View Full Version : Padonki (Μπάσταρδοι) for ever, ρε...
Το άσπρο φόντο στο Word...
Αυτή την φορά δεν θα πω ψέματα, το σκεπτόμουν στο ταξίδι μου. Ίσως να μην σκεπτόμουν το πώς ακριβώς θα αρχίσω το γράψιμο, αλλά εκείνη την στιγμή που γεμίζω το ποτήρι μου, πίνω την πρώτη γουλιά και ξεκινώ να γράφω…
Πως γίνεται ενώ είσαι στην ασφάλεια του καναπέ σου, να σκέπτεσαι το ταξίδι που έκανες και η καρδιά σου να χτυπά τόσο γρήγορα, τα χέρια σου να τρέμουν στο πληκτρολόγιο και το ρίγος να σε διαπερνά..
Είχα τέτοιες στιγμές στο ταξίδι, αλλά ποτέ όπως νιώθω τώρα.Δεν το κρύβω, το μυστικό της δύναμης μου σε αυτό το ταξίδι, ήταν η γλυκιά πατρίδα.
Να θυμάσαι ότι ταξιδευτής είναι αυτός που έχει την πολυτέλεια της επιστροφής. Εκείνος που το ταξίδι του επιτρέπει να νοσταλγήσει την πατρίδα, ώστε να την ξαναδεί με φρέσκια ματιά.
- Μόσχα?!?
- Ναι ρε, γουστάρω Μόσχα…
- Οκ, αλλά μου χρωστάς Αφρική και το ξέρεις.
Υγ: εδώ (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?threadid=125555) επιτρέπεται το ελεύθερο σπάμ :wacko:
245621
Έτσι ξεκινάμε εμείς πάντα τα ταξίδια μας . Που θα πάμε, τι δεν θα δούμε και τι θα χρωστάμε.
Σκοτάδι και κάτω από τα σκεπάσματα με το φακό κεφαλής και τον χάρτη στριμωγμένο η φαντασία καλπάζει σε αυτό που εστιάζει το μάτι…(εκεί προέκυψε η επιλογή της διαδρομής για Μόσχα μέσο του Ποταμού Βόλγα).
Αναρωτιέμαι πλέον, μήπως απολαμβάνω την προετοιμασία του ταξιδιού περισσότερο από το ίδιο. Αρκετά όμως, ήρθε η στιγμή που αποφεύγω στις παραπάνω γραμμές. Η αρχή της περιγραφής ενός ταξιδιωτικού. Θα προσπεράσω το θέμα ‘’προετοιμασία’’ καθώς έχω δώσει δυο- τρεις φόρες εξετάσεις και κόπηκα. Θα βάλω τα δυνατά μου όμως, για να σας περιγράψω όσα βίωσα τις 35 αυτές ημέρες.
Συνηθίζω να γράφω τα πάντα από τα ταξίδια μου και για αυτό το λόγο κρατώ ημερολόγιο. Με διευκολύνει αργότερα στην συγγραφή. Γράφοντας τα πάντα όμως, δεν διαλέγεις. Τα καλά και τα κακά, δυστυχώς η ευτυχώς, πάνε πακέτο. Θεωρώ όμως ότι αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της όλης εμπειρίας. Χωρίς αυτά, μεταφέρεται η εικόνα ελλιπής. Αν σε ξεπαράδιασαν οι μπάτσοι, φοβόσουν να κατασκηνώσεις, έφαγες άκυρο στα σύνορα ακόμα και αν πέρασες το πρωινό σου σε υπαίθρια τουαλέτα βενζινάδικου, πρέπει να ειπωθούν. Δεν εκτίθεσαι. Αυτός που θα διαβάσει πρέπει να ξέρει την αλήθεια για το πώς έχει το πράγμα εκεί έξω και ότι όλα είναι μέρος της ζωής.
Αλλιώς γράφεις: Πήγα είδα, τα γάμησα όλα και ήρθα.. Διαβάστε με γιατί είμαι ο καλύτερος!!
Όπως έχω ξαναγράψει, η κατάθεση αυτή γίνεται για ένα και μόνο λόγο. Μέσα από ταξιδιωτικά άλλον, εμπνεύστηκα, θαύμασα, έμαθα(μαθαίνω) και πήρα και εγώ το δρόμο μου.
Το εύχομαι ολόψυχα και σε όσους από εσάς το ποθούν..
:beer: :beer: :beer:
(στην φώτο ο μικρός Μακάρ από την Ελίστα)
245622
Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011 (1ημέρα)
Αυτή η φορά ήταν περίεργη. Κατά την διάρκεια της νύχτας δεν ξαγρύπνησα όπως συνήθως. Κοιμήθηκα ήρεμα και βαθειά. Ξύπνησα νωρίς και σαν μετρ της οργάνωσης, τα πακετάρισα όλα τελευταία στιγμή.
Αφού είχα ιδρώσει και φουσκώσει, ήπια την φρέσκια πορτοκαλάδα της γιαγιάς-Φιλιώς και στην τρίτη προσπάθεια μου, τα είχα καταφέρει. Ναι!! Τα χώρεσα όλα. Όλα όσα ήθελα να πάρω αν και ήμουν σίγουρος ότι κάποια από αυτά τα πράγματα, είχαν εξασφαλίσει δωρεάν ταξίδι μετά επιστροφής.
Πήρα το μοτόρι και πήγα στο γειτονικό πλυντήριο για ένα πλύσιμο γυάλισμα και τα σχετικά . Λίγο αργότερα αποχαιρετούσα το κορίτσι μου. Ένιωθα κάπως(στεναχώρια) που θα την άφηνα πίσω για τόσο καιρό(Ευχαριστώ μικρή, που μπορείς και διαχειρίζεσαι αυτήν την ανάγκη μου να φεύγω)
Κατά τις 14:00 ήρθε και ο φίλος Μιχάλης με το γνωστό ναζιάρικο τουόνο . Είχε σκοπό να μας συνοδεύσει μέχρι το ύψος της Λιβαδειάς, να πάρει τον αέρα του και να επιστρέψει... Μέχρι τις 3 το μεσημέρι, τα πράγματα ήταν φορτωμένα, ήρθε και ο Βουνός με το τίμιο Ντακαράκι και 3:15 ήμασταν στο συνεργείο για τέντωμα στις αλυσίδες. 3:30 ήμασταν στο Παναγιώτη(dirtystore) να πάρω κάτι γκέτες και κατά τις 16 επιτέλους στην εθνική.
Προορισμός μας για απόψε, ήταν η Σόφια για διανυκτέρευση στο PanVas..Δεν λέω, εμείς το είχαμε πιστέψει και μάλλον είχα καταφέρει και τον PanVas να το πιστέψει. Κατά τις 18:15 αποχαιρετήσαμε το Μιχάλη. Σε αυτήν μας την στάση, διαπιστώσαμε ότι η ενδοεπικοινωνία mindland δεν δουλεύει. Είχε βάλει ο Βουνός στο κράνος του, το headset του συνοδηγού, με αποτέλεσμα να ακούει, αλλά να μην εκπέμπει..Αυτό το παιδί ρε μπούστη μου!!! Γαμώ σκέφτηκα, βουβός κινηματογράφος και παντομίμα για τον επόμενο μηνά.
Στο ύψος της Λάρισας βγήκαμε έκτος εθνικής γιατί στο Ντακαράκι είχε ανάψει ρεζέρβα. Γενικά η εθνική πριν από το βόλο και μετά, έχει ένα πρόβλημα στον ανεφοδιασμό. Είχα χάσει το τελευταίο βενζινάδικο(Aegean αν θυμάμαι καλά) καθώς έλεγα ένα ανέκδοτο στο Βουνό και δεν έμαθα ποτέ αν γέλασε καθώς δεν μπορούσε να απαντήσει( τον λόγο τον ανέφερα παραπάνω).. Ανεφοδιάσαμε, γέμισα και το 6λιτρο κάνιστρο μου και συνεχίσαμε.
Στα διόδια βγαίνοντας μετά τα Τέμπη(όπου και μπήκε μπροστά ο Βουνός για να πληρώσει) χαιρέτησα ένα triumph στην ιδία κατεύθυνση με εμάς.. Τρία λεπτά αργότερα τον έβλεπα να με προσπέρνα αδιάφορος ενώ είχε πέσει η μηχανή στο πλάι. Περιμένοντας να έρθει ο Βουνός και κοιτάζοντας προς τα πίσω, πάτησα στο ένα πόδι(είχε και διαφορά ύψους ο δρόμος) και μου έπεσε η μηχανή πάνω στο κιγκλίδωμα . Αν και το πάλεψα στιγμιαία, η επίδραση από την πορτοκαλάδα της γιαγιάς Φιλιως είχε περάσει. Έκανα μια προσπάθεια να το σηκώσω μόνος μου, αλλά τπτ(δεν μπορούσα να την πιάσω και από το τιμόνι έτσι όπως είχε πέσει και σφηνώσει). Με την βοήθεια του Βουνού την σηκώσαμε και συνεχίσαμε. Απώλειες? Μια γρατζουνιά ως άλλο ένα αυτοκόλλητο παράσημο στην ζελατίνα. Μισή ώρα αργότερα και ενώ είχαμε σταματήσει για ανεφοδιασμό, ακούω τον γνώριμο θόρυβο από μηχανη που πέφτει..
