Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτής]

Το μερος αυτο ειναι σημειο συγκεντρωσης για πολλους πλανοδιους μουσικους, ζωγραφους, χειροτεχνες... Εμεις βρηκαμε εκει αυτους τους γλυκυτατους ηλικιωμενους να παιζουν υπεροχες Πολωνικες μελωδιες φορωντας τις παραδοσιακες φορεσιες της περιοχης! Υπεροχοι!


232857

[Ταξιδευτής]

Καθε γωνια της πολης σου θυμιζε την αγαπη που τρεφουν οι Πολωνοι για τη θρησκεια και το σεβασμο που τρεφουν προς τις πολεις τους...


232858

[Ταξιδευτής]

Περασαμε την πυλη και στο βαθος φαινοταν ο εντυπωσιακος Γοτθικος ναος της St Mary...


232860

[Ταξιδευτής]

Με το ναο σημαδι στο βαθος προχωρησαμε μεσα στα στενακια της πολης....


232861

[Ταξιδευτής]

p-1062


232862

[Ταξιδευτής]

...και συντομα ημασταν στην τεραστια μεσαιωνικη πλατεια της Κρακοβιας...
Στα δεξια δεσποζε το πανεμορφο Cloth Hall....


232863

[Ταξιδευτής]

...ενω στα αριστερα μας στεκοταν ο πανυψηλος και επιβλητικος ναος της St Mary Basilica.


232864

[Ταξιδευτής]

Ο γοτθικος αυτος ναος τελειωσε στα μεσα του 14ου αιωνα και περιλαμβανει 2 ανισομεγεθεις πυργους. Καθε μια ωρα απο τον υψηλοτερο πυργο ακουγεται το Hejnał mariacki, ενα αργο στρατιωτικο σαλπισμα.

Η μελωδια αυτη διακοπτεται αποτομα στα μισα προς τιμη του διασημου σαλπιγκτη του 13ου αιωνα, που τρυπηθηκε στο λαιμο απο ενα βελος ενω επαιζε τη μελωδια αυτη ως συναγερμο για την εισβολη των Ταταρων στην πολη. Ο θρυλος λεει οτι απο το 1241 μεχρι σημερα το σαλπισμα δεν σταματησε ποτε να παιζει.
Ιδιαιτερα το μεσημεριανο σαλπισμα ακουγεται σε ολη την Πολωνια και μαλιστα μεταδιδεται ζωντανα και στο εξωτερικο απο δημοσιο Πολωνικο σταθμο..


Στο εσωτερικο του ναου μεταξυ εκπληκτικων αγαλματων και εικονων, ξεχωριστη θεση εχει το εκπληκτικο εργο του Γερμανου καλλιτεχνη του 15ου αιωνα Veit Stoss.
Με 12 ολοκληρα χρονια για να ολοκληρωθει, το γιγαντιαιο αριστουργημα του Stoss απεικονιζει την Παρθενο Μαρια μεταξυ των Αποστολων και ειναι το ωραιοτερο γοτθικο εργο στην Πολωνια και το μεγαλυτερο σε ολοκληρη την Ευρωπη!


232865

[Ταξιδευτής]

p-1074


232866

[Ταξιδευτής]

Απ' εξω παλι, ο συνδιασμος τετοιων λεπτομερειων...


232867

[Ταξιδευτής]

...με υπεροχες κλασσικες μελωδιες απο βιολι εφτιαχναν ενα τελειο σκηνικο....


232868

[Ταξιδευτής]

Αφησαμε πισω την κεντρικη πλατεια...


232869

[Ταξιδευτής]

p-1082


232870

[Ταξιδευτής]

και συνεχισαμε προς την ακρη του ιστορικου κεντρου...


232871

[Ταξιδευτής]

Ηταν ωρα να δουμε το μεγαλυτερο αξιοθεατο της πολης: το λοφο του Wawel και το καστρο...


232872

[Ταξιδευτής]

Ο λοφος του Wawel και το Βασιλικο Καστρο αποτελουν εθνικα συμβολα πατριωτισμου, δυναμης και ενοτητας για τους Πολωνους. Εδω κατασκευαστηκε ο πρωτος καθεδρικος ναος της πολης το 1000 μΧ, με πολλες αλλαγες και προσθηκες ανα τους αιωνες.
Επισης, εδω ηταν η κυρια κατοικια της Πολωνικης βασιλικης οικογενειας απο τον 11ο μεχρι τον 17ο αιωνα και μερος ταφης πολλων βασιλεων και εθνικων ηρωων.

Το καστρο αποτελειται απο ενα συμπλεγμα κτηριων πανω στο λοφο που περικλειονται απο οχυρωσεις... Ναοι, πυργοι, μεσαιωνικα κτηρια... Ειναι μια ολοκληρη μικρη πολιτεια!


232873

[Ταξιδευτής]

p-1089


232874

[Ταξιδευτής]

Αξιοθεατα αποτελουν ο εντυπωσιακος καθεδρικος ναος με τις μαγευτικες λεπτομερειες του...


232875

[Ταξιδευτής]

και βεβαια η θεα απο το λοφο που ηταν απλα μαγευτικη....


232876

[DimChios]

Καλα, RESPECT ως τώρα αλλα ο ναός με τα λείψανα και το συντριβάνι ως τώρα με άφησαν με το στόμα ανοιχτο!
Γενικώς όμως... τι να πείς! Τέλειο!

Συνεχα, συνέχα!!!!!!!

:wacko: :beer: :beer: :beer: :beer:

[damien]

Keep posting my friend!!!Εχω ολο τον Αυγουστο μπροστα μου!Πολυ καλη δουλεια..Καλο ταξιδι στον αδερφο μας.....:beer:

[gdm]

ειναι υπέροχα ολα!!!σε ευχαριστούμε για τις εικόνες ,τις λέκτικες αλλα και τις κατ'γράμμα.
απο την άλλη απελπίζεσαι βλέποντας την τάξη που έχουν ακόμα και τα χωριά και τον σεβασμό που τους δείχνουν συγκρινοντάς πιο δικά μας δεδομένα...
keep posting my friend....:sun:

[Mr Pif]

καθηλωτική περιγραφή,ακόμα πιο καθηλωτικές εικόνες !

:beer:

[Marinos-GSXR]

οπως λενε και οι στιχοι ....'να μας παρεις μακρια....να μας πας σε αλλα μερη'.......απο τα καλυτερα αδερφε μπραβο!!περιμενουμε τη συνεχεια....................

[πυξιδας990]

μην σταματας,τα βλεπω και κατεβαζω ιδεες για ταξιδι.keep going:beer: :beer:

[Ταξιδευτής]

Ηταν απο τις φορες που δεν ηξερα τι να πρωτοφωτογραφησω!
Προχωρησαμε προς την βασιλικη αυλη...


