View Full Version : Ένα με απ' όλα. Μια Ευρωπαϊκή περιπλάνηση.
Σκάλες στο κτήριο που ήταν το μουσείο το κυβισμού.
179959
McDonalds, τζόγος και evil Babushka. Το μουσείο του κομμουνισμού της Πράγας.
179960
Το εξωτερικό του Cross Club. Φωτογραφίες του Scott.
179961
Σε έναν από τους διαδρόμους με την Trudie.
179963
Με την Trudie και τον Scott στο κεντρικό δωμάτιο.
179965
Μετά από 350κάτι περίπου χιλιόμετρα εθνικής και μια βόλτα μέσα από την Δρέσδη, έφτασα στο Βερολίνο στο οποίο δυσκολεύτηκα πραγματικά να μπω. Οι πινακίδες στον περιφερειακό του δεν ήταν ιδιαίτερα κατανοητές με αποτέλεσμα να χαθώ 2-3 φορές.
Ο Δημήτρης έφευγε για διακοπές την επόμενη μέρα οπότε θα είχε να μαζέψει τα πράγματα του και να πήγαινα να μείνω στο δωμάτιο του με όλο τον εξοπλισμό και τις βαλίτσες θα ήταν λίγο άβολο. Βρίσκω λοιπόν εύκολα ένα hostel με 13 ευρώ, παρατάω τα πράγματα και πάω για sightseeing.
Το πρώτο πράγμα φυσικά που ήθελα να δω ήταν το τείχος. Απομεινάρια υπάρχουν σε διάφορα σημεία στην πόλη αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι είναι το East Side Gallery. Ένα κομμάτι μήκους 1,3km γεμάτο ζωγραφιές με θέμα κυρίως την αλλαγή και την ελπίδα. Συνέχεια είχε το κέντρο του Βερολίνου και βόλτα με την μηχανή στα διάφορα κτήρια και μνημεία. Το βραδύ θα συναντούσα τον Δημήτρη σε ένα μαγαζί που έπαιζε μουσική (DJ) με έναν φίλο του, οπότε όταν άρχισε να βρέχει έντονα το απόγευμα είπα να μην πάρω την Leela και να χρησιμοποιήσω το μετρό.
Πριν πάω από το μαγαζί που ήταν ο Δημήτρης πέρασα μια βόλτα από το Absinth Depot για να ικανοποιήσω την περιέργεια μου σχετικά με αυτό το ποτό. Είχα πιει άλλη μια φορά στην Ελλάδα ένα σφηνάκι αλλά εκεί είχε πάρα πολλά είδη. Μετά από 2 διαφορετικά και ένα πουράκι σηκώνομαι για να φύγω. Ενώ δεν ήμουν μεθυσμένος και το κεφάλι μου ήταν μια χαρά, στον δρόμο περπάταγα zig-zag. Fun!
Το μαγαζί που έπαιζε ο Δημήτρης ήταν ένα πολύ ωραίο bar σε έναν δρόμο με πολλά άλλα bar και μαγαζιά. Ήπιαμε μερικές μπυρίτσες με 3? την μία και αφού του ευχήθηκα καλές διακοπές έφυγα γιατί η κούραση είχε αρχίσει να κάνει έντονη την παρουσία της. Το περπάτημα μέχρι το hostel ενίσχυσε την ήδη καλή εικόνα που είχα για το Βερολίνο. Έχει τα στοιχεία της μεγαλούπολης χωρίς να χάνει το χαρακτήρα του. Έχει έναν αέρα, μια πολύ έντονη δυναμικότητα σαν να σου λέει «Άντε γαμήσου, εδώ είναι Βερολίνο». Σύμφωνα με τον Δημήτρη ίσως να με επηρέασε και η περιοχή στην οποία έμενα, κοντά στο East Side Gallery, οπού ήταν αρκετά κοντά στις δικές μου προτιμήσεις, rock μπαράκια με τραπεζάκια έξω, άραγμα με μπύρες σε παγκάκια και πλατείες και ακομπλεξάριστα βλέμματα.
Την επόμενη είχα πολλά χιλιόμετρα μπροστά μου. Ο προορισμός ήταν οι Βρυξέλλες οπού θα συναντούσα την ξαδέρφη μου που σπουδάζει εκεί. Ήξερα από την αρχή ότι δεν θα είχα πολύ χρόνο στο Βερολίνο μιας και ήταν προσθήκη τελευταίας στιγμής οπότε δεν με ενόχλησε που δεν είδα τα πάντα. Πριν φύγω όμως στην λίστα μου βρισκόντουσαν 3 πράγματα: Check Point Charlie, Ramones Museum, κατανάλωση Currywurst. Αφιέρωσα αρκετή ώρα σε αυτά με αποτέλεσμα να φύγω από το Βερολίνο κατά τις 14:00. Φυσικά όσο δύσκολο ήταν το να μπω, τόσο δύσκολο ήταν και το να βγω.
East side gallery 1
179966
East Side gallery 2.
179967
Απομεινάρια του τοίχους κοντά στο Check Point Charlie.
179968
Check Point Charlie 1.
179969
Check Point Charlie 2.
179970
Check Point Charlie 3.
179971
Ο άνθρωπος - ψησταριά.
179973
Η έντονη έκφραση διακρίνεται παντού στο Βερολίνο. Εδώ σε ένα κτήριο κοντά στο hostel. Εδώ (http://www.youtube.com/watch?v=RaOn1e6sLEc) μπορείτε να δείτε και την δημιουργία του έργου αυτού.
179974
Τα επόμενα 850 χιλιόμετρα ήταν άσχημα. Βαρετή Autobahn, μεγάλη κατανάλωση βενζίνης λόγω υψηλών στροφών, ενοχλητικοί Γερμανοί οδηγοί, έργα, παρακάμψεις. Οι οδηγοί κάνανε προσπεράσεις με +5 χιλιόμετρα… Για να μην περνάω λοιπόν ανάμεσα από τα αμάξια αναγκαζόμουν να κόβω με αποτέλεσμα να παίρνει ώρα για να πιάσει τα 170 – 180 η Leela, και αυτό επαναλαμβανόταν συνεχώς. Αρκετά έργα στον δρόμο με περίεργες παρακάμψεις οι οποίες δημιουργούσαν διχάλες των οποίων οι δρόμοι όμως οδηγούσαν στο ίδιο σημείο… Την πρώτη φορά που είδα διχάλα, χωρίς κάποια πινακίδα βέβαια, απλά ακολούθησα το μπροστινό αμάξι και σκεφτόμουν «Τι διάολο;». Τουλάχιστον ο καιρός ήταν καλός, ιδανική θερμοκρασία κάτω από καταγάλανο ουρανό στον οποίο βόλταραν αερόστατα και ανεμοπλάνα.
Με το που μπήκα Βέλγιο είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Η εθνική μέχρι τις Βρυξέλλες σχετικά άδεια και η ένδειξη FUEL που αναβόσβηνε για τα τελευταία αρκετά χιλιόμετρα με πρόσταζε να κρατάω χαμηλές στροφές. Πόδια στα μανιτάρια, άραγμα στις αποσκευές που βρισκόντουσαν στο πίσω κάθισμα και cruising ακούγοντας μουσική. Τελικά βρίσκω βενζινάδικο 40-50 χιλιόμετρα πριν τις Βρυξέλλες. Η είσοδος στις Βρυξέλλες ήταν ιδιαίτερη, βρίσκεσαι στην εθνική, μπαίνεις σε ένα υπόγειο τούνελ και ξαφνικά βρίσκεσαι μέσα στην πόλη. Αργότερα ανακάλυψα πως υπάρχει ένα τούνελ περιφερειακά του κέντρου με εξόδους στις διάφορες περιοχές των Βρυξελλών.
