View Full Version : Irish Tour (aka Οι Άνθρωποι της Βροχής)
Μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε ανεβήκαμε στο «τροχό» που βρίσκεται δίπλα στο Δημαρχείο, από όπου μπορεί κανείς να έχει κάποιες πανοραμικές απόψεις της πόλης.
Belfast #3
(Άποψη του Δημαρχείου από τον "τροχό")
173519
Όταν τελείωσε το "γύρω - γύρω όλοι" συνεχίσαμε τη βόλτα γύρω από το κέντρο του Belfast.
Belfast #4
173520
Λεπτομέρεια της κάτω αριστερά γωνίας του προηγούμενου.
Belfast #5
173521
Συναντήσαμε και αυτό το υπέροχο άγαλμα εμπνευσμένο από την Κλασική και την Κελτική Μυθολογία, όπως έλεγε η πληροφοριακή πινακίδα.
Belfast #7
173523
Το ίδιο με πριν τραβηγμένο από άλλη γωνία.
Belfast #8
173524
Belfast #9
(Αντανάκλαση του Παλιού στο Νέο)
173525
Στη συνέχεια, αφού ήπιαμε ένα καφέ σε ένα εμπορικό κέντρο, ξεκινήσαμε για το Δυτικό Belfast, αλλά λόγω εντερικών διαταραχών (μάλλον το πρωινό του ξενοδοχείου) γυρίσαμε εσπευσμένα στο δωμάτιο.
:sick:
Το απόγευμα όμως εγώ ξαναγύρισα. Στο Δυτικό Belfast υπάρχουν δύο κύριοι παράλληλοι δρόμοι, ο Falls Rd και ο Shankill Rd. Ο πρώτος είναι το κέντρο της γειτονιάς των καθολικών, ενώ ο δεύτερος είναι το κέντρο της γειτονιάς των προτεσταντών. Ανάμεσά τους ορθώνεται ένα ΤΕΙΧΟΣ (ψηλότερο από αυτό του Βερολίνου από όσο μπορώ να κρίνω από φωτογραφίες του τελευταίου), που φυσικά χωρίζει τους μεν από τους δε. Χτίστηκε το 1970 σαν «προσωρινή λύση» και από το 1998 που «έφτιαξαν» τα πράγματα οι πόρτες του παραμένουν ανοικτές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν όμως σουρουπώνει, οι πόρτες κλείνουν. Πρακτικά το δυτικό τμήμα της πόλης είναι χωρισμένο.
Χαρακτηριστικό του Δυτικού Belfast είναι οι τοιχογραφίες (murals) που υπάρχουν και στις δύο γειτονιές. Πλέον είναι και πόλος τουριστικής έλξης, καθώς υπάρχουν οργανωμένα tour που περνάν τους τουρίστες από κάποια βασικά σημεία. Εγώ επέλεξα να πάω μόνος γιατί νομίζω πως έτσι καταλαβαίνει κανείς καλύτερα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αισθάνθηκα επίσης ότι είναι πιο «σωστό» να πάει κανείς μόνος του – τα οργανωμένα tour μου φάνηκε ότι δεν ταιριάζουν σε ένα μέρος όπου ο πόνος είναι ακόμα ορατός. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος. Αυτές όμως οι σκέψεις με έκαναν να αναρωτηθώ γιατί θέλω να πάω και αφού κατάλαβα ότι οι λόγοι μου δε βασίζονται σε μία απλή περιέργεια, άλλα είναι άλλοι βαθύτεροι πήρα την απόφαση να πάω.
Belfast #11 - Falls Road #1
(Κάποιες ποδοσφαιρικές προτιμήσεις)
173527
Belfast #12 - Falls Road #2
173528
Belfast #13 - Falls Road #3
(Τοιχογραφία συμπαράστασης προς τους Παλαιστίνιους)
173529
Belfast #14 - Falls Road #4
(Μνημείο Πεσόντων του IRA - θυμηθείτε ότι μιλάμε για βρετανικό έδαφος!)