233129

[Ταξιδευτής]

Και να την μπροστα μας να ξεδιπλωνεται σε ολο της το μεγαλειο!
Περιπλανοιωμουν στο χωρο οπου ειχαν περπατησει βασιλιαδες και ευγενεις ιπποτες και ενοιωσα να πηγαινω πισω στο χρονο...
Ξαφνικα ημουν και γω ενας ιπποτης που ειχε ερθει στο καστρο να βρει την πριγκιπισσα του!


233130

[Ταξιδευτής]

p-1094


233131

[Ταξιδευτής]

p-1095


233132

[Ταξιδευτής]

Ομως δεν ειχαμε τελειωσει, γιατι καραδοκουσε ο Smok Wawelski.....

Ο θρυλος λεει οτι ο Smok Wawelski ηταν ενας ιδιαιτερα κακοτροπος δρακος που ζουσε σε μια σπηλια κατω απο το λοφο του Wawel και του οποιου τα χομπυ περιλαμβαναν την τρομοκρατια της τοπικης πανιδας και καμιας παρθενας που βρισκοταν στο δρομο του.
Φυσικα, ο κλασσικος αρρενωπος ηρωας σταλθηκε για να κανονισει το προβλημα. Συνδιαζοντας πονηρια και θαρρος, ο νεος Krak (που ολως τυχαιως ειναι και ο ιδρυτης της πολης) εξαπατησε τον δρακο Smok ωστε να φαει ενα προβατο παραγεμισμενο με πισσα και θειαφι.
Το αποτελεσμα ηταν εκρηκτικο, και ζησαν αυτοι καλα και οι αλλοι καλυτερα!

Η σπηλια του δρακου οντως υπαρχει κατω απο το λοφο -μαλιστα κατα το μεσαιωνα λειτουργουσε ως πονηρο μπαρ με γυναικες ...χαλαρων ηθων- και ειναι ανοιχτο για περιηγησεις απο επισκεπτες.

Ετσι ξεκινησαμε για τη σπηλια του δρακου λοιπον!
Μια πολυ στενη και στριφογυριστη σκαλα κατεβαινε διχως τελειωμο στα εγκατα της γης....


233133

[Ταξιδευτής]

...ωσπου στο τελος της βρεθηκαμε στη περιφημη σπηλια!


233134

[Ταξιδευτής]

Υπηρχαν διαφοροι θαλαμοι, αλλοι μικροτεροι και αλλοι μεγαλυτεροι, αλλα ολοι τους εντυπωσιακοι...


233135

[Ταξιδευτής]

Το σκηνικο ηταν ακρως ατμοσφαιρικο... Αν εβγαινε ο δρακος απο καμια γωνια δεν θα μου εκανε καμια εκπληξη!


233136

[Ταξιδευτής]

Μπορει το δρακο να μην τον βρηκαμε, ομως στην εξοδο του σπηλαιου μας περιμενε το αγαλμα του....
Παιδικη χαρα για τα πιτσιρικια!


233137

[Ταξιδευτής]

Με την καθοδο στο σπηλαιο βρεθηκαμε εξω απο το καστρο και ακριβως στις οχθες του ποταμου Wisla που διασχιζει την πολη. Ειχε αρχισει να μεσημεριαζει και ειχαμε υποσχεθει να αδειασουμε το δωματιο πριν τις 12, οποτε γυρισαμε στα γρηγορα στο hostel για να παρουμε τα πραγματα για να μην εχουμε τυχον προβληματα με τη reception...

Μαζεψαμε στα γρηγορα και κατεβασα τα πραγματα στην Αυρα. Ακουμπησα στο πεζοδρομιο τη βαλιτσα κ ειδα μια μικρη μεταλλικη ροδελα που εμοιαζε με αυτες που ειχε η βαση της Givi επανω. Την επιασα και ανακαλυψα οτι δεν εμοιαζε, ηταν απο τη βαση! Πως ομως ειχε φυγει;
Κοιταξα τη βαση και ειδα μια βιδα απο τη βαση να λειπει εντελως!
Οι κραδασμοι τις προηγουμενες μερες στους πλακωστρωτους δρομους της Πολωνιας και των αλλων χωρων ειχαν λυσει τις μισες βιδες των βασεων! Αφου τις εσφυξα ολες, εκανα μια επισκεψη απο ενα μαγαζι με σιδηρικα οπου πηρα μερικες ιδιες βιδες με της Givi για παν ενδεχομενο. Τελος καλο ολα καλα! Το ενδεχομενο να εφευγε η βαλιτσα στο δρομο καποια στιγμη ηταν κατι που δεν ηθελα ουτε να σκεφτομαι...

Πριν φυγουμε απο την πολη ηθελα να κανω ακομα μια σταση σε ενα μερος που λιγοι ξερουν οτι βρισκεται στην Κρακοβια...


233138

[Ταξιδευτής]

Eχετε δει την αριστουργηματικη ταινια του Steven Spielberg, η Λιστα του Σιντλερ; Αν ναι θα ξερετε οτι η ιστορια ηταν αληθινη και ο Σιντλερ αληθινο προσωπο.
Ε λοιπον, αυτο εδω ηταν το διασημο εργοστασιο του, οπου κατα τη διαρκεια του 2ου ΠΠ υπεθαλψε πολλους Εβραιους που κανονικα αντιμετωπιζαν την προοπτικη εξοντωσης απο τους Γερμανους ναζι...


233139

[Ταξιδευτής]

Δυστυχως η εισοδος του εργοστασιου ηταν εντελως απροσωπη και κλειδωμενη... Τιποτα δεν μαρτυρουσε την ιστορια που ειχε συμβει εδω τοτε, παρα μονο οι φωτογραφιες στα παραθυρα απο ανθρωπους τις ζωες των οποιων εσωσε ο Γερμανος Schindler...


Ακομα και ετσι ομως το μερος αξιζε την επισκεψη οντας μια αποδειξη της ανθρωπιας μεσα στη φρικη του πολεμου...
Αργοτερα μαλιστα η Alicja μου ειπε οτι υπηρχαν και αλλα τετοια εργοστασια στην Πολωνια οπου βρηκαν καταφυγιο χιλιαδες Εβραιοι, αλλα δεν εγιναν ποτε ιδιαιτερως γνωστα....



233140

[Ταξιδευτής]

Λιγο αργοτερα ειχαμε βγει απο την πολη αλλα εμενε ακομα μια σταση λιγα χιλιομετρα εξω απο την πολη: το Kopalni Soli "Wieliczka", η αλλιως τα διασημα ορυχεια αλατιου της Wieliczka.
Προκειται για τα μονα στον κοσμο ορυχεια αλατιου που συνεχιζουν να λειτουργουν απο το μεσαιωνα μεχρι και σημερα, και εκτεινονται σε 9 επιπεδα και 300 χιλιομετρα, ενω φθανουν τα 327 μετρα βαθος. Μαλιστα στις στοες τους εχουν χτιστει απο πολυελαιοι μεχρι και εκκλησια αποκλειστικα και μονο απο αλατι!

Εχοντας διαβασει τα παραπανω ηθελα πολυ να τα δω απο κοντα...