Το μήνυμα στο κινητό μου από την ξαδέρφη μου περιείχε διεύθυνση, μια κοντινή πλατεία, περιοχή και την υπόθεση της πως θα το βρω με το GPS. Χα! Αξιοποιώ λοιπόν τις ικανότητες πλοήγησης που με έβγαλαν ασπροπρόσωπο μέχρι στιγμής και αρχίζω να υποθέτω και να ρωτάω. Οι περισσότεροι Βέλγοι μίλαγαν τέλεια αγγλικά αλλά μου δόθηκε και η ευκαιρία να ξεσκονίσω τα γαλλικά μου. Χρειάστηκε να ρωτήσω πολλές φορές, 8 περίπου, αλλά γενικά ήταν πολύ ενδιαφέρον. Στο μυαλό μου έχει μείνει η εικόνα της κοκκινομάλλας γοητευτικότατης Βελγίδας η οποία προσπαθώντας να προσανατολιστεί άρχισε να στρίβει δεξιά και αριστερά δημιουργώντας έτσι, στα δικά μου μάτια, μια μικρή μαγική χορογραφία.
Όταν επιτέλους βρήκα το σπίτι, με περίμενε η Ιωάννα έχοντας φτιάξει ένα από τα αγαπημένα φαγητά που μας έφτιαχνε η γιαγιά μας. Μετά τα γεμιστά λοιπόν πήγαμε για ένα γρήγορο ποτό σε ένα καταπληκτικό bar της περιοχής. Στις Βρυξέλλες έμεινα 4 μέρες, γνώρισα πολλούς ανθρώπους από όλη την Ευρώπη, ήπια πολλές μπύρες, είχα πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις, έκανα πολλές βόλτες αλλά είχα την ευκαιρία να χαλαρώσω και λιγάκι.
Στις Βρυξέλλες η κούραση έκανε εντονότερη την παρουσία της. Τα γόνατα μου με ενοχλούσαν κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του ταξιδιού αλλά όταν έσκυψα να σηκώσω κάτι και μετά δεν μπορούσα να σηκωθώ, ήταν σημάδι πως έπρεπε να αράξω λίγο. Η μία μέρα λοιπόν είχε κυρίως άραγμα στο σπίτι.
Μια από τις στιγμές που ξεχώρισαν ήταν όταν πήγα να δω cinema με κάποια παιδιά από την σχολή της Ιωάννας. Βρέθηκα λοιπόν να βλέπω μια Ρουμάνικη ταινία, με ολλανδικούς και γαλλικούς υπότιτλους, παρέα με μια Ελληνίδα, μια Ρουμάνα, έναν Ιταλό και δύο Βέλγους, και χωρίς να ξέρω καμία γλώσσα βρήκα την ταινία απολαυστική και την κατάλαβα απόλυτα θυμίζοντας μου πως τα μόνα τείχη που υπάρχουν στην επικοινωνία είναι αυτά που σηκώνουμε μόνοι μας. Μια ακόμα ενδιαφέρουσα σκηνή ήταν όταν εγώ και η Ιωάννα ζητήσαμε Paella σε ένα Πορταγαλέζικο εστιατόριο με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης να μας κρατάει μούτρα και να αρνείται να μας φτιάξει. Τέτοια συμπεριφορά δεν είχα δει μέχρι στιγμής, και μου θύμισε έντονα την Ελλάδα. Τελικά ίσως αυτό το «Μεσογειακό ταπεραμέντο» να είναι αληθινό.
Η αίσθηση που αποκόμισα από τις Βρυξέλλες ήταν αυτή μιας ζωντανής πόλης στην οποία πάντα κάτι τρέχει. Όλες τις μέρες που έμεινα εκεί υπήρχε κάτι σχετικό με την διασκέδαση και την τέχνη. Live σε μπαράκια, δωρεάν συναυλίες σε πάρκα και παραδίπλα party με DJ, κάποιου είδους show με μουσική και φωτισμούς στην κεντρική πλατεία, Αφρικανικό Fest με 2 μουσικές σκηνές και πάγκους με προϊόντα. Όλοι οι άνθρωποι είναι απροσδόκητα φιλικοί και είναι με διαφορά η πιο πολυπολιτισμική πόλη που έχω βρεθεί.
Δυστυχώς δεν είδα άλλες πόλεις του Βελγίου, εκτός από ένα πέρασμα μέσα από την Αμβέρσα, οι οποίες από ότι έμαθα δεν έχουν καμία σχέση με τις Βρυξέλλες. Δεν πειράζει, την άλλη φορά κι αυτές. Συνέχεια είχε το 'Αμστερνταμ στο οποίο βρισκόταν ήδη ένας Αμερικάνος που είχα γνωρίσει στην Πράγα, ο Scott, ο οποίος μου έδωσε πληροφορίες για το hostel στο οποίο βρισκόταν. Φεύγω λοιπόν μια μέρα νωρίτερα από τις Βρυξέλλες μιας και τα εισιτήρια για το Βέλγικο GP της F1 που μπορεί να μου έβρισκε η Άννα, μια κοπέλα από την Ρωσία που δουλεύει στην Bridgestone, τα πήρε ο προηγούμενος στην σειρά προτεραιότητας. Πέρασμα λοιπόν από την Αμβέρσα, όπου το μόνο που είδα ήταν ραβίνους σε ποδήλατα, και άφιξη στο Άμστερνταμ κάνοντας κατά λάθος μια παράκαμψη 100 χιλιομέτρων σε μια εθνική με πολύ κίνηση.
Εικόνα που αντίκρυσα όταν είχα σταματήσει για να βάλω ένα φουτεράκι με το που μπήκα Βέλγιο.
179975
Ένας από τους πολλούς κήπους των Βρυξελλών.
179976
Στοά στις Βρυξέλλες.
179977
Στενάκι στο κέντρο της πόλης με εστιατόρια που σερβίρουν το παραδοσιακό (?) φαγητό. Μύδια με πατάτες τηγανητές.
179978
Εικαστική παρέμβαση σε δρόμο της πόλης.
179979
Στο Άμστερνταμ μίσησα με πάθος τα ποδήλατα. Εντάξει, όλοι έχουμε ακούσει για την κατάσταση με τα ποδήλατα εκεί αλλά αν δεν το δει κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Βέβαια όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση και βλέπεις δίπλα σου ποδήλατα και scooters (τα οποία απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια με τα ποδήλατα) να κάνουν ότι γουστάρουν, η όποια άποψη σχηματίζεται δεν είναι ιδιαίτερα αντικειμενική.
Αφού βρήκα το hostel με ιδιαίτερη δυσκολία, πέτυχα τυχαία και τον Scott με το ποδήλατο που είχε νοικιάσει. Τις 2 μέρες που έμεινα στο Άμστερνταμ βόλταρα με τον Scott και την Katie, Αμερικανίδα 18 χρονών η οποία γυρνάει την Ευρώπη μόνη της. Οι μέρες αυτές περιλάμβαναν πολύ περπάτημα, επίσκεψη σε coffee shop με παρενέργειες που όμοιες τους δεν έχω ξανανιώσει, βραδινές βόλτες στο Red Light District, Walking Tour με πολλές και αστείες πληροφορίες σχετικά με την πόλη, και ενδιαφέρουσες συζητήσεις περί Αμερικής/Ευρώπης και πολλών άλλων θεμάτων με τον Scott και την Katie.
Σε γενικές γραμμές δεν εντυπωσιάστηκα από το Άμστερνταμ. Μόλις δεις την κατάσταση με τις πουτάνες και το χόρτο και την συνηθίσεις μένει μια όμορφη, αλλά με απίστευτο συνωστισμό, μικρή πόλη με τις τιμές να είναι προς τα πάνω και τους ανθρώπους της πολυάσχολους και όχι ιδιαίτερα φιλικούς.
Στο Άμστερνταμ χτύπησα το mark των 5000 χιλιομέτρων και έπρεπε να αποφασίσω εάν θα συνεχίσω βορειότερα ή εάν θα αρχίσω την κατάβαση. Ήταν 31 Αυγούστου, μια παρέα φίλων θα βρισκόταν στο Μόναχο στις 2 Σεπτεμβρίου. Ο Scott και η Katie θα έφευγαν την επόμενη, ο ένας πίσω στο LA, η άλλη για Βερολίνο. Συζητώντας τις διάφορες επιλογές μου, σκεφτόμουν να πάω προς Στρασβούργο και να κάνω εκεί μια διανυκτέρευση και μετά Μόναχο. Μια επίσκεψη στην Κοπεγχάγη, και πιο συγκεκριμένα στην Κριστιάνια, η οποία βρισκόταν καμιά 700άρα χιλιόμετρα μακριά ήταν πολύ δελεαστική αλλά η παρέα στο Μόναχο και η συντροφιά κατά την επιστροφή ήταν περισσότερο. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά μαζί με Nordkapp.
