του χρόνου θα αλλάξει και αυτός το δικό του για μια καινούρια GS.

Καλά ταξίδια παλίκαρε. Χαιρετιόμαστε και συνεχίζω το μοναχικό μου ταξίδι.


205739

[Vagelis Gar]

Λίγο πριν το Oldenburg στάση για βενζίνη και νερό.

Το μάτι μου παίρνει έναν τυπάκο ψιλόλιγνο με ένα σάκο και μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι του. Μπαίνω μέσα να πληρώσω και βγαίνοντας βλέπω και δεύτερο τύπο να κρατάει μια κιθάρα. Τους χαιρετάω και τους λέω από πού είναι. Από Βρέμη μου λένε και είχαν ξεκινήσει για ταξιδάκι με ωτο-στοπ ως το Παρίσι. ΑΝ θα έφταναν απ ότι μου είπαν. Τους είπα πως θα μπορούσα να τους μεταφέρω αλλά….και τους δείχνω τη μηχανή. Γελάσανε και τους ευχήθηκα καλό ταξίδι.

Συνέχισα προς τα Ολλανδικά σύνορα με την κίνηση σαφώς πολύ πιο λίγη και τον δρόμο ελεύθερο για ξεκούραστη και άνετη οδήγηση.


205740

[Vagelis Gar]

,.,.,


205741

[Vagelis Gar]

Πέρασμα στο Ολλανδικό έδαφος και αμέσως δεξιά σε βενζινάδικο για βενζίνη αλλά και για ξεκούραση σε τεράστιο πάρκο που βρίσκεται δίπλα.

Κουρασμένος πολύ και σήμερα αλλά κατά περίεργο τρόπο ήθελα να συνεχίσω. Σε 10 λεπτά αφού είχα σταματήσει μπαίνει στο πάρκινγκ του βενζινάδικου λεωφορείο συνοδευόμενο από αστυνομικό αυτοκίνητο για έλεγχο. Εμένα που ήμουν παραδίπλα και ούτε καν μου δώσαν σημασία.


205744

[Vagelis Gar]

Συνεχίζοντας προς Gronigen και στα πρώτα χιλιόμετρα στους αυτοκινητόδρομους της Ολλανδίας παρατήρησα πως οι πινακίδες πληροφόρησης είναι απλά ΠΟΛΛΕΣ.

Εντύπωση μου έκαναν μικρές πινακίδες στην άκρη του δρόμου που κάθε 100 μέτρα σου δείχναν σε πιο δρόμο είσαι και πόσα χιλιόμετρα απέχεις.(από πού? Θα σας γελάσω). Άχρηστες για εμένα εκείνη τη στιγμή εκτός από την αντανάκλαση που κάναν τα φώτα της μηχανής πάνω τους και φώτιζε λίγο περισσότερο ο δρόμος.

Φτάνοντας στο Gronigen δεν σκέφτηκα καν να μπω στην πόλη μιας και δεν θα υπήρχε τίποτα ανοιχτό και ήμουν σίγουρος πως αυτή η παράκαμψη θα με κούραζε.

[Vagelis Gar]

Αρκετά τα χιλιόμετρα μέχρι το Άμστερνταμ (περίπου 200) και συνέχιζα ακάθεκτος.

Σε βενζινάδικο που σταμάτησα για ανεφοδιασμό ζήτησα και μερικές κόλλες χαρτί για το ημερολόγια που κράταγα. Διαύγια πνεύματος καθαρή οπότε συνεχίζουμε. Κίνηση μηδαμινή λίγο πριν φτάσω στο Αμστερνταμ και στην πρώτη πινακίδα που βλέπω προς Άμστερνταμ βγαίνω δεξιά.

Λάθος μεγάλο καθώς μπερδεύτηκα και πήρα έναν παραποτάμιο δρόμο ο οποίος είχε κάθε 100 μέτρα παγίδες για την ταχύτητα αλλά και πολλούς μικρούς λαγούς που πέρναγαν το δρόμο γρήγορα. Την κύρια αρτηρία που οδηγούσε στην πόλη την έβλεπα αριστερά μου και έτσι στην πρώτη έξοδο ξαναμπήκα στον κεντρικό δρόμο.