Ομως δεν ηταν γραφτο να γινει -και οπως αποδειχθηκε στη συνεχεια το οτι δεν κατεβηκαμε τελικα κατω ηταν μεγαλη τυχη. Η επισκεψη στα ορυχεια γινοταν αποκλειστικα και μονο με οργανωμενα group σε συγκεκριμενες ωρες (αλλες ωρες για Πολωνικα group, αλλες για αγγλικα, γαλλικα κλπ) Το επομενο group ξεκινουσε σε 20 λεπτα, ομως η διαρκεια της ξεναγησης ηταν 2,5 ωρες τουλαχιστον.

Κατσαμε στον ομορφο κηπο των ορυχειων να πιουμε ενα καφεδακι και να ανασυγκροτηθουμε. Η ωρα τωρα ηταν 3 παρα. Αυτο σημαινε οτι ακομα και αν πηγαιναμε στο επομενο group θα τελειωναμε γυρω στις 5,30 το απογευμα, κατι που πρακτικα θα μας ακυρωνε καθε ελπιδα να ειμαστε το βραδυ στις λιμνες Mazury.
To GPS εδειχνε οτι ειχαμε 500+ χιλιομετρα για τον προορισμο μας και εκτιμωμενη ωρα αφιξης (χωρις καμια σταση) 12 το βραδυ ακριβως! Δυσκολα τα πραγματα...

Το ποσο ομως δυσκολα θα ηταν στη συνεχεια δεν θα μπορουσα να το ειχα φανταστει ποτε μου...


233141

[Ταξιδευτής]

Αφου ο χρονος για την επισκεψη στα ορυχεια αλατιου δεν μας εφτανε, υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα ξαναρθω στην περιοχη και θα τα δω με ησυχια και πηραμε το δρομο για τον προορισμο μας: το μικρο χωριουδακι Wygryny, στις λιμνες Mazury.

Τετοιες ωρες δεν ηταν να κοιταει κανεις το GPS: η ωρα ηταν 4 το απογευμα και ειχαμε 500 χιλιομετρα ακριβως για το Wygryny. "Τουλαχιστον θα εχουμε εθνικη οδο στα πρωτα 200 χλμ μεχρι την Βαρσοβια" σκεφτηκα. Λαθος.

Ο δρομος μονο εθνικη οδος δεν ηταν: μικρος, στενος, με αρκετη κινηση απο μεγαλα φορτηγα, κατι που μας αναγκαζε να κινουμαστε με χαμηλες ταχυτητες...


233142

[Ταξιδευτής]

Τουλαχιστον η φυση γυρω για αλλη μια φορα μας αποζημιωνε με το παραπανω καθως ο δρομος περνουσε μεσα απο ομορφα μικρα χωριουδακια και πυκνα δαση...


233143

[Ταξιδευτής]

p-1133


233144

[Ταξιδευτής]

p-1134


233145

[Ταξιδευτής]

Καθως πλησιαζαμε στην Βαρσοβια -την πρωτευουσα της Πολωνιας- ο δρομος ειχε πλεον ανοιξει αρκετα...


233146

[Ταξιδευτής]

...ομως τωρα ειχαμε ενα αλλο προβλημα: Ο οριζοντας προς τα βορεια οπου κατευθυνομασταν ειχε σκοτεινιασει επικινδυνα και στο βαθος αστραπες επεφταν απο τα βαρια γκριζα συννεφα.... NOT good που λενε και στο χωριομ'!


233147

[Ταξιδευτής]

Απο πριν ηξερα οτι καποια μεγαλα μετωπα κακοκαιριας θα περνουσαν απο την περιοχη και θα ανεβαιναν προς τα βορειοανατολικα, αλλα ελπιζα οτι θα τα αποφευγαμε. (ειπαμε: ηλιθιωδως αισιοδοξος!)

Κυριολεκτικα τωρα ενοιωθα οτι επαιζα κυνηγητο με την καταιγιδα: μπροστα στο βαθος και αριστερα εβλεπα τις αστραπες να πεφτουν συνεχως και ο δρομος κατω ηταν βρεγμενος...


233148

[Ταξιδευτής]

...αλλα απο δεξια το μπλε του ουρανου μας παρηγορουσε οτι ισως να το γλυτωσουμε το εργο...

Και μεχρι στιγμης ετσι εδειχνε... Περα απο μια μικρη βροχη που μας αναγκασε να κανουμε σταση για αδιαβροχα κλπ, δεν υπηρχε κατι αλλο αξιοσημειωτο και η πορεια συνεχιζοταν κανονικα.


233149

[Ταξιδευτής]

Ετσι γυρω στις 8 το βραδυ ημασταν εξω απο τη Βαρσοβια, εχοντας ηδη κανει 290 χιλιομετρα σε 4 ωρες.
Μιας που δεν ειχαμε φαει τιποτα ολη μερα αποφασισαμε να σταματησουμε σε ενα φαστφουνταδικο σε ενα Rest.

Καπου εκει η κακοκαιρια μας προλαβε και η βροχη αρχισε να πεφτει δυνατα! Ωραια! Η συνεχεια προβλεποταν δυσκολη...

Κατσαμε να φαμε με την (ματαια) ελπιδα οτι η βροχη θα σταματουσε, οποτε αφου δεν βλεπαμε φως αποφασισα να παω τη μηχανη στο διπλανο βενζιναδικο για ανεφοδιασμο και να δουμε τι θα καναμε.


233150

[Ταξιδευτής]

Δεν ειχα προλαβει να γεμισω καλα καλα και εκει αρχισε ΤΟ σοου: Η βροχη δυναμωσε σε μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ καταρρακτωδη βροχη, με θυελλωδεις ανεμους που την εκαναν να πεφτει στο δρομο σαν τεραστια κυμματα της θαλασσας!

Χωθηκαμε μεσα στο μινι μαρκετ του βενζιναδικου και κατσαμε σε ενα μικρο τραπεζακι που ειχε σε μια ακρη, προσπαθωντας να δουμε τι θα καναμε.
Αν δεν ειχαμε ηδη κλεισει (και πληρωσει) το δωματιο στις λιμνες θα πηγαιναμε στη Βαρσοβια για να βρουμε ενα οποιοδηποτε καταφυγιο. Τωρα ομως; Να το ρισκαραμε;

Το GPS εδειχνε οτι ειχαμε 230 χιλιομετρα ακομα για τον προορισμο, με το δρομο να περναει μεσα απο τα πυκνα δαση της βορειας Πολωνιας...
Ακομα και σε ιδανικες συνθηκες το να ταξιδευεις νυχτα σε μικρους θεοσκοτεινους επαρχιακους δρομους μεσα σε δαση ηταν κατι το δυσκολο.
Τωρα με τη θεομηνια αυτη το εγχειρημα γινοταν αποστολη αυτοκτονιας! Και ολα αυτα με μια πληρως φορτωμενη μηχανη 400 κιλων ΚΑΙ δικαβαλο!!