Γυρνώ και βλέπω την μηχανή του Βουνού κάτω.. Τρέχω για βοήθεια και βλέπω ότι ο λόγος πτώσης ήταν το σταντ, το οποίο αποφάσισε ότι ως εδώ, δεν πάω παρακάτω...
Αχ αυτά τα Μπεμβε!! Δεύτερο σήκωμα μηχανής σε μίση ώρα(θα μας αναγνωριστεί κάποιο ρεκόρ κουλαμάρας?)
Την μετακινήσαμε λίγο παρακάτω, τσεκάραμε ότι δεν έχει κίνδυνο να φύγει το σταντ και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε, σκεπτόμενοι ότι θα το φτιάξουμε κάπου.. Πλέον είχε νυχτώσει για τα καλά. Φόρεσα τα συμπράγκαλα όλα, έβαλα Μπιλι να παίζει στο εμ πε τρουα και γύρισα το Heading, Σόφια. Γυρνώ στο Βουνό να πάρω το οκ και τον βλέπω να με κοιτάζει με το βλέμμα Άγγελος(Littlebrother)-Ποιοςμουεφαγετοκιντερεκπληξη …Βγάζω τα ακουστικά και ρωτώ
- Τι είναι αγορίνα μου?
- Δεν παίρνει μπροστά… Άκου…
Περνά ένα λεπτό προσπάθειας, αλλά τπτ.. Το Ντακαράκι, αρνείται. Ρίχνουμε ένα καλύτερο ψάξιμο και βλέπουμε ότι η βαλβίδα(σένσορας) της νεκράς έχει σπάσει. Υπήρχε μια εξπρές σέρβις λίγο παραπέρα και είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας πρώτα εκεί, πριν της κάνουμε τα έντερα γαρδούμπα με τα χρυσά μας χεράκια. Αφού πήρε αρνητική απάντηση ο υπάλληλος αν είμαστε πελάτες τους, δέχτηκε να ρίξει μια ματιά. Κάνει τα μαγικά του ο μάστορας και σφηνώνει ένα παξιμάδι ανάμεσα στην εξάτμιση και στην βαλβίδα. Μιζιά και το Ντακάρ παίρνει μπροστά. Μας κοιτάζει με ένα σίγουρο βλέμμα και μας λέει
- Δεν πάει πουθενά τώρα, ακόμα και μέχρι το Διδυμότειχο να πάτε!!
Κοιταζόμαστε με τον Βουνό και καταλαβαίνουμε ότι θα φύγει με την παραμικρή λακκούβα. Τον ευχαριστήσαμε και φύγαμε.
245624
500 μετρά παρακάτω το Ντακάρ σβήνει πάλι… Σκεπτόμουν τις βραδινές μπύρες στην Σόφια και απελπιζόμουν…
Τέζα βράδυ, 380 κμ από Σόφια και εμείς βρισκόμασταν στην Λ.Ε.Α με ένα μηχανάκι μουλαρωμένο… Άφησα το ΚΤΜακι καμία 35αρια μετρά πριν με τα αλάρμ και πήραμε τηλέφωνο το μηχανικό μας. Έπειτα από τις οδηγίες του, βραχυκυκλώσαμε την βαλβίδα και το Ντακάρ επιτέλους γουργούριζε έτοιμο για km…
245625
Με τα παρακάτω εργαλεία έγινε η χειρουργική επέμβαση...
245626
H Σόφια, είχε μπει πάλι στο παιχνίδι. Κατά την διάρκεια της μαυρίλας των στροφών στις Σέρρες (23:00),αναρωτιόμουν μήπως είχε έρθει η ώρα να βρούμε μέρος για ύπνο. Σταματήσαμε λοιπόν για βενζίνη και κατευθύνθηκα προς τον Βουνό να πάρουμε απόφαση.
Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος.
Βουνός: Κατάλαβες τι έγινε?
Εγώ: Όχι τι?
Βουνός: Για δες την πλαϊνή μου βαλίτσα..
Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στην βαλίτσα και βλέπω αυτό...
245627
Τον ρωτώ, τι είναι αυτό ρε? Για να πάρω την απάντηση:eek: :eek:
- Με πήρε ο ύπνος και έπεσα στην διαχωριστική νησίδα...
Είχα παγώσει και τον κοίταζα. Σκεφτόμουν πως μπορεί κάποιος να κοιμηθεί πάνω στην μηχανή και ευτυχώς που γλύτωσε τα χειρότερα. Να ξέρεις ρε Βουνέ, ήθελα τόσο πολύ να σε αρχίσω στις φάπες εκείνη την στιγμή. Δεν ξέρω γιατί. Άπλα ήθελα. Ένιωσα ότι δεν μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη.
Μπορεί να ταξιδεύουμε παρέα, αλά δεν παύεις να είσαι αυτόνομος. Αν νιώσεις κουρασμένος και εγώ δεν απαντώ στο σινιάλο με τα φωτά η δεν σταματώ κτλπ, εσύ σταμάτα. Κάποια στιγμή θα το αντιληφθώ και θα γυρίσω.
Παραθέτω μια άσχετη φώτο με το γεγονός, ετσι για αλλαγή..
245632
Πλέον ήταν 11 η ώρα και το σενάριο Σόφια είχε διαγραφεί από το μυαλό μου. Με την βοήθεια του PanVas βρήκαμε ένα ξενοδοχείο για διανυκτέρευση. Λεγόταν Hotel Elpida στο οποίο διανυκτερεύουν(50 ευρώ 2 άτομα) αρκετοί μηχανόβιοι που ανεβαίνουν για trackday. Έπειτα από 10 ώρες ταλαιπωρίας στο δρόμο, επιτέλους, η μέρα έπαιρνε ένα τέλος. Η ψυχολογία όμως θύμιζε χειμερινές θερμοκρασίες Σιβηρίας. Υπό το μηδέν και κατέβαινε.
Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου (ημέρα 2η)
Εγερτήριο στις 9:00 και αναχώρηση για Σόφια ώστε να προλάβουμε την τοπική bmw ανοιχτή. Αν και η ψυχολογία ήταν άσχημη από χτες το βράδυ, το γεγονός ότι περάσαμε τα σύνορα μας ανέβασε λίγο. Προσθέστε σε αυτό και το ότι πηγαίναμε σε ένα φίλο. Περάσαμε τα σύνορα λοιπόν και με μια θερμοκρασία στους 26 βαθμούς απολαμβάναμε τα όμορφα τοπία που διέσχιζε ο δρόμος. Πράσινη η Βουλγαρία και εκπολιτισμενη στον τρόπο οδήγησης. Ειχα παρει ταξι δυο αυτοκινητα με ρουμάνικες πινακίδες, οι οποίοι είχαν ντοκτορά στα βουλγαρικά μπλόκα.
Φτάσαμε το μεσημεράκι στην Σόφια και πηρά τηλ τον Παναγιώτη, όπου και δώσαμε ραντεβού σε ένα βενζινάδικο. Όσο περιμέναμε γνωριστήκαμε και με το παιδί που δούλευε εκεί, συνονόματος Δημήτρης, παθιασμένος μοτοσικλετιστής. Η ώρα περνούσε με ιστορίες από τις διαφορές τούμπες που είχε φάει ο Δημήτρης και με τόση περηφάνια μας περιέγραφε. Ελήφθη νέο μήνυμα από τον Παναγιώτη για άλλο σημείο συνάντησης. Λίγο λεπτά αργότερα και αφού είχα σε κάτι κωλοστένια, βρισκόμουν στο σημείο του ραντεβού. Αναγνώρισα αμέσως την bmw του Παναγιώτη και άλλη μια ιδία, παρκαρισμένη δίπλα της, που ανήκε στον Joep. Αυτά είναι λέω, έγιναν τρία τα χάρχαλα. Δεν θα ξέρουμε τι να πρώτο φτιάξουμε.
Αφού είπαμε εν τάχει τα χθεσινά μας κατορθώματα, ξεκινήσαμε για το συνεργείο της bmw. Φτάνοντας, το παρέλαβαν και μετά από τρεις αποτυχημένες κολλήσεις(το σταντ πάνω στο σκελετό)μας το έφεραν πίσω. Για ανταλλακτικό μας είπαν ότι θελαν 7 μέρες, οπότε ξεκίνησα να συνηθίζω την ιδέα ότι κάθε φορά που θα θέλει να κατέβει ο Βουνός από την μηχανή θα πρέπει να του την κρατώ, ώστε να την βάζουμε στο διπλό. Αφού έπεσε το δούλεμα του αιώνα για το τρόπο ξεκαβαλικέματος του Βουνού, ξεκινήσαμε για μια τσάρκα έκτος Σόφιας σε κάποιο Βουνό. Διάφορες φώτο, πειράγματα και επιστρέψαμε για μάσα στην Σόφια.
245655
Το παρακάτω πάει όπως βγαίνει από μέσα μου. Χωρίς πρέπει και μη, δεν είναι σωστό, σβήσε και ξανάγραψε, τι θα πει ο κόσμος κλπ.....
