Λονδίνο - Σκανδιναβία - Βαλτική - Λονδίνο: Καλοκαίρι 2008 [Αρχείο]

apapadop

22/09/2008, 23:31

Και τώρα η ιστορία:

Αυτό το καλοκαίρι παντρευόταν ένας φίλος στην Αμερική. Είχα πει λοιπόν ότι αφού θα το κάνω το ταξίδι ως εκεί, να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Έτσι κι αλλιώς η Αμερική είναι τεράστια και έχει απίστευτα τοπία που ουδέποτε αξιώθηκα να επισκεφθώ. Πέρασα ώρες ωρών στο Internet διαβάζοντας για τους εθνικούς δρυμούς της Αμερικής (και ειδικότερα της Καλιφόρνια, μιας και από κει θα ξεκινούσε και θα τελείωνε το ταξίδι). Redwood, Yellowstone, Sequoia, Rockies, Black Rock Desert... τόσοι προορισμοί, τόσο λίγος χρόνος! Αρχικά ήλπιζα πως θα μπορούσα να νοικιάσω κάποια μοτοσυκλέτα στο San Francisco και από κει να οδηγήσω, ίσως και μέχρι τη περιοχή Yukon, στον Καναδά. Αλλά οι τιμές ήταν απαγορευτικές, όσο φθηνό και αν είναι το δολάριο αυτή την εποχή. Οι ενοικιαστές μοτοσυκλετών με απογοήτευσαν με τιμές τριπλάσιες από αυτές για ένα αυτοκίνητο και παντελή έλλειψη ελαστικότητας στις τιμές τους - ζητούσα μηχανάκι για 20 ημέρες και μου έλεγαν ΟΚ, πολλαπλασίασε το ημερήσιο κόστος επί 20! (Το κέρδος τους είναι τόσο μεγάλο που ένας ιδιοκτήτης τέτοιας επιχείρησης μου είπε πως δεν θα είχε μηχανάκι του τύπου που έψαχνα εκείνη τη περίοδο, αλλά αν του υποσχόμουν πως θα τη νοίκιαζα για 20 ημέρες, θα αγόραζε μια καινούρια BMW 1200 GS.)

Οπότε το σχέδιο είχε γυρίσει αναγκαστικά σε ποδαράτη βόλτα για 1-2 εβδομάδες στη δυτική Αμερική, προοπτική που δε με πείραζε ιδιαίτερα - το μόνος άγχος μου ήταν πώς θα τα κατάφερνα με το βάρος του σακιδίου όλη την ώρα (μιας και φυσικά μιλάμε για camping, άρα κουβάλημα σκηνής και παρελκόμενων).

Αλλά όπως λέει κάποιος που θα γνωρίσετε παρακάτω σ'αυτή την ιστορία, όλα έρχονται στον καιρό τους. Ή όπως λέει η παλαιότερη Ελληνική φρουρά "κάθε εμπόδιο για καλό".

Τις τελευταίες ημέρες πριν το ταξίδι φιλοξενούσα δυο κοπέλες απ'τον Καναδά (μέσω couchsurfing.com) και δεν είχα ποτέ την ησυχία να κάτσω να ετοιμάσω τα πράγματά μου - έτσι, ενώ πετούσα για San Francisco τη Παρασκευή το μεσημέρι, έκατσα να κάνω μια αρχική συγκέντρωση πραγμάτων τη Πέμπτη το βράδυ. Τότε παρατήρησα και κάτι ενδιαφέρον. Είχα βάλει τους γονείς μου να μου στείλουν ένα παλιό διαβατήριο που είχε μέσα του μια αμερικάνικη βίζα, αλλά δεν ήταν αυτή που νόμιζα... Νόμιζα, μέσα στο μουσακά που κουβαλάω για μυαλό, πως κάποτε είχα εκδόσει τουριστική βίζα (που διαρκεί για 10 χρόνια), μετά τη φοιτητική (που διαρκούσε μόνο όσο χρειαζόταν για τις σχετικές σπουδές, που ήταν ούτε 2 χρόνια). Συνεπώς είχα στα χέρια μου μια βίζα που είχε λήξει εδώ και 4 χρόνια.

Αυτό το συνειδητοποίησα τα μεσάνυχτα της Πέμπτης. Πετούσα σε 14 ώρες. Μετά το αρχικό "μα πώς...!" συνειδητοποίησα ότι δε γινόταν τίποτα και απλά έπεσα για ύπνο μέσα στην απογοήτευση. Την επόμενη μέρα πήρα τηλέφωνο την αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο, τους εξήγησα την κατάσταση και, καταννοώντας τη δύσκολη κατάστασή μου, με ενημέρωσαν πως το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού για συνέντευξη για βίζα ήταν μετά από 40 ημέρες.

Αφού ενημέρωσα τους φίλους μου ότι καλά θα έκαναν να μη με περιμένουν, βυθίστηκα στην απελπισία συνειδητοποιώντας πως η άδειά μου για όλη τη χρονιά είχε ήδη ξεκινήσει και εγώ καθόμουν στο Λονδίνο μη έχοντας τι να κάνω και πού να πάω. Κόλαση!

Εδώ φάνηκαν χρήσιμα τα όνειρα. Επειδή κάποτε κάναμε όνειρα με τον zikpaul για ένα ταξίδι στη Σκανδιναβία. Θα ξεκινούσαμε, λέει, από Ελλάδα, θα διασχίζαμε τα Βαλκάνια, θα φτάναμε στη Βαλτική, θα περνούσαμε από Αγ.Πετρούπολη, θα ανηφορίζαμε όλη τη Φινλανδία, θα μπαίναμε Νορβηγία τραβώντας βόρεια μέχρι το Nordkapp και μετά θα περνούσαμε με πλοίο από τη Δανία στην Αγγλία, όπου οι δρόμοι μας θα χώριζαν (εγώ θα έμενα και ο zikpaul θα επέστρεφε Ελλάδα πατ-κιουτ μέσω αυτοκινητόδρομων + ferry Ιταλία-Ελλάδα).

Γιατί όχι λοιπόν... το μηχανάκι το είχα εδώ, ευτυχώς είχα αλλάξει πρόσφατα λάδια και φρένα, άρα... φύγαμε! Μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής είχα πάρει την απόφαση. Έκανα ένα έλεγχο στις προμήθειες, τις σχετικές λίστες, λίγο Internetικό διάβασμα σε forums τύπου Horizons Unlimited και έπεσα για ύπνο με μια γλυκιά προσδοκία.

Στις 9 το πρωί Σαββάτου ήμουν σε ένα κατάστημα με είδη μοτοσυκλέτας. Ως τις 10 είχα διαλέξει ένα δερμάτινο παντελόνι (δεν είχα τίποτα κατάλληλο για το ταξίδι) και ένα ολόσωμο αδιάβροχο (1 κομμάτι), το οποίο είναι πιθανώς η καλύτερη αγορά που έχω κάνει ποτέ μου. Αλλά κριτική του εξοπλισμού αργότερα.

Μπήκα στο Λονδίνο και έκανα σοβαρά ψώνια. Σοβαρότατα ποσά επενδύθηκαν σε χάρτες (τόσες χώρες!) και εξοπλισμό camping, μιας και δεν είχα τίποτα εδώ (υπολόγιζα πως θ'αγόραζα τα πάντα στην Αμερική λόγω φθηνού δολαρίου κτλ).

Μέχρι το απόγευμα είχα τα πάντα, και μέχρι το βράδυ τα είχα ελέγξει/τακτοποιήσει/πακετάρει. Έβαλα το ξυπνητήρι για τις 5 (είχα ήδη σπαταλήσει 2 ημέρες απ'τις διακοπές μου διάολε!) και ξεράθηκα.

apapadop

22/09/2008, 23:32

Ημέρα 1η
London (GB) - Soltau (DE)
900 km

Εγερτήριο στις 5:30 (τελικά δεν είμαι ΤΟΣΟ μάχιμος :-), ντουζ, καλό πρωινό, άδειασμα ψυγείου, πέταγμα σκουπιδιών, αποσύνδεση όλων των συσκευών, φόρτωμα του Vstrom (σα μουλάρι - οι αποσκευές είναι τίγκα!) και στις 07:45 είμαι στο δρόμο! Κυριακή πρωί, το Λονδίνο είναι πολύ ήρεμο, έχει μια γλυκιά δροσούλα και λιακάδα, ο τέλειος καιρός. Φτάνω στο λιμάνι του Dover μετά από μιάμιση ώρα και στις 10:20 είμαι στο ferry και κατευθύνομαι προς Calais, Γαλλία.

Εκτός από τις διάφορες σκέψεις που με προβληματίζουν (πρώτη φορά φεύγω μόνος μου για ταξίδι), έχω και ένα φοβερό πόνο στη δεξιά ωμοπλάτη από το πρώτο μισάωρο πάνω στο μηχανάκι. Δεν είχα βγει καλά καλά απ'το Λονδίνο και σκεφτόμουν το πόσα παυσίπονα έχω πάρει μαζί μου... μάλλον κάποιοι μύες που είχαν να χρησιμοποιηθούν αρκετό καιρό (αφού είχα να οδηγήσω μοτοσυκλέτα σχεδόν 6 μήνες) ξύπνησαν λίγο απότομα. "Θα περάσει" σκέφτηκα, και δεν έδωσα σημασία.

Μετά από μιάμιση ώρα οι ρόδες του Vstrom πατούσαν ηπειρωτική Ευρώπη. Πέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα Γαλλία, Βέλγιο και Ολλανδία και προς το βραδάκι ήμουν στη Γερμανία, όπου με τη βοήθεια ντόπιων βρήκα ένα καλά κρυμένο camping (Haddorfen Seen). Είχε πια αρχίσει να σκοτεινιάζει, και το ψιλόβροχο είχε αρχίσει... ιδανικές συνθήκες για να στήσω για πρώτη φορά τη σκηνή μου!

Δυστυχώς αυτή η σκηνή ήταν τελείως διαφορετική από τις σκηνές που έχω στήσει - ως αποτέλεσμα μετά από 20 λεπτά ήμουν ακόμα στα γόνατα, είχα καταφέρει να σκίσω το εξωτερικό πανί σε ένα σημείο και σκηνή δεν είχα στημένη. Ευτυχώς ένας μουστακαλής Ολλανδός με είδε και με λυπήθηκε και ήρθε να βοηθήσει. Προκύπτει πως είχε μια παρόμοια σκηνή και έτσι ήξερε ακριβώς το στήσιμο... μιλούσαμε σε σπασμένα Γερμανικά και μου είπε "αν περίμενες βοήθεια απ'τους Γερμανούς..." κουνώντας το κεφάλι με νόημα. Να'ναι καλά, τον ευχαρίστησα ολόψυχα, έκανα μια μικρή βόλτα γύρω απ'το camping να ηρεμήσω λίγο, θαύμασα μια καταπληκτική ανατολή φεγγαριού μέσα απ'τα σύννεφα και έπεσα για ύπνο.

apapadop

22/09/2008, 23:33

Ημέρα 2η
Soltau (DE) - Copenhagen (DK)
610 km

Ξύπνησα στις 05:30 χωρίς ξυπνητήρι, με φοβερή ανυπομονησία να σηκωθώ να φύγω! Μου πήρε περίπου μία ώρα να μαζέψω τα πάντα (και η σκηνή έγινε μέσα στη λάσπη απ'τη βροχή...), ούτε έφαγα ούτε τίποτα, καβάλησα το μηχανάκι και δρόμο!

Τα χιλιόμετρα ήταν εξουθενωτικά. Βροχή, κρύο, αέρας, κίνηση, έργα... ως τις 08:00 είχα επείγουσα ανάγκη τροφής και τουαλέτας. Ευτυχώς (μια λέξη που θα χρησιμοποιήσω αρκετά μου φαίνεται) σταμάτησα σε ένα ΣΕΑ (ή το αντίστοιχο εστιατόριο + βενζινάδικο + parking τελοσπάντων) το οποίο είχε τις θεϊκότερες τουαλέτες που θα μπορούσε να φανταστεί ταξιδιώτης: με είσοδο, αυτοκαθαριζόμενες, με χώρο να βγάλεις/κρεμάσεις ρούχα (άντε να βγάζεις ολόσωμο αδιάβροχο ΚΑΙ δερμάτινο παντελόνι σε στενή πενταβρώμικη τρύπα χωρίς πουθενά ν'ακουμπήσεις - απαπαπα)... ένα ποίημα! Ζέστανα και τα χέρια μου στο φυσηχτερό στεγνωτήριο χεριών της τουαλέτας (πώς λέγονται αυτά τα πράγματα;), έφαγα και κάτι, και με αναπτερωμένο ηθικό έφυγα.

Μέχρι 70χλμ πριν το Kiel (σύνορα Γερμανίας/Δανίας) έβρεχε καταρρακτωδώς. Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστώ να κάνω στάση για στέγνωμα, επειδή και τα γάντια μου είχαν μουλιάσει και οι Dainese D-Dry μπότες μου είχαν γίνει κάτι παραπάνω από D-Wet... τις γύρισα ανάποδα και έτρεξε νερό, τόσο καλά! Οπότε άπλωσα για καμμιά ώρα μπουγάδα σε ένα parking (είχε φοβερό ήλιο) για να στεγνώσει στοιχειωδώς ό,τι γινόταν, άλλαξα κάλτσες (που ξαναμούλιασαν φυσικά αμέσως) και επιτέλους μπήκα στη Δανία!

Ένας απ'τους στόχους μου ήταν να δω κάποια Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς UNESCO (http://whc.unesco.org/en/about/)

Ένα από αυτά που φαινόταν ενδιαφέρον ήταν οι πέτρες στο Jelling (http://en.wikipedia.org/wiki/Jelling_stones). Μνημεία μιας παγανιστικής κουλτούρας του 10ου αιώνα; Ακούγεται φοβερό, έτσι; Δυστυχώς δε μου έκαναν και τόση εντύπωση... ιδού το νεκροταφείο στο οποίο βρίσκονται οι πέτρες:

142743

apapadop

22/09/2008, 23:34

Ιδού η μία πέτρα.

142827

apapadop

22/09/2008, 23:36

Ο ναός του Jelling.

142829

apapadop

22/09/2008, 23:37

Ήταν πια περασμένο μεσημέρι και έτσι έκατσα να φάω κάτι. Αν με ρωτούσε κανείς αν θα έτρωγα ποτέ ντολμαδάκια γιαλαντζί κάτω απ'τη φανταστική σκιά ενός τεράστιου δέντρου στο νεκροταφείο του Jelling της Δανίας, μάλλον θα απαντούσα αρνητικά. Ποίημα τα ντολμαδάκια! Η μόνη μου ενόχληση είναι τα βρεγμένα πόδια (δε στεγνώνουν γρήγορα οι μπότες).