Ειλικρινα υπο αυτες τις συνθηκες δεν ηθελα σε καμια περιπτωση να προσπαθησω να οδηγησω. Η κατασταση δεν ηταν καθολου αστεια: η βροχη επεφτε με απιστευτη μανια, και ο ανεμος εκανε τα πραγματα ακομα χειροτερα! Ο δρομος παροτι φωτισμενος σχεδον δεν φαινοταν καθολου απο την ενταση της βροχης και τα λιγα οχηματα που περνουσαν εμοιαζαν περισσοτερο με ταχυπλοα παρα με αυτοκινητα. Δεν ηθελα καν να σκεφτω τι θα γινοταν οταν δεν θα ειχε και αυτο το φωτισμο εξω απο την πολη...


233151

[Ταξιδευτής]

Για να μην καθομαστε απραγοι ενημερωσαμε το αγροκτημα οπου ειχαμε κλεισει για την κατασταση και για το οτι θα αργουσαμε να φτασουμε. Τουλαχιστον θα ειχαμε ενα πραγμα λιγοτερο να ανησυχουμε...

Η ωρα ομως περνουσε και το να περασουμε το βραδυ σε μια γωνια ενος μινι μαρκετ στην εθνικη δεν ηταν λυση.
Ομως η ωρα πλησιαζε 11 το βραδυ και ενοιωθα ηδη κομματια. Αλλα 200 χιλιομετρα σε αγνωστους δρομους υπο την χειροτερη κακοκαιρια που ειχα δει ποτε ηταν το τελευταιο που θελαμε...

Κοιταξα την Alicja.
- Τι λες να κανουμε;
- Το να κατσουμε εδω δεν ειναι λυση. Εγω λεω να το προσπαθησουμε.

Ειχε δικιο. Κατεβασα 2 red bull για να με κρατησουν ξυπνιο και αποφασισαμε να αντιμετωπισουμε την καταιγιδα στα ισα! Εδω θα ξεχωριζαν οι αντρες απο τα παιδακια...

Φουλ αδιαβροχα, γκετες, καλλυματα και παμε...

[Ταξιδευτής]

Η Αυρα διεσχιζε την καταιγιδα αταραχη αλλα το νερο που επεφτε με δυναμη εκανε την ορατοτητα να κυμαινεται απο "δεν βλεπω την τυφλα μου" εως "ωχ Παναγια μου τον ηπιαμε".
Τουλαχιστον ο δρομος γυρω απο την Βαρσοβια ηταν επιπεδου εθνικης οδου, με καλο φωτισμο και 2 λωριδες ανα κατευθυνση, κατι που μου εδινε μια αισθηση σχετικης ασφαλειας... Αριστερα και δεξια το σπρευ του νερου που επεφτε ελαμπε με μια αποκοσμη λαμψη απο τα φωτα της πολης.

Ακολουθησα το GPS προς τα βορεια. Συντομα ο δρομος σκοτεινιασε αλλα τουλαχιστον παρεμενε ανοιχτος και με πολυ μεγαλες ευθειες χωρις πονηρα σημεια.
Κουλουριαστηκα πισω απο τα φερινγκ και συνεχισα με την ελπιδα οτι καποια στιγμη θα βγουμε απο το μετωπο της καταιγιδας....

Οντως, δυο ωρες αργοτερα και 100 χιλιομετρα πιο βορεια η καταιγιδα ειχε πλεον κοπασει! Ειχαμε βγει σωοι και αβλαβεις απο το χαμο! Ομως δεν ειχαμε τελειωσει ακομα.

Τωρα ειχαμε πια μπει στην περιοχη Mazury και ο δρομος πλεον ηταν στενος περνωντας μεσα απο πυκνη βλαστηση. Τριγυρω επικρατουσε απολυτο σκοταδι, και το μονο που μπορουσα να δω αριστερα και δεξια ηταν ατελειωτα τειχη απο πυκνα δαση...

Ασυναισθητα μεσα μου ενοιωσα ευγνωμοσυνη για τον θειο Σοιχιρο και ολους τους μηχανολογους του που κατασκευασαν την VFR με τετοια θρυλικη αξιοπιστια και στιβαροτητα! Αν χαλαγε οτιδηποτε εδω πανω θα μας ετρωγαν οι λυκοι κυριολεκτικα...


233152

[Ταξιδευτής]

2 η ωρα, μαυρο σκοταδι παντου και ο δρομος εμοιαζε με σκηνικο του Lost Highway του David Lynch. Η βροχη ειχε σταματησει εδω και ωρα αλλα ολα εσταζαν απο την υγρασια... Ο στενος δρομος χανοταν μεσα στο δασος σε ενα τουνελ απο δεντρα και μια παραξενη ομιχλη εκοβε κατα διαστηματα το δρομο στην μεση και σερνοταν στο εδαφος σαν ερπετο...
Περνουσα μεσα απο τα παραξενα σχηματα της ομιχλης και εμοιαζαν σαν φαντασματα που εφευγαν ενοχλημενα που τα ξυπνησαμε μεσα στην νυχτα...

Εμοιαζε σαν να ηταν ολο το δασος ζωντανο και να αναπνεει... Η Ανασα του Δασους!

Τετοιες στιγμες ειναι τοσο δυσκολο να αποτυπωθουν σε φωτογραφιες και λογια, αλλα μενουν για παντα ανεξιτηλα χαραγμενες στο μυαλο...


233153

[Ταξιδευτής]

Μεσα σε αυτο το ανατριχιαστικο σκηνικο ο δρομος μας εβγαλε τελικα στο χωριο Ruciane-Nida, λιγο πριν τον προορισμο μας, οπου μας περιμενε ακομα μια εκπληξη. Μπροστα μας ο δρομος ηταν κλειστος απο ενα σωρο μπαζα, πορτοκαλι κωνους, σακκια με αμμο και πινακιδες που προειδοποιουσαν για εργα! Τωρα;
Το να περασουμε απο αλλο δρομο δεν ηταν στις επιλογες, μιας και αυτος ηταν ο κυριος (και μονος) δρομος που οδηγουσε στον προορισμο μας.
Εκει θυμηθηκα οτι περιπου 30 χιλιομετρα πιο πριν ειχα δει μια πινακιδα που ανεφερε κατι για εργα αλλα αναθεμα αν θα γυριζα πισω μετα απο τετοιο ταξιδι!

Ενω σκεφτομασταν τι να κανουμε, παρατηρησα οτι στο πλαι των εργων υπηρχε ενα μικρο μονοπατι στο δρομο (προφανως για τους πεζους) και απο την αλλη μερια ο δρομος φαινοταν απολυτα καλος! Γιατι τον ειχαν κλεισει το δρομο τοτε;
Πλησιασα και ειδα οτι ισα που χωρουσε να περασει η Αυρα απο εκει. "Το καλο το παληκαρι" σκεφτηκα και προσεκτικα περασαμε απο την αλλη.

Αν νομιζατε ομως οτι η περιπετεια ειχε τελειωσει κανατε λαθος! Ακριβως διπλα απο τα εργα ηταν ενα ανοιχτο (στις 3 το πρωι!) βενζιναδικο και εκει καθονταν καποιοι αστυνομικοι και κ@λοβαρουσαν!