173530
Belfast #15 - Falls Road #5
(Λεπτομέρεια του προηγούμενου)
173531
Belfast #16 - Falls Road #6
(Τοιχογραφία που απεικονίζει τους 10 νεκρούς απεργούς πείνας του 1981)
173532
Belfast #17 - Falls Road #7
(Τοιχογραφία του Bobby Sands (http://en.wikipedia.org/wiki/Bobby_Sands) στο κτήριο που στεγάζει τα γραφεία του Sinn Fein (http://en.wikipedia.org/wiki/Sinn_F%C3%A9in) )
173534
Belfast #18 - Falls Road #8
(Ακόμα ένα μνημείο πεσόντων του IRA)
173535
Belfast #19 - Falls Road #9
173536
Belfast #20 - Falls Road #10 - Το Τείχος #1
173537
Belfast #21 - Falls Road #11 - Το Τείχος #2
173538
Αυτό που ίσως είναι αναμενόμενο είναι ότι και οι δύο συνοικίες είναι εργατικές συνοικίες. Με λίγα λόγια η αντιπαράθεση σοβεί ανάμεσα στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Η μοναδική ουσιαστική διαφορά που μπόρεσα να διακρίνω είναι ότι η μιζέρια είναι μεγαλύτερη στον καθολικό τομέα. Είδα εκεί πολλούς ανθρώπους μετά το σχόλασμα από τη δουλειά τους – γύρω στις έξι το απόγευμα – να επιστρέφουν στο σπίτι τους κουβαλώντας μία εξάδα μπύρες. Παρόλο που ήταν ένα όμορφο απόγευμα υπήρχε μία απροσδιόριστη μελαγχολία στον αέρα. Το μόνο αισιόδοξο μήνυμα που έλαβα εκεί, προέρχονταν από τα πιτσιρίκια που έπαιζαν στο νεκρό χώρο ανάμεσα στο Τείχος και τα σπίτια που ήταν δίπλα σ’ αυτό. Όταν με είδαν να περνάω με τη φωτογραφική μηχανή περασμένη στο λαιμό μου, μου την «έπεσαν» και ζητούσαν όλα να τα φωτογραφήσω και δε με άφηναν να φύγω! Ευχάριστοι μπελάδες!
Belfast #22 - Falls Road #12 - "Μπελάδες!" #1
173539
Belfast #23 - Falls Road #13 - "Μπελάδες!" #2
173540
Belfast #24 - Falls Road #14 - "Μπελάδες!" #3
173541
Η πρόθεση μου ήταν να περάσω από κάποια από τις πόρτες του Τείχους στη γειτονιά των προτεσταντών, αλλά μία κυρία με πληροφόρησε ότι οι πόρτες είχαν ήδη κλείσει. Κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω τον κύκλο, να πάω δηλαδή στην άκρη του Τείχους που είχα περάσει. Όταν τη ρώτησα για κάποιο δρομάκι που είχα δει αν είναι συντομότερο για να βγω στο Falls Rd, μου είπε ότι όντως είναι πιο σύντομα αλλά θα έπρεπε να προσέξω κάποια “bad boys” και μου έδειξε τη φωτογραφική μου μηχανή. Ευγενικά προθυμοποιήθηκε να κοιτάξει αν αυτά τα “bad boys” βρίσκονταν εκεί, αλλά εγώ την ευχαρίστησα και της είπα ότι δεν πειράζει, θα γυρίσω από το δρόμο που ήρθα.
Belfast #25 - Falls Road #15
173542
Belfast #26 - Falls Road #16 - Το Τείχος #3
173543
Υπήρχε όμως και αυτή η τοιχογραφία...
Belfast #27 - Falls Road #17
173544
Έκανα λοιπόν τον κύκλο και βρέθηκα στον προτεσταντικό τομέα. Εργατική συνοικία και εκεί, χωρίς όμως τη μελαγχολία που ένιωσα στην άλλη πλευρά του Τείχους. Καθώς γυρνούσα και φωτογράφιζα τις τοιχογραφίες των προτεσταντών ήταν δύο πιτσιρικάδες που έπαιζαν μπάλα. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
(Π)ιτσιρικάς: Where do you come from?
(Ε)γώ: Greece.
(Π): Where?
(E): Greece. Do you know where it is?
(Π): ……. Do you know (το όνομα κάποιου ποδοσφαιριστή που δε συγκράτησα)?
(E): Mmmm no!
(Π): Do you know Sami Hyypia?
(E): Yes! He plays in Liverpool.
(Π): No!
(E): No? Doesn’t he play in Liverpool?
(Π): Not anymore!
Και κλωτσάει την μπάλα προς το μέρος μου. Του γυρνάω την πάσα και τον χαιρετάω. Δεν είναι δυνατόν να μην κάνει κανείς τη σύγκριση ανάμεσα στους ανθρώπους που χωρίζει το Τείχος. Βλέπεις τις ίδιες παιδικές φατσούλες, ανθρώπους που μιλάνε την ίδια γλώσσα, έχουν τα ίδια προβλήματα, μοιράζονται την ίδια νοοτροπία μέχρι και τις ίδιες ποδοσφαιρικές προτιμήσεις. Τι τους χωρίζει; Ένα θρησκευτικό μίσος που ξεκινάει το 17ο αιώνα και χωρίς να έχουν αναρωτηθεί ποτέ το πως και το γιατί. “Together we stand, divided we fall” όπως λένε οι Pink Floyd.
Belfast #28 - Shankill Road #1
173545
Belfast #29 - Shankill Road #2
(Oliver Cromwell: Ήρωας για τους Προτεστάντες - Σφαγέας για τους Καθολικούς)
173546
Belfast #30 - Shankill Road #3
173547
Belfast #31 - Shankill Road #4
173548
Belfast #32 - Shankill Road #5
173549
Belfast #33 - Shankill Road #6
(Θυμίζει στρατώνα ή κάνω λάθος; )
173550
Belfast #34 - Shankill Road #7
173551
Γίνεται όμως μία προσπάθεια αντικατάστασης των σεχταριστικών τοιχογραφιών με άλλες ανώδυνες. Υπάρχει αυτή.....