Ποδήλατα, ποδήλατα, ποδήλατα.
179984
Παντού γαμημένα ποδήλατα.
179985
Οι γάντζοι στην κορφή κάθε σπιτιού χρησιμέυουν για να μεταφέρουν ογκώδη αντικείμενα γιατί οι σκάλες στα σπίτια θυμίζουν περισσότερο ανεμόσκαλες παρά σκάλες σπιτιών.
179986
Κάποιος έχει διαφορετική άποψη για την χρηστικότητα των γάντζων.
179987
Το Άμστερνταμ είναι γεμάτο με σπίτια που γέρνουν. Και λόγω του εδάφους αλλά και λόγω πρακτικότητας. Εάν το σπίτι γέρνει προς τα μπροστά, όταν ανεβάζουν πράγματα με τους γάντζους δεν χτυπάνε στον τοίχο. Τα σπίτια κατασκευαζόντουσαν έτσι για αρκετό καιρό μέχρι που μια ιδιοφυία είπε: "Ρε μαλάκες, αντί να χτίζουμε τα σπίτια στραβά γιατί δεν βγάζουμε τους γάντζους λίγο πιο έξω;" Και έτσι άλλαξε για πάντα η αρχιτεκτονική στο Άμστερνταμ....
179988
Ένα από τα πολλά κανάλια της πόλης.
179989
Το μικρότερο σπίτι του Άμστερνταμ. Χτισμένο έτσι για μειωμένη φορολογία μιας και κάποτε μετράγανε μόνο την πρόσοψη. Μέσα είναι μεγαλύτερο.
179990
Με τον Scott τρώγοντας πατάτες σε χωνί μετά από την επίσκεψη σε coffee shop με τα αποτελέσματα αυτής ακόμα εμφανή σε εμένα.
179991
Με τον Scott και την Katie έξω από το hostel την τελευταία νύχτα μας εκεί.
179992
Ξεκίνησα κατά τις 10 από το Άμστερνταμ με απειλητικό καιρό ο οποίος πραγματοποίησε την απειλή του με το που βγήκα από την πόλη.
700 χιλιόμετρα, 4 χώρες, 1 γαμημένο σύννεφο…
Η βροχή δεν σταμάτησε λεπτό, υπήρχαν μόνο εναλλαγές από δυνατή βροχόπτωση σε ψιχάλα. Πρώτη στάση για Βενζίνη στο Βέλγιο, τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα και προσπάθεια στεγνώματος των γαντιών σε μηχάνημα ζεστού αέρα στην τουαλέτα χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Αποφάσισα να βάλω τα χοντρά γάντια που είχα για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά τελικά ήταν πολύ νωρίς. Άντεξαν για αρκετά χιλιόμετρα αλλά τελικά παρέδωσαν πνεύμα οπότε και το γύρισα πάλι στα καλοκαιρινά μιας και ήταν πιο άνετα βρεγμένα. Το αδιάβροχο παντελόνι των 10? από το Μοναστηράκι είχε αρχίσει να δείχνει την ποιότητα του. Οι ραφές, τα μέρη που τρίβονται και οι άκρες είχαν χάσει την αδιάβροχη ιδιότητα τους. Τα αδιάβροχα καλύμματα των σαμαριών είχα δείξει πόσο απαράδεκτα ήταν και στην Ρουμανία όταν 2 σκισίματα στην ένωση της διάφανης ζελατίνας με το πλαστικό δημιούργησαν μικρές λιμνούλες μέσα στο κάλυμμα. Αυτή τη φορά τα είχα ενισχύσει με σακούλες σκουπιδιών αλλά η ταχύτητα είχε ξηλώσει σχεδόν τα πάντα από πάνω και δεν είχα καμία όρεξη να προσπαθήσω να κάνω κάτι, ήθελα απλά να οδηγήσω.
Παρόλη την ταλαιπωρία δεν ένοιωθα ιδιαίτερα ενοχλημένος, για κάποιο ανεξήγητο λόγο είχα «κλειδώσει» πάνω στην μηχανή. Δεν άλλαζα θέσεις για να ξεπιαστεί ο κώλος μου, δεν άφηνα χέρια από το τιμόνι και δεν άπλωνα τα πόδια για να ικανοποιήσω τα παραπονεμένα γόνατα μου. Απλά οδηγούσα, άκουγα τη μουσική μου και απλά… το απολάμβανα.
Τα πράγματα είχαν αρχίσει να γίνονται πολύ δυσάρεστα με την βροχή να λυσσομανάει οπότε έκανα μια βόλτα μέσα από το Λουξεμβούργο, το οποίο έτσι κι αλλιώς ήθελα να δω για να μου φύγει η περιέργεια, για να κάτσω κάπου μέχρι να ηρεμήσουν λίγο οι ουρανοί. Βρίσκω λοιπόν την κεντρική πλατεία στην οποία δεν υπήρχε ψυχή, και εντοπίζω ένα μικρό καφέ. Κάθομαι κάτω από τις ομπρέλες, απολαμβάνω έναν cappuccino και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν κρυώνω. Μόλις ο καταρράκτης το γυρνάει πάλι σε ψιχάλα ξεκινάω και πάλι. Βενζίνη με 90 λεπτά, ενώ στις γύρω χώρες παίζει στο 1,30 – 1,40, αυτοκινητόδρομος και βουρ για Στρασβούργο.
Έφτασα πάνω που είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Το σχέδιο ήταν να μείνω σε κάποιο camping μιας και έχω τα camping της Γαλλίας σε μεγάλη υπόληψη, χωρίς να ξέρω γιατί. Με τα πάντα πάνω μου και στα σαμάρια βρεγμένα, το σχέδιο αυτό ναυάγησε (χα, ναυάγησε λόγω του νερού, αστειεύτηκα). Τριγυρνάω στο, πολύ όμορφο, Στρασβούργο ψάχνοντας για ξενοδοχείο και αφού παίρνω 2 απαγορευτικές για το budget μου τιμές (70 και 65 ?) βρίσκω ένα με 45? οπότε και πληρώνω την ακριβότερη διανομή που πλήρωσα στο ταξίδι μου.
Το δωμάτιο μου έμοιαζε σαν να είχε εκραγεί ντουλάπα με ρούχα όπως στο Zabriskie Point (http://www.youtube.com/watch?v=bJsW6ta4X8o#t=02m28s). Είχα απλώσει σχεδόν όλο το περιεχόμενο των σαμαριών όπου ήταν δυνατό. Κομοδίνα, καρέκλες, φώτα. Οριακά μου έφτασαν οι γωνίες, επόμενο βήμα ήταν να πάρω πινέζες και να καρφώνω τις κάλτσες στον τοίχο. Μετά το ντους, γρήγορη βόλτα στην περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο και επιστροφή για λιποθυμία.
Δεν υπάρχουν φωτογραφίες από Στρασβούργο :(
Μετά από ένα γερό 8άωρο ξυπνάω για να αντικρύσω μια ηλιόλουστη μέρα. Μετά από μια μικρή βόλτα στην πόλη για να την δω και την μέρα, ξεκινάω για Μόναχο. Το Στρασβούργο είναι πάνω στα σύνορα οπότε σε λίγα λεπτά βρίσκομαι στην Γερμανία. Η διαδρομή που ακολούθησε ήταν η ομορφότερη που έχω διανύσει μέχρι στιγμής.
Δεν πήγα από μεγάλους δρόμους αλλά από μικρούς επαρχιακούς και διάλεγα κατεύθυνση σχεδόν στην τύχη, είχα γενικά μια ιδέα για το προς τα πού θέλω να πάω. Ο δρόμος, αφού διέσχισα μερικά πανέμορφα χωριά, με οδήγησε στο Μαύρο Δάσος. Ένα μέρος που πραγματικά δυσκολεύομαι πολύ να περιγράψω. Ανάβαση σε βουνό με έντονη δροσιά, στροφές 180 μοιρών με την έξοδο να βρίσκεται 2 τουλάχιστον μέτρα πάνω από την είσοδο και ένα παγκάκι πάνω σε κάθε στροφή. Πλησιάζοντας στην κορυφή πέρασα και από ένα κλειστό χιονοδρομικό κέντρο. «Πρέπει να είναι μαγευτικά εδώ με τα πάντα χιονισμένα» σκεφτόμουν ενώ χάζευα την κορυφογραμμή στα αριστερά μου οδηγώντας όρθιος για να μπορέσω να χωρέσω στο οπτικό μου πεδίο όσα περισσότερα μπορούσα. Οι βαθιές εισπνοές του αέρα που με χτύπαγε είχαν μια μεθυστική ιδιότητα και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το πόσο γαλήνια ένοιωθα.