142828

apapadop

22/09/2008, 23:37

Κατόπιν οδήγησα νοιτοανατολικά προς Κοπεγχάγη, όπου περίμενα πώς και πώς το πέρασμα απ'τις τεράστιες γέφυρες που συνδέουν τα νησιά της Δανίας. Πέρασα από το Nyborg προς Korsoer... ίσως ο καιρός, ίσως η ώρα, ενώ περίμενα εκείνη τη στιγμή που θα έβλεπα κάτι εντυπωσιακό... δεν ήρθε ποτέ. Ιδού οι γέφυρες από ψηλά: http://www.wikimapia.org/#lat=55.3145917&lon=10.9125137&z=13&l=0&m=a

Διανυκτέρευσα σε ένα camping καμμιά 30αριά χιλιόμετρα νότια της Κοπεγχάγης, έκανα τη βόλτα μου στην ακροθαλασσιά, μπάνιο και έπεσα για ύπνο.

apapadop

22/09/2008, 23:38

Ημέρα 3η
Copenhagen (DK) - Horten (N)
640 km

Σήμερα ξύπνησα αργά (μετά τις 9) και μέχρι να μαζέψω, φάω πρωινό κτλ πήγε 11. Αφήνοντας πίσω μου τη Δανία πέρασα τη γέφυρα Oresund (http://en.wikipedia.org/wiki/Oresund_Bridge) που συνδέει την Κοπεγχάγη (Δανία) με το Malmo (Σουηδία). Και αυτή δυστυχώς δεν ήταν όσο εντυπωσιακή περίμενα - αργότερα μου είπαν ότι φαίνεται πιο εντυπωσιακή όταν τη περνάς από τη Σουηδία προς τη Δανία.

Έπιασα το βαρετό δρόμο προς Βορρά μέσω Goeteborg προς Νορβηγία και Όσλο... στη διαδρομή έκανα μια στάση σε ένα LIDL όπου έκανα φοβερά ψώνια: πλαστικές σαγιονάρες, βερμούδα και λίγα φρούτα. Εξαιρετικά χρήσιμα όλα, άσε που δεν είχα στο Λονδίνο ούτε σαγιονάρες ούτε κοντό παντελόνι, και στα camping είναι και τα δύο είδη πρώτης ανάγκης.

280χλμ πριν το Όσλο έκανα μια στάση για φαγητό και ξεκούραση. Ήταν ένας σταθμός ξεκούρασης ποίημα, μακρυά από τον αυτοκινητόδρομο (άρα με ησυχία), με πάγκους/τραπέζια, φοβερό γρασίδι, σκιά... απόλαυσα τους γίγαντες "Παλίρροια" με το πολύσπορο ψωμάκι που είχα αγοράσει χθες απ'το βενζινάδικο κοντά στο camping και έριξα και μια 5λεπτη ξάπλα. Το γρασίδι ήταν ακαταμάχητο!

142830

apapadop

22/09/2008, 23:39

Ανοίγοντας πια το χάρτη της Νορβηγίας, παρατήρησα πως δεν υπάρχει λόγος να οδηγήσει κανείς μέχρι το βαρετό Όσλο για να περάσει προς δυτική ακτή - υπάρχει ένα ωραιότατο ferry που συνδέει Horten - Moss και σώζει αρκετά χιλιόμετρα. Ιδού η θέα απ'το κατάστρωμα του ferry, στις 20:30 (μιλάμε για φως!)

142535

apapadop

22/09/2008, 23:39

Οπότε αξιοποίησα το ferry και βρέθηκα στο camping του Horten, όπου και διανυκτέρευσα. Μαγείρεψα για πρώτη φορά με γκαζάκι και μίνι κατσαρολάκι και το ευχαριστήθηκα όσο τίποτα άλλο. Έστειλα μήνυμα στον zikpaul λέγοντας "άμα δεν έχεις ανακατέψει το ρύζι σου με πασαλάκι... δε ξέρεις να ζεις!" - υπερβολή χάριν γέλιου, μιας και ΔΕ χρησιμοποίησα πασαλάκι αλλά την ανάποδη του πηρουνιού μου.

Έχω φοβερή διάθεση. Οι πιθανοί λόγοι, πολλοί: Τα αστεία SMS που ανταλλάσουμε στις στάσεις μου με τον zikpaul,το ότι μπήκα επιτέλους στη Νορβηγία, το ότι δε σκοτεινιάζει, το ότι μαγείρεψα "στην εξοχή", το ότι ο καιρός είναι ιδανικός (λιακάδα, 20+ βαθμοί)... Έπεσα για ύπνο με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.

apapadop

22/09/2008, 23:40

Ημέρα 4η:
Horten - Sauda
490 km

Εγερτήριο κατά τις 8, ωραιότατο πρωινό στο προθάλαμο της σκηνής (κουβαλάω Muesli και συμπυκνωμένο γάλα σε μικρές κονσέρβες το οποίο αραιώνω με νερό), διάβασμα (ξεκίνησα το Deep Survival (http://www.deepsurvival.com/) του Laurence Gonzales - το οποίο πέρα από φανφάρα & machismo έχει ενδιαφέρον). Κατά τις 10 είπα να αρχίσω να μαζεύω, έκανα το σχετικό ντουζάκι και μετά από καμμιά ώρα έφευγα απ'το camping. Μετά από λίγο έκανα μια στάση για αντηλιακό και για να κοιτάξω το χάρτη. "Πού θα πάμε σήμερα;" γράφω στο ημερολόγιο καταστρώματος και τώρα που το ξανασκέφτομαι, όντας καθισμένος μπροστά σε έναν υπολογιστή και γνωρίζοντας ακριβώς που θα βρίσκομαι και τι θα κάνω για τουλάχιστον ολόκληρη την εβδομάδα που έρχεται, αυτή η ανεμελιά μου φαίνεται τόσο γλυκιά... Άνοιξα το χάρτη και προσπάθησα να ζυγίσω τις επιλογές μου:

Ήθελα να περάσω στη δυτική ακτή όσο το δυνατό γρηγορότερα και εκεί να αρχίσω να οδηγώ αργά και απολαυστικά, μιας και περίμενα πως τα τοπία θα είναι πανέμορφα. Αντί να πάρω τον απόλυτα γρηγορότερο δρόμο (που θα σήμαινε πως θα επέστρεφα προς Όσλο και μετά θα έπαιρνα τον Ε134 δυτικά προς Haugesund), είπα να οδηγήσω λίγο στο βουνό και έτσι τράβηξα λίγο νότια προς Larvik και πήρα τον 36 ΒΔ προς Seljord. Ήμουν πια στην αγκαλιά του δάσους!

142832

apapadop

22/09/2008, 23:41

Μικρή δόση Ε134, αμέσως έξοδος στο Brunkeberg νότια (ο χάρτης έδειχνε σημεία με ωραία θέα) για τον 41 προς Eidstod, αμέσως στροφή Δ στον 38 μέσω Vradal, μέχρι να ξανασυναντήσω τον Ε134. Εδώ, σε ένα αρκετά ψηλό σημείο, στάση για μεσημεριανή ξεκούραση & ανεφοδιασμό (γίγαντες "Παλίρροια" νομίζω, με μαύρο ψωμάκι).

142833

apapadop

22/09/2008, 23:42

Ο δρόμος έχει στενέψει και παρατηρώ μεγάλα trailers (campers, τροχόσπιτα, όπως τα λένε τελοσπάντων) να αγκομαχούν με τις ανηφοροκατηφόρες και τις κλειστές ορεινές στροφές. Η θέα στη λίμνη της περιοχής:

142834

apapadop

22/09/2008, 23:42

Πιάνοντας ξανά τον Ε134 στο Amot (ο οποίος σε πολλά σκέλη δε μοιάζει καθόλου με "Ε" και τείνει να κατσικοδρομεύσει, με σπασμένη άσφαλτο, στενά σημεία που δε χωράει λεωφορείο + ΙΧ και άλλα τέτοια όμορφα), τράβηξα πλέον δυτικά. Βάζω βενζίνη πολύ συχνά (κάθε 250χλμ) επειδή δεν έχει και τόσο πολλά βενζινάδικα και θέλω όπως και να το κάνουμε να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Τα τοπία που διασχίζει ο Ε134 έχουν τη δική τους μαγεία και για πρώτη φορά βλέπω πολύ χιόνι και αρχίζω να καταλαβαίνω πού είμαι.

142744

apapadop

22/09/2008, 23:43

Σε ένα βενζινάδικο είχα μια σύντομη συζήτηση με έναν φοβερό παλαίμαχο μηχανόβιο (γύρω στα 70, Goldwing με sidecar για το σκύλο, πήγαινε σε συνάντηση μηχανόβιων στο Όσλο και έκανε συχνές στάσεις επειδή παραπονιόταν ο σκύλος). Με συμβούλεψε να δοκιμάσω και κανένα δευτερεύοντα δρόμο μέχρι να πιάσω ακτή, και αυτό ακριβώς έκανα. Μετά το Roldal έκοψα αριστερά στον 520, τον οποίο ο χάρτης έδειχνε διαθέσιμο μόνο μεταξύ Μάϊο-Νοέμβριο. Ενδιαφέρον...

Απίστευτο στενάρι ο 520, αλλά και πανέμορφος. Στροφιλίκια στα οποία δε διαννοείσαι να "τρέξεις", επειδή ακόμα και ΙΧ να έρχεται απ'την άλλη θα δυσκολευτείτε να χωρέσετε. Διασταυρώθηκα (ευτυχώς σε εύκολο σημείο) με ένα ζευγάρι Ολλανδών που είχαν 2 Harley + 2 sidecars + ολόκληρο trailer (μπαγκαζιέρα) από πίσω. Ο κάθε γονιός είχε και από ένα παιδί στο trailer και ήταν προφανές πως έψαχναν κάπου να ρίξουν τη σκηνή τους. Στην επόμενη στροφή, αντίκρυσα μια λίμνη θαρρείς χωρίς τελειωμό, που κοβόταν απότομα, μια λίμνη που έβγαζε κάπου απόκοσμα και μέσα στο δευτερόλεπτο που κάνει το μυαλό να αντιδράσει σε μια τόσο ισχυρή εικόνα, μου επέστρεψε μια και μόνο λέξη: Valhalla http://en.wikipedia.org/wiki/Valhalla - ο παράδεισος των Βίκινγκς.

142745

apapadop

22/09/2008, 23:44

Μετά από λίγο είδα και το φράγμα που σχημάτιζε τη λίμνη. Όμορφο από μόνο του και είχε και τη θεόστενη γέφυρα για να το διασχίσεις (ένα όχημα τη φορά) που πρέπει να έχουν όλα τα γραφικά ορεινά φράγματα.

142541

apapadop

22/09/2008, 23:44

Προχωρώντας, παρατήρησα σ'ένα σημείο μετά το Breidborg ένα μνημείο, το οποίο βρισκόταν πάνω σε βραχώδες έδαφος, το οποίο πολύ απότομα κοβόταν και σχημάτιζε ένα πανέμορφο σημείο με θέα. Σκέφτηκα πως μια φωτογραφία με το μηχανάκι σε εκείνο το σημείο θα ήταν ωραία. Ανέβηκα τα πρώτα 5-10 μέτρα του βραχώδους εδάφους πανεύκολα (ήταν πολύ βατό), σταμάτησα και πήγα με τα πόδια να επιθεωρήσω την πρόσβαση στο θεμιτό σημείο. Είχε 1-2 σημεία λίγο στενά, στα οποία οι ρόδες έπρεπε να περάσουν ακριβώς από το σωστό σημείο, αλλά κατά τα άλλα φαινόταν πανεύκολο. Οπότε, μετά από ώριμη σκέψη 15'', καβάλησα το Vstrom και άνοιξα το γκάζι.

...όχι αρκετά, όμως. Το αποτέλεσμα ήταν μετά από 5 μέτρα να χάσω τη φόρα μου, να προσπαθήσω να πατήσω με το δεξί μου πόδι, αλλά - κατάρα! - σε εκείνο το σημείο υπήρχε μια κουφάλα στο βράχο που δεν μου επέτρεψε να φτάσω έδαφος. Το αποτέλεσμα:

142826

apapadop

22/09/2008, 23:45

Πανέμορφο κατόρθωμα, πρέπει να συμφωνήσετε. Εγώ δεν έπεσα καν, με ένα πηδηματάκι βρέθηκα δίπλα στο μηχανάκι, αλλά αυτό το καημένο γκρεμίστηκε. Μετά από μερικές στιγμές σοκ του στυλ "μα καλά, πώς το κατάφερες αυτό παλικάρι μου;" και "τι κάνουμε τώρα" και "είναι 4η μέρα και διάλυσα το μηχανάκι μου πάνω στα βράχια" και άλλα, χειρότερα, που δε θα μοιραστώ δημοσίως, έβγαλα το κράνος, αποθανάτισα το επίτευγμά μου, πήρα δυο ανάσες και προσπάθησα να το σηκώσω.

Με τίποτα... οι ρόδες είναι σε ψηλότερο έδαφος από το υπόλοιπο μηχανάκι και αυτό αυξάνει σημαντικά τη δυσκολία. Δε μπορούσα να το σηκώσω παραπάνω απ'το σημείο που το βάρος έφευγε απ'τη Zega και η πίσω ρόδα ακουμπούσε το έδαφος. Αλλά παραπάνω, ούτε κουβέντα. Το ξανα-ακούμπησα κάτω λοιπόν και σκέφτηκα. Κάποτε είχα πέσει έτσι με ένα KLX 250 σ'ένα δάσος στους πρόποδες της Πάρνηθας. Η λύση ήταν απλή, έπιανες το μηχανάκι από τη ρόδα και το έσερνες μέχρι οι τροχοί να έρθουν στο χαμηλότερο έδαφος. Αλλά το KLX ήταν 100 κιλά, φτιαγμένο για να πέφτει, και το τερραίν ήταν χώμα... εδώ είχα ένα γομάρι 300+ (με τις αποσκευές) κιλών, με ακριβά πλαστικά, πάνω σε βράχο!