Belfast #35 - Shankill Road #8
173552
.......στη θέση αυτής.
Belfast #36 - Shankill Road #9
173554
Υπάρχουν και κάποιες χιουμοριστικές εκδηλώσεις πίστης στο Βρετανικό Στέμμα.
Belfast #37 - Shankill Road #10
173555
Επιστροφή στο όλα - πάνε - καλά Belfast.
Belfast #38
173558
Το βράδυ αφού φάγαμε στο γνωστό ινδικό κεμπαμπτζίδικο είπαμε να πάμε για καμιά μπυρίτσα (τι πρωτότυπο!). Σταματάμε έξω από ένα (και καλά κυριλέ) μπαρ και μας σταματάνε οι πορτιέρηδες. Εμείς και οι δύο ντυμένοι με ένα τζην, μπλουζάκι και ένα ψιλό μπουφάν – εγώ το είχα ανοικτό, ο Δημήτρης κλειστό. Λένε κάτι ακαταλαβίστικα και δείχνουν το μπουφάν του Δημήτρη. Το ξεκουμπώνει ο Δημήτρης, αλλά ο τύπος εξακολουθεί να δείχνει το μπουφάν του Δημήτρη αλλά και το δικό μου συνεχίζοντας τα ακαταλαβίστικα. Του ζητάω να μιλήσει πιο αργά και μας λέει (μιλώντας πιο αργά) ότι δεν μπορούμε να μπούμε μέσα φορώντας τα μπουφάν. Ακολουθεί ο διάλογος:
Εγώ: Dress code or security reasons?
Πορτιέρης: Dress code.
Δημήτρης & Εγώ: Αϊ γαμήσου, Thank you!
Και πάμε στην καλύτερη pub που έχουμε δει ποτέ. Το όνομα αυτής “Crown Liquor Saloon”. Ένα μαγαζί που λειτουργεί από το τέλος του 19ου αιώνα με απίστευτη διακόσμηση, προσεγμένο και στην πιο παραμικρή του λεπτομέρεια. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το ταβάνι ήταν ξυλόγλυπτο. Υπήρχαν διαμορφωμένα στο εσωτερικό του αρκετά prive όπου παλαιότερα εκεί συναντιόνταν οι επιχειρηματίες για να συμφωνήσουν κάποιες δουλειές ή οποιοιδήποτε που ήθελαν να συζητήσουν απερίσπαστοι κάποιο σοβαρό ζήτημα. Ο δε μπάρμαν που μας σέρβιρε είχε την ευγένεια μπάτλερ. Εκπληκτικός χώρος, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς αριστοκρατικό (όχι με την ταξική έννοια του όρου). Δυστυχώς φωτογραφίες από το εσωτερικό του δεν παίζουν, αλλά μία πρόχειρη φωτογράφιση θα το αδικούσε. Η μοναδική διαθέσιμη φωτογραφία είναι τραβηγμένη εξωτερικά το απόγευμα.
Belfast #39 - Crown Liquor Saloon
173560
Εορταστικό τετραήμερο τέλος. Η βροχή ξανάκανε την εμφάνισή της από το πρωί. Φορτώσαμε τις μηχανές και φύγαμε με προορισμό το Δουβλίνο, προκειμένου το άλλο πρωί να παίρναμε το πλοίο για Holyhead. Ήταν η τελευταία μας μέρα στο νησί. Στο δρόμο μας ήταν ο αρχαιολογικός χώρος του Newgrange που θέλαμε να επισκεφτούμε. Φτάνουμε έξω από το Newgrange και μας λένε ότι δεν μπορούμε να μπούμε από εκεί και ότι πρέπει να πάμε στο Κέντρο Επισκεπτών “Bru na Boinne” και από εκεί θα μας φέρουν με λεωφορείο. Πάμε στο Bru na Boinne και μας λένε ότι η επόμενη δυνατή επίσκεψη είναι 4 ώρες μετά και μόνο με συνοδεία ξεναγού. Δεν ήταν δυνατό να περιμένουμε τόσο. Απογοητευμένοι φύγαμε. Τουλάχιστον αυτή τη φορά βρήκαμε το ξενοδοχείο με την πρώτη.
Το τελευταίο μας βράδυ στην Ιρλανδία το περάσαμε στο Temple Bar, όπως ακριβώς θα έπρεπε να κάνουμε!
:beer: :beer: :beer:
Είναι Σάββατο βράδυ και πάω για καμία μπύρα.
Συνεχίζεται....
Πήραμε το πρωινό πλοίο για Holyhead χωρίς προβλήματα.
(Τελευταία φωτογραφία του Δημήτρη επί Ιρλανδικού εδάφους)
173619
(Τελευταία φωτογραφία δική μου επί Ιρλανδικού εδάφους)
173620
Το πλοίο που μας μετέφερε στο Holyhead. Προσέξτε τον τρόπο που φορτώνει τα οχήματα.