Φανταστειτε τωρα το σκηνικο: να εισαστε ενας βαριεστημενος μπατσος στη μεση του πουθενα και της αγριας νυχτας και ξαφνικα μπροστα σου να εμφανιζεται μια κατακοκκινη σπορ μηχανη τιγκα φορτωμενη και 2 αναβατες να ψαχνουν το που θα πανε!

Πριν προλαβω να συνειδητοποιησω τι ειχε γινει, ο ενας απο αυτους ηταν διπλα μας και μιλουσε στην Alicja με αυστηρο τονο, η οποια ειχε ασπρισει σαν το πανι!
- Τι σου λεει; τη ρωτησα.
- Μου ειπε οτι απο εκει που περασαμε ηταν γεφυρα υπο κατασκευη (!!!) και η διελευση απαγορευοταν και θελει να μας γραψει!

Γεφυρα;;!;! Δεν ειχε καμια ενδειξη σχετικη! Πως δεν πεσαμε μεσα...
Στιγμιαια περασε μπροστα μου η εικονα της μηχανης, εμας και ολων των λοιπων συμπραγκαλων να φευγουμε ολοι μαζι κουβαρια μεσα στο ποταμι. Εδιωξα την εικονα απο το μυαλο μου και γυρισα στον ...σεριφη Rosco που νομιζε οτι ειχε πιασει τον Καρλος το τσακαλι και του ειπα αταραχος σε φαση εγκο τουριστ ντεν κσερει: "Ok Ok! Για Wygryny παμε καλα; WYGRYNY! Απο εδω;"

Ο τυπος κοντοσταθηκε σαστισμενος, και ψελλισε μερικες μπερδεμενες οδηγιες για τον προορισμο μας.
Γυρισα και του ειπα χαμογελαστα: "Οκ οκ, ευχαριστουμε!" και πριν καταλαβει τι ειχε γινει ειχαμε γινει καπνος! :p

[Ταξιδευτής]

Λιγο ψαξιμο αργοτερα βρεθηκαμε τελικα στο Wygryny. Ο δρομος για το αγροκτημα (λασπο)χωματοδρομος, οποτε σιγα σιγα και με προσοχη πηγα τη μηχανη μεχρι που βρεθηκαμε μπροστα σε μια μεγαλη κλειστη αυλοπορτα!

Χτυπησαμε το κουδουνι της εισοδου αλλα καμια απαντηση! Ξανα. Τιποτα.
Απο μεσα ολα ηταν σκοτεινα και δεν φαινοταν να υπαρχει κανενας να μας περιμενει! Ε, αυτο ηταν και το κερασακι στην τουρτα της απιστευτης περιπετειας της ημερας!

Η ωρα πλεον πηγαινε 4 το πρωι, ειχαμε περασει μεσα απο την πιο τρομακτικη καταιγιδα της ζωης μας, μεσα απο αχανη δαση μεσα στη μαυρη νυχτα και το κρυο, και τωρα που ειχαμε φτασει στο προορισμο να μην μπορουμε να μπουμε μεσα;;;

Ε αυτο ηταν! Αναψα τους προβολεις της μηχανης και αρχισα να κορναρω! Μεσα στην απολυτη ησυχια της νυχτας η κορνα ακουγοταν σαν πιστολια!

Δεν περασε ενα λεπτο και απο ενα ξυλινο σπιτακι ακριβως εκει που επεφταν οι προβολεις αναψε ενα φως και μια γυναικα εμφανιστηκε στο παραθυρο κρατωντας ενα σεντονι επανω της, ενω απο μεσα μια αντρικη φωνη εριχνε καντηλια στα Πολωνικα! Η καημενη Alicja ειχε κοκκινησει απο τη ντροπη της αλλα εμενα με ειχε πιασει το ...Μανιατικο! Η θα ανοιγε να μπουμε μεσα η θα γινοταν της Κορεας!

Οντως η πορτα ανοιξε και μετα την αρχικη απορια του φυλακα για το ποιοι ημασταν, τι θελαμε μεσα στη νυχτα κλπ συννενοηθηκαμε και επιτελους ημασταν σε ενα φιλοξενο δωματιακι και στο απαλο στρωμα... 4 η ωρα το πρωι και επιτελους η φοβερη βραδια αυτη ειχε λαβει τελος και εμεις ημασταν σωοι και αβλαβεις....

Εχω κανει και αλλους απολαυστικους υπνους της ζωης μου αλλα αυτο το βραδυ ηταν μακραν ο καλυτερος...
Και θα τον χρειαζομασταν γιατι αυριο θα μπαιναμε σε Terra Incognita: την μυστηριωδη Λιθουανια, την πρωτη απο τις χωρες της Βαλτικης...

[makis206]

Σε ζηλεύω κερατούκλη, δεν φαντάζεσαι πόσο!:lol:

:beer: :beer:

[Ταξιδευτής]

Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Σε ζηλεύω κερατούκλη, δεν φαντάζεσαι πόσο!:lol:

:beer: :beer:

Δεν εχεις να ζηλεψεις τιποτα αδερφε... :beer:

[Ταξιδευτής]

Μερα 7
Λιμνες Mazury (POLAND) - Trakai - Vilnius (LITHUANIA)
288 km

Ξυπνησα απο το φως του ηλιου που περνουσε μεσα απο τις κουρτινες. Οταν ξυπνας απο ενα τοσο βαθυ υπνο νοιωθεις αλλος ανθρωπος, και η αληθεια ειναι οτι το χρειαζομουν αυτο.
Χθες το βραδυ δεν ειχα προσεξει καθολου το δωματιο. Κοιταξα γυρω. Ηταν πολυ περιποιημενο και καθαρο.


233156

[Ταξιδευτής]

Καθισα διπλα απο το κρεβατι και κοιταξα τους ανοιχτους χαρτες πανω στο τραπεζι. Ημασταν πλεον στις λιμνες του Mazury και η Λιθουανια πλεον ηταν μια ανασα απο δω! Λιθουανια! Ποιος να το 'λεγε! Αν με ρωτουσε κανεις ενα μηνα πριν δεν θα ηξερα να του τη δειξω καν στο χαρτι και τωρα ετοιμαζομουνα να την εξερευνησω ιδιοις ομμασι! Μετα απο τοσες σκεψεις, αμφιβολιες και ανησυχιες αν θα καταφερνα να βγαλω εις περας αυτο το ταξιδι, τωρα εδειχνε πλεον να ειναι εφικτο...

Ντυθηκα στα γρηγορα και βγηκα εξω να δω καλυτερα το αγροκτημα οπου ειχαμε ερθει.