Αμέσως συνειδητοποίησα πως το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν το να ελαφρώσω όσο το δυνατόν το μηχανάκι. Με το μάτι δεν έβλεπα καμμία ζημιά εκτός από το σπασμένο δεξί μπροστινό φλας. Ακόμα και η Zega πάνω στην οποία έπεσε όλο το μηχανάκι φαινόταν αρκετά απτόητη, αν και λίγο τσαλακωμένη. Έβγαλα την άλλη βαλίτσα, άδειασα το top case, έβγαλα το tank bag, άνοιξα τη πλακωμένη Zega και την άδειασα και αυτή. Δημιούργησα μια μεγάλη στοίβα με όλα μου τα πράγματα πάνω στο βράχο και όταν πια το μηχανάκι δεν είχε τίποτα πάνω του που δεν ήταν βιδωμένο, ξαναπροσπάθησα να το σηκώσω.

Αδύνατο! Συμφορά... ακόμα και μόνο του, το Vstrom από αυτή τη θέση και με αυτή τη μορφολογία εδάφους ήταν ασήκωτο για μένα. Προσπάθησα δυο φορές και μετά τα παράτησα - άσε μη χρειαστώ και γω service μετά...

Οπότε η μόνη επιλογή πια ήταν η αναμονή. Έβγαλα το μπουφάν, κοίταξα την ώρα (9 το βράδυ) και περίμενα. Ευτυχώς μετά από 5-10 λεπτά άκουσα από μακρυά ένα θόρυβο σα κινητήρα. Ναι, ήταν ένα μηχανάκι που πλησίαζε... τι τύχη! Με το που το είδα έκανα σήμα και ο οδηγός του αρχικά με χαιρέτησε, επέμεινα, και τότε κατάλαβε πως κάτι ήθελα και σταμάτησε.

...και έτσι γνώρισα τον Paul. Νορβηγός, 40άρης, με το πιο ζεστό χαμόγελο και τα πιο κόκκινα μάγουλα που έχω δει. Αφού τον χαιρέτησα, τον ρώτησα αν μπορεί να με βοηθήσει, κοίταξε τριγύρω (αφού το μηχανάκι δε φαινόταν απ'το δρόμο) και είπε "ah yes, you do have a little problem here" γελώντας. Τον συμπάθησα αμέσως.

Σηκώσαμε το μηχανάκι με τη μία, σπρώχνοντας και οι δύο απ'τη πλευρά που είχε πέσει. Το τσούλησα λίγο πίσω, σε πιο επίπεδο έδαφος, έβαλα το σταντ και αρχίσαμε να ψάχνουμε για ζημιές. Καμμία διαρροή, κανένα στράβωμα... ούτε καν βενζίνη απ'το ντεπόζιτο δεν είχε τρέξει. Η πλαστική χούφτα συμπεριφέρθηκε άψογα - προστάτευσε τη μανέτα του φρένου και μετά μη αντέχοντας τη πίεση βγήκε απ'τη θέση της, χωρίς να σπάσει. Με ένα "κλακ" ξαναμπήκε στη θέση της. Τίποτα άλλο πλην του φλας δεν έσπασε και τα πλαστικά δε γδάρθηκαν όσο θα περίμενε κανείς... η Zega προστάτευσε όλο το υπόλοιπο μηχανάκι, επειδή σταμάτησε τη πτώση νωρίτερα και πιο γλυκά, λειτουργώντας σα μαξιλάρι μεταξύ Vstrom και βράχου. Πάτησα το κουμπί της μίζας και το μηχανάκι πήρε μπρος με τη μία. Λίγο γκάζι, για να σιγουρευτούμε πως οι ντίζες επιστρέφουν σωστά, όλα μια χαρά. Ακόμα και το σπασμένο φλας δούλευε σωστά, απλά κρεμόταν επειδή είχε σπάσει η πλαστική θήκη του λαμπτήρα. Μιλάμε για τύχη...

Αφού διαπιστώσαμε πως όλα ήταν καλά, πιάσαμε τη συζήτηση με τον Paul. Μου έδειξε το παλαίμαχο Kawasaki του (στο οποίο έχει βάλει πίσω αμορτισέρ από Ζ1000 - το τι γέλιο έκανα όταν μου το είπε δε λέγεται) το οποίο δεν αλλάζει ούτε για ένα εκατομμύριο ευρώ, μου είπε. Το αγόρασε μεταχειρισμένο από ένα γείτονά του πριν από 20 χρόνια και έκτοτε δεν έχει πάθει τίποτα. Κάθε χρόνο αγοράζει τους χάρτες της Σκανδιναβίας, σταματάει να δουλεύει για 4 μήνες (υποθέτω τους καλοκαιρινούς!) και τριγυρίζει με το μηχανάκι. Μου έδειξε το χάρτη του 2008 - οι περισσότερες διαδρομές στη περιοχή που ήμαστε ήταν περασμένες με στυλό, δείχνοντας τι είχε κάνει φέτος.

142543

apapadop

22/09/2008, 23:45

Η συζήτηση με τον Paul με ηρέμησε. Με συμβούλεψε πού να πάω και τι να δω παρακάτω και μετά από κανένα μισάωρο, αφού σιγουρεύτηκε ότι δε θα είχα κανένα πρόβλημα, αποχαιρετιστήκαμε. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τη θετική ενέργεια που μου έδωσε ο Paul. Με είδε αγχωμένο για το πού θα βρω ανταλλακτικά, συνεργείο κτλ και μου είπε "μην ανησυχείς, ό,τι χρειάζεσαι, πάντα το βρίσκεις. Χρειάζεσαι τροφή; Θα βρεθεί ένα εστιατόριο μπροστά σου. Να ξεκουραστείς; Το ξενοδοχείο θα είναι στην επόμενη στροφή. Πώς εμφανίστηκα εγώ μέσα σε αυτή την ερημιά τέτοια ώρα, μόλις έπεσες; Έχε το νου σου και θα δεις, έτσι είναι η ζωή."

Νιώθωντας πως γνώρισα έναν άγγελο επί Γης (τέτοια ήταν η καλοσύνη, γαλήνη και ζεστασιά που ακτινοβολούσε αυτός ο άνθρωπος), άρχισα να ξαναφορτώνω το Vstrom για να φύγω. Σε μια ώρα ήταν μεσάνυχτα, αλλά είχε ακόμα πολύ φως. Ιδού μια πιο ασφαλής εκδοχή της φωτογραφίας που θέλησα να βγάλω 2 ώρες νωρίτερα:

142544

apapadop

22/09/2008, 23:46

Η Zega που έφαγε ολόκληρο το Vstrom στο κεφάλι: Παρόλο το τσαλάκωμα, είναι σταθερότατη στη θέση της (η μεταλλική βάση υποχώρησε λίγο προς την εξάτμιση, αλλά με τέτοιες λεπτομέρειες δεν ασχολούμεθα στο ταξίδι) και παρόλο που ξεκόλλησε κομμάτι του πάτου, κρατάει κανονικότατα το βάρος των αποσκευών. Επίσης (και εδώ ο σχεδιαστής της Zega αξίζει πραγματικά συγχαρητήρια) ο απλούστατος μηχανισμός που κρατάει το καπάκι στη θέση του δουλεύει απροβλημάτιστα, ασχέτως του ότι το πάνω χείλος της βαλίτσας έχει παραμορφωθεί.

142545

apapadop

22/09/2008, 23:47

Αααααα ρε Strom... φορτωμένο και πάλι, αλώβητο, έτοιμο να με πάει όπου του πω.

142546

apapadop

22/09/2008, 23:47

Το επόμενο μεγάλο χωριό που συνάντησα ήταν η Sauda, όπου υπήρχε και camping. Κάποιες περίεργες χημικές αντιδράσεις όμως στο μουσακά που κουβαλάω για μυαλό με έκαναν να γνωμοδοτήσω πως η ζημιά που βλακωδώς έκανα στο μηχανάκι (κυρίως στη Zega) θα κόστιζε πολλά λεφτά, άρα καλά θα έκανα να αρχίσω τις οικονομίες. Άρα πέρασα το camping, βγήκα απ'τη Sauda και, μεσάνυχτα πια, άρχισα να ψάχνω για μια κατάλληλη γωνιά στο δάσος. Μπήκα σε 3-4 δασικούς δρόμους - όλοι κατέληγαν σε σπίτια (σε ένα, παρατήρησα έναν προφανώς αγχωμένο τύπο να με κοιτάει επίμονα απ'το παράθυρο του σπιτιού του καθώς πάλευα να κάνω την επιτόπου, καθώς μάλλον δεν εκτίμησε ιδιαίτερα την επίσκεψη από έναν άσχετο πάνω σε μηχανάκι μέσα στη νύχτα).

Τελικά βρήκα ένα δρομάκι που πήγαινε για 400-500 μέτρα μέσα στο δάσος και μετά είχε κάτι πεσμένα κλαδιά που το έκοβαν. Εκεί μάλλον δε θα ενοχλούσα κανέναν. Είχε πια βραδυάσει, ήμουν και μέσα στο δάσος, άρα με το φακό στα δόντια πλέον, άρχισα να στήνω σκηνή πάνω σε ένα αρκετά περίεργο έδαφος. Έβγαλα τη σκηνή, ξεδίπλωσα το πανί, πέρασα τις μπανέλες, τις στερέωσα καλά καλά και μετά πήγα να καρφώσω το πρώτο πασαλάκι... συμφορά! Κάτω από ένα λεπτό στρώμα χώματος και τσακισμένων κλαδιών, πατούσα πάνω σε τσιμέντο! Έγινε αμέσως προφανές πως το δρομάκι ήταν εκεί για υλοτόμους που φόρτωναν ξύλα απ'το δάσος και το είχαν ενισχύσει με τσιμέντο... ε κάπου εκεί είπα "έλεος, σήμερα πέταξα το μηχανάκι κάτω, οδηγάω όλη μέρα, είναι μεσάνυχτα και είμαι μέσα στο σκοτάδι να παλεύω με τη τη σκηνή - πάμε στην ασφαλή εναλλακτική". Έτσι γύρισα σβέλτα στη Sauda, τρύπωσα στο camping, έστησα τη σκηνή μου πάνω στο μαλακό γρασίδι και ξεράθηκα στον ύπνο. Ουφ!

apapadop

22/09/2008, 23:49

Ημέρα 5η
Sauda - Bergen
260 km

Εγερτήριο στις 9 με κακή ψυχολογία. Είμαι κουρασμένος και απογοητευμένος από τις χθεσινές βλακείες μου. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να αδειάσω τη χτυπημένη Zega και να φύγω προς αναζήτηση μάστορα που ίσως να μπορεί να μου τη φτιάξει. Πάω στη reception του ξενοδοχείου (που λειτουργεί και το camping) να πληρώσω για τη διαμονή μου και τους ρωτάω για σιδηρουργείο ή κάτι τέτοιο στη περιοχή. Η υπάλληλος δε ξέρει, αλλά ρωτάει την ιδιοκτήτρια, η οποία βγαίνει μαζί μου έξω, κοιτάει το μηχανάκι, κοιτάει εμένα, με ρωτάει αν χτύπησα και μετά φωνάζει έναν μάστορα που είχαν εκεί και τους βοηθάει να φτιάξουν το σπίτι τους (πίσω από το ξενοδοχείο).

Προκύπτει ότι ο Thomas (Πολωνός, το πολύ 35 ετών, δεμένο παλικάρι) είναι χρυσοχέρης και δε κωλώνει πουθενά. Πιάνει τη Zega και με οδηγεί στην οικοδομή. Εκεί τη στερεώνει καλά με κάτι ξύλα, πιάνει ένα τεράστιο σφυρί και της αλλάζει τα φώτα στο κοπάνημα για 10 λεπτά. Τη φέρνει στα ίσια της, αλλά δε μπορεί να κάνει κάτι για το πάτο που έχει ξεκολλήσει, οπότε φωνάζει το αφεντικό του που είναι ντόπιος, ο οποίος με στέλνει σε κάποια εργοστάσια/μηχανουργεία που είχε εκεί κοντά.

Στο πρώτο που δοκίμασα (Tecnor) δε βρίσκω κανέναν στο χώρο υποδοχής οπότε μπαίνω απρόσκλητος στο χώρο παραγωγης με τη Zega στο χέρι. Με κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω διάφοροι μάστοροι μέχρι που ρωτάω αν ξέρει κανείς Αγγλικά και με παραλαμβάνει ο αρχι-μάστορας, κοιτάει τον ασθενή, κοιτάει εμένα, μου λέει "αλουμίνιο;" απαντάω "ναι", μου λέει "δύσκολα τα πράγματα" και με πάει σε ένα παιδί που προφανώς δούλευε με ηλεκτροκολλήσεις κτλ, του λέει τι να κάνει, τον βοηθάω και λίγο να καθαρίσουμε τη περιοχή που θέλει κόλλημα με μια μεταλλική βούρτσα και πιάνει δουλειά... αρχικά προσπαθεί να κολλήσει όλη τη πλευρά, αλλά το αλουμίνιο καίγεται και πάει να γίνει τρύπα! Οπότε καταφεύγει στο να κολλήσει αρκετά σημεία ώστε η βάση του κουτιού να είναι σταθερή. Ιδού το αποτέλεσμα:

142547

apapadop

22/09/2008, 23:49

Τους καταευχαριστώ για την άμεση εξυπηρέτηση και ρωτάω τι χρωστάω, μου λένε "τίποτα" και με αποχαιρετούν. Σνιφ, τι καλοί άνθρωποι! Με δυο λέξεις που ανταλλάξαμε σε σπασμένα Αγγλικά και με έχουν σώσει, τώρα το ταξίδι μπορεί να συνεχίσει χωρίς κανένα πρόβλημα!

Στην επιστροφή περνάω και από τον Thomas στην οικοδομή, του δείχνω τη δουλειά που έκαναν, μου λέει "Σιλικόνη;" στα Πολωνικά και τσουπ - μέσα σε 1 λεπτό έχει βρει σωληνάριο και έχει αρχίσει να γεμίζει τα κενά της κόλλησης και από μέσα και απ'έξω με σιλικόνη, αδιαβροχοποιώντας έτσι τον πάτο της Zega... Καλύτερη από πριν!

142548

apapadop

22/09/2008, 23:50

Τον ευχαριστώ και αυτόν όπως όπως (μιλάει Πολωνικά και Φινλανδικά, δύσκολη η συνεννόηση), επιστρέφω στο ξενοδοχείο, ευχαριστώ την ιδιοκτήτρια, πληρώνω για το camping και κάτι παραπάνω για μια μπύρα για τα παιδιά (Thomas και λοιπούς στην οικοδομή) και λάμποντας από χαρά επιστρέφω στη σκηνούλα μου, μαζεύω τα πράγματα, κάνω ένα μπάνιο και φεύγω.