[Vagelis Gar]

Η οδήγηση στην πόλη και ειδικότερα στο κέντρο νομίζω πως με κούρασε πολύ. Παράξενοι δρόμοι όπου το 50% είναι για πεζούς και ποδήλατα και το υπόλοιπο 50% για αυτοκίνητα και τραμ. Και εδώ πλακόστρωτο σε πολλά σημεία και για να παρκάρεις την μοτοσυκλέτα για να ρωτήσεις σε κάποιο ξενοδοχείο έπρεπε να ανέβεις σε πεζοδρόμιο. Ανεβαίνεις? Όχι βέβαια.


Πρώτη απόπειρα για ξενοδοχείο και παρκάρω τη μοτοσυκλέτα 5 μέτρα πιο κάτω από την είσοδο ώστε να μην ενοχλεί. Κατεβαίνοντας παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου λέτσο πιτσιρικά να κοντοστέκεται. Ψυλιασμένος (ίσως και υπερβολικά) περιμένω λίγο πιο πέρα και δεν μπαίνω στην είσοδο. Προχωράει λίγο παρακάτω και μόλις πάω να μπω κοντοστέκεται.

Εννοείται πως δεν μπήκα σε καμιά είσοδο ξενοδοχείου, πήρα τη μηχανή και συνέχισα να ψάχνω για δωμάτιο.


205745

[Vagelis Gar]

,.,


205746

[Vagelis Gar]

Πιο κάτω πεζοί αστυνομικοί, σκέφτομαι ίσως βοηθήσουν. Τους ρωτάω που μπορώ να βρω κάποιο σχετικά οικονομικό ξενοδοχείο και μου απαντάνε πως στην πόλη υπήρχαν χιλιάδες. Δεν είχαν και άδικο απ ότι είδα μετά. Μου προτείνουν το IBIS από το οποίο είχα περάσει πιο πριν το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα σε ένα άλλο τύπου «Μεγάλη Βρετάνια» για τα Ελληνικά δεδομένα. Μαλάκας ήμουν να μπω? Και τον αέρα που θα ανέπνεα θα μου χρέωναν.

Συνεχίζω και μπαίνω σε στενό δρομάκι. Ξενοδοχείο 3αστερο ψηλό και στενό όπως όλα στο ιστορικό κέντρο. Μπαίνω μέσα 100? μου λέει ο αγουροξυπνημένος τύπος στη ρεσεψιόν (είχε ξημερώσει προ πολλού). Στην αρχή λέω ΟΚ και μου λέει μισό να δω κάτι και φεύγει. Όση ώρα έλειπε το ξανασκέφτηκα και μόλις γύρισα του είπα θα το ξανασκεφτώ.

Στη γύρα και σταματάω σε άλλο. Ρωτάω για μονόκλινο μου λέει δεν έχω αλλά μισό να τηλεφωνήσω στο ξενοδοχείο της αδερφής μου !!!!. Τηλεφωνεί τίποτα και εκεί. Θα τηλεφωνήσω και απέναντι μου λέει, περίμενε. Παίρνει και μου λέει πως είμαι τυχερός μιας και το απέναντι ξενοδοχείο είχε δωμάτιο. Μου δείχνει ένα μαυρό-ασπρο κτίριο και αφού τον ευχαριστώ για το ενδιαφέρον του πηγαίνω απέναντι.

Η πόρτα κλειδωμένη και μου ανοίγει τύπος μάλλον Πακιστανός. (αυτή τη στιγμή που τα γράφω βρίσκομαι ήδη στο τελικό μου κατάλυμα όπου και ετοίμασα φραπεδιά ΚΑΙ με καλαμάκι. Κουταλάκι δεν υπάρχει οπότε ότι έπεσε με το μάτι, δε βαριέσαι). Μπαίνω λοιπόν μέσα και του λέω τα καθέκαστα. ΟΚ, μου λέει 100?. Ταρίφα θα το χουν σκέφτομαι. Τον ρωτάω για το που θα αφήσω τη μοτοσυκλέτα μου λέει πως πιο κάτω έχει γκαράζ και στοιχίζει 20?. ΟΚ λέω, και μου δίνει να συμπληρώσω την αίτηση. Μου ζητάει διαβατήριο και βγαίνοντας να το πάρω από το tag-bag ήδη στο μυαλό μου τριγύριζε η ιδέα να την κάνω και από εκεί. Μπαίνοντας ξανά τον ρωτάω αν υπάρχει στο δωμάτιο ψυγείο και air-condition μου απαντάει no τον ευχαριστώ και την κάνω.