Πανούλη, μας λείπεις και σ'αγαπάμε... Ελπίζω να ισχύουν όλα αυτά που υποστηρίζουν οι θρησκείες, ώστε κάποτε να σε ξαναδώ και να τα λέμε αιώνια...
245657
Και μια άποψη της περιοχής
245659
Αφού κλείσαμε 4ωρο φαγοπότι στο Βούλγαρκα(αν το λέω σωστά) και ενώ ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, κατέφθασε ο Πρόεδρας(τενερε 660) με τον DukeandtheCity(GS1200 το απλό όμως, για να μην λέτε ότι όλοι έχουν adv).
Το μέρος όπου φάγαμε..Θα συμπληρώσω αργότερα που βρίσκεται..
245660
Μια φωτογραφία από το εσωτερικό του μαγαζιού(διακρίνεται και η ονομασία)
245661
Ιστορίες για αγρίους, από τον Βουνό...
245662
Βέβαια οι ιστορίες για αγρίους από τον Πρόεδρο, είναι μάτς μπέτερ..
:beer: :beer: :beer:
245663
Συγκεντρωμένα από διάφορες γωνίες του κόσμου, όλα τα κορίτσια μαζί...
245664
Ειρήνη? Θα πάμε κάνα σοβαρό 6μηνο ταξίδι? Όχι?!? Καλά ντε….
245665
Καθίσαμε πάλι λοιπόν και κλείσαμε άλλο ένα 2ωρακι πίνοντας μπυρόνια και συζητώντας για τα πόσο φοβερό μπορεί να είναι ένα bmw(GS ε, μην παίρνετε θάρρητα οι υπόλοιποι μπεμβεδάκηδες).
Εννέα το βραδάκι ξεκινήσαμε όλοι για το σπίτι του Παναγιώτη. Πέντε μηχανές στο υπόγειο γκαράζ και ένας χαμός από βαλίτσες και κράνη στο σπίτι του. Γουστάρω καταστάσεις. Ντουζζζ και βγήκαμε νυχτερινή τσάρκα με το χλιδάτο Τουαρέγκ προς ανεύρεση αλκοόλ. Καθώς βλέπεις ήμασταν 6 άτομα, ο δίμετρος Joep μπήκε στο πορτμπαγκάζ για να έχει όλα τα κομφόρ. Επιστροφή κατά τις 12 το βραδάκι σαν καλά παιδάκια. Σαν αθώοι, ο Πρόεδρας και ο Ντουκ, απάντησαν καταφατικά στην ερώτηση μου αν δεν έχουν πρόβλημα με το ροχαλητό. Αφού δεν έχετε πρόβλημα τους είπα, τσιμπήστε δώρο το Βουνό και εγώ πάω στα βασιλικά δωμάτια για ύπνο.
Και ο αντιρρησίας της φωτογραφίας με το μοναδικό κινητήρα εσωτερικής καύσης made in Japan...
Σύνολο κμ 360
245666
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου(ημέρα 3η)
Σήμερα ήταν η μέρα του ποδαροτουρίστα. Αν και χτες μαζευτήκαμε νωρίς, αργήσαμε να την πέσουμε .Είχαμε λιώσει στα dvd(ταξιδιωτικά) εκπαιδευτικού χαρακτήρα που ειχε ο Παναγιώτης. Αν και κοιμηθήκαμε περίπου 2 με 3 τα ξημέρωμα, κατά της 9 ήμασταν όλοι μάχιμοι.
Ο jοep θα αναχωρούσε εκείνο το πρωί για Σερβία με προορισμό την Ολλανδία. Είχε 8 εβδομάδες στο δρόμο και σκόπευε ως την Παρασκευή να είναι σπίτι του. Παραιτήθηκε από την δουλειά του, αγόρασε ένα GS και την έκανε. Δεν θυμάμαι ακριβώς την διαδρομή του, αλλά ξέρω ότι μέσω Ιταλίας είχε έρθει Ελλάδα, τον συνάντησε Αθήνα η κοπέλα του και ξηγήθηκε ένα γύρο της Πελοποννήσου σπέσιαλ.. Έχει και μπλοκ, το οποίο θα συμπληρώσω αργότερα(αν και είναι στα Ολλανδικά). Τον αποχαιρετήσαμε, επιβιβαστήκαμε στο touareg και κατεβήκαμε κέντρο.
Συναντήσαμε και ένα Έλληνα, φίλο του Παναγιώτη. Δημήτρης και αυτός στο όνομα, φοιτητής φαρμακευτικής με ειδικότητα στο γυναίκειο πληθυσμό των Βαλκανίων. Φάγαμε τα μπεργκεράκια και ξεκινήσαμε την ποδαροβολτα μας.
Η πολυφωτογραφημενη εκκλησία του Αλεξάντερ Νέφσκι
(κάπου εδώ θα έπρεπε να γράψω 2-3 σελίδες πληροφορίες, αλλά...)
245724
Και μια ''απαγορευμένη'' από το εσωτερικό.
245725
Πρακτικά πράγματα οι Βούλγαροι.
245726
Κάποια πλατεία, της οποίας δεν θυμάμαι το όνομα. Αν και είχαμε το Δημήτρη που είχε αναλάβει ξεναγός, είχα ανοίξει κουβεντούλα με τον Πρόεδρα και δεν άκουσα τπτ.
245727
Υπαίθριοι πάγκοι αγοράς
245728
Όλη η ουσία είναι εδώ
245729
Βαραντέρο από την πατρίδα. Φωνάξαμε αλλά τπτ..
245730
Είχαμε κλείσει 3 ώρες τουρισμού και δικαίως ο Πρόεδρας φουντωμένος από την ζεστή και το περπάτημα ήθελε λίγο βύνη.. Κάτσαμε κάπου κεντρικά λοιπόν και απολαύσαμε δροσερές μπύρες..
Στην φώτο διακρίνετε το μέρος που κάτσαμε. Βρισκόταν σε κάποιο κεντρικό δρόμο, ο οποίος έκλεινε τις Κυριακές για βολτάρουν οι κάτοικοι...
245736
Κλειστός δρόμος, οπότε βόλταραν οι διάφοροι ποδηλάτες. Βέβαια εδώ ο φίλος δεν ξέρω που πήγαινε ετσι αρματωμένος.
:beer: :beer:
245737
Δικαίωμα στο ποδήλατο βέβαια, έχουν και οι μπαμπάδες...
245738
Εδώ ο κεντρικός δρόμος που είχε κλείσει.
245740
Είχε και κοσμοπολιτικά γεγονότα
Πάντως αγόρια, οι γάμοι σε όλες αυτές τις χώρες που διασχίσαμε, συνέβαιναν σε καθημερινή βάση.
Προλάβετε....
Δεν παχαίνει, ομορφαίνει...:smokin:
245742
Ζήτησα από τον Παναγιώτη να μας πάει μια βόλτα από τις ‘’φτωχογειτονιές’’ και δεν μας χάλασε χατίρι.
245743
Να έχουμε και μια άποψη εκτός του καπιταλιστικού κέντρου.
245744
Βέβαια μην νομίζετε ότι εμείς δεν ''ψωνίσαμε''. Είχαμε και τα τυχερά μας.
Πρόεδρα αγορίνα μου, θα σε βγαλω στο κλαρί τώρα. Έχω ντοκουμέντα, στέι τιουνετ!!
Ενώ ο Κωνσταντίνος που είναι σοβαρό παιδί, νο ντοκουμέντε...
245745
Κατά τις έξι επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση πριν την βραδινή έξοδο. Με περίμενε όμως το μαρτύριο ''έλεγχου των πραγμάτων''. Επειδή όπως σας είπα, έπρεπε να κρατώ την μηχανή για να κατεβαίνει ο Βουνός, αποφασίσαμε να αφήσουμε πίσω πράγματα ώστε να την ελαφρύνουμε.
Αδειάσαμε τα πάντα και περνούσαμε αυστηρό έλεγχο από 3 ζευγάρια ματιά… Ε ρε γλέντια λεμέ… Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και το άγχος έκανε την εμφάνιση του. Πόσο άσχετος μπορεί να είμαι σαν ‘’ταξιδευτής’’ και που πάω με τόσες @@ιές παραμάσχαλα για ένα μήνα στην Ρωσία. Μήπως?
Μετά από ένα 2ωρο μαρτύριο έλεγχου και άγχους είχαμε αφήσει πολλά πράγματα πίσω . Από 2 σκηνές μια και διάφορα άλλα μπλιμπικια.. Δλδ σκέφτομαι τώρα ότι κουβαλούσαμε τρόφιμα για 7 μέρες. Λες και θα πηγαίναμε στον Αρη ταξίδι και δεν θα βρίσκαμε να φάμε. Τι να πεις..
245751
Αφού ξεκαθαρίσαμε το θέμα των αποσκευών, βγήκαμε βραδινή βόλτα μετά φαγητού σε εστιατόριο με τοπικούς ''ήρωες'' . Η έξοδος ήταν σύντομη, καθώς την επομένη, ταξιδεύαμε.
Την φώτο την παραθέτω γιατί σε τέτοιο λάγνο εσώρουχο, έχουν δικαίωμα όλοι...