233157

[makis206]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
Δεν εχεις να ζηλεψεις τιποτα αδερφε... :beer:

Έχει που έχει αγωνία, μ'αυτά που κάνεις θα με βάλεις να φάω τα δάχτυλά μου μέχρι να τελειώσει!:lol:

Keep going Νικόλα, παρακολουθούμε εμείς :beer:

[Ταξιδευτής]

Το αγροκτημα βρισκοταν σε μια πανεμορφη εκταση μπροστα σε μια λιμνη και ολα τα κτηρια ηταν φτιαγμενα με πετρα και ξυλο, θυμιζοντας εντονα γουεστερν. Ολα ηταν περιποιημενα και φτιαγμενα με πολυ μερακι...


233163

[Ταξιδευτής]

Ολος ο κυριως χωρος του αγροκτηματος χρησιμευε ως camping...


233164

[Ταξιδευτής]

...ενω ακριβως μπροστα η λιμνη και τα δαση ολογυρα εφτιαχναν μια τελεια εικονα!


233165

[Ταξιδευτής]

Oh captain, where art thou?


233166

[Ταξιδευτής]

Αρκετοι απο οσους εμεναν στο αγροκτημα ειχαν στη μικρη αυτη μαρινα τα σκαφακια τους...


233167

[Ταξιδευτής]

Ο καιρος μας εκανε ναζια. Απο πανω υπηρχαν αρκετα συννεφα αλλα εβλεπες οτι δεν θα κρατουσαν. Μακαρι να εβγαζε ηλιο ειδικα σημερα για να απολαυσουμε την απιστευτη αυτη περιοχη...

Στο σπιτακι διπλα απο τη reception γνωρισα την οικογενεια ιδιοκτητων του αγροκτηματος. Ζητησα συγνωμη για τη επεισοδιακη βραδυνη ελευση μας, αλλα ο ιδιοκτητης χαμογελασε και με διαβεβαιωσε οτι δεν ετρεχε τιποτα! "Για αλλο λογο ειχα τα νευρα μου χθες! Δεν ειχε να κανει με σας!"
Επιασα κουβεντα με ενα νεαρο παλικαρι που δουλευε εκει καθε χρονο. Μου ειπε οτι ο καιρος τον Αυγουστο παντα ηταν ετσι αστατος, αλλα αυτο ηταν το καλοκαιρι τους.
- Αν ειναι ετσι το καλοκαιρι, ο χειμωνας πως ειναι δηλαδη;, τον ρωτησα.
- Κοιταξε. Το χειμωνα μπορει να παει ανετα και -25 βαθμους τη μερα με -30 τη νυχτα!
- .....

Καπου εκει μας βρηκε και η Alicja που ειχε ετοιμαστει και κατσαμε για πρωινο. Εστιατοριο και self service δεν υπηρχε εδω -οντας αληθινο αγροκτημα- ομως οι ανθρωποι του δεν μας αφησαν παραπονεμενους: μας εφεραν καφεδακι απο σπιτι τους και ετσι κατσαμε στην αυλη να το απολαυσουμε!


233168

[Ταξιδευτής]

Σημερα ο προορισμος μας ηταν το Vilnius, η πρωτευουσα της Λιθουανιας και θα διανυκτερευαμε σε ενα camping λιγα χιλιομετρα εξω απο την πολη στο χωριο Trakai, οπου υπαρχει και ενα απο τα μεγαλυτερα αξιοθεατα της χωρας: το ομονυμο μεγαλοπρεπες Γοτθικο καστρο του 15ου αιωνα πανω σε ενα νησακι μεσα σε λιμνη.
Ομως πριν απο ολα αυτα θα περνουσαμε μεσα απο την καρδια της "περιοχης των Χιλιων λιμνων" οπου ημασταν τωρα.
Μιας που τα χιλιομετρα σημερα ηταν πολυ λιγα σε σχεση με τις προηγουμενες μερες -μολις 280- ειχαμε τη δυνατοτητα να παμε χαλαρα και να απολαυσουμε την φυση και τους μικρους επαρχιακους δρομους.


233169

[Ταξιδευτής]

Ενω εγω μελετουσα τους χαρτες, η Alicja μιλουσε με τους δικους της σχετικα με το που ημασταν, που θα πηγαιναμε σημερα κλπ. Κλεινοντας με κοιταξε και μου ειπε κατι που με αφησε αναυδο!
Θυμαστε χθες τα ορυχεια αλατιου στην Κρακοβια που δεν καταφεραμε να δουμε λογω χρονου; Ε λοιπον, τελικα μαλλον ειχαμε Αγιο, γιατι λιγο αφοτου φυγαμε υπηρξε εκτεταμενη διακοπη ρευματος και 900 ατομα παγιδευτηκαν 230 μετρα κατω απο τη γη επι ωρες!!! Απιστευτο!
Και να σκεφτει κανεις οτι θα ημασταν αναμεσα σε ολους αυτους τους ανθρωπους αν ειχαμε κατεβει! "Ολα γινονται για καποιο λογο τελικα", σκεφτηκα.

Στο μεταξυ ο υπευθυνος του αγροκτηματος βλεποντας οτι η Alicja ειναι Πολωνεζα δεν εχασε την ευκαιρια να πιασει κουβεντουλα. Οταν εμαθε το λογο της χθεσινοβραδυνης καθυστερησης μας γουρλωσε τα ματια εκπληκτος και γυρνοντας προς εμενα ειπε:
- Απιστευτο θαρρος να κανετε ολη αυτη τη διαδρομη με τετοιο καιρο! Θαρραλεος αναβατης!! Απο που ηρθες;
- Ελλαδα.
- Ωωωω! Πολυ μεγαλη διαδρομη!
- "Α, μα δεν ειμαστε ακομα ουτε στα μισα", ειπα και του εξηγησα την διαδρομη που θα καναμε.
Δεν ειπε τιποτα, αλλα με κοιταξε με εναν τροπο που δεν καταλαβα αν σημαινε οτι με θαυμαζε, οτι με θεωρουσε θεομουρλο, η και τα δυο μαζι.

Αφου βγαλαμε το προγραμμα της ημερα και ηπιαμε τον καφε μας ειχε ερθει η ωρα της αναχωρησης. Ομολογω οτι μετα τη χθεσινη ταλαιπωρια το να καθομαι σε μια υπεροχη βεραντα και να χαλαρωνω στον ηλιο ηταν μεγαλο δελεαρ, αλλα ηξερα οτι επρεπε να φυγουμε! Μαζεψα τα πραγματα που ειχα σκορπισει παντου στο δωματιο χθες το βραδυ και βγηκα να ετοιμασω τη μηχανη.

Ελεγχος στα λαδια, λαδωμα αλυσιδας, τσεκαρισμα στις βιδες των βασεων των Givi και ετοιμοι για αναχωρηση!

Εδω και ωρα τα συννεφα ειχαν χαθει αφηνοντας εναν λαμπερο ηλιο και εναν καταγαλανο ουρανο! Τελεια!
Ο υπευθυνος του camping μας ευχηθηκε να εχουμε καλο ταξιδι και μας ξεπροβοδισε χαμογελοντας εγκαρδια: "Εις το επανιδειν!"

Η μερα ξεκινουσε με τον καλυτερο τροπο...