Τελικά σκέφτομαι την λύση που είχα αφήσει τελευταία έπρεπε να την έχω σαν πρώτη. Σε συνομιλία με φίλο την προηγούμενη μου είχε πει πως υπάρχουν ωραία κάμπινγκ έξω από την πόλη.

Στο μεταξύ ξέχασα να πω πως όση ώρα έψαχνα για ξενοδοχείο ήμουν ξεκράνωτος. Σε μια από τις στάσεις μου τσουπ δίπλα αστυνομική κλούβα με έναν αστυνομικό μέσα. Με ρωτάει γιατί δεν φορώ κράνος, πως οι νόμοι εδώ είναι αυστηροί κτλ. Του λέω πως ψάχνω για ξενοδοχείο και πως θα το φορέσω μόλις ξανανέβω στη μηχανή. Έλα όμως που δεν έφευγε και περίμενε να το φορέσω. Του ξανα εξηγώ πως θα το φορέσω μόλις ρωτήσω για δωμάτιο, τίποτα αυτός. Το φοράω το δένω και φεύγω. Από την μία σκέφτηκα πως ο τύπος ήταν μεγάλος καραγκιόζης αλλά από την άλλη ένιωσα τυχερός που δεν μου κοψε κλήση.

[Vagelis Gar]

Συνεχίζω βγαίνοντας από Αμστερνταμ για Ρότερνταμ. Μερικές φώτο στο δρόμο για να θυμάμαι πως πέρασα και από το Άμστερνταμ και μόλις βγήκα από την πόλη στάση για βενζίνη και καφεδάκι.

Κομμάτια πιά μετά από 1400χλμ και 24 ώρες άυπνος σταματάω σε μεγάλο Shell 20χλμ από Ρότερνταμ. Φουλάρω και παίρνω από τον αυτόματο πωλητή καφέ και βγαίνω έξω να βρω κάπου να καθίσω να ξεκουραστώ. Όπως το περίμενα. Ούτε εδώ (αλλά ούτε και σε πολλά βενζινάδικα που είχα περάσει από τόσες χώρες) δεν υπάρχει μέρος για να καθίσει κάποιος να ξεκουραστεί.

Στο συγκεκριμένο λοιπόν υπήρχαν απ έξω 5-6 σταντ όπου μπορούσες να ακουμπήσεις τον καφέ. Στο 10λεπτο έρχεται χοντρούλης κύριος (δεν θυμάμαι τη μηχανή) και όπως έβγαινε από την είσοδο του κτιρίου, τον χαιρετάω και μου ανταποδίδει. Τον ρωτάω αν υπάρχει κάποιο κάμπινγκ εκεί κοντά και μου προτείνει κάποια στο Den Haag.

Τον ευχαριστώ και ξεκινάω για Den Haag (11 χλμ από εκεί που ήμουν). Συμπαθητική πόλη με πολλές καινούριες σύγχρονες κατασκευές. Σταματάω και ρωτάω τύπο που μόλις άνοιγε το κατάστημά του. Του δείχνω τα 3 ονόματα των κάμπινγκ που μου είχε προτείνει ο προηγούμενος και τον ρωτάω για το πιο κοντινό.Delft μου λέει και ξεκινάω.


205747

[Vagelis Gar]

,,,.


205748

[Vagelis Gar]

,,,,


205749

[Vagelis Gar]

Μετά από περίπου 10χλμ φτάνω σε μια όμορφη περιοχή με πολύ πράσινο αλλά με όχι τόση ησυχία θα περίμενα.

Ακολουθώ τις πινακίδες που δείχναν προς το κάμπινγκ και φτάνω στο Duinrell Camping. Camping ακριβώς δεν θα το έλεγες. Στην ουσία πρόκειται για έναν πολυχώρο όπου σε μια τεράστια έκταση έχουν φτιάξει μια κατάσταση πραγματικό χρυσορυχείο.

Εκτός από τον χώρο που μπορούσε να φιλοξενήσει κάθε λογής camper όπου υπήρχαν ζώνες τιμών αλλά και ειδών (σκηνές, τροχόσπιτα, σπιτάκια κτλ) υπήρχε και μια παιδούπολη στην οποία οι πιτσιρικάδες θα έπρεπε να νιώθουν πανευτυχείς. Τεράστιες παιδικές νεροτσουλήθρες, παιδικές χαρές, lazy river, και ότι λογής κατάστημα για παιδιά που μπορείτε να φανταστείτε όπου οι μπόμπιρες μπορούσαν άνετα να αδειάσουν τις πιστωτικές των γονιών τους.

