Να πατάει χώμα(τοδρομο) κανείς η να μην πατάει? Ιδού το ερώτημα..

[astaroth2]

Όλα ξεκίνησαν μια όμορφη Κυριακή. Η ιδέα εδώ και καιρό, να ακολουθήσω μια διαδρομή που είχα διαβάσει κάποτε σε ένα περιοδικό μοτοσυκλέτας.

Όμορφο μέρος, ωραίες φωτογραφίες, μακριά από πόλη, γιατί όχι?

Σύντροφος : Το Vstrom και mio 350 με pathaway και χάρτη ανάβασης.

[astaroth2]

Ξεκίνημα λοιπόν από Πάτρα κατά τις 11 το πρωί και πορεία προς Αγρίνιο.

Πρώτος στόχος το χωριό Κοκώρη, κοντά στη διασταύρωση για ευηνοχώρι στην Πατρών-Αγρινιου .

(η αλλιώς Ε-55 τρομάρα μας). Απόσταση : 35 Km


Πέρασμα γέφυρας Ρίου και μια όμορφη βόλτα ξεκινά.. (Στη γέφυρα πρώτη φορά είδα ότι μοίραζαν

νερά. Δεν πήρα ο έξυπνος. Που να ήξερα..)

[astaroth2]

Φτάνοντας στην διασταύρωση για ευηνοχώρι, κάνουμε αριστερά κ αμέσως πάλι δεξιά περνώντας

μέσα από το χωριό Κοκώρη.

Ένα πιτσιρίκι δίπλα στο δρόμο με χαζεύει κι εγώ το βλέπω να απομακρύνεται μέσα στον καθρέφτη

μου..


Επόμενος στόχος το χωριό Αγ Γεώργιος στο οποίο φτάνουμε μετά από 2,5 Km.

[astaroth2]

Οδήγηση μέσα από το χωριό μέχρι την μεγάλη εκκλησία του Αγ Γεωργίου.

Αριστερά φεύγει ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε. Δεξιά της εκκλησίας, ακόμα αναρωτιέμαι που

βγάζει..

Στην πρώτη διασταύρωση περνώντας το γεφυράκι κάνουμε δεξιά και συνεχίζουμε πλάι στο ρέμα.

[astaroth2]

Το επόμενο δίστρατο που συναντάμε αριστερά ανηφορίζει ενώ δεξιά ακολουθεί το ρέμα.


Πιστός κι εγώ στις οδηγίες ακλουθώ το ρέμα. Περνάω μια στάνη ( με μποστάνι δίπλα :smilea: )


Έλα όμως που βγαίνω .. εδώ

[astaroth2]

Σαν γνήσιος ελληνάρας, ανοίγω λοιπόν το συρματόπλεγμα, περνάω και ξανακλείνω πίσω μου.

Λίγα μέτρα παρακάτω κι άλλη στάνη. Και ο δρόμος πια αρχίζει να χάνεται..

Μάλλον είχε δίκιο ο άνθρωπος που είχε κλείσει το δρόμο. Ξανά πίσω λοιπόν στο δίστρατο. (αφού με

πήραν κ δυο σκυλιά στο κυνήγι απ’ το μποστάνι)

[astaroth2]

Με τα άνοιξε κλείσε έχει αρχίσει να κάνει πια ζέστη. Είναι κ μεσημέρι.

Σύνολο νερού που κουβαλάω.. 1,5 λίτρο κ ένα μπουκαλάκι μισόλιτρο μέσα στην τσάντα από

σπόντα.


Αριστερά λοιπόν και ανέβασμα σε χωματόδρομο με πετρούλες..

[astaroth2]

Φτάνοντας σ’ ένα λιβάδι με θέα κάποιος είχε βάλει το.. θρόνο του

[astaroth2]

Συνέχεια όπως με πηγαίνει ο δρόμος και πια κινούμαι πάνω σε σαθρούς γκρι λόφους. Τουλάχιστον

έτσι μου φαίνονταν εμένα..


Αυτό που έβλεπα ήταν κάπως έτσι..

[astaroth2]

Ο δρόμος, βάτος χωματόδρομος με κάποιες λάσπες που δεν είχαν στεγνώσει ακόμα που κ που..

[astaroth2]

Μετά από περίπου 4 Km κάνουμε δεξιά και ακλουθούμε το δρόμο που δείχνει να μας κατεβάζει.

Επόμενος σταθμός, το χωριό Κουτσοχέρι. 5,5 Km περίπου από τη διασταύρωση αυτή.

Στα 2 Km περίπου μην κατεβείτε στο δίστρατο με τις φυτεμένες δάφνες δεξιά.

[astaroth2]

Ο δρόμος συνεχίζει ψηλά με θέα.

Κι εκεί που έχουν πάρει αέρα τα μυαλά σου κ νομίζεις πως έχεις κάνει κάτι.. (σκεπτόμενος ‘’πω.. μα

που έφτασα ρε παιδί μου!!’’)

..βλέπεις αυτόν.

[astaroth2]

Και σκέφτεσαι ότι αυτός ανεβαίνει εκεί σχεδόν με ότι καιρό κ να έχει για τα ζώα του..

Κι εσύ άμα κάνει και βρέξει, θα μείνεις εκεί μέχρι να στεγνώσουν οι λάσπες..

[astaroth2]

Με τέτοιες σκέψεις στο μυαλό κ με τον δρόμο πια αρκετά βατό, στάση και χάζεμα από ψηλά τον

Εύηνο.

(Η αλλιώς “Φιδάρη”, όπως τον λένε για τις κυματιστές του διακλαδώσεις)

[astaroth2]

..