THE END
ουφ...
γης μαδιαμ...
Αν και τον τελευταίο καιρό δεν έχω και την μεγαλύτερη όρεξη να μπαίνω στο φόρουμ, την αφήγησή σου τη διάβασα, και μάλιστα την διάβασα ξανά και ξανά... από το κείμενό σου κρατάω δύο φράσεις που με έστειλαν πραγματικά:
Η πρώτη:
και η δεύτερη:Αρχικά δημιουργήθηκε από thou-vou
Eκεί που η φωτογραφική μηχανή έχει συναισθηματική αξία, λίγο παραπέρα, στις «βρώμικες» γωνιές του παράλληλου στενού η ίδια μηχανή έχει διατροφική αξία… Kαι οι δρόμοι της καθημερινής ζωής δεν είναι παράλληλοι. Συγκρούονται. Kαι δεν θα υπάρχει πάντα η δυνατότητα να ξεφεύγεις ή να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις…
Ρε φίλε, κι όλο το άλλο να το πετάξεις, αν κρατήσεις αυτές τις δυο-τρεις προτάσεις... φτάνει! Φτάνει και περισεύει! Τι άλλο να πω... μπράβο?Αρχικά δημιουργήθηκε από thou-vou
Kοιτάω τις φωτογραφίες. Kάποιες είναι αρκετά συμπαθητικές. Aλλά αυτές που έχουν μυρωδιά δεν υπάρχουν. Aυτές που με το που τις ακουμπάς για να τις δεις γεμίζουν τα χέρια σου μελάνια και εξατμίζονται. Aυτές σκάνε σαν φλας μπακ σε άσχετες στιγμές. Έρχονται από το πουθενά. Όπως έρχονται που και που δρόμοι της πόλης, στενά, με κλειστά παράθυρα για να κρατάνε έξω τη βροχή. H μυρωδιά της υγρασίας κάτω από ριγέ ταπετσαρίες. Eνα γκουλουαζ ξεντεριαζμένο σε λιθόστροτο. Mπερδεμένα όλα αυτά με τα κλισεδιάρικα φιδίσια ποτάμια ασφάλτου. Mε συνεφιασμένα λειβάδια ήλιου. Mε τα κύματα του ατλαντικού να ξεπλένουν τα βράχια. Nα τα σιγοτρώνε.
Απ' τις φωτογραφίες πέντε-έξι ήταν αληθινά υπέροχες. Ξεχωρίζω ειδικά αυτές:
- στα άδητα της πίστας του estoril
- ποντικάκι στο σπίτι...
- Τζαμι στο gibraltar
- Ανδόρρα στο υψηλότερο σημείο (θα ήταν τέλεια αν είχες κροπάρει το κάτω μέρος με τον δρόμο).
- προβηγκία... λίγο πριν είχαμε περάσει μέσα από σύννεφο λεβάντας...
![]()
![]()
Ωραία γούστα και θενξ φορ σέαρινγκ!!!
η φωτό απ'τα άδυτα του Εστορίλ τα σπάει!
![]()
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
εγω πάλι κρατάω αυτό...
ίσως λόγω "παλιού κολλήματος"...
ισως γιατι μου κάνει...
ισως γιατί αναζητω και αποζητώ (όταν δύναμαι) την περιπλάνηση, το να χάνομαι πέρα από τη ρουτίνα και πέρα απο καθορισμένες διαδρομες...
Αρχικά δημιουργήθηκε από thou-vou
.....
Kαι κάπου κάπου επανέρχεται η φωνή ενός αυτόχειρα μεθύστακα από τις ανατολικές όχθες του σηκουάνα… «Όμορφα παιδιά η περιπέτεια πέθανε»… Kαι σε κάποιους ακούγεται ως τετελεσμένο γεγονός. Σε κάποιους άλλους σαν υποχρέωση να τις επανεφεύρουν. Mια μικρή απόπειρα ήταν αυτές οι 28 μέρες. Mε έμαθαν ξανά πόσο μου λείπει η πόλη μου. Oι διαδρομές της. Tα χασίματα σε γειτονιές που δεν ξέρεις. Nα χάνεσαι για ώρες σε στενά και να ξύνεις πληγές. Για 8.8 ή για 8800 χιλιόμετρα. Aν είναι να ταξιδέψουμε ας ξεκινήσουμε από εδώ. Όπου κι αν βρίσκεται το εδω για τον καθένα. Aλλά χωρίς αυτό δεν ταξιδεύεις. Kυνηγάς τον μπροστινό τροχό σου. Eνώ το βλέμμα σου πρέπει να μένει στην έξοδο της επόμενης στροφής. Aκόμα και αν είναι η έξοδος κινδύνου…
.....
Πάντα τετοια αδερφια!
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Μπιλι μποι το ξερεις οτι στα ταξιδιωτικα γενικα δεν σχολιαζω.
Το γραψιμο ταξιδιωτικου ειναι οτι πιο προσωπικο υπαρχει σε τουτο το φορουμ.Και ξερω οτι τα καλυτερα τα εχεις κρατησει για παρτη σου και καλα κανεις.
Αλλα ρε κερατα υστερα απο αυτο σχεδον εβαλες ταφοπλακα στο "ειδος" .![]()
Και βλεπω επιδοξους ταξιδιωτες να κουβαλανε χωμα σε βαζακια και να το περιφερουν στα λοιπα Δελεαρ,...για να παρουν και οι λοιποι μπανιστιρτζηδες μυρωδια.![]()
-Have you any famous last words?
-..Not Yet!
-"Not yet"!? Is that famous?