142549

apapadop

22/09/2008, 23:51

Μ'αυτά και μ'αυτά πήγε 3 η ώρα ώσπου να φύγω από Sauda. Κατηφορίζω προς Haugesund αλλά δε μπαίνω στη πόλη, με έχει πιάσει ο πυρετός του Βορρά, έπιασα δυτική ακτή και τώρα θέλω να ανέβω! Πιάνω τον Ε39, τον κυρίως παράκτιο δρόμο προς Βορρά, ο οποίος έχει το συνηθισμένο για τη Νορβηγία αλλά σοκαριστικό για εμένα χαρακτηριστικό ότι διακόπτεται διαρκώς για συνδέσεις με ferry boat. Φαντάσου πως οδηγείς σε έναν καλοφτιαγμένο δρόμο με δύο λωρίδες σε κάθε κατεύθυνση, νησίδα κτλ και ξαφνικά μετά από μια στροφή ο δρόμος βγάζει σε ένα... λιμάνι και απλά πρέπει να σταματήσεις και να περιμένεις.

Highlight της διαδρομής σε αυτό το κομμάτι είναι το τούνελ επί του Ε39 μετά το Valevag... 4 χιλιόμετρα κατηφόρα, πινακίδα ότι είσαι 260 μέτρα κάτω απ'την επιφάνεια της θάλασσας και μετά 4 χιλιόμετρα ανηφόρα μέχρι να ξαναβγείς στη στεριά. Αμέσως μετά υπάρχει πανέμορφη γέφυρα, με διόδια, αλλά τα μηχανάκια στα περισσότερα διόδια της Νορβηγίας δε πληρώνουν τίποτα.

Και έτσι τραβάει ο Ε39 προς Βορρά... μια σειρά από γέφυρες, τούνελ (όπου η στεριά απέχει λιγότερα από 10 χιλιόμετρα) και ως τώρα ένα υποχρεωτικό ferry, "[...] περιμένοντας για το οποίο γνώρισα τον Olaf, ένα 50άρη τεράστιο κατάξανθο Νορβηγό με φοβερό χαμόγελο, πάνω σε ένα XJR. Διευθυντής σχολείου, εξωστρεφής και με άψογα Αγγλικά, τον συμπάθησα αμέσως. Τα λέγαμε συνολικά για καμμιά ώρα, με κέρασε μια πορτοκαλάδα στο ferry και γενικά περάσαμε πολύ ωραία, γελάσαμε πολύ και έμαθα διάφορα για τη Νορβηγία."

Όταν είδαμε ότι θα αργήσει 10' το ferry πχ μου είπε πως πριν από 30 χρόνια δούλευε σε μια τέτοια γραμμή και μερικές φορές έπρεπε να ακυρώσουν δρομολόγια επειδή δεν υπήρχε κανείς αρκετά νηφάλιος για να λειτουργήσει το πλοίο...

"Μετά το ferry είχα 36χλμ ως το Bergen, όπου ήλπιζα να βρω ανταλλακτικό για το σπασμένο μου φλας. Όπως είχε πει ο Paul, ό,τι χρειάζεσαι, πάντα το βρίσκεις... έτσι και μπαίνοντας στη πόλη βρέθηκα στο δρόμο δίπλα σε ένα γκρίζο Vstrom 1000. Πήγα δίπλα του και φώναξα εν κινήσει (δείχνοντας το σπασμένο μου φλας) αν ήξερε πού θα βρω ανταλλακτικό. Μου φώναξε "όχι σήμερα", του φώναξα "ΟΚ", μου φώναξε "Follow me"...

Και έτσι γνώρισα τον Chris, έναν τεράστιο 30άρη Νορβηγό. Με πήγε σε ένα μεγάλο κέντρο ειδών μοτοσυκλέτας όπου ήλπιζα να υπήρχε φλας την επομένη. Πιάσαμε τη κουβέντα έξω απ'το μαγαζί, πού πας, από πού είσαι κτλ και τα είπαμε για κανένα μισάωρο (με το που άκουσε Nordkapp μου είπε ότι έκανε τη θητεία του όχι μακρυά από εκεί, στα Νορβηγικο-Ρωσικά σύνορα το '93, με τον Ψυχρό Πόλεμο να αφήνει τις τελευταίες του πνοές αλλά τα πράγματα να είναι ακόμα τεταμένα, για το χωριό που ήταν 2 ώρες με λεωφορείο απ'το στρατόπεδο αλλά είχε νοσηλευτική σχολή και όλοι οι φαντάροι πηγαίναν για να κυνηγήσουν τις κοπελιές, για το Vstrom του, ότι το αγόρασε μετά από χρόνια οικονομίας επειδή οι μοτοσυκλέτες είναι πανάκριβες στη Νορβηγία και πως εκείνη τη μέρα είχε βγει απλά για μια βόλτα στη πόλη επειδή ήθελε να οδηγήσει λίγο. Δεν είχαν και πολλές μέρες με καλό καιρό στα δυτικά - μόνο το καλοκαίρι έχουν φυσικό φως και η βροχόπτωση είναι αλύπητη - το ρεκόρ είναι 3 μήνες ασταμάτητης βροχής και 5 μήνες βροχής με πολύ μικρά διαλείματα στο Bergen... Μετά από λίγη ώρα ωραίας συζήτησης χαιρετηθήκαμε, εγώ έφυγα προς αναζήτηση camping και ο Chris υποθέτω πως συνέχισε τη βόλτα του.

Αφού λοιπόν θα έμενα εκεί για να βρω φλας την επόμενη μέρα (άσε που ήταν και ώρα να αλλάξω λάδια), δεν έκανα άλλα χιλιόμετρα. Βρήκα camping (ψιλοελλεεινό και πανάκριβο - ?20!), έστησα τη σκηνή μου, μαγείρεψα ενώ καμμιά 10αριά Ρώσοι έστηναν 3 σκηνές τριγύρω μου, διάβασα λίγο και έπεσα νωρίς για ύπνο.

apapadop

22/09/2008, 23:52

Ημέρα 6η
Bergen - Alesund
420 km

9 η ώρα ήμουν έξω απ'το Bergen MC Center A/S. Τους ρώτησα για φλας για το Vstrom, μου είπαν ότι έχουν. Τους ρώτησα για αλλαγή λαδιών, μου είπαν κι αυτό γίνεται. Συνεννοήθηκα με έναν Αμερικάνο μηχανικό ο οποίος ζει στην έρημο της Αριζόνα και το καλοκαίρι έρχεται στη Νορβηγία (πού 50 βαθμοί Κελσίου πού 25...) και μετά από αναμονή μίας ώρας όλα ήταν έτοιμα. Το φλασάκι που είχαν ήταν δυστυχώς αυθεντικό Suzuki, και αριστερό (όχι δεξί), οπότε έγινε πατέντα με κομμάτια του δικού μου και κομμάτια του καινούριου για να αποκτήσω και πάλι δεξί φλας. Η χρέωση για όλα αυτά ήταν αστρονομική (?250), αλλά μετά από αρκετή συζήτηση η μόνη εξήγηση ήταν "η Νορβηγία είναι ακριβή". Και όντως, παρατήρησα πως η ετικέτα τιμής ενός νέου Vstrom 650 έλεγε 100.000 NOK, που είναι γύρω στις 12,500 ευρώ!

Κατόπιν πήγα στο κέντρο του Bergen για λίγο κλασσικό τουρισμό. Ήμουν εκεί, δε θα έβλεπα το Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς Bryggen; http://en.wikipedia.org/wiki/Bryggen Έκανα μια βόλτα στη περιοχή αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Με τη δυτική ακτή της Νορβηγίας μπροστά μου και το Nordkapp στο μυαλό, με τις παλιές αποθήκες του Bergen θα ασχολούμαστε τώρα;

142550

apapadop

22/09/2008, 23:52

Έφυγα αργά, 3 το μεσημέρι, προς Βορρά. Ο ήλιος καυτός, πολλή ζέστη... Λίγο έξω απ'το Bergen είδα μια πινακίδα: “Narvik – 900”
900 χιλιόμετρα! Μας τσάκισαν τη ψυχολογία... ήταν ήδη απόγευμα και δεν είχα κάνει ούτε 50 χιλιόμετρα! Έφαγα στα γρήγορα μια κονσέρβα γίγαντες με ωραίο πολύσπορο ψωμάκι στο δρόμο και τράβηξα όσο πιο σταθερά μπορούσα τον Ε39 προς Alesund. Υπήρχαν δυο-τρία σημεία που παίρνεις υποχρεωτικά ferry. Σε όλα είχα συζητήσεις με άλλους ταξιδιώτες, είτε ζευγάρια που ξεκινούσαν μια γλυκιά τριήμερη απόδραση στη φύση είτε μηχανόβιους από μακρινά μέρη. Στο τελευταίο ferry (Folkestad-Volda) συνάντησα τον Κωνσταντίνο, PhD στη Γενεύη, που ταξίδευε με τη Funduro 650 του και ένα φιλικό ζευγάρι Ελβετών με ένα μεγάλο touring. Ένιωσα πως ταιριάξαμε αμέσως (και γέλασα πολύ με την έκπληξή του όταν απάντησα στην ανακοίνωσή του, στα Αγγλικά φυσικά, πως ο προορισμός τους ήταν το Nordkapp, με ένα ελληνικότατο “πρωτότυπο!” και μετά έσκασα στα γέλια), αλλά είχαν 3 εβδομάδες μπροστά τους, εγώ είχα μόνο 2 και θα πήγαιναν πολύ πιο χαλαρά... έτσι τους αποχαιρέτησα λίγο μετά το ferry, καθώς έστριβαν για ένα camping για να ξαποστάσουν για τη μέρα, και άνοιξα το γκάζι προς Βορρά.

Έχω αγχωθεί λίγο με το θέμα του χρόνου. Δε ξέρω πώς και γιατί, νιώθω ότι δε θα προλάβω να κάνω αυτά που θέλω. Ίσως επειδή είχα τόση λίγη πρόοδο τις τελευταίες δυο ημέρες λόγω της πτώσης και της αλλαγής λαδιών. Το πρωί κοίταξα από έναν υπολογιστή στο camping για πλοίο από Bergen για Newcastle (30 ώρες) και κάνει £500!

Κατά τις 11 το βράδυ βρήκα ένα camping έξω απ΄το Alesund. Υπάρχει άφθονο φως ακόμα και είναι λίγο περίεργη η κατάσταση – άλλοι προσπαθούν να κοιμηθούν λόγω της ώρας, ενώ παιδάκια παίζουν ποδόσφαιρο και γενικά ο κόσμος κυκλοφορεί λες και είναι μεσημέρι... Εντόπισα στα γρήγορα μια θέση, και με το που πάρκαρα το Vstrom μια Γερμανίδα έβγαλε το κεφάλι της από την κοντινότερη σκηνή και με κοίταξε. Τη χαιρέτησα, αλλά εξαφανίστηκε μέσα στη σκηνή χωρίς να βγάλει κουβέντα. Αφού έστησα σκηνή, ξεφόρτωσα ό,τι χρειαζόμουν απ'το μηχανάκι, έβγαλα υπνόσακο, υπόστρωμα κτλ και ετοιμαζόμουν να βγάλω τις μπότες μου, βγήκε ο Γερμανός άντρας της απ΄τη σκηνή, και άρχισε να μου τη λέει σε άπταιστα Αγγλικά: “Excuse me, are you a little bit crazy?” Προκύπτει ότι η γυναίκα του θεώρησε πως είχα στήσει πολύ κοντά στη σκηνή τους (τα κοντινότερα πασαλάκια μας ήταν δίπλα-δίπλα, αλλά τι να κάνουμε, ο χώρος ήταν περιορισμένος) και βγήκε να κάνει τσαμπουκά. Του εξήγησα με εξαιρετική ψυχραιμία πως θα μπορούσαν να έχουν πει κάτι 20 λεπτά νωρίτερα αν τους πείραζε η παρουσία μου, και έτσι κι αλλιώς οι σκηνές μας ήταν 3 μέτρα μακρυά (ωρυόταν πως είχαμε λιγότερα από 3 μέτρα απόσταση). Αφού κατάλαβε πως δεν συγκινούμουν ιδιαίτερα από τα νταηλίκια του, είπε ένα τελικό “sleep tonight and then go!” και με άφησε στην ησυχία μου. Ο θυμός μου μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε λύπηση, επειδή άκουγα τη γυναίκα του να τον πρήζει για το επόμενο δεκάλεπτο μέσα στη σκηνή τους, λέγοντάς του “γιατί είναι ακόμα εδώ; Τι κάνει τώρα; Ακούς; Κάνει θόρυβο επίτηδες! Πώς θα κοιμηθώ εγώ όλο το βράδυ;” κτλ κτλ κτλ. Τον κακομοίρη...

Καθώς σημείωνα τα παραπάνω στο μπλοκάκι μου, συνειδητοποίησα πως ήταν σχεδόν μεσάνυχτα και έγραφα μέσα στη σκηνή χωρίς φακό. Βορινή φωταψία!

apapadop

22/09/2008, 23:53

Ημέρα 7η
Alesund - Mo i Rana
790 km

Ξυπνητήρι στις 7. Εφτάμιση ώρες αρκούν, σήμερα έχω να καλύψω χιλιόμετρα. Δε βγάζω φωτογραφίες, δε κάνω πολλές στάσεις. Τραβάω τον Ε39 προς Trondheim, περιμένοντας πώς και πώς να γυρίσω τουλάχιστον στη σωστή πλευρά του χάρτη που δείχνει το βορρά... Γέφυρες, ferry, διόδια με συμπαθέστατες υπάρξεις, ήρεμα νερά παντού, παλιά (60s) αμερικανικά αυτοκίνητα και πολλοί ξυπόλυτοι Νορβηγοί.