173622
Μετά από τρεισήμισι ώρες φτάσαμε στο Holyhead και ξεκινήσαμε για Coventry που θα ήταν ο επόμενος σταθμός.
Λίγο έξω από το Holyhead. ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ!
173623
Το Holyhead βρίσκεται στο νησί Anglesey. Το νησί αυτό συνδέεται με την ηπειρωτική Ουαλία μέσω της γέφυρας Britannia (http://en.wikipedia.org/wiki/Britannia_Bridge) .
173624
Η θέα από τη γέφυρα...
173625
Η αρχική γέφυρα ήταν έργο του Robert Stephenson.
173626
Σταματήσαμε για βενζίνη, όπου μας πλησίασε ένας Ουαλός με ένα αρχαίο CBR (αν θυμάμαι καλά) και πιάσαμε την κουβέντα. Όταν του είπαμε ότι σκοπεύουμε να πάμε Coventry μέσω του κεντρικού Μ6 στραβομουτσούνιασε και είπε “Too boring”. Και μας πρότεινε μία εναλλακτική διαδρομή χρησιμοποιώντας τον Α5. Μας είπε ότι παίζουν πολλές μηχανές στο δρόμο (καλό), πολλά radar (κακό) αλλά αξίζει. “Let me save you from boredom” μας είπε. Στη μίνι σύσκεψη που ακολούθησε είπαμε να το κάνουμε αφού μέχρι τώρα δεν είχαμε δει τίποτα από το ντόπιο μοτοσυκλετιστικό φολκλόρ.
Ξεκινάμε και ήδη από τα πρώτα χιλιόμετρα έχουμε μείνει χαζοί. Απίστευτη ομορφιά.
Α5 #1
173628
Ξεκινάμε και ήδη από τα πρώτα χιλιόμετρα έχουμε μείνει χαζοί. Απίστευτη ομορφιά. Το καλύτερο από όλα ήταν ένα χωριό στην αρχή της διαδρομής, το Betws – y – Coed (όποιος μπορεί να το προφέρει), που ήταν σαν βρίσκεσαι στη χώρα του παραμυθιού. Δεν έχω άλλα λόγια για αυτό το μέρος. Είχε εκείνη τη μέρα ένα πανηγύρι και έβλεπες κόσμο παντού, αυτοκίνητα αντίκες παρατεταγμένες στο γήπεδο του χωριού – μία υπέροχη ατμόσφαιρα, αλλά με πολλή κίνηση. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε ούτε μία φωτογραφία γιατί λόγω της κίνησης δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε πουθενά. Κανονικά θα έπρεπε να σταματήσουμε και να μετάσχουμε στο πανηγύρι, αλλά με τις μηχανές φορτωμένες και αρκετά χιλιόμετρα μπροστά μας δε γινόταν. Επιφυλάσσομαι να ξαναπάω κάποτε.
Το Coventry το επιλέξαμε σαν ενδιάμεσο σταθμό λόγω θέσης και εξαιτίας μίας ηλίθιας ιδέας μου. Είχα δει κάπου ότι όταν στη Μάχη της Αγγλίας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί το βομβάρδισαν, οι Άγγλοι λέγανε ότι έχασαν την ομορφότερη πόλη τους. Δεν ξέρω πως ήταν πριν τον πόλεμο, αλλά τώρα είναι μία αθλιότητα – από τα χειρότερα μέρη που έχω δει ποτέ μου και ας με συγχωρέσουν όσοι τυχόν έχουν σπουδάσει εκεί και αισθάνονται δεμένοι με το μέρος. Αναλυτικότερα, αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο κτλ, είπαμε να κατέβουμε μία βόλτα με τις μηχανές στο κέντρο της πόλης, καθώς το ξενοδοχείο ήταν λίγο έξω από αυτήν. Αφού στρίψαμε προς την πόλη ξεκινάει μία σειρά αλλεπάλληλων κυκλικών πλατειών (roundabouts) που υποτίθεται είναι για να κάνουν την κυκλοφορία γρηγορότερη, αλλά εμάς μας φάνηκαν τελείως αποπροσανατολιστικοί. Φανταστείτε να βγαίνεις από το ένα roundabout, να πέφτεις κυριολεκτικά αμέσως στο επόμενο και ξανά αμέσως το ίδιο. Να ακολουθείς τις ταμπέλες – όσο καλύτερα γίνονταν – “City Center” και μόνο κέντρο πόλης να μη βλέπεις γιατί μάλλον κάναμε κύκλους. Πρώτη φορά να μην μπορώ να βρω το κέντρο μίας πόλης. Όταν με τα πολλά κατορθώσαμε να μπούμε στο κέντρο – στρίβοντας παράνομα σε κάποιο σημείο – αισθάνθηκα ότι ήθελα να φύγω αμέσως εξαιτίας της ασχήμιας. Υπήρχαν κάποια παλιά κτήρια που προφανώς επιβίωσαν του βομβαρδισμού που είχαν πλαισιωθεί από ορθογώνιες γκρίζες κατασκευές που δεν μπορώ να το περιγράψω διαφορετικά από μία (ή ΤΗΝ) αισθητική ισοπέδωση. Μόνο στο Bodrum της Τουρκίας έχω ξανανιώσει έτσι, να μη θέλω να κάτσω στιγμή παραπάνω.
