Να πατάει χώμα(τοδρομο) κανείς η να μην πατάει? Ιδού το ερώτημα..

[astaroth2]

...

[astaroth2]

Λίγο μετά το σημείο της φωτο βγαίνεις σ’ ένα δίστρατο. Ο δρόμος που ακολουθούμε είναι αυτός που

πάει κάτω.

Λίγο μετά αριστερά οδηγεί σε στάνη όποτε επιλέγουμε το δεξί παρακλάδι του.

[astaroth2]

Εδώ ο δρόμος χαλάει με λίγες πέτρες αλλά στη μέση γρασίδι.

Κάποια στιγμή.. θόρυβος από μπροστά.

Σταματάω, ευτυχώς πήγαινα σιγά εκεί. (ενώ αλλού τρομάρα μου...)

Στον άξονα της μπροστινής ρόδας βλέπω αυτό:

(Στην προσπάθεια να το βγάλω έγινε 2 κομμάτια)

[astaroth2]

Ο δρόμος κατηφορίζει με αρκετή κλίση και τα νερά έχουν κάνει νεροφαγώματα.

Στις φωτογραφίες φαίνονται μικρά αλλά...

Και η συνέχεια είναι κάπως έτσι:

[astaroth2]

Κάπου εδώ έχω αρχίσει κ κουράζομαι. Η ζέστη ανεβαίνει.. και ο δρόμος..

[astaroth2]

Ένα βαρύ μηχανάκι σα το vstrom κάνει μερικές φορές τα εύκολα δύσκολα..

[astaroth2]

Ακόμα κ με παπί θα πέρναγα πιο εύκολα..

[astaroth2]

Μετά από λίγο χρειάστηκε να κατεβώ απ ‘ τη μηχανή κ να προχωράω με μπροστινό, σβηστό με

ταχύτητα κ φρένο πίσω τον συμπλέκτη..

[astaroth2]

Ξέρω πως κάποιος άλλος στη θέση μου μπορεί να τα κατάφερνε πολύ καλύτερα.

Απλά αυτή ήταν η δική μου εμπειρία κ βήμα βήμα το κατέβασα μέχρι εδώ:

[astaroth2]

Εδώ πια χωρίς ίχνος δύναμης, με τον ήλιο ντάλα κ λαχανιάζοντας ακόμα κι όταν απλά έκανα 2

βήματα..

Άραξα κάτω από ένα δέντρο και τσάκισα κάτι ροδάκινα που ευτυχώς είχα πάρει μαζί.

Τα ΄ χα παίξει κ πραγματικά το χρειαζόμουν..

[astaroth2]

Μετά τη στροφή αυτή συνέχισε λίγο χωματόδρομος και…

επιτέλους τσιμεντένιος!!

Κουτσοχέρι

[astaroth2]

Στην άσφαλτο πια ρωτάω ένα παππού που καθόταν κάτω απ ΄ τη μουριά του πώς να βγω εθνική,

ευχαριστώ κ συνεχίζω.

Η βόλτα συνέχιζε από χώμα μέχρι το χωριό Παραδείσι δίπλα στις όχθες του Εύηνου αλλά εγώ δεν

ήθελα να κάνω ούτε ένα μέτρο χώμα ακόμα.

[astaroth2]

Εθνική και δρόμο για την πιο κοντινή πηγή που ήξερα. Εδώ:

[astaroth2]

Μόνο που δεν μπήκα όλος από κάτω..

[astaroth2]

Η κυριούλα, 2 ευρώ το καλαμπόκι παρακαλώ.