Πάνω που οι μυς της δεξιάς ωμοπλάτης έχουν συνηθίσει και έχουν πάψει να με βασανίζουν, αρχίζει το βιολί της η μέση, με έναν αψυχολόγητο πόνο. Γκρρρ... Κάνω μια στάση στις 3 το απόγευμα για μια ωρίτσα και μαγειρεύω για πρώτη φορά το ρυζάκι μου πάνω στις βαλίτσες του Vstrom. Βολικότατη κουζίνα, γεμίζω τις μπαταρίες μου και φεύγω φουριόζος για Βορρά.
Περνάω από πολλές κατοικημένες περιοχές, τα όρια είναι εξοργιστικά χαμηλά (60!), ο δρόμος στενός και έχει κίνηση. Δυσκολεύομαι να προσπεράσω και έτσι ρίχνω σημαντικά τη μέση ωριαία ταχύτητά μου, μέχρι που οι οικισμοί γίνονται πιο αραιοί, σιγά σιγά προσπερνάω όλους τους αργούς προπορευόμενους και βρίσκομαι επιτέλους και πάλι να οδηγώ μόνος μέσα στη φύση. Το μυαλό μου ξεφεύγει και οι σκέψεις περιπλανώνται σε φίλους, νέους και παλιούς, πρόσωπα απ΄το παρόν και το παρελθόν. Το σώμα μου στον αυτόματο πιλότο, οδηγεί το μηχανάκι μέσα απ'την ομορφιά της φύσης που πλέον έχει γυρίσει σε ένα τοπίο δασικό, με λιγότερες λίμνες και καθόλου θάλασσα. Νιώθω απόλυτη διαύγεια σκέψης, το σώμα δε πονάει πια, όλα συμβαίνουν αυτόματα και ο συνειδητός εαυτός μου είναι ένα παιδί που παρατηρεί τα δρώμενα με έκπληξη και θαυμασμό. Και τότε βλέπω το ποτάμι... ο χάρτης δείχνει το όνομα Svenningdalselva. Μπερδεύομαι, νιώθω σα να βρίσκομαι στο Καναδά ή ίσως στην Αλάσκα, μια μικρή απελπισία, έναν πανικό, αναρωτιέμαι πώς και αν θα γυρίσω.

Για πρώτη φορά στο ταξίδι νιώθω ΜΑΚΡΥΑ από οτιδήποτε θεωρώ γνωστό ή δικό μου. Το ποτάμι μου έχει πάρει την ανάσα με το βουητό του, τον όγκο του, την απόλυτη αγριάδα του. Κάθομαι λίγο κοντά του, σε ένα parking. Στέλνω μερικά SMS στους ανθρώπους που αγαπώ, ψάχνω μια σύνδεση με τη παλιά ζωή μου. Όταν πια νιώθω πιο ήρεμος, λιγότερο αλαφιασμένος απ'τη παρουσία του ποταμού, βγαίνω και πάλι στο δρόμο.

Στάση για διανυκτέρευση σε camping κοντά στο Skonseng, 25km έξω απ'τη Mo i Rana. Παραδίδομαι στη γλυκιά αγκαλιά του υπνόσακου κατά τις 22:30.

apapadop

22/09/2008, 23:53

Ημέρα 8η
Mo i Rana - Svolvaer (Lofoten)
380 km

Εεε πάλι τα ίδια λάθη... Εγερτήριο αργά, μέχρι να φάω, πλυθώ, λαδώσω αλυσίδα, ντυθώ και μαζέψω έχει πάει ήδη 9:30 και λιώνω στον ήλιο.

Μετά από μια ωρίτσα στον Ε6, τι να δω; Καλωσήλθατε στον Αρκτικό Κύκλο :-)

142746

apapadop

22/09/2008, 23:54

Το τοπίο έχει ξαφνικά αλλάξει. Είναι σημαντικά πιο ξερό από τις προηγούμενες ημέρες, η βλάστηση πιο χαμηλή, τα χρώματα πιο μουντά... Αποφάσισα να μην οδηγήσω και πολύ σε αυτή τη σχετική ξεραϊλα, αλλά να κόψω δυτικά προς Bodo, ελπίζοντας να βρω καράβι που θα με πάει στα νησιά Lofoten. Κοιτάζοντας το χάρτη νιώθω μια περίεργη ανατριχίλα, γνωρίζοντας πως τα νησιά που αποθανάτισε ο Καββαδίας στα ποιήματά του βρίσκονται πια πολύ κοντά.

Φτάνοντας στο Bodo βρίσκω το κέντρο πληροφοριών, όπου μια γλυκύτατη ύπαρξη με πληροφορεί πως το επόμενο καράβι για τα Lofoten φεύγει σε 3 ώρες. Άψογα! Φτάνω στο λιμάνι και βρίσκομαι δίπλα στον Francesco, έναν Ιταλό ταξιδιώτη που πάει προς Nordkapp με την Triumph του. Φυσικά πιάνουμε την κουβέντα, προσφέρω να μαγειρέψω και για τους δυο μας αλλά αρνείται ευγενικά. Οπότε καθόμαστε σε ένα θεσπέσιο παρτέρι στο λιμάνι (ναι, παρτέρι σε λιμάνι), βγάζω όλα τα μαγειρικά συμπράγκαλά μου απ΄το Vstrom και βράζω το ρυζάκι μου, το τρώω, πλένω τα σκεύη και μετά πάμε να κάτσουμε λίγο στη σκιά επειδή παρόλο το καπέλο με έχει σκίσει ο ήλιος.
Εντωμεταξύ έχουν αρχίσει να καταφθάνουν κι άλλα μηχανάκια – ένα ζευγάρι Γερμανών με μια τεράστια ταξιδιάρα BMW, ένας πατέρας (ελπίζω) Νορβηγός με τη κούκλα (ελπίζω) κόρη του, αυτή με ένα ER-6, αυτός με ένα σαράβαλο και δυο λεπτά πριν μπούμε στο καράβι ΤΣΟΥΠ, νασου και οι Ελληνάρες με το υπερφανταστικό BMW και το υπερφανταστικότερο KTM, με εξοπλισμό για Σαχάρα και βάλε.

Ο Francesco επιθεωρεί το δέσιμο, στο αμπάρι του πλοίου προς από Bodo -> Moskenes. Είχαμε κάνει εξαιρετική δουλειά – αν έπεφτε ένα μηχανάκι, θα έπαιρνε και τα υπόλοιπα μαζί του.

142747

apapadop

22/09/2008, 23:55

Μετά από 4 ώρες μέσα στο καράβι, είτε κοιτώντας το χάρτη είτε χουζουρεύοντας, φτάσαμε στα Lofoten. Επειδή ούτε τα λόγια είναι αρκετά, ούτε η κάμερά μου αρκετά καλή για να αποθανατίσει τη πολύπλοκη ομορφιά των νησιών, θα πω μόνο αυτό: Πανέμορφα. Ειδυλλιακά. Απόκοσμα.

142748

apapadop

22/09/2008, 23:55

Οδηγήσαμε μαζί ως τις 9, οπότε και χωρίσαμε. Ο Francesco θα έψαχνε για δωμάτιο, εγώ για camping για να ρίξω τη σκηνούλα μου. Όπως και έγινε – έμεινα σ'ένα μικρό camping λίγο έξω απ΄το Svolvaer, δίπλα στα βράχια μιας γαλήνιας λιμνοθάλασσας. Σημείωσα στο μπλοκάκι μου πως έχω φοβερή διάθεση. Δεν ήξερα γιατί, αλλά όλα πηγαίναν πολύ καλά. Μελέτησα λίγο το χάρτη και βυθίστηκα σ'ένα ευχάριστο λήθαργο.

apapadop

22/09/2008, 23:56

Ημέρα 9η
Svolvaer (Lofoten) - Talvik
610 km

Εγερτήριο στις 7, ως τις 7:45 έχω μαζέψει τα πάντα επειδή ξέμεινα από γάλα και έτσι μασούλησα απλά ξηρά τροφή για πρωινό (όχι σαν τις άλλες μέρες που έχω τοστ, μαρμελάδες, φρεσκοψημένα κρουασάν και γιαούρτι με φρούτα δηλαδή...). Αλλά δε μπορώ να φύγω επειδή έχω αφήσει το τηλέφωνο να φορτίζει στη reception που ανοίγει στις 9! Συμφορά, χαμένος χρόνος... κάθομαι και τα λέω λίγο με τρια παιδιά που ήρθαν στα Lofoten για να συμμετάσχουν σε ένα σχολικό διαγωνισμό σκοποβολής. Αναπάντεχα, εμφανίζεται ο Francesco στο camping, εξηγώντας χαμογελαστός πως το Vstrom του χτύπησε στο μάτι καθώς περνούσε έξω απ'το camping. Επέλεξε να επιστρέψει στην ενδοχώρα οδικώς, μέσω Bjerkvik. Του είπα πως εγώ ήθελα να διασχίσω τα νησιά ως το βορινότερο σημείο τους (Andenes) και έτσι ίσως συναντιόμασταν παρακάτω στο δρόμο προς Nordkapp.

Έτσι στις 9 έφυγα προς Βορρά για ακόμα μια φορά. Πήρα ένα ferry για να περάσω απ΄τη νήσο Lofoten στη νήσο Langoya...

142749

apapadop

22/09/2008, 23:57

...και από κει οδικώς (με γέφυρα) στη νήσο Andoya.

142750

apapadop

22/09/2008, 23:58

Στην αναμονή για το ferry γνωρίστηκα με ένα ζευγάρι Καναδών 50άρηδων που ταξιδεύουν με camper (motorhome), και έχουν κάνει τη μισή Ευρώπη με ποδήλατο! Ψοφήσαμε στα γέλια να κοροϊδεύουμε Αμερικάνους & Άγγλους – ειδικά όταν τους έλεγα την ιστορία με τον ταξιτζή που, κοιτάζοντας τη πινακίδα μου, με ρώτησε σ'ένα φανάρι βγαίνοντας απ΄το Λονδίνο: “GR? Are you from GeRmany?”, ένας καημένος Γερμανός που περίμενε παραδίπλα κόντεψε να πέσει στη θάλασσα απ΄τα γέλια...

Από Andenes πήρα καράβι που με πέρασε και πάλι στην ηπειρωτική Νορβηγία, πιο συγκεκριμένα στο Gryllefjord. Σε αυτό το καράβι γνώρισα τον Robert, έναν 60άρη Ελβετό με επιβλητικό μουστάκι και ένα καημένο BMW 850 που του έπινε το αίμα... Αφού μου ανέπτυξε τη θεωρία του περί υψηλότερης ποιότητας στην κυκλοφοριακή αγωγή των Νορβηγικών προβάτων έναντι των Νεοζηλανδέζικων, έφυγε με τέρμα γκάζι πλέον προς Ανατολάς...

142751

apapadop

22/09/2008, 23:58

Στο Finnsnes αγόρασα μερικές προμήθειες και μοιράστηκα ένα πορτοκάλι μ'ένα ζευγάρι Νορβηγών μηχανόβιων που ήταν τη προηγούμενη εβδομάδα στη Σάμο.

Σταμάτησα κατά τις 10 σ'ένα camping 90χλμ πριν την Alta, το οποίο έχει ένα ελαφρό πρόβλημα με τα κουνούπια... είναι χιλιάδες! Αλλά επειδή δεν έχω δυνάμεις να ψάχνω για άλλο camping τώρα, μένω εδώ. Μαγειρεύω μακαρόνια στη κουζινίτσα του camping, ανταλλάσσοντας ταυτόχρονα πασούλες με ένα 4χρονο παιδάκι αγνώστου εθνικότητας που έχει μια μπάλα ποδοσφαίρου. Σκάει στα γέλια με κάθε πάσα που πιάνει. Νιώθω ήδη ότι όλες μου οι επιλογές και όλες μου οι πράξεις σήμερα αξίζουν μόνο και μόνο για το ότι με έφεραν εδώ, τη σωστή στιγμή, για να κάνω παρέα σ'ένα παιδάκι που έψαχνε κάποιον να παίξει λίγο ποδόσφαιρο.

Η θάλασσα, σα λίμνη, δίπλα στο camping...

142752

apapadop

22/09/2008, 23:59

Ανταλλάσσουμε SMS με τον Francesco, και προκύπτει πως είναι μόλις 80χλμ μπροστά μου. Κανονίζουμε ραντεβού για αύριο το πρωί στην Alta, κάνω ένα μπανάκι και επιστρέφω στη σκηνή. Δεκάδες κουνουπιών έχουν αράξει στον προθάλαμο της σκηνής μου περιμένοντας να ανοίξω το φερμουάρ για να χυμήξουν μέσα στο θάλαμο. Σκορπάω το θάνατο και τη καταστροφή, δημιουργώντας μια προσωρινή no-fly zone, ανοίγω το φερμουάρ και πηδάω μέσα. Αφήνω τα κουνούπια να χτυπάνε πάνω στο πανί, πεινασμένα για ζεστό αίμα. Λυπάμαι, αλλά όχι απόψε.

apapadop

23/09/2008, 00:00

Ημέρα 10η
Talvik (N) - Nordkapp (N) - Inari (FIN)
710 χλμ

Ημέρα Nordkapp! Άργησα στο ραντεβού, αφού το κομμάτι Talvik-Alta είχε έργα και φοβερά στροφιλίκια... έτσι στις 09:30 φύγαμε από Alta με τον Francesco, πιάνοντας τη λεπτή λωρίδα που λέγεται Ε69 και τραβάει αποκλειστικά και μόνο προς το Nordkapp...

142825

apapadop

23/09/2008, 00:00

Στο δρόμο συναντήσαμε άπειρους ταράνδους, οι οποίοι δημιουργούσαν αστείες καταστάσεις λόγω της διαφορετικής αντιμετώπισης από τουρίστες και ντόπιους: Οι μεν έβγαιναν απ'τα αυτοκίνητά τους (ή εμείς απλά σταματούσαμε και σβήναμε τους κινητήρες για να μη τους ενοχλήσουμε) και έβγαζαν σα τρελλοί φωτογραφίες, χαμογελώντας σε όλους τριγύρω τους. Οι δε (ντόπιοι), που είχαν δει το έργο ίσα με 1000 φορές πια, άρχιζαν να κάνουν σφήνες και να κορνάρουν ανυπόμονα στους ταράνδους να πάρουν τα πόδια τους και να μας αδειάσουν τη γωνιά για να ανοίξει ο δρόμος!

142754

apapadop

23/09/2008, 00:01

Προσεγγίζοντας το ακρωτήρι η κατάσταση έγινε... ενδιαφέρουσα! Ο δρόμος αφήνει πια τη θάλασσα, και ανηφορίζει μέσα σε ένα σύννεφο. Μέσα σε λίγες εκατοντάδες μέτρα βρίσκεσαι από μια κατάσταση ευχάριστη-δροσούλα-λίγη-υγρασία σε κατάσταση κολυμπάω-στη-πισίνα-χωρίς-να-τη-βλέπω... Η ζελατίνα του κράνους γέμισε αμέσως σταγονίδια και έπρεπε να φύγει απ'τη μέση, το μπουφάν άρχισε να μουλιάζει χωρίς να βρέχει, η θερμοκρασία έπεσε αισθητά και ο ορατότητα μειώθηκε επικίνδυνα.