Αφού φάγαμε ο Δημήτρης πρότεινε φυσιολογικά να πάμε για καμιά μπύρα, αλλά εγώ είχα μουλαρώσει και δεν καθόμουν άλλο εκεί. Έτσι την κάναμε για ξενοδοχείο. Εννοείται ότι φωτογραφίες δεν παίζουν, γιατί ακόμα και να έπαιζαν θα τις είχα σβήσει.
Φύγαμε πρωί με προορισμό το Dover από όπου θα παίρναμε το πλοίο για Calais. Επειδή βρήκαμε πολλή κίνηση πριν το Λονδίνο κάναμε τα 300km της διαδρομής χωρίς στάση παρά μόνο για βενζίνη. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ για πλοίο και στις πέντε το απόγευμα είχαμε αποβιβαστεί στο Calais.
(Αφήνοντας το Dover)
173631
Επόμενος ενδιάμεσος σταθμός ήταν η Μπρυζ. Η Μπρυζ είναι το ακριβώς αντίθετο του Coventry, μία κούκλα. Κανάλια, γέφυρες, κύκνοι και λοιπά πουλερικά, ωραία κτήρια. Προφανώς μία επίσκεψη του μισού απογεύματος την αδικεί. Σίγουρα αποτελεί στόχο μελλοντικής εκτενούς επίσκεψης.
Brugge #1
173632
Ξεκινήσαμε το πρωί με επόμενο ενδιάμεσο σταθμό το Στρασβούργο. Ο καιρός ήταν ο συνήθης. Λίγο πριν το Λουξεμβούργο η βροχή έγινε πολύ έντονη και είπαμε να σταματήσουμε σ’ αυτό για ένα καφέ. Ακριβώς πριν μπούμε μέσα στην πόλη, μας προσπερνάει μία μηχανή που δεν πρόλαβα να δω τι ήταν, αλλά είχε σίγουρα ελληνικές πινακίδες. Αφού κάναμε μία μικρή βόλτα μέσα στην πόλη (όμορφη κλασικά) υπό βροχή, παρκάραμε τις μηχανές και πήγαμε προς το κέντρο για να καθίσουμε κάπου.
Εκεί που καθόμασταν βλέπω ένα ζευγάρι με μοτοσυκλετιστική ένδυση και στο μπλουζάκι που φορούσε το παλικάρι να έχει στο μανίκι την ελληνική σημαία. Τους φωνάζουμε και έρχονται να καθίσουν μαζί μας. Ο Παναγιώτης και η Γιούλη ήταν με ένα GS και ήταν με τη μηχανή που μας είχε προσπεράσει πιο πριν. Είχαν πάει και αυτοί Ιρλανδία και λίγο πριν Σκωτία. Δεν πετύχαμε ο ένας τον άλλον στην Ιρλανδία και βρεθήκαμε στο Λουξεμβούργο!
(Παναγιώτης & Γιούλη)
173643
Χαιρετίσαμε τα παιδιά και φύγαμε για Στρασβούργο. Αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο και τακτοποιηθήκαμε (κτλ κτλ κτλ) είπαμε βγούμε να φάμε, γιατί η πείνα μας είχε θερίσει. Δεν ξέραμε τίποτα για την πόλη και όπως είμαστε πεινασμένοι δεν παίρνουμε φωτογραφικές μηχανές. Μέγα λάθος. Το Στρασβούργο είναι φανταστικό. Έχει διατηρήσει την παραδοσιακή γερμανική αρχιτεκτονική, ενώ ο Ρήνος που το διαρρέει κάνει τα δικά του, δημιουργώντας κανάλια όπου φυσικά υπάρχουν από πάνω γέφυρες. Προχωρούσαμε με το στόμα ορθάνοικτο. Ήταν το δεύτερο μέρος μετά το μαγικό χωριουδάκι στην Ουαλία που θα έπρεπε να έχουμε βγάλει καμία φωτογραφία και δεν έχουμε τίποτα. (Επιφυλάσσομαι για το μέλλον). Μία καλή ερώτηση βέβαια είναι πως θα καταφέρναμε να φωτογραφίσουμε μέσα στο βράδυ με τα στομάχια μας να ουρλιάζουν. Η παρηγοριά μας ήταν το φαγητό. Καθίσαμε σε μία ιταλική πιτσαρία (“La Piazza” νομίζω το όνομά της) και πάθαμε άλλη πλάκα. Και οι δύο είπαμε ότι πρέπει να είναι η καλύτερη πίτσα που φάγαμε ποτέ. Και δεν το λέγαμε επειδή λίγο πριν πεινούσαμε σαν τους λύκους.