245756
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου(ημέρα 4η)
Εγερτήριο στις 8 και επίθεση στο υπόγειο γκαράζ με όλα τα συμπράγκαλα και που είσαι φίλε να μας δεις.. 4 μηχανάκια, επί τις ανάλογες βαλίτσες σκορπισμένες, κράνη κτλ και ο Παναγιώτης να προσπαθεί να καλοπιάσει την γκαραζόπορτα του που δεν άνοιγε.
Πήγαμε όλη παρέα στο OMV(πρατήριο καυσίμων και να το προτιμάτε ) για ένα γρήγορο καφέ και να αποχαιρετιστούμε… Έτσι και έγινε, καφεδάκι, χαιρετισμοί και βούρ…
Σήμερα έπρεπε να φτάσουμε στο Galati 630κμ πιο βόρεια. Σιγά μην βγουν σκεπτόμουν… Έως και την Ruse ο δρόμος ήταν οκ, ανάμεσα σε πράσινες ομορφιές με local κορίτσια στην άκρη του δρόμου. Έβγαλα και μια αναμνηστική φώτο στη Ρούσε για να την στείλω στο φίλο μου το το Μίρο (Συγκάτοικος και συμφοιτητής στα εξωτερικά), αφού ήταν η γενέτειρα του.
245792
Ετοιμαστήκαμε για τα σύνορα και βάλαμε βενζίνη για να χαλάσουμε ότι είχαμε σε τοπικό νόμισμα.. Έξοδος και είσοδος προς Ρουμάνια χωρίς πρόβλημα και πολύ γρήγορα, περνώντας από την εκπληκτική γέφυρα πάνω από το Δούναβη.
Μπαίνεις ρουμάνια και οι δρόμοι σε καλωσορίζουν. Χάλια μαύρα. Χωριά, κάτω από το όριο της φτώχειας. Τρομερή διαφορά με Βουλγαρία. Το είχε πει και ο Πρόεδρας. Βόρεια με νότια Ρουμάνια, καμία σχέση. Φτάνοντας στον περιφερειακό του Βουκουρεστίου φάγαμε ένα πήξιμο δίχως αύριο από νταλίκες σε συνοδεία με λακκούβες και κάρα. Δούλεψα το σύστημα ''διαχωριστική λωρίδα'' και πάμε. Μην ξεχνάτε ότι το ΚΤΜ δεν γουστάρει να δουλεύει χωρίς αεράκι να το κτυπάε σε θερμοκρασίες 30+. Οι ταχύτητες ταξιδίου μας, ήταν τα 80 90, έως και που μπήκαμε στο δρόμο προς Κωστάντζα. Είναι νομίζω και το μοναδικό τμήμα δρόμου στην Ρουμάνια που χαρακτηρίζεται ως αυτοκινητόδρομος με όριο ταχύτητας τα 130.. Εδώ είμαστε λέω, έχουμε 96Km σε αυτό το δρόμο. 130 σταθερά μπας και βγει κάνα χιλιόμετρο.
Βγαίνοντας από την εθνική, ο γνωστός κακής ποιότητας δρόμος σε περιμένει. Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα βέβαια με τέτοιο είδος δρόμων, αρκεί να τους διασχίζω με το φως της ημέρας. Αναφέρω όμως την ποιότητα τους προς γνώση των ενδιαφερόμενων. Το κάθε χωριό που περνούσαμε, ήταν τυποποιημένο σκηνικό. Ξύλινες κατοικίες στα αριστερά και δεξιά του κεντρικού δρόμου και πάντα από μια τράπεζα σούπερ ντούπερ ''μοντέρνου'' γούστου, τελείως παράταιρη με το όλο θέμα.
Περίπου 150κμ πριν το Γαλάτι κάναμε στάση για ανεφοδιασμό. Αυτή την φορά οι ρεζέρβες είχαν ανάψει εδώ και πολύ ώρα και το σπρώξιμο έδινε απόδοση 1.10 . Πάντα με απασχολούσε το θέμα της αυτονομίας σε αυτό το μηχανάκι.
Νομίζω ότι μπορούσε και καλύτερα ο φίλος εδώ της φωτο.
245802
Διασχίσαμε την Braila(ουδέτερη, χωρίς ενδιαφέρον) και αριβάραμε στο Galati. Όλως περιέργως τα κμ είχαν βγει άνετα και ας είχαμε φύγει σχετικά αργά από Σόφια. Βέβαια οι στάσεις που κάναμε ήταν δεκάλεπτες και μόνο για βενζίνη. Χωρίς φαΐ, παρά μόνο λίγους ξηρούς καρπούς και νεράκι-χυμό.
Στο Galati λοιπόν και ενώ αναζητούσα κάποιο χότελ, μια Μερτσέντες κόρναρε επίμονα στον Πάνο που βρισκόταν καποια μέτρα ποιο πίσω μου. Σταμάτησα και περίμενα. Έβλεπα από τον καθρέπτη μου, ότι κάτι έλεγε ο οδηγός στον Πανό. Άντε πάλι με τις κωλοβαλίτσες σκέφτηκα. Θα ακούμπησε το Ρουμάνο με το τετράτροχο όνειρο και θα μας τα ζαλίσει τώρα. Έρχεται ο Πάνος και τον ρωτώ τι έγινε ρε χέλι? Τπτ μου λέει ρε, ήταν Έλληνας που ζει εδώ και κόρναρε για χαιρετούρες… Έλληνας λέω? Καρφώνω πρώτη και φεύγω βολίδα(καλά μην το πάρετε και τοις μετρητοις το βολίδα).
Πάω δίπλα στο φίλο και φωνάζοντας μέσα από το κράνος, του λέω,
- Πατρίδα κάνα ξενοδοχειακή για εμάς?
Σταμάτησε δεξιά λοιπόν και γνωριστήκαμε με τον Δημήτρη από Καπανδρίτι, πρώην φοιτητή χημείας τροφίμων και μόνιμο κάτοικο τα τελευταία 15 χρόνια στο Galati. Μας συνόδευσε στο ξενοδοχείο ονόματος Galati (http://www.tripadvisor.com.gr/Hotel_Review-g304059-d616642-Reviews-Hotel_Galati-Galati.html) και μας είπε που συχνάζει το βράδυ, ώστε να περάσουμε από εκεί και να τα πούμε. Το ξενοδοχείο ήταν στα 55 ευρώ το δίκλινο,με πρωινό(λάθος τους) και μηχανές παρκαρισμένες στην είσοδο.
Μπάνιο λοιπόν και βουρ στο καφέ όπου μας είχε ο Δημήτρης. Δυστυχώς δεν το βρήκαμε. Κάναμε μια βόλτα στην παράλια (Δούναβη), φάγαμε και νανάκια..
Σύνολο κμ 640
245821
Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου(ημέρα 5η)
Εγερτήριο στις 8:00 και φόρτωση μηχανών. Το αγαπημένο μου. Να κουβαλάς όλα αυτά, ντυμένος με ότι πιο ανατομικό κυκλοφορεί. Κάναμε και ένα ρεφάρισμα στο πρωινό μπουφέ και ήμασταν έτοιμα, χαρούμενα αγόρια να ανακαλύψουμε την Οδησσό. Αν και δεν είχαμε πολλά km, έπρεπε να περάσουμε τον έλεγχο δυο διαφορετικών συνόρων οπότε αναχωρήσαμε σύντομα. Ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στα σύνορα.
Παρκάρισμα βασιλικό και κατέβασμα από τα σκαλοπάτια(Παρί Ντακάρ σου λέω).. Την ράμπα δεν σχολιάζω ποιος την διάλεξε...
245898
Οδηγούσα προς τα σύνορα της Μολδαβίας και τσεκάροντας στον καθρέπτη μου έβλεπα μόνο την μηχανή του Βουνού. Σκεπτόμουν ότι κανονικά έπρεπε να είναι τρεις οι μηχανές που θα πήγαιναν στην Οδησσό. Η δική μου, του Βουνού και του Παναγιώτη. Έτσι μου είχε πει. Η επίσημη ''δικαιολογία'' ήταν η δουλεία. Εγώ όμως είχα τις υποψίες μου.
Βγαίνοντας από το Galati, διασχίσαμε τα περίπου 20km που μεσολαβούν μέχρι τα σύνορα και μετά τον τυπικό έλεγχου διαβατηρίου, αντικρίζαμε πλέον τον έλεγχο της Μολδαβίας.
Βγήκε ο υπάλληλος με την καπελαδούρα σε σχήμα και μέγεθος τηγανιού. Όσο ποιο μεγάλο το καπέλο μάγκες, τόσο πιο σοβαρά τα πράγματα. Ο φίλος εκεί, Αγγλικά δεν μιλούσε. Μου λέει με στυλ, Only French.
- Francais? απαντώ εγώ.
Εκεί, έπαιξε και έχασε ο φίλος μου. Τον άρχισα στο γαλλικό μπίρι μπιρι και με συνοπτικές διαδικασίες μου έδειξε που να πληρώσω τον φόρο 2€ για το μοτοσακό. Λίγο αργότερα, βρισκόμασταν στους δρόμους της Μολδαβίας.