Κατά την κατάβαση πέρασα από μερικά ακόμα χωριουδάκια τα οποία φυσικά είχαν το δικό τους «Ευρωπαϊκό» χαρακτήρα. Οι δρόμοι που τα συνέδεαν, ήταν το κάτι άλλο. Βουτώντας λοιπόν στα κλισέ για τους δρόμους της Ευρώπης (τουλάχιστον αυτούς που εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε «Ευρωπαϊκούς δρόμους» γιατί δεν είναι μόνο οι Άλπεις Ευρώπη), και αυτοί, είχαν τέλεια χάραξη και τέλεια άσφαλτο. Η κίνηση ήταν ελάχιστη και κατά το μεγαλύτερο μήκος της διαδρομής, στα αριστερά μου είχα πυκνό δάσος και στα δεξιά μου ένα ποταμάκι. Μου ήταν αδύνατο να σταματήσω για να φωτογραφήσω, απλά συνέχιζα να οδηγώ, ακούγοντας την δικύλινδρη καρδιά της Leela να χτυπάει έντονα σαν ένδειξη ενθουσιασμού μπερδεμένη με τους ιδιαίτερους ήχους του Tom Waits, ελπίζοντας η διαδρομή να μην τελειώσει ποτέ. Η μετάβαση από την παραπάνω μαγική εικόνα στην εθνική οδό, ήταν σταδιακή οπότε δεν με ξένισε πολύ.
Κατά την άφιξη στο Μόναχο, χάνομαι λίγο μέσα στην πόλη και τηλεφωνώ στους φίλους για να δω που θα τους συναντήσω. Βρισκόντουσαν στην Allianz Arena οπότε πετάγομαι για να δω και το στάδιο με την ευκαιρία. Ο Κώστας, ο Χρήστος και ο Σπύρος πήραν το καράβι και κατέβηκαν Ιταλία οπού περνώντας το Grossclokner κατέληξαν στο Salzburg και μετά στο Μόναχο.
Από την στιγμή που συνάντησα την παρέα το ταξίδι άλλαξε. Το ταξίδι με παρέα είναι πολύ διαφορετικό. Όχι καλύτερο ή χειρότερο, απλά διαφορετικό. Πόσο μάλιστα όταν η υπόλοιπη παρέα ταξιδεύει με πρόγραμμα και πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτό εάν θες να ακολουθήσεις. Τα παιδιά είχαν κλείσει τα δωμάτια τους από την Ελλάδα, έτσι εγώ βρήκα ένα εξαιρετικό hostel με δωρεάν beer tasting κάθε απόγευμα στις 8. Στο Μόναχο κάτσαμε 2 μέρες, επισκευτήκαμε το Μουσείο Τεχνολογίας και το Μουσείο της BMW και απολαύσαμε μπύρες σε στυλ Oktoberfest στο Hofbrauhaus. Εγώ τσίμπησα και μια κλήση για παρκάρισμα την οποία αποφάσισα και να μην πληρώσω μετά από μια συζήτηση στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής όπου μου είπαν «Αν θες να ξαναέρθεις Γερμανία πλήρωσε την, εάν δεν θες μην την πληρώσεις». Δεν γαμιέται, σκέφτηκα, θα αλλάξω πινακίδα άμα είναι, τα 25? είναι σημαντικά σε ένα budget trip. Η επιστροφή περιελάμβανε μια διανυκτέρευση στο Trento και μετά πλοίο από Βενετία για Ηγουμενίτσα.
Πρωτότυπο στο μουσείο της BMW.
179997
Εκθέματα που ίσως να σας ενδιαφέρουν περισσότερο.
179998
Με τις μπυρίτσες μας στο Hofbaruhaus.
179999
Η μόνη φωτογραφία με πιάτο φαγητού που τραβήχτηκε στο ταξίδι.
180001
Η διαδρομή από Μόναχο προς Trento πέρναγε από τις Άλπεις και μας χάρισε εντυπωσιακές εικόνες. Η παρέα στον δρόμο ήταν μια άλλη εμπειρία, ο Σπύρος που ήταν μπροστά όταν κοίταγε στον καθρέφτη του και έβλεπε άλλες 3 (και αργότερα 4) μηχανές πίσω του ένοιωθε ωραία, το ίδιο κι εγώ που ήμουν στο τέλος, κάθε φορά που κοίταγα τα φανάρια τους. Φαντάζομαι πως είναι αυτή η έμφυτη επιθυμία που έχουμε ως είδος να ανήκουμε κάπου.
Φάγαμε μια δυνατή μπόρα και σε μια στάση για βενζίνη αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω μια ιταλική εφημερίδα για να μονώσω τα γόνατα μου γιατί το αδιάβροχο παντελόνι είχε πλέον μόνο διακοσμητική αξία. Στο βενζινάδικο πετύχαμε και τον Νίκο με την Αγγελική οι οποίοι επέστρεφαν από την Βιέννη και θα βρισκόντουσαν και στο ίδιο πλοίο με εμάς. Επίσης συναντήσαμε ένα μποτιλιάρισμα γύρω στα 12 χιλιόμετρα λόγω κατολίσθησης, είχαμε μια περιπέτεια με τα διόδια της Autostrata και πλέον μπορώ να αστειευτώ πως είμαι καταζητούμενος σε 2 χώρες.
Το Trento είναι μια μικρή όμορφη πόλη στους πρόποδες των Άλπεων. Πήγαμε στα δωμάτια όπου είχαν κάνει κράτηση τα παιδιά αλλά η προσαρμογή των δωματίων για να μείνω κι εγώ εκεί ήταν πάλι εκτός budget μου οπότε προτίμησα το μοναδικό hostel της πόλης με 16? και πρωινό. Μια βραδινή βόλτα στην πόλη, pizza και επιστροφή για ύπνο.
Την επόμενη φτάνουμε στο λιμάνι της Βενετίας όπου μας περίμεναν ο Νίκος με την Αγγέλα, παίρνω κι εγώ ένα εισιτήριο καταστρώματος, ενώ τα παιδιά είχαν καμπίνα, και αρχίζουμε το ταξίδι της επιστροφής. Μια λεπτομέρεια που μου έμεινε είναι όταν περίμενα στην ουρά για καφέ στο πλοίο και ακούω την παραγγελία του μπροστινού μου. «Έναν φραπέ 2 καφέ 1 ζάχαρη», «Έναν μέτριο βαρύ δηλαδή» αποκρίνεται ο υπάλληλος, «Δεν ξέρω πως το λες, αυτό θέλω εγώ». Η συζήτηση αυτή με έκανε να χαμογελάσω όταν διαπίστωσα το πόσο μπορεί να διαφέρουμε από τους ανθρώπους στην υπόλοιπη ήπειρο που ζούμε. Δεν πιστεύω πως θα μπορούσε να διαδραματιστεί το παραπάνω με πρωταγωνιστές ανθρώπους από τις χώρες στις οποίες βρέθηκα.
Σε στάση για να κρυώσουν τα λάστιχα. Η άσφαλτος της Autostrata είναι αδιανόητη.
180002
Και η αφεντιά μου.
180007
Στο λιμάνι της Βενετίας.
180008
Με τον Νίκο και την Αγγελική.
180009
Χαμόγελα ικανοποίησης.
180010
Πίσω στην Ελλάδα πλέον, η διαδρομή Ηγουμενίτσα – Ρίο μου φάνηκε πολύ ωραία αλλά μας παίδεψε με μερικές μπόρες, πολύ σύντομες αλλά και πολύ δυνατές μπόρες έκπληξη. Στάση για καφεδάκι στο Αντίριο με θέα την γέφυρα και επιστροφή από την καταραμένη εθνική.