Η μοναδική φωτογραφία από το Στρασβούργο είναι από το κινητό του Δημήτρη.
173644
Την κοπανήσαμε το πρωί. Είχαμε πλέον κατέβει σε αρκετά νότια γεωγραφικά πλάτη και ένας ζεστός ήλιος έλαμπε από πάνω μας. Το σενάριο που ακολουθήσαμε ήταν το εξής: Πρωί στη Γαλλία, μεσημέρι στην Ελβετία και απόγευμα στην Ιταλία. Περάσαμε τα γάλλο – ελβετικά σύνορα γύρω στις έντεκα και κατά τη μία βρισκόμασταν στο πάσο του St. Gotthard (γνωστό σε πάρα πολλούς εδώ μέσα).
(Λίγο πριν μπούμε στο πάσο)
173645
St. Gotthard pass #1
173646
St. Gotthard pass #2 - Airolo
173647
St. Gotthard pass #3
173648
St. Gotthard pass #4
173649
St. Gotthard pass #5
173650
St. Gotthard pass #6
173651
Κατεβαίνοντας τις Άλπεις το τοπίο είχε ήδη αρχίσει να γίνεται μεσογειακό. Ο επόμενος και τελευταίος ενδιάμεσος σταθμός ήταν η Modena. Περάσαμε τα ιταλό – ελβετικά σύνορα. Πλέον τα χιλιόμετρα είχαν αρχίσει να μετρούν ανάποδα. Περίπου 140km πριν από τη Modena άρχισα να μη λειτουργώ καλά, λόγω ζέστης. Η διαφορά θερμοκρασίας μέσα σε μία ημέρα σε συνδυασμό με το ξύπνημα στις τεσσεράμισι το πρωί (χωρίς λόγο) με είχε πειράξει. Σταματήσαμε για 15 λεπτά στην άκρη του δρόμου για να συνέλθω και τα τελευταία αυτά χιλιόμετρα τα έκανα χωρίς να φοράω το μπουφάν. Χωρίς άλλα προβλήματα φτάσαμε στη Modena. Βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχείο και η συνέχεια ήταν η προβλεπόμενη. Μπάνιο και έξω για φαγητό.
Ξύπνησα πιο νωρίς από το Δημήτρη – φυσιολογική ώρα αυτή τη φορά – και βγήκα μία βόλτα στην πόλη.
Modena #1
173652
blueangel
13/09/2009, 22:31
Αρχικά δημιουργήθηκε από tamar
Αφού φάγαμε ο Δημήτρης πρότεινε φυσιολογικά να πάμε για καμιά μπύρα, αλλά εγώ είχα μουλαρώσει και δεν καθόμουν άλλο εκεί. Έτσι την κάναμε για ξενοδοχείο. Εννοείται ότι φωτογραφίες δεν παίζουν, γιατί ακόμα και να έπαιζαν θα τις είχα σβήσει.
Μα γιατί ρε Τασούλη???:lol: :D Και εγώ που έλεγα να σου βρώ τα πιο SUPER ξενοδοχεία εκεί να κάτσεις ένα μήνα του χρόνου σε αυτήν την υπέροχη πόλη:rotflmao: :winka:
Αρχικά δημιουργήθηκε από blueangel
Μα γιατί ρε Τασούλη???:lol: :D Και εγώ που έλεγα να σου βρώ τα πιο SUPER ξενοδοχεία εκεί να κάτσεις ένα μήνα του χρόνου σε αυτήν την υπέροχη πόλη:rotflmao: :winka:
:a26: :a015: :a37: :a57: :a016: :a52:
blueangel
13/09/2009, 22:40
Αρχικά δημιουργήθηκε από tamar
:a26: :a015: :a37: :a57: :a016: :a52:
Καλά καλά οκ τόπιασα το υπονοούμενο:lol: :lol: :lol: Του χρόνου ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΟΟΟΝΟ στο Coventry έτσι για να το γνωρίσεις καλύτερα ρε αδερφέ:a2: :a10: :a25: :a25: :p
Σήμερα τα πράγματα ήταν χαλαρά. Καλός καιρός, μικρή σχετικά απόσταση (280km σε autostrada) και το γεγονός ότι έπρεπε να είμαστε στην Ancona κατά τις τέσσερις το απόγευμα. Φτάσαμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην Ancona, παιδευτήκαμε όμως στο λιμάνι με το check –in. Δε μας άρεσε η οργάνωση του λιμανιού σ’ αυτό το θέμα. Γνωρίσαμε όμως εκεί ένα ζευγάρι – το Δημήτρη και τη Φανή – που είχαν πάει Μαρόκο με το GS τους. Με τα παιδιά κάναμε πολύ ωραία παρέα μέχρι αργά το βράδυ πίνοντας μπύρες.
(Από το πλοίο που θα παίρναμε αποβιβάστηκε ένας μεγάλος αριθμός μοτοσυκλετών που θα πήγαιναν Τσεχία για το MotoGP. Εύχομαι να περάσατε καλά ρε παιδιά..)