233170

[Ταξιδευτής]

Φευγοντας απο το Wygryny τα πραγματα δεν θα μπορουσαν να ειναι πιο τελεια! Η μερα πραγματικα ηταν αψογη -ζεστη και φωτεινη, η Αυρα κυλουσε χαλαρα στον επαρχιακο ευτυχισμενη και εγω παρακαλουσα να ειχα 15 ματια να χορτασω το ατελειωτο πρασινο που εβλεπα γυρω μου! Η φυση εκανε παρτυ και εμεις ημασταν καλεσμενοι...


233171

[Ταξιδευτής]

p-1282


233172

[Ταξιδευτής]

Λιγο πιο κατω μια παρακαμψη μας εβαλε για τα καλα στην καρδια του δασους... Μπηκαμε στο δασικο δρομο.... και η μπαλα χαθηκε! Το θαυμα της φυσης σε ολο του το μεγαλειο!


233173

[Ταξιδευτής]

Πως να περιγραψω με λογια την τελειοτητα της στιγμης; Λατρευω τα δαση και τωρα ημουν στον παραδεισο!
Το λαμπερο φως του ηλιου περνουσε μεσα απο τις πυκνες φυλλωσιες και φωτιζε το δρομο που χανοταν συνεχως μεσα στο δασος, και εγω δεν ηθελα να τελειωσει ποτε αυτη η διαδρομη...


233174

[Ταξιδευτής]

p-1292


233175

[Ταξιδευτής]

p-1293


233176

[Ταξιδευτής]

Και πισω απο τα δεντρα ατελειωτες λιμνες... Πρασινο σε ολες τις αποχρωσεις μεχρι εκει που εβλεπε το ματι και ξαφνικα τα δεντρα αραιωναν και απο πισω εμφανιζοταν μια λιμνη να γυαλιζει σαν χιλιαδες διαμαντακια στο φως...


233177

[Ταξιδευτής]

Σε πολλα σημεια βλεπαμε αυτοκινητα με οικογενειες στην ακρη του δρομου που καθονταν για πικνικ, ενω απο το αντιθετο ρευμα συναντουσαμε και αρκετες μηχανες που ειχα ερθει προφανως να απολαυσουν την εκπληκτικη διαδρομη...


233178

[Ταξιδευτής]

Καθε 10-20 μετρα σταματουσαμε για να βγαλω φωτογραφιες, σε σημειο που αναγκαζα πλεον τον εαυτο μου να ΜΗΝ σταματαω γιατι με αυτο το ρυθμο δεν θα φταναμε στη Λιθουανια ουτε σε 10 μερες!
Ευτυχως η Alicja εβγαζε συνεχως φωτογραφιες και ετσι θα ειχαμε εικονες απο αυτο το υπεροχο μερος...


233179

[Ταξιδευτής]

Oμως το να περασεις ετσι απλα απο τετοια μερη ειναι αμαρτια, οποτε η σταση για ξεμουδιασμα και χαζι ηταν επιτακτικη...


233180

[Ταξιδευτής]

Καποια στιγμη ο δρομος ανοιξε και οι πανεμορφοι δασικοι δρομοι εδωσαν τη σκυταλη στους μεγαλυτερους επαρχιακους που θα μας οδηγουσαν πλεον στα συνορα.


233182

[Ταξιδευτής]

Περνωντας απο την πολη Elk βρηκαμε αυτο το αξιοπεριεργο αλλα ομορφο κτισμα, που εμοιαζε με διασταυρωση εκκλησιας και ...φαρου;;


233183

[Ταξιδευτής]

Ηδη πριν το Elk η Αυρα χρειαζοταν ανεφοδιασμο, αλλα χαζευοντας την ομορφη πολη το ξεχασα τελειως!

Ετσι συνεχιζοντας προς τα συνορα η αναγκη για βενζινη εγινε επιτακτικη! Σταματησαμε στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκαμε, που εμοιαζε να ειχε ξεμεινει απο την εποχη του υπαρκτου σοσιαλισμου... Ενω γενικα σε αλλα βενζιναδικα δεχονταν ευρω (παροτι το νομισμα της Πολωνιας παραμενει το Zloty) εδω προφανως ουτε λογος... Δωσαμε οτι φραγκοδιφραγκα ειχε μαζι της η Alicja και με μερικα λιτρα στο ντεποζιτο συνεχισαμε...


233184

[Ταξιδευτής]

Στο Augustow, την τελευταια μεγαλη πολη πριν τα συνορα καναμε μια σωστη σταση για ανεφοδιασμο, οποτε ευκαιρια για ενα καλο ξεμουδιασμα και ενα κλασσικο ελαφρυ σνακ πριν τη συνεχεια... Κοιταξα την ωρα. Ειχε μεσημεριασει για τα καλα. Γκκρρρ! Πως φευγει ετσι ο χρονος οταν εισαι στο δρομο;


233185

[Ταξιδευτής]

Ομως τωρα ημασταν μια ανασα απο τα συνορα. Αυτο ηταν. Η μεγαλη στιγμη ειχε φτασει!
Αφηναμε πισω τη γνωστη Ευρωπη και μπαιναμε στις αγνωστες στον πολυ κοσμο (και εμας) χωρες της Βαλτικης! Αγνωστες γλωσσες, ανθρωποι, εθιμα, μερη... Αν αληθινη περιπετεια ειναι το ταξιδι σε αγνωστα μερη, τοτε εδω ξεκινουσε η δικη μας.

Αναχωρησαμε και δεκα χιλιομετρα αργοτερα ειχαμε φτασει στα συνορα! Lietuvos Respublika!


233186

[Ταξιδευτής]

Εδω ομολογω οτι περιμενα να φαμε αρκετο χρονο σε διαδικαστικα, ελεγχους κλπ, αλλα για αλλη μια φορα τα συνορα ηταν ανυπαρκτα.
Παλια, απροσωπα και παρατημενα κτηρια με πινακιδες σε ρωσικα...


233191

[Ταξιδευτής]

Εδω ηταν ισως το μονο μερος που θυμιζε το σοβιετικο παρελθον της χωρας. Φανταστηκα πως θα ηταν αυτο το μερος ενα γκριζο χειμωνιατικο πρωινο πριν 20 χρονια και ανατριχιασα...


233195

[Ταξιδευτής]

Σταματησα σε ενα μικρο κτηριο που ανεφερε κατι για βινιετες και αδειες. Σκεφτηκα οτι θα χρειαζομουν να παρω καποιο σημα για την κινηση στη χωρα. Το τελευταιο που ηθελα ηταν να πρεπει να εξηγω στους αστυνομους που με εχουν σταματησει γιατι δεν εχω τα καταλληλα σηματα για την κινηση στους δρομους αυτης της αγνωστης χωρας.