Το καλωσόρισμα στην Ελλάδα δεν ήταν ιδανικό. Κυριακή απόγευμα, απίστευτο μποτιλιάρισμα, ψιχάλα, σούρουπο και φιμέ ζελατίνα (την clear την είχα μέσα και δεν ήμουν για να σταματάω). Τα παιδιά σταμάτησαν για αδιάβροχα καμιά 80άρα χιλιόμετρα πριν την Αθήνα, εγώ συνέχισα μιας και δεν είχε νόημα να βάλω το παντελόνι και το μπουφάν cordura δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Φτάνοντας σπίτι, η μάνα μου με περίμενε με ένα ζεστό πιάτο φαγητό και σκέφτηκα πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε, στα 16, που ανακοίνωσα πως θα πάρω μηχανάκι και η αντίδραση που έλαβα ήταν «Θα βάλω ντεντέκτιβ να το βρει και να στο κλειδώσει».
Μπαίνοντας σπίτι, δεν μου φαινόταν πλέον οικείο. 28 μέρες με συνεχείς αλλαγές περιβάλλοντος, ανθρώπων και συνηθειών είχαν αφήσει κάτι επάνω μου. Μια ανησυχία, μια αίσθηση αναζήτησης και εξερεύνησης η οποία δεν έχει φύγει ακόμα και δεν νομίζω να φύγει ποτέ. Η πρώτη φορά που κάνει κανείς ένα τέτοιο ταξίδι αλλάζει κάτι μέσα του. Κάθε μέρα σκέφτομαι για νέα ταξίδια, νέους προορισμούς, ελπίζω για νέες περιπέτειες και γνωριμίες. Είναι ίσως το δυνατότερο ναρκωτικό. Δεν σου κάνει κακό και μόλις το γευτείς, εάν ζεις χωρίς αυτό, νοιώθεις πραγματικά κενός. Και η απεξάρτηση δεν είναι λύση, η μόνη λύση είναι να παίρνεις την δόση σου ξανά και ξανά και ξανά…
Τα πριν:
Όπως συνηθίζεται στα ταξιδιωτικά, αναφορές στην οργάνωση περιλαμβάνουν πρόγραμμα ταξιδιού, στόχους, εξοπλισμό και λοιπές προετοιμασίες. Εδώ δεν θα βρείτε κάτι τέτοιο. Ο βασικότερος στόχος ήταν να δω μερικές από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Να κάνω ένα είδος scouting όσων αφορά πόλεις που θα μπορούσα να μείνω, μιας και το να δουλέψω στο εξωτερικό είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ να κάνω. Άλλοι στόχοι ήταν να βρεθώ στο Romaniacs και να επισκεφτώ και την ξαδέρφη μου στο Βέλγιο.
Ο εξοπλισμός δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο, ένα σετάκι της Buffalo με σαμάρια, tank bag και tail bag (το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε), ένα backpack και η μπαγκαζιέρα. Χούφτες και μεγαλύτερη ζελατίνα είχαν μπει, service και λάστιχα είχαν τακτοποιηθεί προσφάτως. Μια σκηνή, ένα sleeping bag, μερικά βασικά εργαλεία, πολλά tie-wraps, και όσα ρούχα μπόρεσα να χωρέσω στα σαμάρια. Από εξοπλισμό αναβάτη, χειμερινό μπουφάν cordura χωρίς την επένδυση, καλοκαιρινά γάντια, χειμερινά γάντια προσφορά του πατέρα ενός φίλου μου, τουριστάδικες μπότες και αδιάβροχα. 2 ζελατίνες για το κράνος (φιμέ και clear). Δεν είχα παντελόνι, δεν είχα kit επισκευής ελαστικού, δεν είχα gps. Ένας χάρτης-βιβλίο της Michelin με όλη την Ευρώπη. Οδική βοήθεια σε Ελλάδα και εξωτερικό από την ασφάλεια μου. Μερικές λέξεις στα Βουλγάρικα και στα Ρουμάνικα σημειωμένες στο τετραδιάκι μου. 3 βιβλία στα Αγγλικά: Zen and the art of Motorcycle Maintenance, 1984, Factotum. Ένα iPod touch, προσφορά του εργοδότη μου, για internet όπου χρειαζόμουν και έβρισκα WiFi. Ένα mp3 player 2gb φορτωμένο με rock, metal, punk, ska, jazz, μόνιμα στο suffle. Σαμπουάν, σαπούνι, οδοντόκρεμα, οδοντόβουρτσα, ένας νυχοκόπτης, μερικές παραμάνες. Ένα spray για λάδωμα της αλυσίδας.
Ένα budget 2500?. Μια γερή δόση αυτοπεποίθησης, εμπιστοσύνης στις ικανότητες μου, στην κοινωνικότητα μου και την τύχη μου. Μια επίσης γερή δόση αφέλειας και διάθεσης να αντιμετωπιστεί κάθε πρόβλημα όταν και εάν παρουσιαστεί. Η διαδρομή μέχρι και μια ώρα πριν την αναχώρηση δεν είχε καθοριστεί. Ούτε κατά την διάρκεια καθορίστηκε. Για τις χώρες που θα διέσχιζα δεν έκανα έρευνα. Βασιζόμουν μόνο σε όποιες γενικές γνώσεις είχα. Δεν ήξερα αξία συναλλάγματος. Δεν ήξερα τι σήματα/διόδια έπρεπε να πάρω (με αποτέλεσμα στην Ρουμανία και στην Αυστρία να κυκλοφορώ χωρίς την απαραίτητη άδεια). Δεν είχα επίσης εμπειρία στα ταξίδια. Με την Leela, η μεγαλύτερη απόσταση που είχα κάνει ήταν Αθήνα – Χαλκίδα. Με άλλη μηχανή είχα κάνει και το Καβάλα – Αθήνα. Δεν με ένοιαζε τίποτα από τα παραπάνω. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φύγω. Να καβαλήσω και να πάω όπου με βγάλει ο δρόμος, και αυτό έκανα.
Τα μετά
Απολογισμός, σκέψεις, πράγματα τα οποία με χάλασαν, πράγματα για τα οποία μετάνιωσα, συμβουλές.
28 μέρες, 7200 χιλιόμετρα, 12 χώρες, 8 πρωτεύουσες, 1600?, 1600 φωτογραφίες, δεκάδες γνωριμίες, πολλές μπύρες, αμέτρητες συγκινήσεις και αναμνήσεις. Μια γεύση από την νομαδική ζωή, μια αίσθηση ελευθερίας που μου λείπει καθημερινά. Από τις χώρες που διέσχισα είχα επισκεφτεί παλαιότερα την Γαλλία και την Ιταλία, αλλά όχι στα μέρη που έμεινα. Πλέον έχω μια πιο ολοκληρωμένη ιδέα για την Ευρώπη, με την Σκανδιναβία και την Ανατολική Ευρώπη να περιμένουν εξερεύνηση.
Όσον αφορά το κόστος των 1600? που ανέφερα παραπάνω, το κόστος διαμονής κυμάνθηκε μεταξύ 10 (Veliko Tarnovo) και 23 ευρώ (Πράγα) την βραδιά, με εξαίρεση το ξενοδοχείο στο Στρασβούργο. Κόστος διαμονής δεν είχα στην Δράμα, στην Βιέννη και στις Βρυξέλλες. Η διατροφή μου περιελάμβανε ένα ή κανένα γεύμα την ημέρα, όταν έκανα πολλά χιλιόμετρα, χτύπαγα καμιά σοκολάτα (Twix με άσπρη σοκολάτα είναι κόλαση) στα βενζινάδικα για ενέργεια. Μουσεία δεν επισκέφτηκα πολλά οπότε τέτοια έξοδα ήταν ελάχιστα. Ως μέτρο σύγκρισης τιμών είχα τις μπύρες. Την φτηνότερη την ήπια στην Σλοβακία με 0,75? και την ακριβότερη στην Ελλάδα με 5?, ίδια τιμή με το Άμστερνταμ. Η βενζίνη (95άρα) κυμαινόταν από περίπου 1? στα Βαλκάνια μέχρι 1,40? στις βορειότερες χώρες. Στην Πράγα που τσέκαρα λίγο πως πάω από έξοδα είχα χαλάσει περίπου 600 ευρώ.