Το άσχημο στην όλη υπόθεση είναι πως η reception άνοιγε στις 10 και έπρεπε να περιμένω για ένα 2ωρο. Εξυπηρετικότατος φύλακας μου έδειξε μέρος για να βάλω τη μηχανή όπου θα ήταν ασφαλής ώστε να πάω εγώ σε κάποιο ίσκιο για να περιμένω.


205750

[Vagelis Gar]

.,.,


205751

[Vagelis Gar]

.,.,.


205752

[Vagelis Gar]

Η ώρα πέρασε και είχε έρθει η ώρα για το check in. Ο κόσμος που περίμενε πολύς λες και θα μπαίνανε στη Disneyland. Μέσα το camping γεμάτο.

Πρέπει χωρίς υπερβολές οι επισκέπτες του να ήταν χιλιάδες. Μπαίνω λοιπόν στο χώρο του check in και παρατηρώ παραδίπλα άλλος χώρος για check out όπου κάποιοι τύποι κράταγαν κάτι σαν ταυτότητες με το όνομα του κάμπινγκ και φωτογραφίες δικές τους πάνω. Τρελάθηκα, που ήρθα γαμώτο? Φακέλωμα κανονικά? Πόση ώρα θα μας πάρει? Κοιμόμουν όρθιος.

Τέλος πάντων με τα πολλά αφού η κοπέλα μου ζήτησε και τι δε μου ζήτησε από χαρτιά και έγγραφα, έγραψε σε μια αίτηση πως είμαι Αλγερινός, εκτύπωσε κάτι χαρτιά, έκοψε κάτι εισιτήρια, μου δωσε έναν χάρτη του κάμπινγκ για το που πρέπει να πάω και με καλωσόρισε.

Μισή ώρα απίστευτης ταλαιπωρίας και βάσει των συνθηκών που είχαν προηγηθεί.

[Vagelis Gar]

Κατευθύνομαι λοιπόν προς το μέρος προς το μέρος που μου είχαν υποδείξει (σιγά μην πήγα στο σωστό) και μπαίνοντας σε περιφραγμέννο χώρο από ψηλά φυτά βλέπω κενή θέση. Παρκάρω τη μηχανή και αρχίζω να κατεβάζω το τσαντήρι.

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω χοντρή κυρία δίπλα μου να με αγριοκοιτάζει. Δεν πάμε καλά σκέφτομαι και συνεχίζω. Αυτή εκεί να συνεχίζει. Ήμουν τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος που όταν έστηνα τη σκηνή η όλη ένταση των προηγούμενων ημερών μου βγήκε σε γέλιο.

Έβριζα τραγουδιστά τη χοντρή με ότι μπινελίκι μου ερχόταν και όταν εκείνη μπήκε στη σκηνή της ακούστηκε ένας θόρυβος σα δονητής. Μπα, λέω, πρωί πρωί? Αποκλείεται, και όπως κάνω λίγο στα πλάι τη βλέπω από την μισόνοιχτη κουρτίνα της σκηνής να ξυρίζει τα πόδια της. Αποκορύφωση της στιγμής και να γελάω μόνος μου σα το μαλάκα σκεφτόμενος πως το ζώο βγάζει τη γούνα της.


205753

[Vagelis Gar]

Η φραπεδιά που λέγαμε πριν :smokin:


205754

[Vagelis Gar]

Η ώρα πλέον 11:00 και αφού είχα στήσει τη σκηνή, βόλτα στο camping για μικρή περιήγηση . Ψώνια στο πάμφθηνο market που βρισκόταν μέσα και επιστροφή στη σκηνή για φαγητό και ξεκούραση.

Εκεί που είχα χαλαρώσει και είχα ξαπλώσει ακούω κάποιος να χτυπά το πλαϊνό της σκηνής. “yes?” λέω. " sir,can u come out for a minute?” μου λέει γυναικεία φωνή. Βγαίνω και βλέπω μια υπάλληλο του camping να μου ζητάει το εισιτήριο που μου είχαν δώσει.

Δίνοντάς της το μου λέει πως είμαι στην ακριβή περιοχή. Δηλαδή λέω θα πρέπει να ξεστήσω και να ξαναστήσω αλλού? Ναι, μου λέει εκτός και αν πληρώσετε το αντίτιμο.

Η χοντρή σκέφτομαι, αυτή έκανε παράπονα και ήρθαν εδώ να με διώξουν.