Ερημία, ερημία και ερημία. Κυκλοφορούσαμε μόνοι μας στους δρόμους. Περάσαμε ένα χωρίο μόνο το οποίο είχε κάποιους μαθητές(με ποδιές), Dnepr μηχανές με sidecar handmade και γυναίκες που πουλούσαν αναψυκτικά στην άκρη του δρόμου. Ακόμα και στις ατελείωτες εκτάσεις για καλλιέργεια δεν είχε ψυχή.. Διασχίσαμε κοντά στο 80κμ στην Μολδαβία, σε δρόμους της γνωστής υφής.
Πριν φτάσουμε στα σύνορα για να βγούμε από Μολδαβία, βγήκαμε λίγο έκτος δρόμου για μια φωτοσεανς. Μια ταμπέλα στην αρχή του χωματόδρομου έγραφε stai, border κτλπ. Νομίζω ότι πρέπει να ήταν σύνορα της Ουκρανίας και όχι της Υπερδνειστερίας (επίσης:Τρανσνίστρια). Έτσι και αλλιώς είναι ο χαμός εκεί. Άντε βγάλε άκρη.
Σε τέτοια με φανταζόμουν να κάνω σκηνάκι
245899
Τραίνο λεμέ το Ντακαράκι.
245901
Και η ταμπέλα που σας ανέφερα λίγο πριν.
245903
Άλλη μια στάση αναγκαστική, καθώς αυτά τα κατάλοιπα έβλεπε στον ύπνο του ο Βουνός όσο ετοιμάζαμε το ταξίδι.
:beer: :beer: :beer: :beer:
245906
Βγαίνοντας από τα σύνορα της Μολδαβίας, με το πούλμαν το οποίο έχω συνδέσει άρρηκτα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη:confused:
edit: Αν και εκείνο είχε εκείνο τον γυάλινο πομπέ ουρανό..
245909
Φτάσαμε λοιπόν και στα σύνορα της Ουκρανίας. Αντί όμως για την ξανθιά υπάλληλο με τα μπλε μάτια που μας είχε καλωσορίσει στην Ρουμάνια, εδώ αντίκριζα ένα οπλισμένο μπερέ, μια μπάρα κατεβασμένη και αυτές τις χωνευτές μπάρες ασφαλείας.
Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στην εγκατάσταση και βλέπω 3 μεταλλικές κατασκευές πομπέ, ένα ξέμπαρκο δέντρο και το γνωστό λεωφορείο. Τώρα θα πεταχτεί από πουθενά ο Bond σκέφτηκα και θα το πάρουν στο κυνήγι με τα Νiva. Με ρωτά μάρκα και κυβικά σε Αγγλικά Οξφόρδης το αγόρι με το μπερέ και του δείχνω το αυτοκόλλητο της ΚΤΜ στο ντεπόζιτο. Ξαναρωτάει. Μάρκα? Μάρκα? Δοκιμάζω και εγώ με την σειρά μου την προφορά Οξφόρδης και μου λέει..Ντααα ΚΑΤΕΕΕΜΙ, ντααα… (σε αυτό το σημείο αγαπητό μέλος, να σου πω ότι οι καβαλάρηδες των Βεμβέ δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προλεταριακά προβλήματα).
Μας δίνει λοιπόν από ένα άσπρο χαρτάκι και μετά από 5 λεπτά ανοίγει η μπάρα(των συνόρων ε). Παρκάρουμε και πάω πρώτος για το check, αφού πάντα ένας από εμάς κάθεται για τσίλιες στα μηχανάκια.
Πριν ξεκινήσω το ταξίδι, έλεγε ο πατέρας: Κανόνισε στα σύνορα βλάκα, να σου βάλουν τα ναρκωτικά στην μηχανη και ξοπίσω σου να περάσει γεμάτο τριαξονικο. Πατερά, το μήνυμα το πέρασες πολύ σωστά.
Νοηματική λοιπόν με τους κυρίους στον έλεγχο, πάντα γελαστός εγώ, μου δίνει πίσω το διαβατήριο οκ λέει.. Ωωω ζάχαρη σκέπτομαι… Πάει και ο Βουνός με την σειρά του και τελειώνει. Ντυνόμαστε κατευθυνόμαστε στην πύλη, δείχνουμε το άσπρο μαγικό χαρτάκι αλλά τζίφος. Μου δείχνει ο φύλακας ένα κουτί με άσπρα χαρτάκια τα οποία είχαν 2 κόκκινες σφραγίδες. Άντε πάλι πίσω λοιπόν. Έπρεπε να περάσουμε από δυο γραφεία. Βαλε βγάλε πάλι όλη την πραμάτεια. Ούτε στο λύκειο δεν γδυνόμουν και ντυνόμουν τόσο γρήγορα. Πάω πρώτος στο γκισέ, δίνω το διαβατήριο και το μαγικό χαρτί, με ρωτά κάτι (εννοείται στα ουκρανικά)για να πάρει την απάντηση από μένα Για νιε πανιμάγιου, ονλυ ινγκλις. Τα παίρνει ο τύπος και με αρχίζει στα μπινελικια(για να γελούν οι άλλοι δίπλα του, μάλλον έβριζε).
Το έχει πει ο πατέρας μου. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε σε μια ξένη γλωσσά είναι τα μπινελικια.
Εγώ έξω από το προκάτ να λιώνω και αυτός ο μπούστης μέσα στο αιρκο'υλερ. Μου κάνει νόημα να πάω μέσα. Μπαίνω και μου δείχνει την οθόνη του υπολογιστή. Λες και τώρα καταλάβαινα αφού όλα ήταν και πάλι στα Ουκρανικά. Με το μαλακό και σε 5 λεπτά έχω την σφραγίδα. Μπαίνει και ο βουνός με την σειρά του και εγώ πάντα τσιλιαδόρος. Όσο ήταν μέσα, βγαίνει ο τύπος έξω και αρχίζει να φωνάζει προς το μέρος μου, φόρμουλα φόρμουλα. Σηκώνω ωμούς αφού δεν καταλάβαινα τι έλεγε ο ποιητής και μου λέει Gooo, δείχνοντας την έξοδο..
Το μαγικό χαρτάκι
245937
Πάω στο ξανθό παιδί προς την έξοδο του δείχνω το χαρτάκι. Περνώ την μπάρα και σταματώ μέχρι να έρθει ο Πάνος. Όσο περίμενα αρχίζω την κουβέντα στο φαντάρο(λεμέ τώρα), του δίνω στυλό και χαρτί να κάνει ένα σχεδιάγραμμα που θα βάλουμε βενζίνη και όχι μαγικό ζωμό. Θυμάμαι ακόμα πόσο πολύ προσπαθούσε να με πείσει να μην πάω στο πρώτο βενζινάδικο αλλά στο δεύτερο. Έρχεται και ο Βουνός και βουρ για βενζίνα εκεί που πρότεινε ο φίλος. Ήμασταν στεγνοί.
Επίσημα στην Ουκρανία..
245938
Φτάνοντας στο βενζινάδικο ανακαλύπτουμε ότι πρώτα πληρώνεις και μετά βάζεις ζωμό. Γνωστή τακτική ανά την υφήλιο!!. Όσο κάναμε τριτοβάθμιες εξισώσεις, μας την ''πέφτουν'' 4 5 Ουκρανοί, ρωτώντας τις τελικές από τα μηχανάκια. Του βεμβε τα όργανα είναι αναλογικά εμένα όχι. Αφού ξενέρωσαν βλέποντας ότι το Ντακάρ πάει έως και 180 (καλά μην φας όμως, έχουμε σούπα γαλλική με βατραχοπόδαρα)στρέφονται σε μένα. Εμένα όμως έχει ψηφιακά όργανα και τους λέω με ύφος, 300km τελική, χωρίς τις βαλίτσες(μην το ξεφτιλίσουμε κιόλας).
Αυτό ήταν, ζούσα τα 5 δευτερόλεπτα θαυμασμού.
Το fan κλαμπ μου.
245939
Περάσαμε πάλι ένα έλεγχο που σου έδιναν το γνωστό άσπρο χαρτάκι και έπειτα από 3 κμ περίπου το ξανά έδινες και συνέχιζες. Όλα αυτά χωρίς να κατέβεις από την μηχανή. Ακόμα δεν ξέρω τι ήταν αυτό, ήρθε η ώρα να το ψάξω.
Σταματήσαμε να δροσιστούμε λίγο και εκεί έζησε το Ντακαράκι τις δίκες του στιγμές Δόξας.
245940
Βουρ για Οδησσό να βρούμε χοτέλ. Οι δρόμοι στην Ουκρανία? Ευχαριστώ μαμά WP . Μπήκαμε Οδησσό και άρχισε η αναζήτηση του χοτέλ. Δοκιμάσαμε 4 τα οποία ήταν έκτος μπάτζετ(είχαμε αποφασίσει το όριο να είναι στα 20 ευρώ το άτομο) και αφού το 5 ήταν εντός προϋπολογισμού μείναμε.