173660
Αφήνοντας την Ancona...
173661
Το σκάφος που θα παραλάμβανε τον πιλότο.
173662
Και η επιβίβασή του...
173663
Το πλοίο πλησίαζε στην Ηγουμενίτσα. Αποχαιρετιστήκαμε με το Δημήτρη συμβουλεύοντας ο ένας τον άλλον προσοχή στο δρόμο γιατί πλέον άλλη θα ήταν η πρόσφυση από αυτή που είχαμε συνηθίσει τόσες μέρες. Μπορεί εγώ να είχα τη μεγαλύτερη διαδρομή, αλλά ήταν μέσω Εγνατίας. Ο Δημήτρης που είχε να κάνει την καρμανιόλα Πατρών – Κορίνθου;
Αποβιβάστηκα από το πλοίο, φουλάρισα και έφυγα. Στο δρόμο βλέπω την ταμπέλα για Δωδώνη. Δεν είχα πάει ποτέ και όπως ήμουν με κεκτημένη ταχύτητα από τις προηγούμενες ημέρες πέρασα μία βόλτα και από κει.
Πολύ εξυπηρετικό το προσωπικό στην είσοδο καθώς με άφησαν να αφήσω κράνος, μπουφάν κτλ στο σπιτάκι της εισόδου. Με το που πάτησα το πόδι μου στον αρχαιολογικό χώρο άρχισε να βρέχει!!
:bigcry:
Τόσες μέρες το ίδιο πρόγραμμα δε θα έπρεπε εδώ ο καιρός να αποτελεί παραφωνία.
Δωδώνη #1
173664
blueangel
13/09/2009, 22:51
Τα λόγια πραγματικά είναι φτωχά Τάσο!!!Απίστευτο ταξιδιωτικό φίλε συγχαρητήρια σε σένα και το Δημήτρη που φτάσατε σε τόσο όμορφα μέρη και σε σένα ιδιαίτερα για τις υπέροχες φωτό που μας έκανες να ταξιδέψουμε μαζί σας.Μπορεί να φάγατε απίστευτες μπόρες εκεί αλλά το αποτέλεσμα σας αντάμοιψε και με το παραπάνω:winka: ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:Οργανώσου για την επόμενη εξοδο:wave2:
Θυμήθηκα ένα τραγούδι των Waterboys, το "The Return of Pan". Σε κάποιο σημείο του οι στίχοι είναι: "from Arcadia to the stone fields of Inisheer". Γέλασα με την αναλογία, στην περίπτωση μου ήταν "from the stone fields of Inishmore to Dodone".
Δωδώνη #2
173666
Έκοψε για λίγο η βροχή, πρόλαβα να δω στα πεταχτά τον αρχαιολογικό χώρο, ξαναέβαλα τα αδιάβροχα καλύμματα στα σαμάρια και το tank bag, ξαναφόρεσα την αδιάβροχη επένδυση και έφυγα. Από Μέτσοβο μέχρι Γρεβενά έπεφτε πολύ καρέκλα όπως και πριν τη Βέροια. Πλέον όμως το ταξίδι είχε τελειώσει. Η Θεσσαλονίκη ήταν πια πολύ κοντά. Λίγο αργότερα έφτασα στο σπίτι.
Δωδώνη #3
173667
Θα επιχειρήσω να παραθέσω κάποια στατιστικά στοιχεία του ταξιδιού.
ΑΠΟΣΤΑΣΗ: Μηδένισα τον ένα μερικό χιλιομετρητή μόλις βγήκα από το καράβι στην Ancona και μόλις κατέβηκα από το καράβι στην Ηγουμενίτσα τον κοίταξα ξανά και έλεγε 6780km. Αυτά τα χιλιόμετρα ήταν όλα επί ξένου εδάφους. Για να υπολογιστούν τα συνολικά θα πρέπει να προστεθούν στα παραπάνω δύο φορές η απόσταση Πάτρα – Αθήνα για το Δημήτρη και δύο φορές η απόσταση Θεσσαλονίκη – Ηγουμενίτσα για εμένα.
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού κρατήθηκαν όλα τα φουλαρίσματα – πόσα λίτρα, στα πόσα χιλιόμετρα, τιμή βενζίνης κτλ. Η μέση κατανάλωση όπως προέκυψε από το σχετικό excel αρχείο ήταν 4,453l/100km. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ταξιδιού έγινε με τις μηχανές φορτωμένες σε ταχύτητες μέχρι 120 – 130km/h. Η ελάχιστη και η μέγιστη κατανάλωση ήταν αντίστοιχα 3,875l/100km (καλά διαβάσατε) και 5,595l/100km. Η ελάχιστη κατανάλωση ήταν τη μέρα που κάναμε εκείνο τον άθλιο Ν71 όπου κινηθήκαμε υποχρεωτικά με πολύ χαμηλές ταχύτητες. Η μέγιστη κατανάλωση ήταν την τελευταία ημέρα στη διαδρομή Modena – Ancona όπου κινηθήκαμε με ταχύτητες 140 – 150km/h. Νομίζω ότι όπως και να ‘χει το V-Strom είναι εξαιρετικά οικονομικό στην κατανάλωσή του.