Το σημαντικότερο στοιχείο του ταξιδιού ήταν οι άνθρωποι. Όλοι όσοι γνώρισα έκαναν το ταξίδι μου να έχει νόημα. Οι ταξιδιώτες απολαμβάνουν κάποια προνόμια στις συναναστροφές τους. Για κάποιον λόγο που δεν μπορώ ακόμα να προσδιορίσω όταν είσαι ταξιδιώτης, όλοι φαίνεται να είναι προθυμότεροι στα πάντα. Δεν υπήρχε στιγμή στο ταξίδι που να ένοιωσα μόνος και συμπέρανα ότι η επιθυμία για να ακούσουμε ιστορίες από έναν ταξιδιώτη ίσως να είναι ένστικτο. Όποτε μιλούσα για το ταξίδι τα μάτια των ανθρώπων λάμπανε και άκουγαν με πραγματικό ενδιαφέρον, έτσι έβλεπα και το πώς ήμουν εγώ όταν οι άλλοι ταξιδιώτες μου διηγιόντουσαν τα ταξίδια τους. Στα hostels υπήρχε πάντα ένα θέμα συζήτησης, «Από πού είσαι, από πού ήρθες και που πας». Οι ιστορίες που ακούς από τον καθένα είναι δυνατότερες από κάθε τουριστικό οδηγό και κάθε ντοκυμαντέρ. Η ευκολία με την οποία γνωρίζεις ανθρώπους και περνάς ατελείωτες ώρες μαζί είναι εκπληκτική. Είναι αυτή η ανάγκη για επικοινωνία που έχουμε όλοι μας και οι όποιες ανασφάλειες είχαμε, έχουν μείνει σπίτι. Είναι κρίμα που αυτό δεν το ζούμε και στην καθημερινότητα μας. Αυτό το μπουλούκι εθνικοτήτων, απόψεων και κουλτούρας σου ανοίγει τα μάτια σε πολλά ζητήματα. Κάθε φορά που αποφάσιζα να φύγω από ένα μέρος ήθελα να κάτσω παραπάνω, αλλά κάθε φορά που έφτανα στο επόμενο χαιρόμουν που τελικά έφυγα.
Αν ήταν κάτι που με πείραξε στο ταξίδι, ήταν ένα υποτυπώδες πρόγραμμα που είχε. Το γεγονός για παράδειγμα πως το Romaniacs άρχιζε στις 15 και δεν μπορούσα να περάσω άλλη μια μέρα στο Veliko Tarnovo. Το ότι ο Manfred έφευγε από την Αυστρία και έπρεπε να πάω πριν από μια συγκεκριμένη ημερομηνία για να τον προλάβω. Το ίδιο και με τον Δημήτρη στο Βερολίνο και την Ιωάννα στις Βρυξέλλες, όπου για να προλάβω να πάω δεν έκατσα για την συναυλία του Marky Ramone στο Βερολίνο. Το γεγονός ότι οι φίλοι μου θα βρισκόντουσαν στο Μόναχο στις 2 Σεπτεμβρίου και δεν πήγα βορειότερα. Τα πάντα βέβαια ήταν θέμα επιλογών και φυσικά όταν συμπεριλαμβάνονται άλλοι άνθρωποι δεν γίνεται να έχεις τον έλεγχο.
Μετανιώνω που δεν πήρα περισσότερες φωτογραφίες. Που δεν είχα πάρει και μια δεύτερη, μικρότερη φωτογραφική μηχανή για να έχω πάντα μαζί μου. Μετανιώνω που δεν κράτησα στοιχεία επικοινωνίας από τον καθένα που γνώρισα. Μετανιώνω που δεν εξάντλησα το θράσος (ή θάρρος) και την κοινωνικότητα μου όσον αφορά τις γνωριμίες. Μετανιώνω που δεν επισκέφτηκα περισσότερες πόλεις σε κάθε χώρα αλλά δυστυχώς δεν προλάβαινα.
Όσον αφορά τις συμβουλές, το σημαντικότερο που μπορώ να μοιραστώ είναι ότι τελικά ένα τέτοιο ταξίδι είναι πολύ πιο εύκολο από όσο ακούγεται. Αφήστε όποιες προκαταλήψεις και ανασφάλειες έχετε, ανεβείτε στην μηχανή και ξεκινήστε «προς τα εκεί», με το «εκεί» να είναι όπου μπορείτε να φανταστείτε. Αφήστε, όσο είναι δυνατόν, τα προγράμματα, τις κρατήσεις και τις καθορισμένες διαδρομές. Δεν είναι δυνατόν να προβλέψεις το τι μπορεί να συναντήσεις και είναι κρίμα να μην ακολουθήσεις μια νέα ιδέα, μια νέα πρόκληση, μια πρόσκληση απλά γιατί έχεις κανονίσει να πας αλλού. Μην βασίζεστε σε GPS, το να έχεις μαζί σου για λόγους ασφάλειας είναι άλλο θέμα. Ρωτάτε, χαθείτε, εξερευνήστε. Όταν επέστρεψα και με ρωτούσαν γιατί δεν πήρα GPS, απαντούσα «Γιατί τότε δεν θα γνώριζα τον Adam, δεν θα γοητευόμουν από την Βελγίδα και τον «χορό» της, δεν θα συζήταγα για το χάος της Αθήνας με ένα ζευγάρι Βέλγων που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ελλάδα με τροχόσπιτο και δεκάδες άλλες περιπτώσεις».
Στο θέμα της ασφάλειας δεν μπορώ να πω πολλά. Δεν ένοιωσα στιγμή ανασφάλεια και κίνδυνο, πουθενά. Ίσως να είχε να κάνει με την αφέλεια μου, ίσως να ήμουν απλά τυχερός. Η Leela, τις περισσότερες νύχτες, βρισκόταν έξω, με έναν συναγερμό, ένα disclock και την αβάσιμη σιγουριά πως δεν θα πάθει τίποτα.
Αυτή μου η περιπλάνηση είχε πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Είχε Βαλκάνια, με την μυστηριώδη γοητεία τους, είχε κεντρική Ευρώπη, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, βόρεια Ευρώπη με τις καινοτομίες της και τον διαφορετικό τρόπο ζωής. Είχε αγώνες, γιορτές, πυροτεχνήματα. Είχε μοναχικό ταξίδι, ταξίδι με παρέα. Είχε camping, hostel, ξενοδοχείο, φιλοξενία. Είχε στροφές, επαρχιακούς, εθνική, βουνά και πεδιάδες. Είχε αφυδάτωση στους 38 βαθμούς και οδήγηση κάτω από «καταρράκτη». Είχε εικόνες από μέρη που δεν είχα ξαναδεί και γνωριμίες με ανθρώπους από όλο τον κόσμο.
Πριν κάνω το ταξίδι είχα μια έντονη ανησυχία, έναν φόβο. Όχι για τις όποιες καταστάσεις μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσω, αλλά για την περίπτωση που η όλη εμπειρία δεν θα ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου. Κάτι που ονειρεύεσαι για τόσο καιρό πρέπει να βγει καλό. Σε αντίθετη περίπτωση η απογοήτευση θα ήταν καταστρεπτική. Στην δικά μου λοιπόν περίπτωση, πήγε καλύτερα από τις προσδοκίες μου. Και αυτό είναι και το ζητούμενο. Να λάβεις αυτό που ελπίζεις, και γιατί όχι, και παραπάνω. Εμπρός για τα επόμενα.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας, ελπίζω να μην σας κούρασα.
Βασίλης.
hidefnick
08/11/2009, 12:54
Ωραία διαδρομή, ωραία περιγραφή, και απο τα λίγα ταξιδιωτικά εδώ που με έκαναν να ζηλέψω, μιας και έδειξες να περάσατε ΚΑΛΑ.
Πάντα τέτοια και πάντα όρθιος.
:beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από road spirit
...Ξενύχτισα παρέα σου χτες πατώντας refresh κάθε λεπτό διαβάζοντας, και σήμερα που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω με το καφέ στο χέρι ήταν να συνεχίσω το ταξιδιωτικό σου...