Το ξενοδοχείο σε κεντρικό δρόμο, σε αισθητικά ωραίο κτίριο, το οποίο σε παρέπεμπε στις μεγαλειώδης εποχές της Οδησσού. Τα δωμάτια χάλια, αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου. Ένα κρεβάτι θέλαμε και ένα ντουζζζ. Αυτές ήταν οι απαιτήσεις μας . Ανεβάσαμε τα προικιά μας. Επιτέλους, κοντό παντελονάκι και σανδάλι και βουρ για φαΐ και βόλτα. Όταν ξεκινήσαμε την βόλτα μας πρέπει να ήταν 5 το απόγευμα.
Ούτε αυτό θυμάμαι τι είναι. Ωραίο ταξιδιωτικό γράφεις ρε:rotflmao: :rotflmao:
245964
Τσατίζομαι όταν περνούν μπροστά από τον φακό μου, ενώ βγάζω φωτογραφία.
245965
Κάπου εκεί τριγύρω...
245966
Να δω πότε θα με βγάλεις μια σωστή φωτογραφία...
245967
Έλα βουνε σου λέω, μην φοβάσαι, καλά πάμε…
245968
Μπροστά από τις σκάλες Ποτέμκιν(δεν παίρνω και όρκο:lol: )
245969
Αφού νύχτωσε, φάγαμε κάτι μακαρονάδες και την πέσαμε κατά τις 12:ZZZ: :ZZZ: . Αύριο το μενού είχε ποδαροτουρισμο.
Τα χιλιόμετρα της ημέρας δεν τα σημείωσα, αλλά με τις εξισώσεις τρίτου βαθμού είδα ότι το ΚΤΜ είχε κατανάλωση στα 6.5l/ ανά 100Km
245970
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου(ημέρα 6η)
Ωραίο πράγμα να ξυπνάς αργά. Καμία φορά μου λένε.. Πωωω κουφαλίτσα, ένα μήνα διακοπές?! Νομίζουν ότι πάμε στα σπα(αν και πέρσι πήγαμε:lol: ). Δεν λέω, είναι επιλογή μου και το γουστάρω. Αλλά σωματικά δεν ξεκουράζεσαι καθόλου. Στο θέμα μας όμως.
Ο πρωινός μπουφές είχε λουκάνικα, παντζάρια και λάχανο βραστό με πατάτες. Ωραία, πάλι με τσαγακι θα την βγάλουμε. Βγήκαμε περπατήσαμε όλο το κέντρο και σαφώς εκτός από όλα τα γνωστά, επισκεφτήκαμε την φιλική εταιρεία.
Παραθέτω μερικές φώτο ενδεικτικές.
Κάτω αριστερά διακρίνετε η είσοδος , που είναι και ελεύθερη.
246019
Φτάνοντας, ο φύλακας άνοιξε για εμάς τον εκθεσιακό χώρο, καθώς φαντάζομαι οι περισσότεροι επισκέπτες θα είναι Έλληνες. Θυμάμαι ακόμα την στιγμή στο μάθημα της ιστορίας, που άκουγα για πρώτη φορά της λέξεις Τσακάλωφ, Οδησσός, φιλική εταιρεία, Οδησσός? Που είναι αυτό αναρωτήθηκα και κοιτώντας στο χάρτη που είχε το βιβλίο, σκέφτηκα τι δουλεία μπορεί να έχουν οι Έλληνες τόσο μακριά. Όμως να, βρίσκομαι και εγώ εδώ. Όμορφο συναίσθημα.
246021
Πάντως τα συναισθήματα, ξυπνούν σε αυτό το χώρο
246022
Συνεχίσαμε με μια βόλτα στο κέντρο, περνώντας από τις σκάλες Ποτέμκιν και κάνοντας μια βόλτα στο λιμάνι.
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
246026
οι γνωστές κλίμακες...
246029
Άλλη μια χωρίς την μουτσουνάρα μου..
246030
Περνώντας από την υπόγεια διάβαση με κατεύθυνση το λιμάνι.
246031
Αν και ακόμα ήταν νωρίς για να την ψιλιαστω, νομιζω ότι ο σημαντικότερος λόγος που παντρεύονται εκεί στα Βόρεια, είναι για να βγάζουν φωτο στα εκάστοτε αξιοθέατα της πόλης τους. Πρέπει να πέτυχα πάνω από 200 ζευγάρια νεονύμφων σε όλο το ταξίδι.
246032
Κοίτα το πουλάκι..
246033
Τζίφος μάγκες, μην ψαρωνεται...
246035
Στο τέλος της προβλήτας.
246036
Τα λουκέτα των ερωτευμένων..
246037
Στην επιστροφή προς το ξενοδοχείο, είδα ένα 1200 σούπερ τενερε αρματωμένο με βαλίτσες και πινακίδες ντόπιες, έξω από ένα καφέ. Μπήκα να ρωτήσω σε ποιον ανήκει και ένα σκουρόχρωμος ψήλος λέει, δικό μου είναι.
- Να σου κάνω μερικές ερωτήσεις? (αγγλικά)
- Τι θες να μάθεις για την μηχανή?λέει..
Τπτ του απαντώ, για την Κριμαία θέλω να σε ρωτήσω άμα γνωρίζεις(είχαμε προορισμό το Κερτς (http://maps.google.com/maps?q=Kertch,+%D0%9A%D1%80%D1%8B%D0%BC,+Ukraine&hl=el&ie=UTF8&ll=44.574817,40.825195&spn=8.090722,19.753418&sll=37.0625,-95.677068&sspn=35.957999,79.013672&oq=kertch+ukr&hnear=%CE%9A%CE%B5%CF%81%CF%84%CF%82,+Crimea,+%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1&t=m&z=6) αλλά δεν είχαμε αποφασίσει αν θα πάμε από Κριμαία γύρω γύρω η απευθείας)Του εξηγώ ότι είμαστε Έλληνες και λέει πως έχετε έρθει? Του απαντώ με μηχανές. Κάθισε λέει. Που να ήξερα τη φυσιογνωμία θα γνώριζα, ο Σεργκέι... Έως και την επομένη μέρα που φύγαμε, ήμασταν συνέχεια μαζί. Μας είπε ότι μόλις είχε επιστρέψει από Καζακστάν και σχεδόν είχε κάνει έως και τα σύνορα ένα κομμάτι του δρόμου που θέλαμε να κάνουμε. Ρώτησα από πού μπορούμε να αγοράσουμε ένα κάνιστρο και με ρωτά,
- Έχετε μακριά τις μηχανές?
- Όχι πολύ
- Πηγαίνετε να τις πάρετε και θα πάμε μαζί. Σας περιμένω εδώ.
Έτσι και έγινε, πήγαμε τις πήραμε και επιστρέψαμε. Μπήκε μπροστά και εμείς ξοπίσω του. Προσπαθούσαμε δλδ γιατί ο Σεργκέι, πήγαινε μέσα στην κίνηση σφαίρα, σφήνες, ανεβαίνοντας πεζοδρόμια, περνώντας με κόκκινο και κάνοντας κόντρες στα φανάρια με τοπικούς κουτάκιδες. Εμείς εννοείται χαΛαραααα… Τον αναγκάζαμε να μας περιμένει, δεν ήμασταν για τέτοια.
Βγήκαμε έξω από την Οδησσό και σε ένα πολυκατάστημα κάτι σαν Πρακτικερ πήραμε ένα κάνιστρο επιπλέον για το Ντακαράκι. Βγαίνοντας μας ρώτησε αν πεινούμε. Άκου τι μας ρώτησε. Του λέμε ναι.
- Ωραία, πάμε σε ένα φίλο μου που έχει μαγαζί στην παραλία.
Αυτή την φορά κάναμε υπεράνθρωπη προσπάθεια για να μην τον χάσουμε(δλδ πηγαίνοντας όπως πρέπει). Περάσαμε μπροστά από τις σκάλες του Ποτέμκιν και ενώ κάπου εκεί τελείωνε ο δρόμος και άρχιζε ένα πάρκο, τσουπ μπαίνει μέσα ο δικός σου. Έτοιμο μεζεδάκι για τους μπάτσους είμαστε, σκεπτόμουν.
Πάλι καλά που φόραγε αυτό το γιλέκο και έβλεπα που έστριβε
246053
Δεν πέρασαν 30sec και συναντιόμασταν με ένα περιπολικό, οι οποίοι όμως δεν είπαν τπτ.
Τριγυρνωντας μέσα στο πάρκο(παράλια της Οδησσού)
246054
Φτάσαμε στο εστιατόριο υπό βροχή, κάτσαμε αλλά όχι για πολύ, καθώς το κρέας το έψηνε σε γκάζι και όχι σε φωτιά..
Νο γκουντ μας λέει ο Σεργκέι και μας πάει σε ένα άλλο λίγο πιο μακριά. Καθόμαστε και αρχίζουμε τις μοτοσυζητήσεις. Μας έλεγε ότι είχε δυο μέρες που γύρισε από Καζακστάν με την μηχανή. Είχε ξεκινήσει το Μάιο και όσο ήταν στο Καζακστάν είχε ένα ατύχημα όπου έσπασε ο ώμος του. Γύρισε αεροπορικώς πίσω και επέστρεψε μετά την ανάρρωση του, για να πάρει την μηχανή. Θυμάμαι σε μια ερώτηση μου για τις βίζες και ακριβώς παιζει στην ανατολή, μου είπε ότι έχουν ένα μπλε διαβατήριο οι Ουκρανοί που πάνε σε Ρωσία και σε όλα τα Σταν* χωρίς βίζες κτλπ. Το άλλο το διαβατήριο που έχουν, είναι για την δίκια μας μεριά.