142755

apapadop

23/09/2008, 00:01

Προχωρούμε με alarm αναμένα, φώτα στη χαμηλή σκάλα, με ανοιχτά τα κράνη και συνήθως με το ένα μάτι κλειστό – το κρύο είναι τόσο τσουχτερό και το νερό που τρως στη μάπα τόσο πολύ που είναι αδύνατο να έχεις και τα δύο μάτια ανοιχτά... με ένα ριψοκίνδυνο ζιγκ-ζαγκ, με τάρανδους να κινούνται μέσα στην ομίχλη, χωρίς να ξέρουμε πόσο κοντά ή μακρυά είμαστε απ΄τη βορινή γωνιά της Ευρώπης, συνεχίζουμε να κινούμαστε, όπως όπως, σε μια πορεία τόσο δύσκολη που αρχίζεις να αναρωτιέσαι “τώρα τι κάνω εδώ, και γιατί το κάνω;”. Αλλά θυμάμαι το τούνελ που είχε ομίχλη μέσα στη δαιδαλώδη σήραγγα και τους ποδηλάτες που συναντήσαμε εκεί, θυμάμαι πώς μου σηκώθηκε η τρίχα όταν σκέφτηκα τη συγκέντρωση, την αυτοκυριαρχία και την αποφασιστηκότητα αυτών των απίστευτων σιωπηλών ταξιδιωτών και συνεχίζω. Συνειδητοποιώ πως βρίσκομαι εδώ με υπερ-λουξ εξοπλισμό και το τελευταίο που δικαιούμαι να κάνω είναι να γκρινιάξω. Οπότε απλά συγκεντρώνομαι στο να κοντράρω τον άνεμο, να κρατάω μια σταθερή ταχύτητα 30-40 χιλιομέτρων την ώρα και να κρατάω ένα μάτι πάντα ανοιχτό.

Μετά από 10+ μαρτυρικά χιλιόμετρα εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μας κάτι σαν είσοδος. Α, φτάσαμε! Ο Francesco με ρωτάει αν πήρα χαμπάρι τον τάρανδο που πέρασε ανάμεσά μας καθώς οδηγούσαμε. Ούτε που το υποψιάστηκα...

Πληρώνουμε και μπαίνουμε στο τουριστικό χώρο. Παρκάρουμε κάπου όπου υπάρχουν 2-3 αυτοκίνητα, υποθέτοντας πως εκεί είναι το parking. Με το που παρκάρουμε, τραβάμε με τα πόδια στα τυφλά προς την αντίθετη κατεύθυνση από την είσοδο. Το κτίριο του τουριστικού χώρου Nordkapp σχηματίζεται μπροστά μας σα διαστημικός δίσκος που εμφανίζεται μέσα σ'ένα σύννεφο.

Παρόλο που δε βλέπουμε τίποτα, προχωράμε ακάθεκτοι στο μπαλκονοειδές χώρο που (υποτίθεται) πως έχει φανταστική θέα προς τα βράχια, εκατοντάδες μέτρα κάτω, και τη θάλασσα προς όλες τις κατευθύνσεις. Λέω υποτίθεται επειδή φυσικά δε βλέπουμε περισσότερο από 5 μέτρα μπροστά μας. Το χαμόγελό μου σε αυτή τη φωτογραφία νομίζω πως τα λέει όλα!

142756

apapadop

23/09/2008, 00:02

Όλος ο χώρος είναι πραγματικά σα να βρίσκεσαι στο διάστημα, αποκομμένος απ'τη πραγματικότητα. Ακόμα και στους εσωτερικούς χώρους, όπου καθόμαστε για ένα καφέ με τον Francesco, υπάρχει μια απόκοσμη αύρα...

142757

apapadop

23/09/2008, 00:03

Κάπου εκεί ο Francesco κάνει ένα σχόλιο του τύπου: “Εσύ φίλε μου είσαι περίεργος τύπος. Δεν έβγαζες φωτογραφίες στα Lofoten και βγάζεις το εσωτερικό του σαλέ του Nordkapp!”

Αφού ρωτάμε τριγύρω για πιθανότητα καλύτερης ορατότητας, μας λένε πως στις 4 υπάρχει πρόγνωση για λιγότερη συννεφιά. Οπότε σουλατσάρουμε στο κέντρο, βλέπουμε την έκθεση, το ντοκιμαντέρ στο mini-σινεμά του κέντρου που μας δείχνει πόσο πανέμορφα είναι αυτά που ΔΕ μπορούμε να δούμε, αγοράζουμε αναμνηστικά, ο Francesco ταχυδρομεί μια-δυο κάρτες, τρώμε μεσημεριανό... η ώρα πάει 4, δεν υπάρχει καμμία βελτίωση στην ορατότητα και έτσι αποφασίζουμε με βαριά καρδιά να φύγουμε. Μετά την ήττα που φάγαμε το πρωί, προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο. Μας πιάνουν τα γέλια στη σκέψη “λατρεύω αυτές τις καλοκαιρινές βόλτες με το μηχανάκι...” (ημερομηνία: 28 Ιουλίου 2008)

142758

apapadop

23/09/2008, 00:03

Αφού χανόμαστε μια φορά μεταξύ κέντρου – πάρκινγκ (απόσταση 50 μέτρα) και ξαναβρισκόμαστε κατά λάθος στο “σαλέ”, με τη δεύτερη απόπειρα βρίσκουμε τα μηχανάκια. Συμφωνούμε πως θα πηγαίνω εγώ μπροστά και ο Francesco πίσω (λόγω γυαλιών δυσκολεύεται πολύ περισσότερο με την υγρασία από μένα) και ό,τι προκύψει, κορνάρουμε και σταματάμε.

Με αδιάβροχα πια, χοντρά στεγνά γάντια και γνωρίζοντας τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, το κατέβασμα απ'το ακρωτήρι είναι σημαντικά ευκολότερη υπόθεση. Τουλάχιστον φαντάζει μέσα στα όρια της λογικής, είμαστε και πιο ξεκούραστοι από τις ώρες που περάσαμε στο κέντρο... κατεβαίνουμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Καμμιά 50αριά χιλιόμετρα αργότερα θα αποχαιρετιστούμε με τον Francesco – αυτός θα μείνει σε ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά και από αύριο θα πάρει το συντομότερο δρόμο για Στοκχόλμη. Εγώ αποφασίσω να κατευθυνθώ ΝΑ προς Φινλανδία.

Νιώθω πολύ λίγα πράγματα. Απόλυτη αρμονία με το μηχανάκι, σα να είναι μια προέκταση του εαυτού μου, σα να μην υπάρχουν χιλιόμετρα, σα να παρατηρώ όσα συμβαίνουν έξω απ'το σώμα μου και απλά να νιώθω ένα αμορτισέρ να διαβάζει τις κακοτεχνίες του δρόμου... Κατηφορίζοντας απ΄το Nordkapp τα συναισθήματα είναι τόσο πολλά που με μουδιάζουν και το μυαλό μου παραδίνεται, αφήνεται να νιώσει, δε προσπαθεί πια να ταξινομήσει, να βάλει προτεραιότητες, να αναλύσει. Νιώθω τα πάντα και τίποτα, το τοπίο κυλάει αρμονικά γύρω μου, η ομορφιά είναι αβάσταχτη... μια φωτογραφία δε μπορεί να φυλακίσει τα χρώματα, τις μυρωδιές, τον αέρα, τη θέση του ήλιου, τη κίνηση του νερού και την αίσθηση της ασφάλτου, το πώς ο χρόνος σταματάει και τη γλυκιά μοναξιά του δρόμου. Μόνο η μνήμη μπορεί να μου θυμίσει πόσο δυνατές ήταν εκείνες οι στιγμές.

142759

apapadop

23/09/2008, 00:04

Συνεχίζω να οδηγώ. Δε θέλω να κάνω τίποτα άλλο, έτσι κι αλλιώς. Όλα είναι τόσο εύκολα, τόσο αυτοννόητα... μπαίνω στη Φινλανδία και βρίσκομαι στον απόκοσμο δρόμο 92 προς Inari. Μια ατέλειωτη ευθεία, με μεγάλα κύματα πάνω από λόφους, τάρανδους σε όλο της το μήκος και ελάχιστα αυτοκίνητα. Είμαι πια στα δάση της Λαπωνίας.

142760

apapadop

23/09/2008, 00:05

Διανυκτέρευση στο Inari. Το νόμισμα γίνεται ευρώ και ο χρόνος πάει μία ώρα μπροστά. Όμορφο camping δίπλα στη λίμνη Inarijarvi...

142761

apapadop

23/09/2008, 00:05

Ημέρα 11η
Inari - Kuusamo
540 χλμ

Αναχώρηση πολύ αργά – 11 η ώρα! Άλλαξε η ζώνη ώρας, με πήρε και ο ύπνος... αφόρητη ζέστη, επιστρέφουμε στο καλοκαιρινό config, με λεπτά γάντια και μπουφάν χωρίς επένδυση. Η Λαπωνία είναι ένα μεγάλο δάσος. Οι τάρανδοι έχουν αρχίσει να αραιώνουν όσο προχωράω προς το Νότο. Ο ήλιος παίζει μαγικά παιχνίδια με τα σύννεφα και με κάνει να απορώ πώς μπορώ να φυλακίσω αυτή την ομορφιά...

142762

apapadop

23/09/2008, 00:06

Λόγω έργων συντήρησης σε μια γέφυρα, ο Ε75 παρακάμπτει μέσα στο δάσος, σε ένα γλυκύτατο χωματόδρομο! Δε το περίμενα στη Φινλανδία αυτό, αλλά δε θα παραπονεθώ και ιδιαίτερα...

142763

apapadop

23/09/2008, 00:06

Αργά το μεσημέρι, κάνω απόπειρα για στάση για φαγητό. Πριν καλά-καλά βγάλω το κράνος τρέπομαι σε άτακτη φυγή από τα δισεκατομμύρια κουνούπια που μου επιτίθονται. Α-πα-πα...

Καμμιά 100στή χιλιόμετρα νοτιότερα το στομάχι με διατάζει να κάνω άλλη μια απόπειρα. Σταματάω σε ένα χώρο στάθμευσης, περνάω 2-3 λεπτά προσπαθώντας να καταλάβω πόσα κουνούπια υπάρχουν, δε βλέπω τίποτα ιδιαίτερο, και έτσι βγάζω τα συμπράγκαλα και αρχίζω το μαγείρεμα. Λες να βγήκα πια απ'το βασίλειο των μικρών βαμπίρ;

142764

apapadop

23/09/2008, 00:07

Μηδένα προ του τέλους... προφανώς τα κουνούπια-ανιχνευτές με εντόπισαν και άρχισαν να με ακολουθούν. Έστειλαν SMS και στους φίλους και στα ξαδέλφια τους να έρθουν στο πάρτι και αυτοί έστειλαν SMS στους δικούς τους φίλους και ούτω καθεξής... το αποτέλεσμα ήταν ότι τελικά αναγκάστηκα να φάω εν κινήσει (περπατώντας) για να γλιτώνω προσωρινά από τις χιλιάδες αιμορουφήχτρες που με κυνηγούσαν. Πολύ δυσάρεστη κατάσταση, μου έφυγε ένα βάρος όταν γκάζωσα και πάλι το Vstrom και ένιωσα τον αέρα να με προστατεύει ξανά.

Αυτό έπρεπε να το αποθανατίσω... οι ανοιχτόμυαλοι ανθρωπιστές φίλοι μας από τον Αμερικανικό Νότο (Κου-Κλουξ-Κλαν) άνοιξαν σουπερ-μάρκετ στη Φινλανδία!

142765

apapadop

23/09/2008, 00:07

Στο σημειωματάριό μου σημειώνω: “Στάση για τσεκάρισμα χάρτη στο Kuusamo. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ! Λες; Λες;!!”

142766

apapadop

23/09/2008, 00:08

Μια τυπική λίμνη στη Φινλανδία. Ούτε που ξέρω ποια ακριβώς είναι, υπάρχουν τόσο πολλές και παντού...

142767

apapadop

23/09/2008, 00:09

Απόλυτα χαλαρωτική πάντως, ό,τι πρέπει για στάση μετά από αρκετά χιλιόμετρα.

142768

apapadop

23/09/2008, 00:09

Στάση για διανυκτέρευση σε φοβερό camping μέσα στο δάσος, δίπλα σε πανέμορφη λίμνη, που το λειτουργεί φοβερός παππούς που δε ξέρει Αγγλικά/Γερμανικά και συνεννοούμαστε όπως-όπως. Με ρωτάει από πού είμαι και μου παίρνει 5 λεπτά να του πω Ελλάδα! (στα Φινλανδικά προκύπτει ότι η χώρα λέγεται “Γκρέκα”, και το Grecia που του είπα από τα ιταλικά δε του χτύπησε καμπανάκι...)

142769

apapadop

23/09/2008, 00:10

Το camping είναι ερημικό, απόλυτα ήσυχο, μακρυά από οποιονδήποτε δρόμο. Ως τώρα κοιμόμουν σε camping που ήταν πάνω στο δρόμο μου – μεγάλο λάθος. Τώρα πήγα 2-3 χιλιόμετρα εκτός διαδρομής, μετά μερικά μέτρα χωματόδρομου, και βγήκα σε αυτό το παράδεισο δίπλα στη λίμνη.

142770

apapadop

23/09/2008, 00:11

Υλικό για όνειρα. Το μηχανάκι μου, η σκηνούλα, γαλήνη, ένα βιβλίο και ο δρόμος πάντα εκεί, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, να με περιμένει...

142771

apapadop

23/09/2008, 00:11

Ημέρα 12η
Kuusamo - Imatra
600 χλμ

Δεν ήθελα να φύγω από αυτό το μέρος! Κοιμήθηκα τόσο πολύ που άρχισε και πάλι να πονάει η πλάτη μου, κάτι που το είχα ξεχάσει εδώ και μια εβδομάδα... Μετά πρωινό, ξάπλα, διάβασμα... νιρβάνα! Έφυγα απ'το camping 1 το μεσημέρι.

Μετά από 3 ώρες πείνασα και πάλι και σταμάτησα για γκουρμέ καταστάσεις: Μακαρόνια με τόνο, φυσικά παρασκευασμένα πάνω στη κινητή κουζίνα μου. Τα μυγάκια/κουνούπια έχουν πια εξαφανιστεί – ακόμα ένας λόγος που η ζωή είναι ωραία!

