Ούτε εγώ έχω να προτείνω κάτι ως οριστική λύση, δεν υπάρχει γιατρειά στην κατάσταση που βρισκόμαστε, μόνο μερική καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Επέτρεψε μου όμως να διαφωνήσω με την "μετριοπαθή" μέθοδο που προτείνεις. Μακάρι οι καταστάσεις να ήταν αλλιώς και οι συνθήκες τέτοιες, που μια συντηρητική (ως προς την εφαρμογή, όχι ως προς την πολιτική) και μετρημένη μέθοδος να ήταν η ενδεδειγμένη και η πιο αποτελεσματική. Δυστυχώς οι επιπτώσεις που βιώνει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας κάθε άλλο παρά ελαφριάς μορφής χαρακτηρίζονται και ως εκ τούτου είναι λογικό και αναπόφευκτο, να αποζητούνται πιο δραστικά μέσα. Το ότι αυτά τα μέσα ενέχουν κινδύνους, συμφωνώ, προσωπικά δεν φοβάμαι αυτό καθέ αυτό το γεγονός, ας ρισκάρουμε, άλλωστε δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Αυτό που φοβάμαι, είναι ότι πολλοί από αυτούς που επιθυμούν διακαώς μια δραστική αλλαγή, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο χρειάζεται πρωτίστως και η δική τους συμμετοχή. Ενδεχόμανα μάλιστα να κληθούν να αντιμετωπίσουν και άλλες καταστάσεις τις οποίες δεν πιστεύω ότι έχουν συνειδητοποιήσει. Είναι αυτό που λέμε ότι αν δεν βρέξεις κ*λο ψάρι δεν πρόκειται να πιάσεις. Το μεγάλο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι δεν προειδοποιεί / ενημερώνει για αυτό, καθότι κάτι τέτοιο θα είχε μεγάλο πολιτικό κόστος. Το αντιλαμβάνομαι ως ένα βαθμό, είναι σαν να ρωτας ένα γιατρό πριν την επέμβαση "γιατρέ θα πονέσω;" και να σου απαντάει "ουουου, θα γονατίσεις από τον πόνο, θα σφαδάζεις!", ε όσο και να πεις, δεν είναι και ότι καλύτερο να το ακούς αυτό, δεν πας με καλή ψυχολογία στο χειρουργείο. Πολλοί λοιπόν πατώντας σε αυτό, βρίσκουν μεγαλες ομοιότητες μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ/Τσίπρα και ΠΑΣΟΚ/Α.Παπανρέου του 81. Ναι, αλλά κατά την άποψη μου δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που το επιδιώκουν αυτό, είναι το πόπολο που το βλέπει έτσι. Ο κόσμος τους έχει ανάγει σε σωτήρες, δεν παρουσιάζονται αυτοί ως κάτι τέτοιο.
Με βάση όλα αυτά τα μπερδεμένα, θα μου άρεσε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ / ΔΗΜΑΡ, μια αμιγής αριστερή κυβέρνηση. Προσωπικά δεν χαρακτηρίζομαι ούτε αυτοπροσδιορίζομαι ως αριστερός, ποτέ δεν ήμουν. Είμαι όμως κάθετα και ορίζοντια αντίθετος με το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που επικρατεί και αφού αυτοί είναι οι -τουλάχιστον ιδεολογικά- "εχθροί" του, αυτούς υποστηρίζω. Δεν με ελκυεί τόσο το ότι οι μισθοί θα επανέλθουν στα προηγούμενα επίπεδα ούτε ότι θα ισχυσουν και πάλι οι συλλογικές συμβάσεις. Καλά είναι όλα αυτά και καλώς να έρθουν. Αυτό που θέλω να δω στην πράξη είναι κάποια αντίσταση σε αυτή την λαίλαπα που σαρρώνει όλο την υδρόγειο, να αποτελέσσει η χώρα μου την πρώτη από τις "δυτικές" που σε παγκόσμιο επίπεδο θα πει ΟΧΙ στο νεοφιλελευθερισμό και στην παγκοσμιοποιήση. Δεν θέλω οι χώρες και οι άνθρωποι τους να αποτελούν "προϊόντα" που τζογάρονται καθημερινά στις αγορές, αρνούμαι την ισοπεδωτική ανάπτυξη που δεν λογαριάζει τίποτα και ξεφεύγει απο την ανθρώπινη κλίμακα. Θα μου πεις η Ελλαδίτσα, μια σταλιά χώρα, με ασήμαντο αντίκτυπο, θα καταφέρει να ορθώσει το ανάστημα της απέναντι σε όλους αυτούς; Με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ναι, γιατί όχι; Άλλωστε οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές. Σε παγκόσμιο επίπεδο προετοιμάζεται το έδαφός για αλλαγές μεγάλης κλίμακας, κανένας δεν αντέχει αυτό το πολιτικοικονομικό σύστημα. Απλά ξαναγράφω... έχουμε τα κάκαλα;