Βασιλικό πάρκινγκ...
Σταν= Χρησιμοποιείται στη ταξιδιωτική αργκό για τις χώρες όπου βρίσκονται στην Κεντρική Ασία. Καζακστάν, Τατζικιστάν(ω ρε μάνα). Είναι περσική λέξη και σημαίνει, τόπος. Σαν λέξη την ανακάλυψα στο Βιβλίο του Βροχίδη το καλοκαίρι και σας το μεταφέρω και εγώ με την σειρά μου.
:beer: :beer: :beer: :beer:
246055
Επιστρέφοντας στο Χοτέλ, ήρθε να δει που μένουμε. Μας είχε καλέσει το βράδυ σε blues bar και θα περνούσε για να πάμε μαζί. Αφού πέρασε η ώρα και ετοιμαστήκαμε, κατέβηκα στο γειτονικο καφέ να γράψω λίγο στο ημερολόγιο μέχρι να έρθει και ο Σεργκέι. Στο καφέ γνώρισα ένα παλικάρι που δούλευε σε κάποια ακτοπλοϊκή του Αιγαίου και χαιρόταν που ξανάβλεπε Έλληνες. Κατά τις εννέα εμφανίστηκε το κομάντο ο Σεργκέι. Τον άφησα με το Βουνό να πάρω κάτι πράγματα από το Χοτέλ και επιστρέφοντας, η παρέα είχε ένα νέο μέλος. Μου λέει ο Βουνος,
- Ήρθε το κορίτσι να πάρει καφέ αλλά δεν υπολόγισε το Σεργκέι.
Κατέφθασε και ένας φίλος του με ένα cb1300 και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση. Του λέμε εμείς θα έρθουμε με ένα μηχανάκι(το Ντακάρ). Το σκέπτεται λίγο και μου λέει. Πάρτε και τα δυο. Γιατί? Τον ρωτώ εγώ. Άμα πιούμε, λέει, στην επιστροφή θα έχει μπάτσους και με αυτό δεν θα μπορείτε να ξεφύγετε!! Αυτά είναι λέω.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με δυο μηχανές, χωρίς καμία διάθεση όμως για κυνηγητά. Εκείνος είχε φορτώσει το κορίτσι και έκανε κόντρες να το εντυπωσιάσει. Ευτυχώς ο φίλος του ήταν νορμάλ και ακολουθούσαμε αυτόν. Είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το κέντρο και τριγυρνούσαμε μέσα σε κάτι γκέτο. Πλησιάζω το Βουνό και του λέω, έχε το νου σου. Φτάσαμε σε μια τοπική λέσχη και βλέπω τον Σεργκέι να μου κάνει νόημα να μπούμε μέσα στην πρασιά της. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά, βλέπω ένα λαντ κρουιζερ με διάφορα στικερ ταξιδιωτικού περιεχομένου, μια παναμερα, ένα γκολντ γουιντ.. Πρέπει να είμαστε οκ, σκέφτηκα. Η αλήθεια είναι ότι μια πισινή την κρατούσα.
Κάτσαμε λοιπόν και εκεί γνωριστήκαμε με τον πρόεδρο και αντιπρόεδρο, από ένα τοπικό κλαμπ ονόματος Παντόκι της Οδησσού. Δλδ μπάσταρδοι. Ωραίο όνομα λέω βρήκαν. Αργότερα βεβαια, θα μάθαινα τι εστί και πως θα επηρέαζε το όλο ταξίδι μας. Μας κέρασαν μπύρες, αλλά δεν είπαμε και πολλά λόγο γλώσσας. Ανταλλάξαμε κάτι στικερ και ετοιμαστήκαμε για το blues bar.
Αυτό το μπουφάν σωτήριο. Στα δεξιά ο Πρόεδρος της Λέσχης, ποζάρει με την καλή του.
246056
Χαιρετήσαμε τους κυρίους και ξεκινήσαμε για τον Γολγοθά του ''ακολούθα το Σεργκέι'' για να πάμε στο blues bar ονοματος Wild Z (http://www.localyte.com/attraction/13287--Blues-bar-Wild-Z--Ukraine--Odessa--Odesa) . Παρκαμε έξω από το μαγαζί, το οποίο ήταν υπόγα.
246057
Ωραίο μαγαζάκι, με live μουσική και ένα wall με διαφορά στίκερ. Πλέον είχε και Moto.gr. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι ο Σεργκέι δεν έπινε. Κάπνιζε στριφτά ανά δέκα λεπτά και πρέπει να έπινε τον 6 καφέ που είχα μετρήσει(από την ώρα που τον συναντήσαμε). Αρχίσαμε την κουβεντούλα και μας έλεγε για το πόσο καλό είναι το χασίς στο Καζακστάν και για τις όμορφες γυναίκες του. Αφήστε τη Μόσχα λέει ρε και ελάτε μαζί μου Γεωργία.
Κατάφερε να με βάλει σε σκέψεις, για την Γεωργία. Μου άρεσε η ιδέα να ξεκινάς για Μόσχα και να σου βγαίνει ένας γύρος της Μεσογείου. Είπα να κάνω κουβέντα στο Βουνό αλλά ήξερε τι θα του πω, πριν καν ανοίξω το στόμα μου.
Ο Σεργκέι ξεχειμώνιαζε όχι στην Οδησσό, αλλά στην Ινδία στα νησιά Γκόα. Και εκεί έχει καλό χασίς μου έλεγε. Θα έκανε ένα ταξίδι στην Γεωργία και θα έκλεινε την μοτοσυκλετιστικη σεζόν. Τον ρώτησα ανάμεσα και σε πολλά άλλα γιατί τόσο τρέξιμο μέσα στην πόλη για να πάρω την απάντηση.
Odessa is my City and this is my roads..
Επάγγελμα? Πριν τρία χρονιά είχε ένα μαγαζί με κουλοχέρηδες αλλά είχαν καταργηθεί πλέον στην Ουκρανία. Τα μάτσο τα 500αρια(ουκρανικά εεε) όμως, έδιναν και έπαιρναν. Έτσι και αλλιώς δεν μας ενδιέφερε τι κάνει και πως τα κονομάει. Γούσταρα που έκανε ότι μπορούσε για πάρτι μας και ταυτόχρονα το απολάμβανε. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να φύγουμε γιατί το 19 χρόνο κορίτσι που είχε μαζί του, το αναζητούσε η μαμά του.
Moto.gr was here... Τι μαζοχισμός και αυτός...
246058
Όλα τα παιδάκια μαζί..
246059
Πάμε να αφήσουμε το κορίτσι λέει, είναι 15 λεπτά από εδώ. Του λέω όμορφα και ωραία, εγώ είμαι κουρασμένος και το μηχανάκι με όλα αυτά πάνω δεν είναι διασκεδαστικό. Οκ, μου λέει, πηγαίνετε στο Καπτεν Μοργκαν (http://www.odessanightlife.net/morgan.html) και έρχομαι. Πήγαμε πρώτα στο Hotel, αφήσαμε τις μηχανές και κατεβήκαμε ποδαράτοι στο Κάπτεν. Μουσική τιπιτίου-τιπιτίου διαπασών και νύφες πολλές. Το μόνο ενδιαφέρον στο μαγαζί ήταν το γυάλινο δάπεδο γύρω από το μπαρ. Κατέβαινες στο κάτω όροφο, έκανες μια πάνω το κεφάλι και…..ντροπή λέμε… Κάτσαμε λίγο, ήπιε άλλο ένα καφεδάκι ο Σεργκέι και φύγαμε για μια τελευταία στάση σε Irish Pub. Είχε πάει 3 το βράδυ και τον αποχαιρετήσαμε, δίνοντας ραντεβού το πρωί. Χτυπήσαμε και τα βρώμικα μας στον δρόμο για το Hotel και σαπίσαμε στον ύπνο.
Χιλιόμετρα ημέρας?30 αλλά όλο τρέλα...
Βρώμικα μπέργκερ :D
246060
Είχε και ευχές σε όλες τις γλώσσες το κατάστημα..
246061
Σε αυτό το σημείο, αγαπητέ αναγνώστη για να μην λες ότι τον Βουνο τον έχω στην απέξω και αραδιάζω μόνο για την αφεντιά μου, σου βάζω τα αξιοθέατα που αυτός φωτογράφισε στην Οδησσό..
Οι σκάλες του Ποτέμκιν by Boynos..
246062
Η όπερα της Οδησσού by Boynos..
246063
Αυτό το αξιοθέατο δεν το θυμάμαι, άλλα είναι by Boynos..
Σταματώ τώρα, μην ξεχνάτε πήγαμε και σε άλλες πόλεις και είδε και άλλα αξιοθέατα το αγόρι..
