Τη δεύτερη εβδομάδα που είχα το Tuono μια γκομενα με Grand Cherokee στην Κηφισια, την ώρα που δούλευα, το ξάπλωσε με αποτέλεσμα να το κλαιω - 2 εβδομαδων μηχανακι με 4.500 € ζημια περιπου....
Αυτή τη φορά δεν έχω παράπονο! Το χάρηκα για 6 μήνες πριν μου το γαμήσουνε...
Σήμερα το πρωί το τζιξεράκι μου ξάπλωσε υπό την πίεση ενός Renault Megane την ώρα που ο αχρηστος προσπαθούσε να παρκάρει... Και το καλύτερο από όλα: η μηχανή δεν ήταν ούτε πίσω του, ούτε μπροστά του. Στο απέναντι πεζοδρόμιο μπροστά ήταν με τον αρχιμαλάκα!!! Και για να το χαρώ καλύτερα δεν αρκεστηκε στο να τη σπρώξει (προς την κλίση του stand παρακαλώ, όχι ανάποδα) την έσπρωξε λιγάκι ακόμα. Αρκετα όμως για να περάσει το στενότατο κομμάτι πεζοδρομίου και να πέσει στη ράμπα - διάδρομο προς τα υπόγεια του Ιασω από ύψος περίπου μισού μετρου...
Άκουσα το συναγερμό, κοιταξα εκει που την είχα παρκάρει και δεν την είδα!!! Ήταν λίγο πιο μέσα με τις ρόδες πάνω και ο συναγερμός συνέχιζε να τραγουδάει. Πάλι στη δουλεια, 20 μέτρα απο το σημείο που βρισκόμουν.
Δεν ένιωσα τιποτα... Απλά πήγα και τη σήκωσα μαζί με ακόμη τρία άτομα φυσικά...
Έγιναν τα απαραίτητα σε χαρτιά και δηλώσεις και η μηχανή πήγε στο γιατρό.
Δεν πάει άλλο παιδια. Το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι όταν μου είπε "δεν την είδα ρε μεγάλε, δε λες παλι καλα που δεν ήσουνα κι εσυ πανω..."
Το πήρα απόφαση. Η μηχανή θα μείνει μεσα. Θα κατέβω στο χωριο και θα φερω πάνω το τρακτερ του παππου μου... Και δε θα βλεπω κι εγω...
Αϊ στο διαολο πια.
Πεθαίνεις μεσα σου όταν βλέπεις κάτι που αγαπας τοσο πληγωμένο.