Καλά εσύ έχεις κληρονονικό χάρισμα! Ξέρεις τι θα γράψω μετά; Για πες μου...
...σε ότι αφορά στα κλισεδάκια και στα τροπάρια (όχι αυτά ειναι δικά σας, sorry...) και στην προκάτ αιρετική τοποθέτηση των τύπων που το παίζουν μούρη σε πρωτοετείς φοιτήτριες μπας και γ@μησουν, εχω να σου πω ότι παίζω κιθάρα, που ήταν στην εποχή μου πολύ πιο καλό κόλπο

... πλέον έχω μεγαλώσει και οι φοιτήτριες μου μιλάνε στον πληθυντικό βέβαια... για την ιστορία και αυτό με την κιθάρα μην νομίζεις ότι έπιασε, κάτι γκοθούδες κνίτισες τσίμπαγαν, τα ωραία γκομενάκια τα πρόστυχα θέλανε χλίδα (πο*στη Κωστόπουλε μας κατέστρεψες, καλά να πάθεις τώρα το ευχαριστιέμαι!)
Αυτά, over and out, σε αφήνω αν θέλεις να γράψεις αντ΄εμού αυτό που ξέρεις ότι θα έγραφα... ευχαριστώ.
υ.γ. Τιμής ένεκεν, για τους παλαιομοδίτες που επιμένουν στον φθηνό εντυπωσιασμό προς άγραν αθώων κορασίδων, μια υπερπροσφορά: Κιθάρα & αιρετική τοποθέτηση εντυπωσιασμού μαζί, παραθέτω τους στίχους, τα ακκόρντα βρείτε τα μόνοι σας (εσύ με τα μούσα και το κομποσχοίνι...όχι ήχο πλάγιο β' παιδάκι μου!!!). Πάμε λοιπόν:
Βυζάντιο, βυζάντιο, μα τι κατάντιο (ποιητική αδεία)
Ούτε ένας Πλάτωνας, μηδέ και Αριστοτέλης
Μονάχα τεριρέμ κι ελέησον ολημερίς να ψέλλεις
Και ούτε ένα άγαλμα γυμνό, να χει καλαμπαλίκια
σας έφαγαν οι άγιοι και τα αρχονταρίκια
Που ΄ναι το πνεύμα των αρχαίων που κάνανε παρτούζες;
Και εσυ μάνιτσα που με κοιτάς και φαίνεσαι πως έχεις ψαρρώσει με την επιτηδευμένη προχώ σκέψη μου έλα στην φοιτητική εστία πιο μετά να μου κόψεις βεντούζες (έχω και άπαντα Σιδηρόπουλου)