Τα παίρνω κρανίο παίρνω το τσαντάκι και αποφασισμένος να πληρώσω όσο και αν έκανε το αντίτιμο πηγαίνω προς τη reception. Μέσα στο πορτοφόλι είχα 30? αλλά και την κάρτα (για την είσοδό μου είχα πληρώσει 23?).

Φτάνω λοιπόν εκεί και η υπάλληλος που είχε έρθει στη σκηνή κάτι λέει με την άλλη στη reception και γυρίζει προς το μέρος μου. “will u pay the difference?” μου λέει, “Yes” της απαντώ και όσο σκεφτόμουν τη χοντρή τα έπαιρνα πιο άγρια. Της δίνω την κάρτα και αφού με κοιτάζει μου λέει “the extra amount is half a euro”. BINGO !!!!!!!!!! της δίνω το μισό ευρώ και πίσω στη σκηνή όπου η ευρύτερη περιοχή δίπλα από τη σκηνή μου πρέπει να πέρασε ένα από τα χειρότερα βράδια από το ροχαλητό μου (Γιάννη και Δημήτρη εσείς τα ξέρετε από πρώτο χέρι).

Αύριο Βέλγιο, Γαλλία και βλέπουμε…….

[Vagelis Gar]

Εδώ όπου έπρεπε να είμαι:rotflmao:


205755

[Vagelis Gar]

Λίγη υπομονή παιδιά και τελειώνει.
Άλλες 10 χώρες έμειναν και καμια 10αριά μέρες.
(Γαμώ το resize μου μέσα)

[Vagelis Gar]

17η ημέρα

Είναι στιγμές που θέλεις να μένεις μόνος και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι με κάθε τρόπο να απολαύσεις αυτό που κάνεις. Μοναχικότητα νομίζω πως το λένε και είναι η κατάσταση που βρίσκεσαι από επιλογή.

Δεν έχει σχέση με την μοναξιά, συναίσθημα το οποίο πρέπει να είναι το πιο άσχημο απ όλα. Έχω καταλάβει εδώ και χρόνια πως είμαι μοναχικός άνθρωπος και όποτε βρίσκω ευκαιρία αποτραβιέμαι από φίλους και οικογένεια. Κάπως έτσι μοναχικά κυλάει και το ταξίδι μου. Από επιλογή.

Απόψε όμως τα συναισθήματα είναι κάπως διαφορετικά. Περίεργα, αλλόκοτα. Νιώθω ένα βάρος και το μυαλό μου γυρίζει συνέχεια γύρω από καταστάσεις και πρόσωπα που έχω αφήσει πίσω στην Ελλάδα. Το κυριότερο είναι η οικογένειά μου που πριν λίγο μιλήσαμε στο τηλέφωνο και η απουσία τους έχει αρχίσει να κάνει τα σημάδια της να μοιάζουν αξεπέραστα κάποιες στιγμές. Μία από αυτές τις στιγμές είναι αυτή η στιγμή. Το νιώθω ότι τους λείπω όπως ακριβώς μου λείπουν και αυτοί.

Αυτό το ταξίδι όμως πρέπει να το ολοκληρώσω όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί……

[Vagelis Gar]

Ξύπνημα λοιπόν σήμερα το πρωί με το ξυπνητήρι από το κινητό να χτυπάει στις 08:00.

Στο κάμπινγκ επικρατούσε απόλυτη ησυχία μετά το χθεσινοβραδινό πανηγύρι που είχαν στήσει μικροί και μεγάλοι. Μέχρι τις 23:30 φωνές, φασαρία, μουσική, παιδιά να ουρλιάζουν και να παίζουν ότι παιχνίδι μπορείτε να φανταστείτε.

Ξαπλωμένος από τις 21:00 στη σκηνή κοιμήθηκα περίπου στις 24:00. Λίγο πριν κοιμηθώ άκουσα να χτυπάνε στη σκηνή κάποιες σταγόνες βροχής. Ο ουρανός δεν ήταν για βροχή αλλά καλού-κακού τράβηξα το μουσαμά ώστε να καλύψει όλη τη σκηνή αλλά και τη μηχανή.


Τελικά δεν έβρεξε και έτσι το πρωί σηκώθηκα και άρχισα σιγά-σιγά να φορτώνω τη μηχανή. Έφυγα από το κάμπινγκ κατά τις 09:00.

[Vagelis Gar]

Προορισμό για σήμερα δεν είχα. Σκεφτόμουν να πάω μέχρι το Παρίσι αλλά το γεγονός πως δεν είχα GPS για την πόλη του Παρισιού με αποθάρρυνε.