246064
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011(ημέρα 7η)
Ξυπνήσαμε κατά τις 10:00 και στείλαμε sms στο Σεργκέι. Ήθελε να μας συνοδεύει μέχρι ένα σημείο και να μας αποχαιρετήσει. Φτάνοντας με ρώτησε τελικά τι διαδρομή θα πάρουμε. Του είπα το σύντομο δρόμο για Κέρτς, καθώς θέλουμε να μπούμε σύντομα Ρωσία και να περάσουμε από Ελίστα η οποία είναι εκτός πορείας. Ελίστα λέει? Γράφε τηλέφωνο, είναι εκεί ο φίλος μου ο Ντίμα, όταν φτάσεις πάρε τον. Γράψε και άλλο ένα για απόψε, είναι ένας φίλος μου από το Κρασνοπιρικόπτσκ (http://maps.google.com/maps?saddr=%D0%B2%D1%83%D0%BB.+%D0%A7%D0%BE%D1%80%D0%BD%D0%BE%D0%BC%D0%BE%D1%80%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0 %BE%D0%B3%D0%BE+%D0%9A%D0%BE%D0%B7%D0%B0%D1%86%D1%82%D0%B2%D0%B0%2F%D1%83%D0%BB.+%D0%A7%D0%B5%D1%80% D0%BD%D0%BE%D0%BC%D0%BE%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE+%D0%9A%D0%B0%D0%B7%D0%B0%D1%87%D0%B5%D1% 81%D1%82%D0%B2%D0%B0&daddr=E97%2FM17&hl=el&ie=UTF8&ll=45.9053,34.023285&spn=0.494041,1.234589&sll=45.61788,33.810425&sspn=1.986323,4.938354&geocode=FVLHxQIdStXUAQ%3BFYxjvQIdqloDAg&mra=me&mrsp=1,0&sz=8&t=m&z=10) ο Σπίτς, όταν φτάσεις εκεί, ενημέρωσε τον. Θα σας βρει φτηνό διαμέρισμα για ύπνο. Σημείωσα τα τηλεφωνά και πήγαμε σε ένα μαγαζί με αξεσουάρ μηχανών καθώς ήθελε να αγοράσει ένα δώρο για τον Ντίμα από Ελίστα και να του το πάμε εμείς. Αντάλλαξε κάτι πάκους χρημάτων με τον μαγαζάτορα:confused: και μας συνόδευε μέχρι και την έξοδο της πόλης. Φωτογραφηθήκαμε ελπίζοντας να τα ξαναπούμε κάποια άλλη φορά.
Σεργκέι :beer: :beer: :beer: :beer:
246077
Σε μια στάση ανεφοδιασμού κάναμε ένα γρήγορο σνακ. Ήταν 4 το απόγευμα, είχαμε αλλά 100κμ για το Κρασνοπιρικόπστκ και 480κμ για Κέρτς. Οπότε ο προορισμός μονόδρομος καθώς βράδυ δεν λεει.
Σε είχα καλομαθημένο στην αρχή και σε τάιζα...
246082
Η οδήγηση ήταν σχετικά μονότονη, καθώς είχε αρκετά τμήματα ευθείας. Χρειαζόταν η προσοχή μόνο σε διαφορά καρά, φορτηγά κλπ. Το Ipod μου δούλευε υπερωρίες και εγώ το απολάμβανα τραγουδώντας όσο πιο δυνατά μπορούσα.
Στην διάρκεια της διαδρομής, μου έκανε εντύπωση ότι σε κάθε σταυροδρόμι που συναντούσαμε πάντα υπήρχε στημένο ένα υπαίθριο παζάρι τροφίμων.
Σταυροδρόμι.
246085
Από εδώ ψώνιζα τα φρουτάκια μου.
246087
Σας παραθέτω το μενού του δρόμου.
Ευθεία σκέτη
246088
Ευθεία με πρασινάδα
246089
Ευθεία με ταμπέλα (μπαίνοντας Κριμαία, την οποία την έχουμε στα χρωστούμενα. Σταμπαρίστηκε από moto.gr. Είπαμε μαζοχισμός)
246090
Ευθεία με μπλόκια(ας μην φαίνεται, έχει)
246091
Φτάνοντας στην είσοδο της πόλης, στείλαμε sms στο Σπίτς ότι αριβάραμε. Είναι το πιο βολικό μέρος για ραντεβού πιστεύω, καθώς είναι δύσκολο να μην σε δει ο άλλος. Περιμέναμε κάνα τέταρτο και εμφανίστηκε ο Σπίτς με το cbr600 του και μας ρώτησε άμα πεινάμε. Απαντήσαμε ναι και μας πήγε σε μια καταχθόνια στοά για μαμ. Πουρές με μπιφτέκια, διπλή μερίδα και σούπερ νόστιμα.
Διακριτικές οι ταμπέλες τους. Τέτοιες πρέπει να βαλουμε στην Κρήτη. Αν και είναι ικανοί να βαράνε με τα μπαζούκας.
246092
Φάγαμε και περιμέναμε να πάει 8 ώστε να μπορέσουμε να πάμε στο room όπως τα έλεγε ο Σπίτς. Μας είπε ότι στις 8 το Ρουμ μας θα είναι έτοιμο. Τα μηχανάκια είπε θα τα παρκάρουμε στο μαγαζί του, που ήταν στο κέντρο της πόλης. Ωραία σκέφτηκα, στο κέντροτης πόλης και ξεκινήσαμε για το μαγαζί του.
Στην φώτο, η πόρτα που φαίνεται αριστερά είναι αυτή του μαγαζιού που φάγαμε. Στην ουσία όμως, πρόκειται για την πίσω πόρτα ενός διαμερίσματος και πιο συγκεκριμένα της κουζίνας αυτού.
Σηκωθηκα να πάω να πάρω λίγο νερό και μπαίνοντας, ήταν η μαμά που μαγείρευε, η μικρή που έκανε τις ασκήσεις της και ο παππούς στο βάθος του σαλονιού που έβλεπε τηλεόραση. Ο Σπιτς μας είπε ότι είναι ένα συμπλήρωμα για την οικογένεια και εξυπηρετεί στενό κύκλο ανθρώπων. Πληρώσαμε 4 ευρώ για ότι φάγαμε. Μην ψαρώνετε με την ταμπέλα και τα μαχαιροπίρουνα..
246095
Η μηχανη του Σπίτς. Αυτός ο κύριος είναι άσχετος, ο οποίος έπαιρνε πόζες και εγώ φωτογράφιζα. Με πλησίασε να δεις τις φωτογραφίες και μύριζε αλκοόλ σε βαθμό που άρχισα να βλεπω Ουκρανές τροχονόμους να μου κάνουν σωματικό έλεγχο. Του είπα ένα αθωο Ukraine is beautiful για να πάρω την απάντηση.. NO UKRAINE, RUSSIAAAAAAAAAAA και με το ΑΑΑΑΑΑ εισεπνεα handmade Βότκα 90 βαθμών.
246096
Ξεκινήσαμε λοιπόν για το μαγαζί του Σπίτς στο κέντρο της πόλης. Φτάσαμε σε μια είσοδο που φυλασσόταν από δυο φύλακες. Μπήκαμε σε ένα χώρο με διάσπαρτα σοκάκια και μαγαζιά μικρά Προκάτ. Θυμάμαι ήταν μαύρη μαυρίλα εκεί μέσα και στρίβαμε εδώ στρίβαμε εκεί, είχα χάσει την μπάλα. Κοιτά να δεις λέω, που το πάμε φιρι φιρι να αλλάξουμε συνήθεις μεγάλοι άνθρωποι.
Φτάσαμε στο μαγαζί του, ξεφορτώσαμε, αλλάξαμε και φύγαμε για το ρουμ. Η λογική έλεγε να μην κοιμηθούμε μακριά από τις μηχανές, αλλά ο Σπιτς, έβγαζε εμπιστοσύνη. Ξεφορτώσαμε το Ντακάρ για να πάμε με αυτό, φορτώσαμε σε πλαστική σακούλα Σκλαβενίτη, ρούχα κλπ για το μπάνιο και ξεκράνωτοι με τα σορτς, ακολουθούσαμε το ΣπΊτς. Ομολογώ ότι περνούσαμε απαρατήρητοι έτσι. Μπήκαμε σε κάτι μπλόκια και ανεβήκαμε σε ένα από αυτά στο 3 όροφο όπου και πρόβαλε η ιδιοκτήτρια. Η λογική πάλι έλεγε, όχι εκεί, αλλά τα πάμε, Σπιτςςς...
Το μαγαζί του Σπιτς με είδη κινητής τηλεφωνίας.
246097
Διαμέρισμα κομουνίσμ. Πληρώσαμε δέκα ευρό(σε τοπικά κουρκουμπινια), πήραμε στο χέρι από ένα κωλοχαρτον απο χαρτί ανακύκλωσης και μας είπε η κυρία κατηγορηματικά. Αύριο 8 η ώρα, ΟΞΩ, κοπρίτες, αληταράδες μηχανόβιοι.
:beer: :beer: :beer:
246098
Μυρίζει ο Βουνος τα σεντόνια και μου λέει. Ρε μ.....α με νερό σκέτο τα έχει πλύνει η Θεία..
Να την καταγγείλουμε Βουνέ :D
246099
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.