Μπηκα μεσα. Το μερος θυμιζε εντονα ελληνικη εφορια της δεκαετιας του 70. Πισω απο το γκισε μια θεορατη οξυζεναρισμενη μουμια -προφανως απομειναρι του σοβιετικου μπλοκ- με κοιταζε καλα καλα.
- Ε, ναι, γεια σας.
- ...
- Εεεε, βινιετα; Βινιετ; Φορ δε ροουντ;
- Μοτορσκι;
- Ντα, ειπα (βλακωδως μιας που τα Λιθουανικα εχουν οση σχεση με τα Ρωσικα οσο η Britney Spears με το ταλεντο)
Κουνησε το κεφαλι και ειπε: Νιετ βινιετα!

Δεν χρειαστηκε να μου το πει δευτερη φορα. Καβαλησαμε και φυγαμε στα γρηγορα ελπιζοντας οτι η μουμια ειχε δικιο και δεν χρειαζομασταν καποιο σημα και δεν βαριοταν απλα να μας εξυπηρετησει!


233192

[Ταξιδευτής]

Οι ροδες πατανε πλεον στη Λιθουανια. Οι δρομοι αν και σχετικα μικροι, ηταν αψογοι. Απεραντες ευθειες μεχρι τον οριζοντα, με ασφαλτο που συγκρινοταν ανετα με τις καλυτερες πιστες, και βεβαια ουτε υποψια λακουβας η ανωμαλιας.


233194

[Ταξιδευτής]

Εκεινο ομως που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ηταν οι οδηγοι. Ολοι οδηγουσαν πολυ ηρεμα και τηρωντας ευλαβικα τα ορια ταχυτητας: 70 χλμ/ωρα. Χμμμ. Τι να κανω; Να αρχισω να προσπερναω; Αν και αρκετα δυσκολο να κρατησω τοσο χαμηλες ταχυτητες σε δρομους σαν αυτους, ακολουθησα τη γενικη κινηση με υπομονη μιας που μια δεν ηθελα να γινω στοχος για τον τοπικο σεριφη: μια μηχανη που κανει διηθηση με +40 δεν νομιζω οτι θα περνουσε απαρατηρητη... Τουλαχιστον οι οδηγοι εκαναν οτι μπορουσαν για να με διευκολυνουν: με το που πλησιαζα απο πισω εκαναν αμεσως δεξια για να με αφησουν να περασω με ασφαλεια...

Η φυση παρεμενε γνωριμη απο την βορειοανατολικη Πολωνια που ειχαμε ηδη περασει, αλλα το αναγλυφο του εδαφους ηταν εντελως επιπεδο τωρα.


233196

[Ταξιδευτής]

p-1342


233197

[Ταξιδευτής]

Οι πινακιδες στην ακρη του δρομου ειχαν ονοματα γλωσσοδετες και αναρωτηθηκα τι προελευσης να ηταν η γλωσσα σε αυτο τον τοπο...


233198

[Ταξιδευτής]

Αυτο ομως που μου υπενθυμιζε οτι ημασταν πλεον αρκετα βορεια ηταν η αρχιτεκτονικη των σπιτιων που δεν εμοιαζε με οτι ειχαμε δει μεχρι τωρα: εντονα χρωματα και λιτα σχεδια, θυμιζοντας εντονα τις Βορειες χωρες που ξεραμε.


233199

[Ταξιδευτής]

Περνωντας εξω απο το Kaunas ο δρομος ανοιξε και εγινε μια ωραιοτατη εθνικη οδος, και ο ρυθμος ανεβηκε με πολυ προσοχη... Καθε λιγα χιλιομετρα καμερες! Και το χειροτερο -αν δεν ειχες το νου σου μπορουσες να την αγνοησεις τελειως και να περασεις με πολλα...


233200

[Ταξιδευτής]

Φθανοντας στη λιμνη Trakai οπου θα διανυκτερευαμε σημερα το τοπιο αλλαξε και παλι...
Μικροι δασικοι δρομοι χανονταν μεσα σε πυκνα δαση, αλλα παντα με μια ασφαλτο που αν την εβλεπαν οι Σερρες θα κλαιγανε με μαυρο δακρυ....


233201

[Ταξιδευτής]

Και να o πολυ γραφικος οικισμος του Trakai μπροστα μας!


233202

[Ταξιδευτής]

Με τα μικρα ξυλινα σπιτακια του χτισμενα σε μια λωριδα γης αναμεσα στις λιμνες Luka και Totoriskiu, το Trakai εμοιαζε να εχει βγει απο ζωγραφια...


233203

[Ταξιδευτής]

p-1363


233204

[Ταξιδευτής]

Ομως περα απο την ομορφια, το μερος εχει και μια μεγαλη ιστορια πισω του. Ο πρωτος ηγεμονας της Λιθουανιας, Gediminas εκανε το Trakai την πρωτευουσα του το 1320, και εχτισε εδω ενα μεγαλοπρεπεστατο καστρο πανω σε ενα νησακι στη μεση της λιμνης.
Περιμεναμε να δουμε ενα ομορφο καστρο ισως, αλλα το θεαμα που μας περιμενε μας αφησε εκθαμβους με την ομορφια του....
Με το χαρακτηριστικο κοκκινο χρωμα του να γινεται ακομα πιο εντονο απο το ηλιοβασιλεμα, το καστρο εμοιαζε να λαμπει σαν χρυσος μεσα στο τοπιο!


233210

[Ταξιδευτής]

Ακριβως διπλα στο χωριο και μεσα σε αυτη τη μαγευτικη τοποθεσια ηταν το μερος που θα μεναμε: το Kempingas Slenyje (http://www.camptrakai.lt/), μακραν το πιο ωραιο camping που συναντησαμε στο ταξιδι.


233211

[Ταξιδευτής]

To camping ηταν εξαιρετικο. Πεντακαθαρο, ησυχο με πολυ πρασινο παντου.


233212

[Ταξιδευτής]

Πολλα ομορφα ξυλινα σπιτακια ηταν στημενα περιμετρικα απο ενα μεγαλο πλατωμα με τεραστιους χωρους για σκηνες και τροχοσπιτα.


233213

[Ταξιδευτής]

Το πιο ωραιο ηταν αυτο το ...τροχοσπιτοδεντρο ακριβως διπλα στη ρεσεψιον!


233214

[Ταξιδευτής]

Διαλεξαμε ενα ομορφο μερος πανω απο το πλατωμα και αποφασισαμε να εγκατασταθουμε εκει.
Επιασα κουβεντα με ενα ζευγαρι αυστριακων που ηταν ακριβως απεναντι μας οι οποιοι ειχαν την ευγενη καλοσυνη και προσφερθηκαν να φυλαξουν τις βαλιτσες της μηχανης αν θελαμε να φυγουμε και να παμε στο Vilnius κατευθειαν.

Κατι τετοιο ομως δεν χρειαστηκε: μιας που η σκηνη ηταν γρηγορης τοποθετησης, αποφασισα να στησω το τσαντιρι στα γρηγορα και μετα να κατεβουμε στην πολη.
Μιση ωριτσα μετα ολα ηταν ετοιμα: Καιρος λοιπον να επισκευτουμε το μυστηριωδες Vilnius!

{συνεχιζεται}