Μία απο τα ίδια :lol: :lol: :lol:
christostr
08/11/2009, 12:54
Μπράβο φίλε μου. Πάντα τέτοια. Και που ξέρεις... ίσως ο αναβάτης που θα σε χαιρετήσει σε κάποιο ταξίδι σου... να είμαι εγώ.:wave2:
road spirit
08/11/2009, 12:54
Μπορεί να ήταν το πρώτο σου ταξίδι αλλά έχεις δώσει ένα πολύ δυνατό ταξιδιωτικό ! Έχεις γράψει μερικές φράσεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να μπουν στο εγχειρίδιο του ταξιδιώτη, σκέψεις και συναισθήματα που κάνουν αυτά τα ταξίδια να αξίζουν τόσο πολύ!
Ξενύχτισα παρέα σου χτες πατώντας refresh κάθε λεπτό διαβάζοντας, και σήμερα που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω με το καφέ στο χέρι ήταν να συνεχίσω το ταξιδιωτικό σου...
Μπράβο! :beer:
guzzistas
08/11/2009, 12:58
ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!!!! RESPECT!!!!
ενα μεγάλο ευχαριστώ για το ωραίο πρωινό Κυριακής που πέρασα διαβάζοντας το ταξιδιωτικό σου και κοιτάζοντας τις φωτό....
φίλε μου σου εύχομαι να συνεχίσεις και τις άλλες εξερευνήσεις που έχεις στο μυαλό σου!!!!
:a20: :a19: :a54: :a19:
Ξεκίνησα να διαβάσω το ταξιδιωτικό σου με την πρόθεση να δω απλά τι είναι και να το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή που θα διέθετα περισσότερο χρόνο.
Φυσικά το διάβασα μονορούφι. Το ταξιδιωτικό που μας χάρισες δεν είναι "απίστευτο" γιατί πολύ απλά είσαι πραγματικός τουτέστιν απόλυτα πιστευτός. Μπράβο όχι για το ταξίδι σου αλλά για το χαρακτήρα σου να υπερβείς τις εδώ συμβάσεις και το πρώτο σου ταξίδι με μηχανή να είναι μεγάλο (λόγω χιλιομέτρων), απρόβλεπτο (λόγω της διάθεσής σου) και σίγουρα υπέροχο. Πολλά συγχαρητήρια από εμένα.
:beer: :beer: :beer:
ΥΓ: Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες σου, ο τρόπος γραφής σου είναι όμως καθηλωτικός.
:wave2:
Απλα, μεστά, κατανοητα
Στα επομενα με υγεια φιλε
:beer:
billakis
08/11/2009, 13:59
Με εκανες πραγματικα με τα λογια σου να ταξιδευω και εγω μαζι σου. Μπραβο και ελπιζω να μπορεσω και εγω καποια στιγμη να εχω παρομοια εμπειρια. Keep walking......(riding)......
o_gavros
08/11/2009, 14:55
Αρχικά δημιουργήθηκε από QSpec
Επίσκεψη στο χωριό Μπελογιάννης, ένα χωριό ιδρυμένο από πολιτικούς πρόσφυγες κατά την διάρκεια του εμφυλίου στην Ελλάδα.
Μας ταξίδεψες φίλε!
κι εγω,όπως ο άλλος φίλος,του έριξα μια ματιά με σκοπό να το διαβάσω αργότερα,αλλά φευ.
μονορούφι κατέβηκε.
Ελπίζω η νεράιδα του αψεντιού να σε ακολουθεί πάντα και να έρθουν και άλλα τέτοια στολίδια!
:wave2:
Συνέχισε να ταξιδεύεις ! Είσαι ταγμένος σε αυτό! Το έχεις!
Ξεκίνα ήδη να σχεδιάζεις το επόμενο.
:beer: :beer: :beer: :beer: :wave2:
DimChios
08/11/2009, 15:11
Αξιος!!!
:beer: :beer: :beer: :beer: :wave2:
[:Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φύγω. Να καβαλήσω και να πάω όπου με βγάλει ο δρόμος, και αυτό έκανα.
Νομιζω φιλε Βασιλη αυτη η φραση σου αντιπροσωπευει ολους τους μοτοσυκλετιστες που εχουν το παθος της εξερευνησης και των ταξιδιων χωρις συγκεκριμενο προορισμο,νασαι παντα καλα ,να εχεις καλα χιλιομετρα εσυ και η leela σου :wave2: :a18:
jimtarasxt660x
08/11/2009, 16:24
Από το πρωί προσπαθώ να το διαβάσω και όλο με κόβουν...τώρα κατάφερα και το διάβασα όλο!!!
:a19: :a18: :a23:
Από τα ωραιότερα ταξιδιωτικά που έχω διαβάσει εδώ μέσα...εύχομαι πάντα τέτοια και σύντομα να πας και σε άλλες χώρες!!!
Να σαι καλά που μας έφτιαξες την μέρα με ένα τόσο όμορφο ταξίδι.
+όσες θες:beer: ( είναι τσάμπα :lol: :lol: :lol: )
Πιστευω πως μόνο ένας μοτοσυκλετιστής μπορούσε να κάνει τέτοιο ταξίδι ( όχι απαραίτητα λόγω απόστασης, αλλά λόγω νοοτροπίας και τρόπου προσέγγισής του ).
Μπράβο σου που το πραγματοποίησες .
Αλητακος μηχανοβιος.Παντα ετσι:beer:
μπράβο Βασίλη :beer: :beer: :beer:
ωραιος :beer: :beer: :beer:
Άξιος :beer: :beer: :beer:
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
μπράβο ρε φίλε !!!!:beer: :beer: :beer:
και στα δικά μας!!!!:beer: :beer: :beer: :beer:
filipp0s
08/11/2009, 19:04
Φίλε Βασίλη μπραβο! Εκπληκτικό ταξίδι! Πάντα τετοια!
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :sun:
:a18: :a18: :a18:
:a20: :a20: :a20:
:a19: :a19: :a19:
:beer: :beer: :beer:
να σαι παντα καλα:wave2:
Ωραίο, κεφάτο ταξίδι.. ωραίες φωτογραφίες!
Μπράβο, πάντα τέτοια! :winka: :wave2:
Μπραβο!!!!!!!!!!!!!!!παντα τετοια,καλους δρομους παντα ορθιος:beer: :beer: :beer: :beer:
costas81
09/11/2009, 11:35
apistefto!!!!bravo paidia!!!!
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
H.A.Balafoutre
09/11/2009, 11:44
Μπράβο ρε παλίκαρε...νά'σαι καλά κι εσύ και τα φιλαράκια σου να κάνετε τέτοια ταξίδια. :beer:
makis206
09/11/2009, 12:25
Υπέροχα όλα Βασίλη, μας ταξίδεψες μαζί σου και οι όμορφες εικόνες σου έφεραν στο γραφείο μυρωδιά Ευρώπης! Να είσαι καλά παλίκαρε κι εσύ κι οι φίλοι σου και σύντομα στα επόμενα!!
Που τον Τσακώσατε τον Μένιο ρε;:lol:
Ευχαριστούμε!!
:beer: :beer: :beer: :beer:
XJR_Billy
09/11/2009, 12:30
ΠΟΛΥ ωραίο ταξιδιωτικό!!
Πάντα τέτοια αδερφέ, καλά χιλιόμετρα.
Να'στε καλά να'χετε πιο πολλές εμπειρίες !!!
:beer: :beer: :beer: :cool:
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Επίσης ευχαριστώ για όλα τα ταξιδιωτικά που έχουν αναρτηθεί εδώ και το καθένα από αυτά δεν με άφηνε να ξεχάσω πως θέλω κι εγώ να ζήσω κάτι παρόμοιο. Η ζήλεια δεν είναι πάντα κακή.
Ο Μένιος είχε κάνει ένα ποστ το καλοκαίρι που έλεγε πως θα βολτάρει Γερμανία. Από το προφίλ του είδα πως μένει Σλοβακία και ανταλλάξαμε τηλέφωνα για να πιούμε μια μπυρίτσα μιας που θα βρισκόμουν εκεί τριγύρω.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μένιο για την παρέα και την βόλτα, αλλά και στον PanVas για την πρόθεση του να με φιλοξενήσει στην Βουλγαρία εάν δεν έλειπε. Ελπίζω το ταξίδι σου να ήταν όπως το φανταζόσουν.