Οι τιμές της βενζίνης κυμαίνονταν περίπου 1,15 – 1,2? στην Ιρλανδία, κοντά στο 1,2? στη Μεγάλη Βρετανία, γύρω στο 1,3? στη Γερμανία, στη Γαλλία και το Βέλγιο στο 1,35 –1,4? και στην Ιταλία 1,3 – 1,35?. Η φθηνότερη που βάλαμε ήταν στην Ελβετία (έξω από τη Βασιλεία) με 1,055? και η ακριβότερη στην Γαλλία με 1,4?.
ΛΑΣΤΙΧΑ: Άλλαξα λάστιχα πριν το ταξίδι. Έβγαλα τα μαμά και έβαλα τα BattleWing. Ξέχασα να μετρήσω το προφίλ τους στην Ηγουμενίτσα και το έκανα την πρώτη μέρα του ταξιδιού μετά από 500km στην autostrada – σε ελληνικό έδαφος είχα κάνει άλλα 450km περίπου. Τότε μέτρησα:
Μπροστά: 4mm
Πίσω: 8mm
Ξαναμέτρησα το προφίλ όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη:
Μπροστά: 3,9mm
Πίσω: 5,7mm
Ο λόγος, που το μπροστά λάστιχο δε φθάρηκε, πιστεύω ότι ήταν το γεγονός ότι ήταν σχεδόν μηδενικά τα χιλιόμετρα που κάναμε σε στριφτερές διαδρομές.
ΔΡΟΜΟΙ – ΔΙΟΔΙΑ: Πουθενά δε γλυστρούσες. Οι διαφορές που εντοπίσαμε είχαν να κάνουν με το στρώσιμο των δρόμων, απορροή νερού, το μέγεθός τους κτλ. Οι καλύτεροι δρόμοι που συναντήσαμε στο ταξίδι ήταν σίγουρα οι βρετανικοί και οι χειρότεροι σίγουρα οι ιρλανδικοί. Ενδιάμεσα τα πράγματα ήταν περίπου τα ίδια. Θα επιχειρήσω να δώσω μία (πολύ υποκειμενική εκ των πραγμάτων) κατάταξη:
1. Βρετανικοί
2. Ελβετικοί
3. Γαλλικοί
4. Γερμανικοί, Αυστριακοί & Ιταλικοί
5. Βελγικοί
6. Ιρλανδικοί
Σε ότι αφορά τα διόδια μόνο στη Γερμανία και στο Βέλγιο δεν πληρώσαμε τίποτα. Στην Ιρλανδία πετύχαμε 2 – 3 φορές το πολύ τα οποία κόστιζαν 1 – 1,5?. Στην Αυστρία πέρα από το vignette που υποχρεωτικά παίρνεις πληρώσαμε 8? πριν από το Innsbruck. Στην Ιταλία πλήρωνες με το χιλιόμετρο τη χρήση της autostrada και η τιμή ήταν περίπου 0,05?/km. Στη Γαλλία από όσο θυμάμαι ήταν συχνά τα διόδια και ακριβά. Στην Ελβετία πλήρωνες μόνο το vignette που είχε ετήσια διάρκεια και δεν ξαναπλήρωνες τίποτα άλλο πουθενά. Στη Μεγάλη Βρετανία υπήρχαν διόδια, αλλά οι μηχανές δεν πλήρωναν, εκτός από μία περίπτωση – χωρίς να είμαι σίγουρος – στην Ουαλία. Το πιο απαράδεκτο που είδαμε πάνω σε αυτό το θέμα ήταν σε μία τεράστια γέφυρα πάνω από τον Τάμεση επί του Μ25 όπου προκειμένου να εισπραχθούν τα διόδια είχε δημιουργηθεί μία πελώρια ουρά πολλών χιλιομέτρων.
Κλείνοντας αυτό το κομμάτι θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο χαρακτηριστικά των βρετανικών δρόμων που δεν τα είδαμε αλλού – ένα καλό και ένα κακό. Το πρώτο (καλό) είναι ότι ασχέτως κίνησης και καιρού, δεν τους είδαμε να μποτιλιαρίζουν – εκτός από τη γέφυρα που ανέφερα πριν. Το δεύτερο (κακό) χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο εκεί είδαμε βαριά οχήματα (νταλίκες κτλ) να κάνουν τόσες πολλές προσπεράσεις. Να βλέπεις για παράδειγμα τρεις νταλίκες, τη μία πίσω από την άλλη, να επιχειρούν να προσπεράσουν άλλες πέντε ή έξι με αποτέλεσμα όλη η κίνηση των υπόλοιπων οχημάτων να μεταφέρεται στην εναπομένουσα «γρήγορη» λωρίδα.
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.