Η άλλη εναλλακτική ήταν να πάω σε κάποια βόρεια πόλη της Γαλλίας και μετά Λουξεμβούργο. Αφού το σκέφτηκα για λίγο η απόφαση πάρθηκε. Κατεβαίνω μέχρι Παρίσι και ότι γίνει.


205774

[Vagelis Gar]

Με μια μικρή ανασφάλεια να μου δημιουργεί άγχος η σκέψη για το πώς θα τα καταφέρω μέσα στην πόλη του Παρισιού παίρνω τον Ε19 και στη συνέχεια τον 177 και μετά από μερικά ξεκούραστα χιλιόμετρα ήμουν στις Βρυξέλλες.

Πανέμορφη πόλη με κτίρια παλιά και νέα σε τέλεια αρμονία μεταξύ τους.

Σήμερα διαπίστωσα πως το πιο επικίνδυνο είδος φορτηγού στην προσπέραση είναι αυτό που μεταφέρει αυτοκίνητα. Το τι στροβιλίσματα αέρα υπάρχουν δεν περιγράφεται.

[Vagelis Gar]

,.


205775

[Vagelis Gar]

,,,


205776

[Vagelis Gar]

,,.,


205777

[Vagelis Gar]

Έχοντας πλησιάσει πλέον κοντά στάση σε βενζινάδικο για να δω τον χάρτη. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω άκρη και συνεχίζω ακολουθώντας πινακίδες για κέντρο. Έχοντας προχωρήσει αρκετά μέσα στην πόλη παρατηρώ πως η θερμοκρασία της μοτοσυκλέτας είχε χτυπήσει κόκκινο.

Στάση δεξιά (και πάνω σε πεζοδρόμιο όπου υπήρχαν και άλλα μηχανάκια παρκαρισμένα) . Κάθομαι 10 λεπτά, χρόνος που δεν αποδείχθηκε αρκετός μιας και όταν ξαναβγήκα στο δρόμο το άκουγα το βιντιλατέρ να δουλεύει συνέχεια και έτσι λίγα μέτρα πιο κάτω ξανά στάση.


Κατεβαίνοντας βλέπω κάτω από τη μηχανή οινοπνευματί υγρό. Ώπα, σκέφτομαι ανέβασε πυρετό η γριούλα και ξέρασε. Μπαίνω σε fast-food Πακιστανών που βρισκόταν δίπλα και ζητάω 2 μπουκάλια νερό χωρίς ανθρακικό.

Ξεφορτώνω τα πράγματα στο πεζοδρόμιο, βγάζω πλαϊνή βαλίτσα, σέλα και έτοιμος να ανοίξω το πλαϊνό πλαστικό ώστε να φτάσω στο παγουράκι του ψυγείου. Κατσαβιδάκι και πάμε. Μια, δύο τίποτα. Βρε καλή μου βρε χρυσή μου τίποτα. Η βίδα είχε μουλαρώσει. Δοκιμάζω στη δεύτερη τα ίδια.

Παίρνω μεγαλύτερο κατσαβίδι από τους Πακιστανούς, τα ίδια. (εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα σχετικό θεματάκι στο moto περί βιδών και γέλασα). Όπως πιάνω το πλαϊνό πλαστικό το τραβάω και βλέπω το παγουράκι. Λίγο ακόμα τράβηγμα και πιάνω την τάπα την οποία και ξεβιδώνω. Μισό νερό έξω, μισό μέσα έτοιμο το πότισμα.

Ξαναβάζω τα πράγματα στη μηχανή κάθομαι για λίγο στο fast-food για να γεμίσω και το δικό μου ψυγείο και μετά από υπόδειξη των Πακιστανών στο δρόμο πάλι με προορισμό τον πύργο του Άιφελ.


205778

[Vagelis Gar]

,,.


205779

[Vagelis Gar]

Δεν δυσκολεύτηκα να το βρω είναι η αλήθεια. Ξανά παρκάρισμα στο πεζοδρόμιο απέναντι ακριβώς από τον πύργο, κάποιες φωτογραφίες και ξεκινάμε πάλι.

Τέτοιες πόλεις θέλουν τον χρόνο τους για να τις γνωρίσεις και τέτοιες πολυτέλειες δυστυχώς δεν είχα σε αυτό το ταξίδι.


205780

[Vagelis Gar]

,.,.


205781