Στην υγειά σας. :beer:
Παρα πολυ καλες φωτο!!!(μαλλον εχεις ασχοληθει αν οχι,εχεις ταλεντο)
Ενα απο τα λιγα ΜΗ ΒΟΥΚΟΛΙΚΑ ποστ εδω μεσα!!:alien:
Και η Τρουντι πολυ "δυνατο" ;)
Φιλε βασιλη αν και δεν γνωριζομαστε με εκανες να νιωσω σαν να βρισκομουν συνταξιδιωτης μαζί σου στο πίσω κάθισμα.
Μπραβο σου για το 'ταξιδι' που εκανες και μας χαρισες.
Ελπιζω καποια στιγμη να καταφέρω να κάνω κάτι αντίστοιχο.
Πάντα όρθιος
stavrouliasp
09/11/2009, 21:53
Καταπληκτικές φωτογραφίες! Μπράβο και από εμένα...:beer:
γνησιος, αληθινός, ανθρωπινός,
ταξιδι γνησιο, αληθινό, ανθρωπινο... :winka: :winka:
μ` αρεσεις... δες αν δεν εχεις δει το ταξιδιωτικό του Ηλία Βροχίδη.... :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από billakis
Με εκανες πραγματικα με τα λογια σου να ταξιδευω και εγω μαζι σου.
Πανέμορφες εικόνες και μια πολύ δυνατή και καθαρή περιγραφή...
Να'σαι καλά φίλε μου και να μας "μαγεύεις" συχνά τώρα που έκανες την αρχή με τα ταξιδιωτικά...
:beer:
alexxxcbr
10/11/2009, 15:42
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
mas taxidepses...
nase kala!
fotisdragon
10/11/2009, 23:51
:a23: :a23: :a23: :a23: :a23: :a23: :a23: :a23: :a23: :a23:
Βασίλη καλωσήρθες!
Τι να πω. Απλά μπράβο για το ποιος είσαι. Το ταξιδιωτικό σου ήταν απόλαυση και όλες οι τυχαίες επιλογές σου και αποφάσεις κατά την διάρκειά του, χαρακτηρίζουν εσένα και την προσωπικότητά σου.
Πιστεύω ότι η ζωή μας γίνεται όμορφη ανάλογα με την πορεία που χαράσσουμε. Έτσι γίνεται και με ένα ταξίδι. Συνέχισε να είσαι αυτός που είσαι.
Πολύ όμορφες φωτογραφίες. Εξέλιξε το κι άλλο.
Ήταν πολύ δύσκολο Σαββατοκύριακο και ενώ είδα το ταξιδιωτικό σου σε μια κλεφτή ματιά την Κυριακή το πρωί, τελικά εχτές την νύχτα κατάφερα να το διαβάσω…
Ευχάριστη σύμπτωση όταν είδα ότι κουβαλούσες το ίδιο βιβλίο που κουβαλούσα και εγώ σε 16 χώρες στο τελευταίο μου ταξίδι το οποίο τελικά πραγματοποιήθηκε και ήταν τέλειο αν και πολύ περίεργο, γράφοντας άπειρα χιλιόμετρα χωρίς λόγο και αιτία. Απλά γιατί μας άρεσε. Κάποια στιγμή θα ανέβει και σχετικό ταξιδιωτικό. Το «The art of Motorcycle Maintenance», δώρο από τον travel buddy Vasilis_Strom, κατάφερα και το τελείωσα μόλις την Κυριακή στο αεροπλάνο.
Ελπίζω την επόμενη φορά που θα περάσεις από τα εδώ μέρη να καταφέρουμε να βρεθούμε και να σε φιλοξενήσω.
Πολύ όμορφο ταξιδιωτικό και ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας. Που άνοιξες την καρδιά σου και αφηγήθηκες τις εμπειρίες σου, τις σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου.
Ξεκίνα να οργανώνεις το επόμενο!
:beer: :beer: :beer: :beer:
μπράβο ρε φίλος .... ειδικά για τα συμπεράσματά σου είναι ακριβός όπως τα λές !!!:beer:
shokobill
11/11/2009, 10:54
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Τι να πω δεν ξερω αν ταιριαζει το μπραβο ή απλα να μενεις το στομα ανοικτο με την περιγραφη οπως και εσυ λες.Το διαβασα με την μια ουτε για κατουρημα δεν σηκωθηκ.Γι αυτο που σου αξιζει το μπραβο ειναι οτι ξεκινησες μονος πραγμα που πολυ δυσκολα θα εκανα.Γνωρισαμε μαζι σου τους ανθρωπους που γνωρισες και εσυ και νομιζω αυτο ηταν που εκανε το ταξιδιωτικο σου ξεχωριστω.
Στα επομενα λοιπον και στα δικα μας:beer: :wave2:
GiannisX
11/11/2009, 18:52
Μπράβο Βασίλη, συγχαρητήρια για το κα-τα-πλη-κτι-κό ταξιδιωτικό που μας χάρισες !!!! :beer: :beer:
Εεεε..... εκείνες οι υπόλοιπες από τις 1600 φωτό;;;;; ......μήπως, λέω μήπως........:D :D :D :D
Θανκς παίδες, να 'στε καλά.
Αρχικά δημιουργήθηκε από billakis
Με εκανες πραγματικα με τα λογια σου να ταξιδευω και εγω μαζι σου. Μπραβο και ελπιζω να μπορεσω και εγω καποια στιγμη να εχω παρομοια εμπειρια. Keep walking......(riding)......
billakis τιμή μου που το 1ο σου post ήταν στο thread μου. Καλώς ήρθες!
Το ταξιδιωτικό του Ηλία φυσικά και το είχα διαβάσει, μάλιστα με είχε εντυπωσιάσει το budget που σήκωσε για το ταξίδι σε τόσο νεαρή ηλικία. Τελικά και αυτό ήταν λιγότερο δύσκολο απ' όσο περίμενα, λιγότερο budget μεν και άλλο ταξίδι αλλά δεν το εξάντλησα καν.
Παναγιώτη σίγουρα θα ξαναπεράσω από εκείνα τα μέρη, έχω δώσει και μια υπόσχεση να ξαναπεράσω από Veliko Tarnovo. To βιβλίο το τελείωσα κι εγώ στο καράβι, και ήταν το μόνο που διάβασα, δεν είχα όσο ελεύθερο χρόνο φανταζόμουν και όταν άραζα να διαβάσω η κούραση ήταν τέτοια που δεν μπορούσα να διαβάσω πάνω από 2 σελίδες πριν κλείσουν τα μάτια.
1600 φωτό ήταν χωρίς να γίνει διαλογή, κάποιες είχαν 2-3 λήψεις μέχρι να πετύχω αυτό που ήθελα. Επίσης υπήρχαν πολλές από τους αγώνες και τα 2 μουσεία στο Μόναχο. Ίσως ποστάρω και μερικές παραπάνω αργότερα :)
Χαιρετίσματα και στον Τάσο που με πέτυχε έξω από το Dolce στα Ιλίσια και με αναγνώρισε, με το καλό να πας κι εσύ και ότι πληροφορία θες εδώ είμαι, στείλε πμ για κανένα καφεδάκι. Το ίδιο ισχύει για όλους βέβαια.
:beer:
akalokat
15/11/2009, 10:15
Με λίγα λόγια.
ΜΑΣ Κ@@ΛΩΣΕΣ !!!!
Πάντα τέτοια.
Είσαι μεγάλη μορφή.
kavoyras
16/11/2009, 19:11
ευτυχώς που έκατσα και διάβασα το ταξίδι σου απο εδώ μέσα γιατί απο κοντά δεν έχεις διηγηθείς ούτε το 20% του ταξιδιού σου :p
είσαι τεράστιος λέμε
άντε και στο επόμενο ρε συ
μαζί σου :)
Και ποιος είσαι εσύ;!
Πάμε για καφεδάκι γιατί έχω κι ένα 20% που δεν έχω διηγηθεί ούτε εδώ :p
Διάφορες λεπτομέριες όπως τον διάολογο με τους Βούλγαρους αστυνομικούς για παράδειγμα :p
Στείλε πμ.
:beer:
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.