142772

apapadop

23/09/2008, 00:12

Χαλαρή οδήγηση ως το βραδάκι και διανυκτέρευση στο τεράστιο camping Imatra. Έστησα σκηνή δίπλα σε ένα κόκκινο Mostro 600 – προέκυψε πως το οδηγούσε μια πανύψηλη κοκκινομάλλα Ιταλίδα. Παρατήρησα πως χρειαζόμουν πια φακό μέσα στη σκηνή – η μαγεία του 24ώρου φωτός είχε μείνει κάπου στο Βορρά. Ένιωσα πως επιστρέφω. Τέσσερα κλικ πιο “high” στη προφόρτιση του ελατηρίου για να σηκωθεί ελάχιστα το πίσω μέρος, μπας και έτσι πονάει λιγότερο η πλάτη. Αύριο φτάνω στο Ελσίνκι και δεν έχω τη παραμικρή ιδέα τι θα κάνω...

apapadop

23/09/2008, 00:14

Το κοντινότερο που έφτασα ποτέ στην Αγ.Πετρούπολη. Δεν είχα βίζα (ΧΑ!), οπότε δεν το επιχείρησα καν. Κάποια άλλη φορά, αποκλειστικά για τη Ρωσσία...

142773

apapadop

23/09/2008, 00:14

Ημέρα 13η
Imatra (FIN) - Tallinn (EST)
400 χλμ

Καλό μας μήνα – μπήκε ο Αύγουστος! Το βράδυ έριξε μια γερή μπόρα με αστραπές-βροντές κτλ, αλλά ως το πρωί όλα είχαν στεγνώσει. Μάζεψα, ντουζ, πρωινό και πριν τις 11 ήμουν στο δρόμο.

Φτάνοντας Ελσίνκι είπα να περάσω Tallinn (Εστονία) αφού είχα ακόμα μια εβδομάδα μπροστά μου και δεν ήθελα να επιστρέψω μέσω των υπερ-αναπτυγμένων νοτίων περιοχών της Σκανδιναβίας με τους βαρετούς αυτοκινητόδρομους και τις μοντέρνες πόλεις. Έβγαλα εισιτήριο για το ferry που αναχωρεί 18:30 και φτάνει Tallinn στις 22:00.

Έκοψα μερικές βόλτες κοντά στο λιμάνι του Ελσίνκι μέχρι να έρθει η ώρα της αναχώρησης και στις 6 φόρτωσα το Vstrom στο Baltic Princess.

142774

apapadop

23/09/2008, 00:15

Υποδειγματικό δέσιμο από τους μαστόρους... πάλι καλά που δεν είχε καιρό!

142775

apapadop

23/09/2008, 00:15

Στο κατάστρωμα του πλοίου διάβασα λίγο το Deep Survival και μετά από λίγο μπήκα σε μια περίεργη ψυχολογική κατάσταση, με μετρημένο άγχος, αρκετή ανυπομονησία και ελάχιστη καταννόηση... σκέφτηκα ξαφνικά πως κάνω κάτι τελείως απρογραμμάτιστο, μια βουτιά στο άγνωστο: Φτάνω βράδυ σε μια χώρα της οποίας ούτε καν το νόμισμα δε γνωρίζω, χωρίς χάρτη, χωρίς ιδέα αν θα υπάρχουν camping, πώς θα είναι η κατάσταση από άποψη ασφάλειας, δρόμων, με πλαστικό χρήμα που θα μπλόκαρε μόλις επιχειρούσα να χρησιμοποιήσω τις κάρτες μου επειδή δεν είχα ειδοποιήσει τη τράπεζα ότι θα πήγαινα στις χώρες της Βαλτικής (η HSBC θεωρεί “ανωμαλία” τη χρήση πιστωτικής κάρτας σε χώρα που δεν έχεις δηλώσει εκ των προτέρων πως θα επισκεφθείς, και μπλοκάρει τη κάρτα)... μα τι κάνω;

Σε μια άλλη στιγμή πάνω στο κατάστρωμα, με λιγότερο άγχος, μου ήρθε ξαφνικά η αίσθηση ότι είχα αγγίξει κάποια αλήθεια, ότι είχα δει με διαύγεια κάτι που τόσο καιρό δυσκολευόμουν, πως είχα βρει κάποιες απαντήσεις. Πέταξα το βιβλίο και έβγαλα γρήγορα το μπλοκάκι, αλλά το μυαλό ήταν κιόλας κενό. Αρκέστηκα σε μια στιγμιαία χύμαιρα διαύγειας...

142776

apapadop

23/09/2008, 00:16

Φτάνοντας Tallinn στις 10 το βράδυ βγήκα πρώτος και καμαρωτός απ΄το αμπάρι του ferry και αμέσως οι ερωτήσεις άρχισαν... και τώρα, τι κάνουμε; Αποφάσισα να περιπλανηθώ λίγο για να πάρω μια ιδέα της πόλης, και έβγαλα τον λεπτομερέστατο χάρτη μου για να δω πού θα πάω.

142777

apapadop

23/09/2008, 00:16

Είπαμε, δεν ήμουν προετοιμασμένος για χώρες Βαλτικής. Ούτε χάρτη δεν είχα... ευτυχώς ο πανευρωπαϊκός Michelin έκανε τα βασικά: μου έδειξε πως οι κύριες οδικές αρτηρίες ήταν νότια, ΝΑ και ανατολικά. Οπότε έβγαλα πυξίδα, τη στερέωσα μέσα απ'τη ζελατίνα του tank bag, και άρχισα να κατευθύνομαι νότια, προσπαθώντας να μένω σε όσο το δυνατόν πιο κεντρικούς δρόμους και πάντα ψάχνοντας τον 4/Ε67. Μετά από μερικά χιλιόμετρα γύρω απ΄τη πόλη είχα αρχίσει να χάνομαι, η ώρα προχωρούσε, η νύχτα είχε πια πέσει (πού τα μεγαλεία της Σκανδιναβίας!)... για ακόμα μια φορά όμως ήμουν τυχερός.

Σταμάτησα κοντά σε μια στάση λεωφορείου για να δω το χάρτη (λες και αν τον κοιτούσα επίμονα θα εμφανίζονταν οι λεπτομέρειες που απλά δεν ήταν εκεί) και καθώς κοιτούσα σα χαμένος το χάρτη άκουσα μια κοπέλα να λέει κάτι στο κινητό της για “motorcycl...”! Οπότε λέω, ιδού το θείο σημάδι, θα τη ρωτήσω. Βγάζω κράνος, φοράω το καλύτερο χαμόγελό μου, και ρωτάω στα Αγγλικά το κοριτσόπουλο (μετά βίας 16) αν ήξερε κανένα camping εκεί κοντά. Μου απάντησε σε σχεδόν καλά Αγγλικά πως ναι, όλο ευθεία και θα το βρω. Ευχαρίστησα, φόρεσα κράνος και έφυγα με αναπτερωμένο ηθικό. Μετά από 3-4 χιλιόμετρα είδα όντως μια πινακίδα για το “Mozart camping” και με έπιασαν τα γέλια σκεφτόμενος τον Αυστριακό φίλο μου που θα έβγαζε σπυράκια με ένα Mozart camping (!) στην Εστονία (!!). Τέλος πάντων μπήκα χωρίς πολλά πολλά, αλλά μου είπαν στη reception πως δεν έχουν χώρο για σκηνές, μόνο για campers (αυτοκίνητα). Ρώτησα αν ήξεραν κάτι άλλο. Η κοπελιά είπε όχι. Ο τύπος έτριψε το πηγούνι του, βγήκε έξω απ΄το κτίριο για να μπορεί να χειρονομήσει ελεύθερα, και μου είπε: “Θα βγεις από δω, θα πας προς τη πόλη και στη πρώτη αναστροφή θα γυρίσεις. Μετά από 200-300 μέτρα θα βρεις έναν Ρώσο που πουλάει ντομάτες, αγγούρια κτλ. Δεν υπάρχει ταμπέλα, αλλά σε εκείνο το σημείο υπάρχει ένα χωματοδρομάκι που οδηγεί σε ένα camping.”

Ώρα που ήταν, δεν είχα τη πολυτέλεια να τον αμφισβητήσω. Βγήκα στο δρόμο, έκανα την αναστροφή, και όντως βρήκα μια ρημαγμένη παράγκα με άδεια καφάσια στο πλάι του δρόμου, που δεν την είχα προσέξει πριν. Έστριψα και μετά από 50 μέτρα το δρομάκι με έβγαλε σε ένα... χωράφι, που είχε 1-2 δομές (ήταν πολύ σκοτεινά πια), και κάτι σα σπιτάκι υποδοχής. Χτύπησα εκεί, και μια τσαντισμένη Εστονή άνοιξε το παράθυρο. Η ίδια ιστορία – δεν ήξερε τη γλώσσα μου, δεν ήξερα τη γλώσσα της, επίσης δεν είχα και τοπικό νόμισμα, αλλά έπρεπε να κοιμηθώ εκεί πια, και έτσι με πολλή καλή θέληση και 10 ευρώ κανονίστηκαν όλα. Ένας μπιστικός ονόματι Alex ήρθε μετά από λίγο προς το μέρος μου για να μου φέξει με φακό για να στήσω τη σκηνή, και πιάσαμε κουβέντα σε δυο ασύμβατες γλώσσες. Νομίζω ότι μου είπε διάφορα τραγελαφικά που είχαν συμβεί στο camping, τα οποία δε θα επαναλάβω. Ύπνος, επιτέλους, μετά τα μεσάνυχτα. Ζέστη – το θερμόμετρο μέσα στη σκηνή δείχνει 28 βαθμούς...

142778

apapadop

23/09/2008, 00:18

Ημέρα 14η
Tallinn (EST) - Sadzawki (PL)
750 χλμ

Ή αλλιώς... τρεχάτε ποδαράκια μου! Πολλά χιλιόμετρα σήμερα.

Ξεκινάμε τη μέρα μας με μια δόση παραδοσιακού τουρισμού στο ιστορικό κέντρο της Tallinn.

(φωτό παραπάνω)

Αρκετή ομορφιά, αλλά η καρδιά μου είναι γεμάτη βουνά, λίμνες, παγωμένα βράχια... δε συγκινούμαι καθόλου.

142779

apapadop

23/09/2008, 00:18

Κάνει και ζέστη, λιώνω με το δερμάτινο παντελόνι, ουφ, πάω να οδηγήσω λίγο.

Ακολουθώ τον λεπτομερέστατο χάρτη μου προς τη Riga, Latvia (Λετονία).

142585

apapadop

23/09/2008, 00:19

Καμμιά 80αριά χιλιόμετρα πριν τη Riga κάνω μια στάση για να παρατηρήσω καλύτερα το τοπίο, σε κάτι που μοιάζει σαν ατέλειωτο δάσος, με έναν επίπεδο στενό δρόμο να το διασχίζει για χιλιόμετρα χιλιομέτρων... και βγαίνω σε μια παραλία!

142780

apapadop

23/09/2008, 00:20

Αναπάντεχα τελείως, χωρίς να το έχω παρατηρήσει νωρίτερα λόγω του πυκνού δάσους, ναι, τώρα βλέπω το χάρτη και σκέφτομαι “μα φυσικά”, οδηγώ δίπλα σε μια τεράστια, ατέλειωτη, αμμουδερή παραλία! Αρκετός κόσμος, παρόλο που είναι εργάσιμη. Ο καιρός τέλειος... το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να πετάξω δερμάτινο/cordura/κράνος/γάντια/μπότες και να βουτήξω στη γαλάζια θάλασσα. Η σκέψη “ελληνικό καλοκαίρι!” έχει κολλήσει στο μυαλό μου. Η σκέψη της βουτιάς και μόνο είναι λυτρωτική, αλλά για πρακτικούς λόγους δε το κάνω, καταπίνω τον ενθουσιασμό μου που έχει ήδη αρχίσει να ξυνίζει από φρικιαστικές αναμνήσεις τουριστικών παραλιών στην Ελλάδα, καβαλάω το Vstrom και φεύγω.

Λίγο παρακάτω, όπου το δάσος μεταξύ δρόμου και παραλίας είναι λίγο πυκνότερο, σταματάω για μεσημεριανό. Το δρομάκι πολλά υποσχόμενο, αλλά έχει άμμο και μετά τη τούμπα στα βράχια λέω να μη ζορίσω τη τύχη μου ξανά...

142782

apapadop

23/09/2008, 00:20

Riga! Περιπλανώμαι με το μηχανάκι σε αυτή τη μεγάλη, ζωντανή πόλη. Μου δίνει μια ισχυρή αίσθηση Ανατολικού Μπλοκ, πολύ περισσότερο από τη Tallinn. Κάτι οι φτωχογειτονιές, κάτι ο τεράστιος, απάνθρωπος σιδηροδρομικός σταθμός, όπου εργάτες διασχίζουν περπατώντας τις ράγες... οδηγώ για καμμιά ώρα μέσα στη πόλη, χωρίς χάρτη, χωρίς να ξέρω πού είμαι και πού πάω. Απλά περιπλανώμαι. Το μόνο αισθητά όμορφο κτίριο που συναντώ είναι αυτό, κάποιας Ακαδημίας...

142783

apapadop

23/09/2008, 00:21

Βγαίνω απ'τη πόλη με τη μέθοδο της πυξίδας. Εκπληκτικό το πόσο αποτελεσματική είναι! (απλά εύχομαι να είχα αγοράσει μια πραγματική πυξίδα και να μη χρησιμοποιώ το κινητό, που μένει από μπαταρία).

Βγαίνοντας από Riga κατευθύνομαι νότια προς Λιθουανία. Προβληματίζομαι με τα λεφτά. Έχω ήδη χρησιμοποιήσει τη πιστωτική μου μία φορά σε χώρα που δεν έχω δηλώσει και περιμένω την επόμενη φορά να είναι ήδη άχρηστη. Έχω μαζί μου ευρώ, αλλά τα βενζινάδικα δε τα δέχονται. Το ντεπόζιτο με βγάζει τσίμα τσίμα για διάσχιση Λιθουανίας και είσοδο στη Πολωνία, και εκεί θα *πρέπει* πια να αλλάξω ευρώ σε τοπικό νόμισμα.

Με ένα σχετικό άγχος διασχίζω την όμορφη Λιθουανία. Αγροί και λιβάδια, η ήλιος γέρνει, τα φορτηγά μαζεύονται στο δρόμο, έργα δυσκολεύουν τη κατάσταση... και εκεί που πήγαινα ωραία και καλά – ΤΣΟΥΠ, να'σου το μπλόκο και ο κύριος μπάτσος να μου κάνει νοήματα...

Όμορφα. Δε ξέρει Αγγλικά, αλλά ευτυχώς ξέρει 5 λέξεις στα Γερμανικά, άλλες 5 και γω, και πάμε. Έτρεχα, λέει. Nicht gut. Όριο 50 (λόγω έργων) και εγώ πήγαινα με 90! Nicht gut! Ρωτάω τι κάνουμε τώρα, και μου λέει βασικά πως πρέπει να αποφασίσει την άλλη μέρα το αφεντικό του ποια θα είναι η ποινή, επειδή έτρεχα με πάνω από +20χαω... το ακούω αυτό και σκέφτομαι “και εγώ τη νύχτα πού θα τη περάσω, στο τμήμα!;” Αλλά ο τύπος είναι πραγματικά συμπαθέστατος, και μετά από λίγες ερωτήσεις του στυλ “τι μπορούμε να κάνουμε τώρα”, να με ρωτάει αν έχω τοπικό νόμισμα και να του λέω μόνο ευρώ, το σκέφτεται, κουνάει το κεφάλι, μου σφίγγει το χέρι σε μια αντρίκια χειραψία και μου λέει καληνύχτα! Εγώ εννοείται πως δεν αναλώνομαι σε πολλές πολλές χαιρετούρες – πετάω ένα ευχαριστώ/καληνύχτα και εξαφανιζόλ! Α-πα-πα-πα... Πόσο εύκολα μπορεί ένα ταξιδάκι να μετατραπεί σε Εξπρές του Μεσονυχτίου...

Μετά από 5 χιλιόμετρα περνάω τα Πολωνικά σύνορα. Είναι ήδη 10:30 το βράδυ και είμαι πτώμα. Βρίσκω ένα σταθμό για νταλίκες που λέει πως έχει και camping, ρωτάω μέσα, και προκύπτει ότι νοικιάζουν το χώρο σε κάτι σαν παιδική χαρά με δύο επίπεδα που έχουν δίπλα απ'το εστιατόριο για σκηνές. Δε βαριέσαι... το χόρτο είναι βρεγμένο, αλλά τεράστιο και μαλακό. Κατεβάζω το Vstrom στο κάτω παρτέρι (το θράσος!) και αφήνω το διπλό stand να βουλιάξει μέσα στο χόρτο. Άψογα. Σκηνή, πέρασμα με βερμούδα, σαγιονάρα και πετσέτα ανάμεσα σε Πολωνούς νταλικέρηδες που παίζουν φλιπεράκια προς το μοναδικό ντουζ και ύπνος!

apapadop

23/09/2008, 00:22

Ημέρα 15η
Sadzawki (PL) - Berlin (DE)
980 χλμ

Εγερτήριο μέσα στην υγρασία. Άλλαξα λίγα ευρώ για να έχω για βενζίνη, μάζεψα, ανέβασα το Vstrom απ΄το κάτω παρτέρι στο επίπεδο του δρόμου με τα χίλια ζόρια πάνω στο βρεγμένο χόρτο, χτύπησα φιλικά στη πλάτη έναν Πολωνό νταλικέρη που αναφώνησε, πριν σκάσει στα γέλια, “εσύ είσαι τρελλός” όταν του είπα από πού έρχομαι και πού πηγαίνω και έφυγα. Σήμερα θέλω να διασχίσω την Πολωνία.

Η διαδρομή από το ΒΑ άκρο προς Βαρσοβία περνάει μέσα από πανέμορφα χωριά, με κτίρια από μια άλλη εποχή.

142784

apapadop

23/09/2008, 00:22

Το Vstrom ξεκουράζεται σουζαριστό απ'το βάρος.

142785

apapadop

23/09/2008, 00:23

Στη Βαρσοβία δε μπήκα καν, απλά την παρέκαμψα. Βγήκα κατά λάθος στον κατσικόδρομο “2” και μόνο για τα τελευταία 100 χιλιόμετρα στον υπερσύγχρονο, κολλαριστό, whiz-bang Ε30. Πόσο βαρετός είναι ο αυτοκινητόδρομος... σκέτο μαρτύριο!

Όπως και να'χει ως τις 8 ήμουν στη Γερμανία. Προχώρησα λίγο πιο μέσα, για Βερολίνο, και ακολουθώντας τις λάθος ταμπέλες, βγήκα, έχοντας χαθεί τελείως, σε ένα camping για τροχόσπιτα, όπου έπεσα πάνω στους ιδιοκτήτες καθώς κλειδώνανε το γραφείο τους (10 το βράδυ, έχω μπλεχτεί, λες να άλλαξε πάλι η ζώνη ώρας;). Για ακόμα μια φορά φοβερή τύχη – δεν ξέρω τι θα έκανα αν είχα φτάσει 3 λεπτά αργότερα... Με λυπηθήκανε και με αφήσαν να ρίξω τη σκηνή μου σε μια γωνιά του parking. Λυτρωτικό ντουζάκι, λίγο διάβασμα, και μπόλικος ύπνος. Το Βερολίνο περιμένει!

apapadop

23/09/2008, 00:23

Ημέρα 16η
Berlin
0 χλμ

Σήμερα δε καβάλησα το Vstrom. Περπάτημα και μετρό ήταν τα όπλα μου. Ήμουν στη Alexanderplatz πριν τις 9 το πρωί, είχε μια περίεργη ερημιά που με αποπροσανατόλισε πλήρως. Δεν ήξερα πού ήμουν, δεν είχα χάρτη, δεν ήξερα τι ήθελα να δω.

142786

apapadop

23/09/2008, 00:24

Ανασυντάχτηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα: Πρωινό, άδειασμα memory stick κάμερας στο USB stick κλειδιών, προμήθεια χάρτη, SMS στον πιο κουλτουριάρη φίλο μου (Σταμάτη) ο οποίος δεν υπάρχει περίπτωση να μη ξέρει το Βερολίνο απ'τη καλή κι απ'την ανάποδη...

142787

apapadop

23/09/2008, 00:25

Όσο προχωρούσε η μέρα, τόσο ο ήλιος ζέσταινε τη γη και η διάθεσή μου έφτιαχνε. Αν εξαιρέσεις πως είχα ξεμείνει από καθαρές κάλτσες και γι'αυτό φορούσα μάλλινες (και είχε 25 βαθμούς θερμοκρασία έξω), όλα ήταν φίνα. Άρχισα να περιπλανώμαι στη πόλη, πρώτα χαοτικά, και όταν είδα ότι δεν θα έβλεπα προκοπή έτσι, το γύρισα στο σύστημα. Σημείωσα στο χάρτη αυτά που ήθελα να δω, ήρθε και η απάντηση του Σταμάτη που επιβεβαίωσε τα βασικά αξιοθέατα, και άρχισα πλέον να περπατώ με σκοπό και πλάνο. Οι σημειώσεις μου από αυτή τη μέρα είναι γεμάτες με “δε μιλάω, κινούμαι αργά, κάθομαι σε ήσυχες γωνιές και παρατηρώ”, “ο ήλιος ζεσταίνει το δέρμα μου, ο άνεμος χτυπάει πάνω μου [...] είμαι χαλαρός, το μυαλό ήρεμο”. Είμαι σε μια μεγάλη πόλη, έχω όλη τη μέρα μπροστά μου, προσπαθώ να αφήσω τις αισθήσεις να με διαπεράσουν σε κάθε μου βήμα. Δεν έχω σκέψεις ή επιδιώξεις, απλά δέχομαι ό,τι συμβαίνει γύρω μου με περιέργεια και μια πρωτόγνωρη χαρά.

Εδώ, μια σκιερή γωνιά δίπλα στο ποτάμι.

142788

apapadop

23/09/2008, 00:25

Το Reichstag (κτίριο κοινοβουλείου). Το είδα μόνο απ'έξω (όπως και τα εξαιρετικά μουσεία – Εβραϊκό/Περγάμου - του Βερολίνου) επειδή η ουρά για την είσοδο ήταν αποκαρδιωτική!

142789

apapadop

23/09/2008, 00:26

Ευτυχώς το παρτεράκι μπροστά απ'το Reichstag ήταν θεσπέσιο και πολύς κόσμος την είχε πέσει για να απολαύσει τον ήλιο. Δεν έχασα την ευκαιρία να ξαπλώσω λιγάκι.

142791

apapadop

23/09/2008, 00:27

Επιστρέφοντας πιο κεντρικά, έφαγα για μεσημεριανό μια παραδοσιακή Βερολινέζικη μερίδα... noodles έξω απ΄το κεντρικό σταθμό, και πλακώθηκα στις κολασμένα απολαυστικές σοκολάτες Ritter sport μέσα στο σταθμό.

142792

apapadop

23/09/2008, 00:28

Ανανεωμένος, βγήκα ξανά στον ήλιο και περπάτησα ως ένα τμήμα του τείχους που διατηρείται, μεταξύ του ποταμού και του νεκροταφείου ενός νοσοκομείου αναπήρων πολέμου (Invalidenfriedhof). Περίεργο, να βρίσκεσαι δίπλα σε αυτό το κομμάτι τόσο φρέσκιας ιστορίας μίσου και οδύνης, σε μια πόλη που γιορτάζει με κάθε τρόπο την απόρριψη του διαχωρισμού και του φόβου, ενώ την ίδια στιγμή, όχι τόσο μακριά από δω, η ιστορία επαναλαμβάνεται με το “τείχος ασφαλείας” στη Παλαιστίνη.

Με το πολύ περπάτημα (μη ξεχνάμε και το κατόρθωμα με τις μάλλινες κάλτσες) τα πόδια μου είχαν ανάψει. Στην επιστροφή απ΄το Invalidenfriedhof πέρασα έξω από κάτι που έμοιαζε με έκθεση γλυπτών με άμμο. Αποφάσισα να ρίξω μια ματιά και... όλα έγιναν καλύτερα! Είδα ξυπόλυτους τουρίστες να περιφέρονται στην άμμο ξυπόλυτοι. Μετά από περίπου 10'' ξεπέρασα τα οικογενειακά κόμπλεξ μου περί καθαριότητας κτλ, έβγαλα παπούτσια και κάλτσες και βύθισα (τι ηδονή!) τα δάχτυλα των ποδιών μου στην άμμο. Έτσι περιπλανήθηκα στο μικρό αλλά πολύ περιεκτικό χώρο της έκθεσης, που ήταν τελικά διαγωνισμός γλυπτικής: “Sandsation – I. USF World Double Championship”

142793

apapadop

23/09/2008, 00:28

Double championship? Αυτό μάλιστα... Σημαίνει βασικά πως δούλεψαν δύο καλλιτέχνες ανά έργο. Το παραπάνω έργο δείχνει το κόσμο των συναισθημάτων. Η φιγούρα ξεκινάει απ'τη κορυφή της πυραμίδας γελώντας ευτυχισμένα, μόνο για να καταλήξει σε μια οργισμένη γκριμάτσα στη βάση της.

Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει το έργο ενός Κορεάτη (και κάποιου άλλου - βλακωδώς δε φωτογράφησα τα ενημερωτικά καρτελάκια!) με θέμα προφανώς αρχαιοελληνικό. Νομίζω ότι πήρε το πρώτο βραβείο, ο βαθμός της λεπτομέρειας στη δουλειά του ήταν εκπληκτικός.

142794

apapadop

23/09/2008, 00:29

Ανθρώπινη μοναξιά, και η ανάγκη για στοργή. Από έναν Αμερικανό και μια Καναδή (νομίζω).

142795

apapadop

23/09/2008, 00:29

Οικολογικό μήνυμα, με μια πολική αρκούδα να εκλιπαρεί σωτηρία, πάνω σε μια ευαίσθητη υδρόγειο...

142796

apapadop

23/09/2008, 00:30

Ο Αλχημιστής – fantasy θέμα με δράκους, κάστρα και όλα τα συναφή.

142797

apapadop

23/09/2008, 00:31

Άποψη της έκθεσης, με το κεντρικό σταθμό στο παρασκήνιο. Το ψηλότερο έργο ήταν, λέει, σχεδόν 20 μέτρα!

142798

apapadop

23/09/2008, 00:31

Φωτογραφίες από τη διαδικασία δημιουργίας των γλυπτών:

142799

apapadop

23/09/2008, 00:32

...και οι απαραίτητες συχνές ερωτήσεις, απαντημένες ενίοτε με χιούμορ:

142800

apapadop

23/09/2008, 00:33

Μετά από αυτό το ιδιαίτερα αναζωογονητικό διάλλειμα, ξαναπήρα τους δρόμους της πόλης. Αυτή τη φορά ρώτησα σε ένα γραφείο τουριστικών πληροφοριών για το πού θα μπορούσα να πλύνω μερικά ρούχα. Οι οδηγίες περιελάμβαναν βόλτα με λεωφορείο και ήμουν αρκετά σκεπτικός (πού να χάνεσαι τώρα με ΜΜΜ μέσα στο Βερολίνο...), αλλά αποδείχτηκαν ακριβέστατες:

142801

apapadop

23/09/2008, 00:33

Στο Schnell & Sauber (“Γρήγορα & Καθαρά”) η κατάσταση είναι γραφική: Το μαγαζί είναι χωρισμένο στα δύο: ένα καθαριστήριο με πολλά κόκκινα πλυντήρια, στεγνωτήρια, σιδερωτήρια κτλ, και ένα μικροσκοπικό καφενεδάκι με λίγα και καλά πράγματα... ο ίδιος κοκκινομάλλης αεικίνητος και ευγενέστατος κύριος λειτουργεί και τα δύο, σερβίροντας καφέδες και σάντουιτς στους επισκέπτες, παράλληλα βγάζοντας τη μπουγάδα από κάποιο πλυντήριο και βάζοντάς τη να στεγνώσει. Έστι εξυπηρετεί τη μόνιμη πελατεία που δε θέλει να κάθεται εκεί να περιμένει. Εγώ είχα πιάσει μια γερμανική εφημερίδα και προσπαθούσα να διαβάσω κούτσα κούτσα, αλλά τον παρατηρούσα να κυκλοφορεί με τη ποδιά του και το άψογο πουκάμισο και παντελόνι από πίσω, μια αρχοντική παρουσία, σερβίροντας, δίνοντας οδηγίες, συμβουλεύοντας και ταυτόχρονα φροντίζοντας τους πάντες, είτε τους ήξερε είτε δεν τους είχε ξαναδεί ποτέ του.

Φεύγοντας, αποφάσισα να ακολουθήσω το χάρτη μου σε ένα άλλο κλασσικό τουριστικό σημείο, το φυλάκιο που βρισκόταν στα σύνορα μεταξύ του αμερικανικού και του ρωσικού τομέα, γνωστό ως Checkpoint Charlie (βασικά “Σταθμός Ελέγχου Γ”). Ενδιαφέρον σημείο της πρόσφατης ιστορίας του Βερολίνου, πολύ ωραίο το μουσείο, αγόρασα και ένα βιβλίο με ντοκουμέντα από τα όσα έγιναν στη γύρω περιοχή στα χρόνια του διαχωρισμού.

142802